Γεφύρι στα Τσακαλέϊκα, Κέρτεζη – Καλαβρύτων
Ενημέρωση από τον Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα προς τον ερευνητή Θοδωρή Χαμάκο
Είναι χτισμένο στη θέση Τσακαλέϊκα επί του χειμάρρου Ελλάδα ή Ελά, του οποίου οι μικρές πηγές που δημιουργούνται από τα χιόνια και τις βροχές βρίσκονται στο βουνό Καρβελού και που ενώνεται 200 μέτρα πιο κάτω με τον Κερτεζίτικο Βουραϊκό, στον μύλο του Λιάρου-Λαφογιάννη.
Είναι ένα μονότοξο γεφύρι, καταβιβασμένο, με κάθετα βάθρα, χωρίς στηθαία, μια σειρά καλοπελεκημένους θολίτες, του οποίου έχει γίνει τσιμεντένια επέκταση και στις δύο πλευρές του όπως επίσης και στην επιφάνεια διάβασής του.
Οι διαστάσεις του είναι:
Άνοιγμα καμάρας: 4 μ.
Ύψος: 2,50 μ.
Πλάτος: 3,05 μ.
Μήκος: 12 μ.
Μήκος καμαρολιθιού: 0,38 μ.
Διάστημα από κεντρικό θολίτη (Κλειδί) με επιφάνεια διάβασης: 0,22 μ.
Η μαρτυρία ενός ντόπιου είναι σημαντική για το γεφύρι και για την περιοχή, που λέει:
«Βρισκόμαστε πάνω στην κοίτη του παραπόταμου με το όνομα Ελλάδα που έρχεται κυρίως από τις μικρές πηγές του βουνού Καρβελού, που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Κέρτεζης από το οποίο πέρναγε ο αρχαίος δρόμος προς Καμενιάνους, Δροβολοβό, κλπ. Δεν φέρνει πάρα πολύ νερό όταν δεν βρέχει διότι με τις πάρα πολλές και βαθειές ρίζες του καστανοδάσους και κάποιων άλλων δέντρων τα περισσότερα νερά συγκρατούνται.
Το γεφύρι και οι τσιμεντένιες παρεμβάσεις. Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.
Το γεφύρι αυτό φτιάχτηκε με τα υπόλοιπα το 1933-36 όπως είπαμε μάλλον από λαγκαδινούς μαστόρους διότι έχουν όλα την ίδια μορφή και το ίδιο σχέδιο. Ενώνει το κεντρικό χωριό δια μέσου της γέφυρας που είδαμε στου Πλιάκα-Γιαγουδή, μόνο που ο δρόμος αυτός σ’ ένα σημείο έχει κοπεί και τώρα έρχονται από άλλο σημείο, με την περιοχή Λυκακέϊκα, Τσακαλέϊκα και Ατιπέϊκα. Είναι μια γειτονιά με λίγα σχετικά σπίτια που είναι στους πρόποδες του βουνού Ελλάδα, στο λοφίσκο Κουτσουβέρι. Στα 100 μέτρα από δω συναντάει τον παραπόταμο Λίθο ή Μοναστηριά και την κοίτη των πολλών νερών που έρχεται από το Κεφαλόβρυσο και ουσιαστικά εκεί είναι οι απαρχές του Κερτεζίτικου Βουραϊκού που ενώνεται με το Συρμπανέϊκο και άλλα μικρά ποτάμια και κάνουν τον γνωστό Βουραϊκό με το φαράγγι του Βουραϊκού.
Την ίδια περίοδο, την περίοδο δηλαδή της εφτάχρονης δικτατορίας-χούντας, βεβαίως υπήρχε ανάγκη λόγω των νέων τροχοφόρων και των μεγαλύτερων φορτηγών, κλπ. να αντέξουν τα γεφύρια τα πέτρινα και να διαπλατυνθούν αλλά έγιναν με έναν τρόπο μη σύννομο κατά τη γνώμη μου και όπως βλέπετε στη μία μόνο μεριά, στη βορειοανατολική, έγινε επέκταση περίπου 80 πόντων, απ’ ότι βλέπω, ένα στηθαίο εδώ για να μπορέσει να πέσει και τσιμέντο από πάνω και να περνάνε τα αυτοκίνητα. Στο άλλο μέρος, πίσω μου, δεν έχει στηθαία αλλά έχει γίνει ένα αυλάκι τσιμεντένιο γιατί οι κήποι αυτής της γειτονιάς από εδώ έπαιρναν νερό από το Κεφαλόβρυσο και ποτίζονταν. Και αντί να έχουν ένα ξύλινο, μια ξύλινη κορίτα που είχαν τα παλιά χρόνια, έφτιαξαν την ίδια περίοδο και ένα τσιμεντένιο αυλάκι.» (1)
Παραπομπή
1. Μαρτυρία στις 11/02/2025 του ντόπιου Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα.
ΠΗΓΗ
Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου, https://agpelop.blogspot.com/2025/07/blog-post.html.