Παρίσι 2015: Το σύνορο πέφτει, οι «νεοβάρβαροι» εφορμούν

Του Δημήτρη Μπελαντή

Η Ευρώπη έζησε τους Δίδυμους Πύργους της, σε μια έκταση πολύ σημαντικότερη από τα χτυπήματα της Αλ Κάιντα στην Μαδρίτη και το Λονδίνο το 2004. Η 14η Νοεμβρίου 2015 ήταν μια ιστορική ημέρα. Ιδίως, το Παρίσι, η μητρόπολη των αξιών της δυτικής Ευρώπης και της Δύσης συνολικότερα, η πόλη των Φώτων, της μάθησης, του φιλελευθερισμού, της διανοητικής και ερωτικής ελευθερίας, της διανοητικής ανοχής και της διανοητικής πρόκλησης, η πόλη της Libération και του Charlie Hebdo, ήταν η πόλη που δέχτηκε το πλήγμα. Όλη η πόλη αυτή έχει υπάρξει ένα κεντρικό Σημαίνον για τον Διαφωτισμό και για την όποια φιλελεύθερη συνέχισή του στην ύστερη νεοτερικότητα και την μετανεοτερικότητα.

Συνέχεια →

Και τώρα, θα ψηφίσετε τα υπερμνημόνια;

Του Δημήτρη Μπελαντή

Χρειάζεται να μορφοποιήσουμε κοινωνικά και πολιτικά το μέτωπο του λαϊκού ΟΧΙ μέχρι το τέλος, το μέτωπο της κοινωνικής και πολιτικής ρήξης.

1. Για την πολιτική συγκυρία

Μετά την τραγική νίκη του ναζισμού στην Γερμανία το Γενάρη του ’33, ο Λέον Τρότσκι σε μια από τις πολλές εύστοχες παρεμβάσεις του για τη Γερμανία εκείνη την περίοδο είχε προβλέψει ότι το εργατικό κίνημα θα αναγεννηθεί κάποια στιγμή μέσα από τις στάχτες του στη Γερμανία αλλά, όμως, το σταλινικό ΚΚ Γερμανίας λόγω της καταστροφικής στρατηγικής του δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι ποτέ. Αυτή η εκτίμησή του δικαιώθηκε, υπό την έννοια ότι ακόμη και η σύσταση της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας δεν ήταν αποτέλεσμα της ενδογενούς δράσης του γερμανικού εργατικού κινήματος αλλά της έλευσης του Κόκκινου Στρατού. Όμοια προς την περίοδο εκείνη και κατ’ αναλογίαν των συνθηκών, μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι μετά το Βατερλώ της ελληνικής Αριστεράς με τη συμφωνία της 12/7 θα ξαναϋπάρξει μια μαχητική κομμουνιστική Αριστερά και μια ανάταση του εργατικού κινήματος, αλλά η Αριστερά της ήττας και της υποταγής δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι.

Συνέχεια →

Ανάμεσα στο διάβολο και τη βαθιά γαλάζια θάλασσα 

Του Δημήτρη Μπελαντή*

Θα ξεκινήσω από  το κρίσιμο ζήτημα της πολιτικής  και πληροφοριακής σύγχυσης. Αυτό που βιώνουν οι πολίτες της Ελλάδας από τις αρχές Φεβρουαρίου και μετά, οπότε και επήλθε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτό που οι ψυχίατροι και ιδιαίτερα το ρεύμα της Αντιψυχιατρικής έχουν προσδιορίσει ως «σύνδρομο του διπλού δεσμού» («double bind»). Αυτό σημαίνει ότι το παιδί μέσα σε μια οικογένεια λαμβάνει απολύτως αντιφατικά μηνύματα από τους γονείς του, πραγματικά ή συναισθηματικά, τα οποία καταλήγουν σε απολύτως αντίθετα συναισθηματικά ή και λογικά συμπεράσματα. Το παιδί εισπράττει ταυτόχρονα αγάπη και εχθρότητα, τρυφερότητα και απομόνωση. Όπως επισημαίνουν οι φορείς του ρεύματος της Αντιψυχιατρικής, αυτή η κατάσταση, εφόσον παρατείνεται, μπορεί να οδηγήσει στο αποτέλεσμα της βαριάς ψυχικής νόσου του παιδιού στην επόμενη ζωή του και ειδικότερα στη σχιζοφρένεια, τη βασίλισσα των ψυχικών παθήσεων (dementia).

Συνέχεια →

Μήπως υπήρξαμε «αντιγερμανοί»;

Του Δημήτρη Μπελαντή*

Η πρόσφατη συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με την γερμανίδα καγκελάριο από μόνη της δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί πρόβλημα. Είναι απολύτως λογικό δύο κράτη, τα οποία μάλιστα ανήκουν στην ίδια ζώνη οικονομικής ολοκλήρωσης, όπως η Ε.Ε. και η ευρωζώνη, να έχουν ομαλές και κανονικές διπλωματικές σχέσεις και να μην υπάρχει ένα τείχος απομόνωσής ανάμεσά τους. Ούτε, από την άλλη πλευρά, υπήρξε θετικό υπόδειγμα μια πολιτική, όπως αυτή των προηγουμένων κυβερνήσεων, να καθορίζεται αυτή η διπλωματική γραμμή επικοινωνίας αποκλειστικά από την πρωτοβουλία και τις ανάγκες του ισχυρότερου μέρους, δηλαδή της Γερμανίας.

Συνέχεια →

Τέσσερις συν μία θέσεις για την Δικαιοσύνη

Του Δημήτρη Μπελαντή*

Το δικαίωμα στην δικαστική προστασία έχει δοκιμασθεί βαρύτατα στην Ελλάδα των μνημονίων κατά την τελευταία τετραετία. Παρά τις συνεχείς και επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων ότι θα προχωρήσουν σε μια ταχύτερη και ποιοτικότερη Δικαιοσύνη, τα πράγματα έχουν κυριολεκτικά βαλτώσει, με αποτέλεσμα ένα πολύ σημαντικό τμήμα των συμπολιτών μας είτε να μην μπορεί καν να προσφύγει στα δικαστήρια  (κατά τρόπο που παραβιάζει το δικαίωμά του στην δικαστική προστασία κατά το άρθρο 20 παρ. 1 Συντάγματος και το άρθρο 6 παρ.1 της Ε.Σ.Δ.Α. ) είτε να καταφρονείται  πρακτικά μέσα από την δικαστική διαδικασία. Ορισμένα μέτρα βελτίωσης της κατάστασης μπορούν να ληφθούν άμεσα από μια επικείμενη κυβέρνηση της Αριστεράς.

Συνέχεια →

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε δύσκολες επιλογές

Του Δημήτρη Μπελαντή

Η ευτυχής πτώση της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες κεφαλαίου και ευρωζώνης για το αντίθετο και τη σχετική «μαύρη προπαγανδιστική τρομοκρατία», και η πορεία προς τις εκλογές ανοίγουν μια ιστορικής ευκαιρίας δυνατότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ και όλη την ελληνική και διεθνή Αριστερά. Είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά μετά την κατοχή, όπου δίνεται διεθνώς η δυνατότητα στην κομουνιστογενή Αριστερά να αναλάβει την κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα και την Ευρώπη –μόνη της ή έστω ως η κύρια δύναμη.

Συνέχεια →

Πορεία προς τις «πρόωρες» εκλογές;

Του Δημήτρη Μπελαντή*

Η πρόωρη έναρξη της διαδικασίας εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας σηματοδοτεί ένα βάθεμα της πολιτικής κρίσης του κυρίαρχου μνημονιακού μπλοκ. Η στάση της ηγεσίας της ευρωζώνης και του Δ.Ν.Τ. αποδεικνύει ότι αυτά τα κέντρα εξουσίας του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου δεν ενδιαφέρονται στοιχειωδώς για το ζήτημα του πολιτικού κόστους εκ μέρους των ίδιων των διαχειριστών της πολιτικής τους, των «δικών τους ανθρώπων», και αισθάνονται ότι έχουν τόση ισχύ ώστε να μπορούν να κάμψουν την πολιτική βούληση κάθε υπαρκτού ή επίδοξου φορέα ή διαχειριστή της κυβερνητικής εξουσίας. Συνεπώς, δεν ενδιαφέρονται και ιδιαίτερα   για την ταυτότητα του επίδοξου διαχειριστή. 

Συνέχεια →