Αρχείο κατηγορίας Θέα στο δημόσιο χώρο

Τεχνολογική Επιτάχυνση ή Τεχνολογική Αποανάπτυξη;

Τεχνολογική Επιτάχυνση ή Τεχνολογική Αποανάπτυξη;

Του Χάρη Ναξάκη*

     Ο Τεχνοκόσμος-ψηφιακό κεφάλαιο, τεχνητή νοημοσύνη, μεταανθρωπινότητα και τεχνολογική αποανάπτυξη (Εκδόσεις Κουκκίδα, 2025)- είναι ένα δοκίμιο μου για τον τεχνοπολιτισμό. Τριάντα χρόνια και κάτι από την εκπόνηση της διδακτορικής μου διατριβής, στην οποία είχα χαρακτηρίσει ως πληροφοριακό (ψηφιακό) καπιταλισμό την μετάλλαξη με όχημα τις νέες τεχνολογίες, του βιομηχανικού καπιταλισμού, στο δοκίμιο αυτό αναθεωρώ την άποψη αυτή. Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις επιτάσσουν να τεθούν τα παρακάτω ερωτήματα:

     Τί πουλάει η Google και το Facebook; Τί είναι τα άυλα εμπορεύματα και το ψηφιακό κεφάλαιο; Οι αλγόριθμοι παράγουν ορθό λόγο και κατασκευάζουν ψυχές και η τεχνητή νοημοσύνη αναλαμβάνει την εξουσία; Από πού θα προέρχονται τα εισοδήματα και τα κέρδη σε μια κοινωνία γενικευμένης εκτόπισης της εργασίας από την τεχνητή νοημοσύνη και τα ρομπότ; Ποιες είναι οι νέες ιδιοκτήτριες τάξεις; Είναι πρόοδος του πολιτισμού, τεχνολογική καινοτομία, να μετατρέπονται οικειοθελώς οι άνθρωποι σε εμπορεύματα, να αποξενώνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις, μετατρεπόμενοι σε κυνηγούς των κλικ; Εξανθρωπίζεται η τεχνολογία, υπάρχουν περιθώρια για έναν τεχνολογικό διαφωτισμό; Τί σημαίνει ένας πολιτισμός των τεχνολογικών ορίων; Είναι η τεχνολογία ουδέτερη και η χρήση της καλή ή κακή;

     Εν τέλει μήπως βρισκόμαστε στην αρχή του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε έναν νέο κοινωνικό σχηματισμό, πέραν του καπιταλισμού, τον οποίο θα ονομάσουμε τεχνοκόσμο και συνιστά μια εφιαλτική ουτοπία, μια ριζική αλλαγή παραδείγματος και όχι απλώς μια μετάλλαξη του καπιταλισμού σε ψηφιακό, για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση;

     Υπάρχουν επτά λόγοι που συνηγορούν ότι σήμερα έχουν ενεργοποιηθεί οι κοινωνικοοικονομικές διεργασίες εξόδου από τον καπιταλισμό και εισόδου στον τεχνοκόσμο.

     1. Ο άνθρωπος εμπόρευμα. Οι γιγάντιες πλατφόρμες του διαδικτύου, το ψηφιακό κεφάλαιο, δεν αποκομίζουν κέρδη, όπως στον καπιταλισμό, από την απλήρωτη εργασία του εργάτη, αλλά από την δωρεάν διάθεση του εαυτού μας, των προτιμήσεών μας, του τρόπου ζωής μας, που ως πληροφορία τα ψηφιακά μονοπώλια πουλάνε στις διαφημιζόμενες εταιρίες.

     2. Ενώ στον καπιταλισμό τα κέρδη προέρχονται κυρίως από τον χώρο της υλικής παραγωγής, στον αναδυόμενο τεχνοκόσμο τα κυρίαρχα εμπορεύματα είναι τα άυλα.

     3. Ταυτόχρονα οι συμβολικές άυλες αξίες, κύρος της φίρμας, στυλ, σπανιότητα, καινοτομία, χαρακτηρίζουν ένα όλο και αυξανόμενο αριθμό προϊόντων ευρείας κατανάλωσης (αυτοκίνητα, κινητά, ρούχα, παπούτσια), με αποτέλεσμα το κέρδος να είναι προϊόν μιας προσόδου καινοτομίας. Τα άυλα συμβολικά αγαθά δεν λειτουργούν με τους κλασικούς νόμους της αγοράς.

     4. Η πληροφορικοποίηση, η ρομποτοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη, οδηγούν στην μαζική απόσυρση της εργασίας από την παραγωγή, διότι επιτρέπουν την παραγωγή αυξανόμενων ποσοτήτων εμπορευμάτων με όλο και μικρότερη ποσότητα εργασίας.

     5. Ποιός θα αγοράζει όμως τα εμπορεύματα όταν τα εισοδήματα από την αμοιβή της εργασίας θα έχει πέσει σε ένα ιστορικό ελάχιστο, λόγω της εκτόπισης της εργασίας από την παραγωγή; Για να μην καταρρεύσει η εμπορευματική κοινωνία οι καταναλωτές, θα δημιουργηθούν τεχνητά μέσω ενός “βασικού εισοδήματος για όλους”, χωρίς υποχρέωση εργασίας.

     6. Το αναδυόμενο ψηφιακό κεφάλαιο είναι οι νέες ολιγαρχικές ελίτ, οι οποίες έχουν αρχίσει να γίνονται κυρίαρχες σε σχέση με τους καπιταλιστές της βιομηχανικής περιόδου.

     7. Τέλος, ίσως η πιο κρίσιμη παράμετρος εξόδου από τον καπιταλισμό και εισόδου στον τεχνοκόσμο, είναι ότι οι νέες τεχνολογίες και κυρίως η τεχνητή νοημοσύνη και η γενετική μηχανική, οδηγούν στην έξοδο του ανθρώπου από τον λόγο και το σώμα του, στον εκμηχανισμό της ανθρώπινης φύσης, στην εξάρτηση της βιολογικής και κοινωνικής νοημοσύνης των ανθρώπων από την υπολογιστική νοημοσύνη των μηχανών.

     Τεχνολογική λοιπόν επιτάχυνση ή τεχνολογική  αποανάπτυξη; Η απάντηση είναι ένας πολιτισμός των ορίων, ένας άλλος κόσμος από τον σημερινό της απληστίας, της ανεξέλεγκτης επέκτασης της οικονομικής σφαίρας, της κάλυψης κάθε επιθυμίας και απόλαυσης με εμπορεύματα. Ένας πολιτισμός των ορίων έχει ως συστατικό του στοιχείο τα τεχνολογικά όρια, δηλαδή, την τεχνολογική απομεγέθυνση: Έξοδος από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όρια στην ρομποτοποίηση, λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους, απόσυρση από την χρήση καταναλωτικής καινοτομίας, εθελουσία απόσυρση και θέσμιση απαγορεύσεων στις γενετικές ενισχύσεις, ήπια τεχνολογία.

     Όσον αφορά  το τελευταίο, την επιλογή της ήπιας αντί της σκληρής τεχνολογίας, αυτό σημαίνει: ιατρική της πρόληψης αντί αυτή της επιδιόρθωσης μέσω της βιοτεχνολογίας, στον τομέα της γεωργίας προτεραιότητα στην οργανική γεωργία και όχι στην χημική, στον τομέα της ενέργειας ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ενέργειας και έξοδο από τις σκληρές τεχνολογίες της καύσης του πετρελαίου και της πυρηνικής ενέργειας. Το κριτήριο με βάση το οποίο πρέπει να επιλέγεται μια ήπια τεχνολογία είναι αυτό της βιωσιμότητας, της αναδημιουργίας δηλαδή των αποθεμάτων που απαιτούνται για να αναπαραχθεί, διότι κάθε τεχνολογική καινοτομία που είναι εφικτό να παραχθεί και να εφαρμοστεί δεν είναι και βιώσιμη. Ήπιος τεχνολογικός δρόμος είναι η χρήση ευέλικτων μηχανών πολλαπλής χρήσης, προσανατολισμένων στην παραγωγή ανθεκτικών προϊόντων μακράς διάρκειας ζωής, τεχνολογιών που είναι επιδιορθώσιμες από τον άνθρωπο, αφήνουν περιθώρια αυτενέργειας και αυτονομίας, αναδεικνύουν τα ταλέντα μιας κοινότητας, στηρίζονται στην ανθρώπινη επιδεξιότητα και υποστηρίζουν μια παραγωγή μικρής κλίμακας.

     Στον τεχνοκόσμο, σε σχέση με τον καπιταλισμό, δεν θα έχουμε απλώς αλλαγή των όρων της εκμετάλλευσης, αλλά ριζική αλλαγή του υποκειμένου. Εκείνο λοιπόν που χρειαζόμαστε δεν είναι να πάρουμε πίσω την ψηφιακή μας ζωή, αλλά να εξέλθουμε από τον εικονικό κόσμο, στον οποίο δεν πουλάμε απλώς τον εαυτό μας ως εμπόρευμα μέσω των αναζητήσεων που κάνουμε στην Google, στην Amazon ή στο Facebook, αλλά συμβάλλουμε ταυτόχρονα πουλώντας τις εμπειρίες μας να κατασκευάζονται μέσω της τεχνητής νοημοσύνης μηχανές, αντίγραφα του εαυτού μας, του χειρότερου εαυτού μας, της χρησιμοθηρικής και εργαλειακής διάστασης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αυτή η εργαλειακή διάσταση οδηγεί μέσω των γενετικών ενισχύσεων στην κυριαρχία μιας κάστας επαυξημένων ανθρώπων στους νέους προλετάριους, οι οποίοι τελικά θα είναι οι παρίες της τεχνολογικής επιτάχυνσης.

     Επομένως ζητούμενο είναι η έξοδος από ένα κόσμο στον οποίο οι καταναλωτές θα πληρώνονται χωρίς να εργάζονται για να καταναλώνουν, τα εμπορεύματα θα αγοράζουν τους καταναλωτές, έξοδος από ένα κόσμο πλήρους εμπορευματοποίησης, όπου ορισμένοι θα καταναλώνουν συμβολικά εμπορεύματα κύρους, κοινωνικής θέσης, άλλοι τα εικονικά αντίγραφα του ναρκισσιστικού εαυτού τους και άλλοι ως παρίες θα είναι στο περιθώριο της μεγαμηχανής. Έξοδος από έναν κόσμο όπου η ανθρωποποίηση των μηχανών και η μηχανοποίηση του ανθρώπου θα οδηγήσει σε μια πλήρη αυτονόμηση του λόγου από τον άνθρωπο και την μετατροπή του ως εργαλειακού λόγου σε ένα λόγο ενάντια στον άνθρωπο.  Η οικοδόμηση ενός κόσμου των ορίων και όχι της τεχνολογικής επιτάχυνσης, του οποίου βασικός πυλώνας είναι τα τεχνολογικά όρια, είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε για την ανθρωπότητα και προϋπόθεση για την ανάσχεση της μετάβασης σε μια μετανθρώπινη κατάσταση.

* Ο Ναξάκης Χάρης είναι αφυπ. Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Τέμπη: Πόρισμα κόλαφος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ – Δεν λειτουργούσε τίποτα

Τέμπη Πόρισμα κόλαφος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ

– Πιθανή η ύπαρξη άγνωστου καυσίμου- Δεν λειτουργούσε τίποτα

Κατόπιν ερώτησης για διευκρίνιση, οι ερευνητές είπαν πως έλαβαν υπόψη τους όλα τα δεδομένα, συνέκριναν τα στοιχεία και θεωρούν «εξαιρετικά απίθανο» τα έλαια σιλικόνης να προκάλεσαν την πυρόσφαιρα και με αυτό συμφωνούν επιπλέον αναλύσεις ειδικών που έχουμε και επαληθεύουν τα ευρήματα μας».

Κόλαφος για το σύστημα λειτουργίας του σιδηρόδρομου στην Ελλάδα αλλά και για την έκρηξη μετά τη σύγκρουση, ειναι το πόρισμα που παρουσίασε σήμερα ο Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών για την τραγωδία στα Τέμπη.

Το πόρισμα διαπίστωσε σειρά ελλείψεων και εικόνα διάλυσης στον σιδηρόδρομο με ευθύνη των κυβερνήσεων, του υπουργείου Μεταφορών, του ΟΣΕ, της Hellenic Train, της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων.

Με την 717 θα είχε αποφευχθεί η τραγωδία

Συνέχεια

Από το Έγκλημα στα Τέμπη στο Σήμα Κινδύνου για τον Οδοντωτό

Από το Έγκλημα στα Τέμπη στο Σήμα Κινδύνου για τον Οδοντωτό

Του Βασίλη Κοκότη*

   Η ιδιωτικοποίηση των ελληνικών σιδηροδρόμων επιβλήθηκε βίαια στα χρόνια των μνημονίων ως λύση για τα χρόνια προβλήματα του ΟΣΕ, για τα οποία κύριοι υπεύθυνοι είναι ίδιοι ακριβώς που εμφανίστηκαν ως σωτήρες και πρότειναν τη «λύση». Αυτοί διόριζαν τους δικούς τους, αυτοί κανόνιζαν τις υπερτιμολογήσεις, αυτοί ανέχονταν την κακοδιαχείριση. Όταν το χρέος του ΟΣΕ διογκώθηκε σε δυσθεώρητα επίπεδα, μας είπαν πως η μόνη διέξοδος ήταν να παραδοθούν οι σιδηρόδρομοι στους ιδιώτες. Υποσχέθηκαν καλύτερη διαχείριση, επενδύσεις, σύγχρονες υποδομές και, κυρίως, ασφάλεια.

Συνέχεια

Μια Ατραπός στη Γκρίζα πόλη… Β΄

Μια Ατραπός στη Γκρίζα πόλη…

Παρουσιάζοντας μαζί δυο Καλαβρυτινά βιβλία

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Β΄ ΜΕΡΟΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΜΕΡΟΣ Α΄

VI. Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙ ΕΓΩ

   Ο Βασίλης γεννήθηκε μια γενιά μετά στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Καλάβρυτα. Η Δέσποινα είχε ήδη αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο Καλαβρύτων και σπούδαζε. Τα Καλάβρυτα είχαν πλέον περάσει σ’ άλλη φάση. Το εμπορικό στοιχείο είχε εισέλθει, πάλι, στον κεντρικό τους πυρήνα. Ζούσαν οι αδελφές, οι χήρες, αλλά ελάχιστες μανάδες των εκτελεσμένων. Είχαν μεγαλώσει οι 13 επιζήσαντες κι ερχόταν το ανθρώπινο τέλος τους.

   Ο Βασίλης μεγάλωσε κι αυτός στο δικό του περιβάλλον, με θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως σχεδόν όλοι μας. Το 1990-1991 τον συνάντησα ως καθηγητής φυσικής στην γ’ γυμνασίου. Τον γνώρισα όχι μόνο ως έναν τυπικά άριστο μαθητή, αλλά ως ένα νεαρό με προβληματισμούς πολύ μεγαλύτερης ηλικίας. Έφευγε συχνά έξω από το μάθημα της ημέρας, αλλά πάντα υπήρχε η δυνατότητα να βγάλω στην επιφάνεια τη δεύτερη από τις τρεις δυνατότητες ενός καθηγητή. Αυτού του λειτουργού, του παιδαγωγού, του συντονιστή συζητήσεων. Αυτές οι μνήμες είναι ακόμα στις σκέψεις μου.

Συνέχεια

Μπερντιάγεφ και Μπαίμε: μυστικισμός, φως και σκοτάδι του Θεού

Μπερντιάγεφ και Μπαίμε: μυστικισμός, φως και σκοτάδι του Θεού

Του Γεωργίου – Νεκταρίου Παναγιωτίδη*

   Σε ένα από τα κορυφαία βιβλία ορθόδοξης θεολογίας του 20ου αιώνα, τη «Μυστική θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας», ο Βλαδίμηρος Λόσσκυ κάνει λόγο για τα δύο διακριτά και αλληλοσυμπληρούμενα στοιχεία που συνυπάρχουν στην Ορθοδοξία: τη θεολογία και το μυστικισμό. Ο Λόσσκυ θέλει συνάμα να τονίσει με αυτή τη διάκριση τη σπουδαιότητα της (αυθεντικής) μυστικής εμπειρίας μέσα στην προσέγγιση της ορθόδοξης πίστης απ’ τον καθένα μας, διότι αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να εκπέσει στην κακώς εννοούμενη «ακαδημαϊκή θεολογία»: σε ένα ακαδημαϊκό άθλημα ξερού και ορθολογιστικού στοχασμού, άγευστου και άπειρου της -υπέρ φύσιν- εμπειρίας του ζωντανού Θεού.

   Μέσα σε αυτήν την προοπτική και με δεδομένη αυτή την προβληματική, πολλά έχουν να μας πουν τα δύο δοκίμια –εκτενείς μελέτες- του μεγάλου Ορθόδοξου φιλοσόφου και συγγραφέα του 20ου αιώνα Νικολάι Μπερντιάγεφ πάνω στο μεγάλο Χριστιανό μυστικό Ιάκωβο Μπαίμε που εκδόθηκαν μεταφρασμένα πολύ πρόσφατα (ιδ. έκδοση, 2022) και στη χώρα μας.

Ο απρόσιτος Θεός και η συνάντηση μαζί του

Συνέχεια

«Γάμος» ΛΟΑΤΚΙ+ και «διάλογος» κωφών…

«Γάμος» ΛΟΑΤΚΙ+ και «διάλογος» κωφών…

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

   Με 176 βουλευτές από τους 300, με ψήφους κυρίως από τα τρία μνημονιακά κόμματα Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με καθολική υπερψήφιση από την «Πλεύση Ελευθερίας», σηματοδοτήθηκε μια νέα πραγματικότητα.

   Ονομάστηκε «γάμος» (πολιτικός), μεταξύ μελών της «ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας», δηλαδή των ομόφυλων συνανθρώπων μας με ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τον καθιερωμένο των ετερόφυλων. H Χώρα μας κατατάσσεται ως η 37η χώρα στον κόσμο για την αναγνώριση αυτού του θεσμού, ως πολιτικού γάμου.  Έτσι οδηγήθηκε και στην τροποποίηση του άρθρου 1350 του Αστικού Κώδικα. Εισάχθηκε νομικά για το κράτος ο κανόνας ότι «γάμος συνάπτεται μεταξύ δύο προσώπων ίδιου ή διαφορετικού φύλου». Η Ελλάδα έγινε η πρώτη «ορθόδοξη» χώρα που διαφοροποιείται από τις άλλες χώρες της «ορθόδοξης» Ανατολής.

ΙΙ. Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Συνέχεια

Ομοφυλοφιλία και εργολάβοι του εξώτερου πυρός

«Η αγάπη δεν μπορεί να το υποφέρει…».

Ομοφυλοφιλία και εργολάβοι του εξώτερου πυρός

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

   Ο άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ (+ 1993) αφηγήθηκε κάποτε μια συνομιλία του δασκάλου του, αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη (+ 1938), με έναν ερημίτη μοναχό. Ο μοναχός έλεγε: «Ο Θεός θα τιμωρήσει όλους τους άθεους. Θα καίγονται στο πυρ το αιώνιο».

   Πριν όμως προχωρήσει στην παρουσίαση της συνομιλίας μοναχού και Σιλουανού, ο ίδιος ο Σωφρόνιος σχολίασε την στάση του μοναχού: «Προφανώς», έγραψε, «η ιδέα πως οι άθεοι θα ετιμωροῦντο στο αιώνιο πυρ, του προκαλούσε ευχαρίστηση, κατά το ψαλμικό “εὐφρανθήσεται δίκαιος, ὅταν ἴδῃ ἐκδίκησιν” (Ψαλμ. νζ΄ 11-12)».

   Νομίζω πως το σχόλιο αυτό (τρεις αράδες όλο κι όλο στο σχετικό βιβλίο) έχει συγκλονιστική δυναμική, μ’ όλη την ηρεμία με την οποία διατυπώνεται. Το να βεβαιώνει κάποιος ανενδοίαστα και σαρωτικά την αιώνια καταδίκη κάποιων ανθρώπων, ο Σωφρόνιος το αποδίδει σε ένα είδος πνευματικού σαδισμού. Ο Σωφρόνιος δηλαδή βλέπει κάτι νοσηρό, χαιρεκακία, παρ’ όλο που (προσοχή!) ο βεβαιώσας βασιζόταν σαφώς σε φράσεις και έννοιες της Αγίας Γραφής. Όντως ο Ψαλμός μιλά για χαρά των δικαίων μπροστά στην απόδοση δικαιοσύνης, και όντως η Καινή Διαθήκη μιλά για αιώνια κόλαση. Όμως εδώ ακριβώς είναι το καίριο σημείο, πάνω στο οποίο γεννιούνται διαφορές αγεφύρωτες: Ο μοναχός είχε υπέρ του χωρία, ο Σωφρόνιος είχε μαζί του την αλήθεια, είχε δηλαδή το πνεύμα που ζωοποιεί, σε αντιδιαστολή προς το γράμμα που αποκτείνει (το ειδωλοποιημένο γράμμα, καθόσον το γράμμα έχει νόημα ως διάκονος του πνεύματος). Και συνεχίζει ο Σωφρόνιος παραθέτοντας τον διάλογο του Γέροντα Σιλουανού με τον μοναχό:

Συνέχεια

Πυλώνες Μεσσάτιδας: Για μια τεχνολογία με κέντρο τη ζωή

Για μια τεχνολογία με κέντρο τη ζωή

Ομιλία: Για την περίπτωση παραγωγής και μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας από τη ΔΕΗ. Μία απάντηση των πολιτών-πελατών για τις επιπτώσεις στη ζωή και στη φύση.[1]

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Αγαπητοί φίλοι,

μ’ αφορμή το ζήτημα της διέλευσης των Πυλώνων Υ. Τ. από την περιοχή μας και τις διαμάχες με την ΔΕΗ για μία 10ετία, έχω την ευκαιρία να μιλήσω σήμερα από τη σκοπιά του συλλόγου πρόληψης απέναντι στις εξαρτησιογόνες ουσίες, κι όχι μόνο. Ο σύλλογός μας, που δημιουργήθηκε πριν τρία χρόνια στη περιοχή του Δήμου Μεσσάτιδας για τις ανάγκες της ζωής, έχει την ονομασία «Παλμός ζωής». Φυσικά, και πολλοί άλλοι μηχανισμοί του πολιτισμού μας είναι αλλότριες δυνάμεις προς την ουσία της ζωής.

Η σύγχρονη τεχνολογία μεταμορφώνεται κι αυτή σε δύναμη πάνω στον άνθρωπο και πάνω στη φύση. Ο πόλεμος των ημερών, δείχνει και τα δύο, με «σοκ και δέος»!!![2] Ούτε τη φύση προστατεύει με το απεμπλουτισμένο ουράνιο στις βόμβες, ούτε τους λαούς και τους ανθρώπους απελευθερώνει. Κι αν το πρόβλημα ήταν μόνο για τις πολεμικές εκστρατείες, η ελπίδα θα βρισκόταν μόνο στο τέλος του πολέμου. Όμως ο «ιδεώδης άνθρωπος» του πολιτισμού μας, είναι ο τυποποιημένος άνθρωπος της καθησυχαστικής ζωής, της αγοραίας αντίληψης, του μεταλλαγμένου όντος κι από την σύγχρονη τεχνολογία. Γι’ αυτό, δεν φτάνει σήμερα να μιλήσουμε μόνο στη γλώσσα της επιστήμης και της τεχνικής της, αλλά κυρίως στη γλώσσα της ζωής.

Συνέχεια

Οι Εμείς, οι Εκείνοι κι Εσείς

Οι Εμείς, οι Εκείνοι κι Εσείς

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

   Πραγματοποιήθηκε στα Καλάβρυτα πριν λίγες εβδομάδες, στις 4 και 5 Νοεμβρίου του 2023, ένα ενδιαφέρον διήμερο, αλλά όχι από κάποιο θεσμό. Πραγματοποιήθηκε από την συλλογικότητα των Καλαβρύτων «Εμείς». Ο γενικός τίτλος του ήταν: «Η αυτοοργανωμένη συλλογικότητα ΕΜΕΙΣ ανοίγει συζήτηση για το πως θα μπορούσαν οι μικροί τόποι να λειτουργούν χωρίς ανάθεση και αποτελεσματικά».

   Το βραδάκι του Σαββάτου 4 Νοέμβρη στο Πολύκεντρο έγινε η πρώτη εκδήλωση με εισηγήσεις και συζήτηση. Σημαντική ήταν η παρουσία των συμμετεχόντων. Εκτός από τους Καλαβρυτινούς και κάποιους εκ των γειτονικών περιχώρων, είχαν προσέλθει αντιπρόσωποι που εισηγήθηκαν ή έλαβαν μέρος στη συζήτηση από πολλές πόλεις: Πήλιο, Γαργαλιάνους, Καλαμάτα, Τήνο, Αθήνα, Έδεσσα!

Συνέχεια

Τα προεκλογικά της κοιλάδας του Βουραϊκού

Τα προεκλογικά της κοιλάδας του Βουραϊκού

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΛΑΒΑΝ ΤΕΛΟΣ

   Τέλειωσε λοιπόν κι αυτή η διαδικασία, με εκλογικό θρίαμβο του ψηφοδέλτιου του επικεφαλής Θανάση Παπαδόπουλου (Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών) μες 71,2%, έναντι του ψηφοδελτίου του επικεφαλής Θανάση Γ. Κανελλόπουλου (ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ) με 25,85% και του Σταμάτη Ανδριόπουλου (Λαϊκή Συσπείρωση) με 2,95% στον ευρύ σε έκταση Καλλικρατικό Δήμο Καλαβρύτων.

   Ο πάλι Δήμαρχος Θανάσης Παπαδόπουλος θα έχει 14 Δημ. συμβούλους, έναντι 5 (1+4) του Θανάση Κανελλόπουλου. Θα έχει την πλειοψηφία των Κοινοτικών Συμβουλίων σε όλα τα χωριά, πλην ελαχίστων που ανήκουν στην αξιωματική αντιπολίτευση. Η Λ. Σ. δεν εξέλεξε ούτε τον επικεφαλής Σταμάτη Ανδριόπουλο, παρότι πλησίασε πολύ κοντά το παράλογο φίλτρο και όριο του 3%! Τι μπορούμε λοιπόν να κρατήσουμε επί της ουσίας μετά απ’ αυτά τα αποτελέσματα;

   Η γνώμη μου είναι να αναδιφήσουμε στις προεκλογικές εξαγγελίες, δεσμεύσεις, αναφορές, μισόλογα ή και αγνοήσεις πολλών ζητημάτων. Εμείς θα μείνουμε κυρίως σε ότι αφορά την δυτική κοιλάδα του Βουραϊκού. Θα προσπαθήσουμε με προσοχή, αλλά και θάρρος, να αποδελτιώσουμε ότι θεωρήσαμε σημαντικό. Ελπίζω να μην έχω παρανοήσει κάποια στάση εκ των υποψηφίων, νικητών και ηττημένων.

Συνέχεια