Περί της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι Εκκλησίες

Περί της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι Εκκλησίες

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

   Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε για τους πολλούς η σχεδιασμένη στρατιωτική επίθεση της σύγχρονης Ρωσίας του 21ου αι., επί του «τσάρου» Βλαντίμιρ Πούτιν, στην σύγχρονη Ουκρανία. Μια Ουκρανία που βολοδέρνει πολιτικά και σε περίεργα λημέρια. Αφορμές για την επίθεση υπάρχουν πολλές. Όμως, όπως γνωρίζουμε από την ιστορία, αυτές δεν ταυτίζονται με τις αιτίες.

   Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», η στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν αυτοδιαλύθηκε, αλλά επεκτείνεται ανατολικά της Ευρώπης, σε χώρες που το ζήτησαν στην μετασοβιετική εποχή. Αυτό βεβαίως δεν ήταν μόνο θέμα δυτικής προπαγάνδας, ούτε καν η κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Η Ουκρανία είχε μείνει έξω απ’ αυτή την επέκταση του ΝΑΤΟ, μετά την «Συμφωνία του Μίνσκ».

   Όμως: «…ωστόσο, το Κίεβο και όχι η Μόσχα ευθύνεται για τη συστηματική ναρκοθέτηση των συμφωνιών. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι κενό γράμμα. Είναι ενδεικτικό πώς από τους 14.000 περίπου νεκρούς αυτά τα οκτώ χρόνια, οι περισσότεροι πέθαναν μετά την υπογραφή των συμφωνιών…».[1] Στην αρχή του άρθρου του σημειώνει ο ίδιος αρθρογράφος:

   «…Υπογράφτηκαν το 2014 και 2015 στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας. Η αναγνώριση από την Ρωσία την Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου της ανεξαρτησίας των δημοκρατιών του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ σίγουρα έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των συμφωνιών….».

   Αυτή η ακύρωση στην πράξη είχε ως βάση την υπερβολική μέχρι φασιστική πίεση και «πνίξιμο» σε πολλούς ρωσόφωνους της Ουκρανίας που είναι και ρωσόφιλοι. Το αντάρτικο κίνημα από τότε είναι σε εξέλιξη σε δύο απ’ αυτές τις νοτιοανατολικές περιοχές της Ουκρανίας (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ). Την αυτονομία-ανεξαρτησία τους, σχεδόν χωρίς να χυθεί αίμα, αποδέχτηκε το Κρεμλίνο ως ανεξάρτητες περιοχές και τις ενέταξε στη ρωσική ομοσπονδία με την εισβολή! 

   Πάντως, οφείλουμε να συμφωνήσουμε, ότι πρόκειται για τον πρώτο ουσιαστικά ενδο-ευρωπαϊκό πόλεμο (μεταξύ ευρωπαϊκών ανεξάρτητων κρατών) από την εποχή του Β’ παγκοσμίου πολέμου και ο κίνδυνος να είναι η αρχή ενός 3ου παγκοσμίου πολέμου δεν μπορεί να αποκλειστεί. Βεβαίως είχαμε από την ασιατική Τουρκία εισβολή στη βόρεια Κύπρο το 1974,[2] αλλά και την διάλυση της Νέας Γιουγκοσλαβίας – Σερβίας (επί Μιλόσεβιτς) το 1999 κυρίως από τις ΗΠΑ (επί Κλίντον).[3] Όμως δεν ήταν ανοικτά ενδο-ευρωπαϊκοί πόλεμοι. Μπορούμε να πούμε τελείως συνοπτικά ότι αυτός ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας είναι μια αποτυχία τόσο του γενικότερου ευρωπαϊκού ανθρωπιστικού ρεύματος, όσο και του εθνικιστικού ορθόδοξου ρεύματος.

   Ως γνωστόν η σύγχρονη Ουκρανία, που δημιουργήθηκε από τον Βλαντίμιρ Λένιν[4] πριν εκατό χρόνια, χωρίζεται από βορρά προς νότο από τον ποταμό Δνείπερο, ο οποίος και σχίζει το σύγχρονο Κίεβο ανισομερώς. Κατά κανόνα η δυτική Ουκρανία είναι πλέον καθολική, ενώ η ανατολική ορθόδοξη. Οι καθολικοί έχουν αναπτύξει εκεί την Ουνία, ενώ οι ορθόδοξοι είναι διχασμένοι. Οι ρωσόφιλοι έχουν ως Αρχιεπίσκοπο τον Ονούφριο, ενώ ήδη το Οικουμενικό Πατριαρχείο από το 2019 έχει αναγνωρίσει την 15η αυτοκέφαλη εκκλησία της Ουκρανίας με Αρχιεπίσκοπο Κιέβου και πάσης Ουκρανίας τον Επιφάνιο.

   Ας δούμε λίγο από πολιτική και ιστορική σκοπιά την αρχή με το μάτι ενός φίλου, όχι όμως ιστορικού: «Η ιστορία της νεότερης, μεταπαγανιστικής Ρωσίας ξεκινάει με τον εκχριστιανισμό του Πρίγκηπα Βλαδίμηρου του Μεγάλου (958-1015). Μετά το θάνατο του Βλαδίμηρου, το βασίλειο διαμοιράστηκε από τον ίδιο σε τρία ίσα μέρη στους τρεις γιους του. Ο πρωτότοκος γιος του, Σβιάτοπολκ, έγινε κληρονομικώ δικαιώματι Πρίγκηπας του Κιέβου και αμέσως θέλησε να σφετεριστεί όλη τη ρωσική επικράτεια και να γίνει απόλυτος κυρίαρχος.

   Οι σύμβουλοι του δεύτερου γιου του Βλαδίμηρου, Πρίγκηπα Μπόρις, του διαμήνυσαν να πάρει το στρατό και να καταλάβει ο ίδιος το Κίεβο. Ο Μπόρις δε θέλησε να πάρει μέρος σε (κατά τη στενή έννοια) αδελφοκτόνο πόλεμο και προτίμησε να κρατήσει στάση ανεξίκακη και τελικά να δολοφονηθεί από πράκτορες του Σβιάτοπολκ. Ο Μπόρις (μαζί με τον άλλο αδελφό του, Γκλεμπ, που ακολούθησε παρόμοια τακτική) είναι ο πρώτος Ρώσος αναγνωρισμένος άγιος.

   Τηρουμένων των αναλογιών, ο σημερινός Ρώσος πρόεδρος ακολουθεί τακτική διαφορετική ως αντίθετη αυτής του αγίου Πρίγκηπα Γκλεμπ και κοντύτερη αυτής του Σβιάτοπολκ του λεγόμενου Καταραμένου.

   Είναι οριακά λοιπόν ίσως σαν αυτό που έλεγε ο Παπαδιαμάντης για τους Βαλκανικούς πολέμους: το δούλον γένος μπορεί να “έχρηζε χείρας βοηθείας” από τους Βούλγαρους υπερ-εθνικιστές που καταπίεζαν τους ελληνικούς πληθυσμούς, αλλά ο ίδιος ήταν απόλυτα αντίθετος σε αυτούς ως αδελφοκτόνων (μεταξύ σαρκικών και πνευματικών αδελφών) πολέμων.
   Ό,τι έγινε δεν ξεγίνεται. Αυτό που τώρα γίνεται είναι να σταματήσουν άμεσα οι εχθροπραξίες, οι δύο πλευρές να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να καταλήξουν σε μια αληθινά δίκαιη λύση…».[5]

   Το ζήτημα των πολέμων είναι όντως καταραμένο, όπως αποφάσισε και η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος στην Κρήτη, αλλά συχνά η θεσμικοί αντιπρόσωποι της Εκκλησίας γέρνουν συχνά προς την κρατική εξουσία. Έτσι ερμηνεύεται και η αποχή του Πατριαρχείου της Ρωσίας το 2016 από τη Σύνοδο αυτή, την τελευταία ακριβώς στιγμή. Λέτε η εισβολή στην Ουκρανία να είχε σχεδιαστεί ως μεγάλη πιθανότητα από τότε; Γι’ αυτούς, όλους όμως, τους πολέμους θα ήθελα ν’ αφήσω έναν άλλο φίλο να μιλήσει σχετικά:

   «…Η Εκκλησία δεν μπορεί να μη ζήσει την τραγικότητα της ιστορίας και δεν μπορεί να προσπεράσει την σπουδαιότητα της ελευθερίας, η οποία, -και στις σχετικές εκδοχές της, δηλαδή ως πολιτική ελευθερία, ως αυτοδιάθεση κ.λ.π.- αποτελεί ανταύγεια του χριστιανικού οράματος για την έσχατη ελευθερία. Σε καμμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να αρθεί το μείζον αξίωμα, ότι για τον χριστιανισμό κάθε πόλεμος είναι εμφύλιος πόλεμος.

   Ας μου επιτραπεί να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα από τη βυζαντινή περίοδο, το οποίο αποτυπώνει, νομίζω, τις αντινομίες της ιστορίας και τον αγώνα να μη λησμονηθούν τα θεμελιακά κριτήρια (και τα οποία δυστυχέστατα, συχνά οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες λησμόνησαν, ιδίως όταν βάλτωσαν στα έλη του εθνικισμού). Επί αιώνες είχε κυριαρχήσει στην Εκκλησιαστική συνείδηση μία κρίση του Μεγάλου Αθανασίου (τέταρτος αιώνας), διατυπωμένη μάλιστα εν παρόδω, ότι όσοι διαπράττουν φόνο σε πόλεμο αγωνιζόμενοι για τα δίκαια και την πίστη, όχι μόνο δεν κατακρίνονται, αλλά μάλλον έπαινο αξίζουν.[6]

   Όταν ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς, το 960, απαίτησε από την Εκκλησία να ανακηρύξει αγίους συλλήβδην όλους όσους έπεσαν στις μάχες κατά του Ισλάμ προς χάριν της χριστιανικής πίστης και της πατρίδας, η Εκκλησία αρνήθηκε, επικαλούμενη έναν ιερό κανόνα παλιό όσο και η ρήση του Αθανασίου, ο οποίος όμως (κανόνας) είχε μείνει, μέχρι τότε, στο περιθώριο. Επρόκειτο για τον δέκατο τρίτο κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος εκφράζει διαφωνία προς την ‘’ατιμωρησία’’ όσων σκότωναν σε πόλεμο (έστω και αμυντικό!) και υποστηρίζει ότι πρέπει να τους επιβάλλεται επιτίμιο τριετούς ακοινωνησίας.[7]

   Στον ιστορικό βίο της, λοιπόν, η Εκκλησία καλείται να ζει μαρτυρικά το δίλλημα που εκπροσωπούν οι δύο Μεγάλοι. Θα μπορούσαμε να πούμε πως, αν η γνωμοδότηση του Αθανασίου διακρίνεται για το ρεαλισμό της, ο κανόνας του Βασιλείου διασώζει το ιδεώδες…

   Το πρόβλημα δεν είναι όμως ότι αυτό το δίλημμα δεν έχει τελεσίδικη ενδοϊστορική λύση. Το πρόβλημα είναι ότι συχνά η εκκλησιαστική συνείδηση δεν βλέπει καν το δίλλημα και είναι πεπεισμένη ότι η ρύθμιση είναι μία και μοναδική: η του Αθανασίου. Αυτή η στρέβλωση (πάντα όσον αφορά τις Ορθόδοξες Εκκλησίες) φαίνεται ότι έγινε καθεστώς κατά τους νεότερους χρόνους, και μάλλον μετά την επανάσταση του 1821, οπότε -στο πλαίσιο της συγκρότησης της νεοελληνικής ιδεολογίας- ο οπλισμένος κληρικός θεωρήθηκε διαχρονικό σύμβολο! Οι πηγές όμως δείχνουν δεν αποτελεί παρά νεωτερισμό!…».[8]

   Ας δούμε τώρα κατά σειρά πως αντέδρασαν οι σχετικοί Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών και ο πάπας, ως κράτος του Βατικανού, κι’ εμείς απλά θα σχολιάσουμε συνοπτικά:

   iα) Πατριάρχης Κύριλλος (Εκκλησία της Ρωσίας), μεταξύ άλλων:

«Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι, αγαπητοί πατέρες, αδελφοί και αδελφές,

Με μεγάλη συνοχή καρδίας αντιλαμβάνομαι τις ταλαιπωρίες των ανθρώπων, που προκλήθηκαν από τα εν εξελίξει γεγονότα. Ως Πατριάρχης Πασών των Ρωσιών και Προκαθήμενος της Εκκλησίας, το ποίμνιο της οποίας ευρίσκεται στη Ρωσία, την Ουκρανία και σε άλλες χώρες, συμπάσχω βαθιά με όσους έπληξε η συμφορά.

   Καλώ όλες τις πλευρές της σύγκρουσης να πράξετε το παν δυνατόν, προκειμένου να αποφευχθούν οι απώλειες μεταξύ των αμάχων. Απευθύνω έκκληση στους αρχιερείς, τους ποιμένες, τους μονάζοντες και το λαό να παρέχετε ολόπλευρη βοήθεια σε όλα τα θύματα, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων, των ανθρώπων, οι οποίοι έμειναν χωρίς στέγη και μέσα προς το ζην.

   Ο ρωσικός και ο ουκρανικός λαός έχουν κοινή μακραίωνη ιστορία που ανάγεται στο Βάπτισμα των Ρως από τον Άγιο ισαπόστολο πρίγκιπα Βλαδίμηρο. Πιστεύω ότι αυτή η θεόσδοτη κοινότητα θα βοηθήσει να υπερκερασθούν οι διχασμοί και οι αντιθέσεις, που προέκυψαν και οδήγησαν στη σημερινή σύγκρουση.

   Καλώ όλο το πλήρωμα της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας να αναπέμψει θερμή προσευχή υπέρ ταχείας αποκαταστάσεως της ειρήνης. Ο Πανοικτίρμων Θεός, με την πρεσβεία της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και όλων των Αγίων, να προστατεύσει τον ρωσικό, τον ουκρανικό και άλλους λαούς, τους οποίους ενώνει πνευματικά η Εκκλησία μας!

   † ο Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος».[9]

   iβ) 1ος μικρός σχολιασμός: Δεν καταδικάζεται η εισβολή! Μάλλον και εγκρίνεται, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, δηλαδή με την υποταγή του αμυνόμενου ανεξάρτητου κράτους. Δεν είναι τυχαία η αναφορά στον «άγιο Βλαδίμηρο τον Ισαπόστολο»!

   iiα) Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολαμαίος Α΄:

«…Συγκλονισμένος από την εισβολή των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο έδαφος της Δημοκρατίας της Ουκρανίας σήμερα τα ξημερώματα, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Μακαριώτατο Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ουκρανίας κ. Επιφάνιο, εκφράζοντας τη βαθειά του θλίψη γι’ αυτή την κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς νομιμότητας, καθώς και την συμπαράστασή του στον αγωνιζόμενο υπέρ βωμών και εστιών Ουκρανικό λαό και στις οικογένειες των αθώων θυμάτων.

   Ο Παναγιώτατος καταδικάζει την απρόκλητη αυτή επίθεση της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους της Ευρώπης, ως και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ωμή βία εναντίον των συνανθρώπων μας και πρωτίστως εναντίον των αμάχων.

   Προσεύχεται δε ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης να φωτίσει την ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ώστε να κατανοήσει τις τραγικές επιπτώσεις των αποφάσεων και των ενεργειών της, οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν έναυσμα ακόμη και για μία παγκόσμια πολεμική σύρραξη.

   Απευθύνει έκκληση προς τους ηγέτες όλων των κρατών, των ευρωπαϊκών θεσμών και των διεθνών οργανισμών να εργασθούν για την ειρηνική διευθέτηση της κρίσιμης αυτής καταστάσεως με ειλικρινή διάλογο, ο οποίος αποτελεί το μόνο μέσο επίλυσης κάθε προβλήματος και αντιμετώπισης κάθε διαφοράς.

   Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καλεί αδελφικώς τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, καθώς και όλους τους Χριστιανούς, αλλά και κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως, σε αδιάλειπτη προσευχή υπέρ του Ουκρανικού λαού και υπέρ της επικρατήσεως της ειρήνης και της δικαιοσύνης στην Ουκρανία».[10]

   iiβ) 2ος μικρός σχολιασμός: Καταδικάζει ευθέως τη ρωσική στρατιωτική εισβολή, προσεύχεται να φωτιστεί η ηγεσία της Ρωσίας, καλεί τους ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους οργανισμούς για την ειρήνη, ζητά να λυθούν τα προβλήματα και οι διαφορές, καλεί τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και χριστιανούς για την επικράτηση του αδιαχώριστου δίδυμου ειρήνης και δικαιοσύνης. Μπορεί να είναι αναμενόμενο το πολλαπλό μήνυμά του, αποτελεί όμως πρόκριμα για κάθε νέα στρατιωτική εισβολή.

   iiγ) Αρχιεπίσκοπος Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφάνιος:

«Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές! Συνεχίζεται η δεύτερη μέρα της μεγάλης επίθεσης της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Όλος ο λαός μας, και ιδιαίτερα οι γενναίοι πολεμιστές-αμυντικοί, αντιστέκονται στον εχθρό. Η ρωσική επίθεση έφερε μαζί της βομβαρδισμούς, δολοφονίες και θάνατο. Οι στρατιώτες και οι πολίτες μας πεθαίνουν. Χιλιάδες και ίσως αρκετά εκατομμύρια έχουν γίνει εκτοπισμένοι.

   Απευθύνω έκκληση στους θρησκευτικούς και κρατικούς ηγέτες του ελεύθερου κόσμου – η Ουκρανία χρειάζεται όλη τη βοήθεια και την υποστήριξή σας. Κάθε χαλάρωση, κάθε εξαίρεση από κυρώσεις που γίνονται για τον επιτιθέμενο, κάθε περιορισμός στα είδη και τους τρόπους βοήθειάς σας στη χώρα μας είναι επιπλέον ταλαιπωρία και επιπλέον χαμένες ζωές! Δράσε τώρα! Θυμόμαστε τους νεκρούς στις προσευχές μας και παρακαλούμε τον Θεό να αναπαύσει τις ψυχές τους στα σπίτια των δικαίων. Ζητάμε υγεία για τους τραυματίες, προστασία για όλους όσους τη χρειάζονται τώρα.

   Σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς, δώστε προσοχή στους ανθρώπους γύρω σας, διατηρήστε την επικοινωνία, βοηθήστε ο ένας τον άλλον να ξεπεράσει τον φόβο. Κάθε εκδήλωση θυσίας και ανθρωπιάς, ευσπλαχνίας και φροντίδας είναι και συνεισφορά στη νίκη του καλού.

   Η Ουκρανία άντεξε στο πρώτο κύμα της εισβολής, αλλά ο εχθρός συνεχίζει την αμαρτωλή του υπόθεση – ως ο δολοφόνος Κάιν, προσπαθεί να καταπνίξει την ελευθερία μας και την ίδια μας την ύπαρξη. Επομένως, κοινό μας καθήκον είναι να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και το μέλλον των νέων γενεών. Και παρόλο που δεν είναι πραγματικά εύκολο, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι με τη βοήθεια του Θεού ο ουκρανικός λαός θα κερδίσει.

   Συνεχίζω να κάνω το καθήκον μου και θα προσπαθώ να επικοινωνώ μαζί σας σε καθημερινή βάση. Προσφέρω επίσης τις προσευχές μου για όλους εσάς και ιδιαίτερα για τους υπερασπιστές μας.

   Ο Θεός να ευλογεί τον ουκρανικό λαό με ειρήνη και νίκη! Δόξα στον Ιησού Χριστό! Ο Μέγας Θεός, ο Ένας, σώσε την Ουκρανία για εμάς!».[11]

   iiiβ) 3ος μικρός σχολιασμός: Ομιλεί για εισβολή εχθρικών δυνάμεων, τους οποίους ονομάζει πατριωτικά/εθνικιστικά ως «εχθρούς». Τους ταυτίζει, όχι αδίκως, με τον Κάιν, υπονοώντας τελείως πλάγια ότι είναι «αδελφοί». Κάνει έκκληση παντού για μέτρα και βοήθειες στο όνομα των αιματοχυσιών. Δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής για όσα συνέβησαν μετά το 2014. Προσεύχεται για όλους βεβαίως, ιδιαίτερα όμως για τους υπερασπιστές της Ουκρανίας. Μάλλον αναμενόμενο μήνυμα.

   ivα) Αρχιεπίσκοπος Ονούφριος (ανήκει στο Πατριαρχείο Ρωσίας):

«Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, Πιστός στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία μας!

   Ως Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, απευθύνω έκκληση σε εσάς και σε όλους τους πολίτες της Ουκρανίας. Η καταστροφή χτύπησε. Προς μεγάλη λύπη, η Ρωσία ξεκίνησε στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Ουκρανίας, και σε αυτή τη μοιραία στιγμή σας προτρέπω να μην πανικοβληθείτε, να είστε θαρραλέοι και να δείξετε αγάπη για την πατρίδα σας και ο ένας για τον άλλον. Σας προτρέπω, καταρχάς, να εντείνετε τη μετανοημένη προσευχή για την Ουκρανία, για τον στρατό μας και τον λαό μας, σας ζητώ να ξεχάσετε τις αμοιβαίες διαμάχες και τις παρεξηγήσεις και να ενωθείτε με την αγάπη για τον Θεό και την Πατρίδα μας.

   Σε αυτή την τραγική περίοδο, εκφράζουμε την ιδιαίτερη αγάπη και υποστήριξή μας στους στρατιώτες μας που φρουρούν και προστατεύουν και υπερασπίζονται τη γη μας και το λαό μας. Ο Θεός να τους ευλογεί και να τους συντηρεί!

   Υπερασπιζόμενοι την κυριαρχία και την ακεραιότητα της Ουκρανίας, απευθύνουμε έκκληση στον Πρόεδρο της Ρωσίας και σας ζητούμε να σταματήσετε αμέσως τον αδελφοκτόνα πόλεμο. Ο ουκρανικός και ο ρωσικός λαός βγήκαν από τη βαπτιστή γραμματοσειρά Dnieper, και ο πόλεμος μεταξύ αυτών των λαών είναι μια επανάληψη της αμαρτίας του Κάιν, ο οποίος σκότωσε τον ίδιο του τον αδελφό από ζήλια. Ένας τέτοιος πόλεμος δεν δικαιολογείται ούτε τον Θεό ούτε τους ανθρώπους.

   Καλώ όλους στην κοινή λογική, η οποία μας διδάσκει να λύνουμε τα γήινα προβλήματά μας με αμοιβαίο διάλογο και αμοιβαία κατανόηση, και ειλικρινά ελπίζω ότι ο Θεός θα μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και η ειρήνη του Θεού θα βασιλέψει στη γη μας και σε ολόκληρο τον κόσμο!

   + ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ, Μητροπολίτης Κιέβου και Όλης της Ουκρανίας Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανία».[12]

   ivβ) 4ος μικρός σχολιασμός: Λυπάται για την εισβολή, αλλά δεν την καταδικάζει. Αναγνωρίζει καταστροφές. Απευθύνεται στους χριστιανούς που ανήκουν στην εκκλησία του (αναφέρεται στο Πατριαρχείο της Ρωσίας), αλλά και σε όλους τους πολίτες της Ουκρανίας. Ομιλεί για ψυχραιμία, αλληλοκατανόηση και αγάπη στην πατρίδα τους, ιδιαίτερα στους στρατιώτες που αμύνονται. Απευθύνει έκκληση στον Πρόεδρο της Ρωσίας να σταματήσει τον αδελφοκτόνο πόλεμο. Κάνει αναφορά κι’ αυτός στον Κάϊν: «Ένας τέτοιος πόλεμος δεν δικαιολογείται ούτε τον Θεό ούτε τους ανθρώπους». Κάνει έκκληση για αμοιβαία κατανόηση και διάλογο. Αναφέρεται αόριστα σε μετάνοια και στην ειρήνη του Θεού. Θεωρώ θετικό το μήνυμα.

   vα) Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος:

«Με αφορμή τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, καλώντας τους πιστούς και κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως να εντείνουν τη δέηση για την ειρήνη, τόνισε τα εξής:

‘’Βαθύς πόνος και θλίψη πλημμυρίζει την ψυχή των ανθρώπων, όταν διακόπτεται ο διάλογος για την ειρήνη και αρχίζει ο αδελφοκτόνος πόλεμος με τον μονόλογο της βίας του ισχυρού και θύματα, κατά κανόνα, τους αθώους, τους ανυπεράσπιστους και τα κύματα των προσφύγων.

Η χριστιανική συνείδηση καταδικάζει κάθε μορφή βιαιοπραγίας, παρακινώντας επίμονα τον καθένα, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, να συνεισφέρει στην ειρήνευση και την καταλλαγή στην πολύπαθη Ουκρανία και όπου γης.

Σταθερή αρχή μας παραμένει ο λόγος του Χριστού: «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται’’.

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2022».[13]

   vβ) 5ος μικρός σχολιασμός: Δίνει την εντύπωση για ένα μήνυμα ως θεσμική υποχρέωση. Θέτει ως βάση το διάλογο με στόχο την ειρήνη (χωρίς να ομιλεί για δικαιοσύνη). Ομιλεί σωστά για «αδελφοκτόνο» πόλεμο. Μιλά γενικά χωρίς να απευθύνεται προς τον επιτιθέμενο, ούτε προς το Πατριάρχη Κύριλλο. Και κλείνει με ένα χωρίο γενικό περί ειρήνης.

   viα) Πάπας Φραγκίσκος, ως Βατικανό: «Ο ποντίφικας ακύρωσε όλες τις υπόλοιπες συναντήσεις του. Ο πάπας Φραγκίσκος επισκέφθηκε σήμερα το πρωί τον Ρώσο πρέσβη στο Βατικανό και του εξέφρασε την εντονότατη ανησυχία του για τις εξελίξεις στην Ουκρανία.
H συνομιλία διήρκεσε περίπου μισή ώρα και ο ποντίφικας ζήτησε την άμεση λήξη των ρωσικών βομβαρδισμών στην Ουκρανία. Σήμερα ο Φραγκίσκος ακύρωσε όλες τις υπόλοιπες συναντήσεις του, εκτός από εκείνη με τη νέα πρέσβη της χώρας μας στο Βατικανό, Αικατερίνη Κάτια Γεωργίου, η οποία και του παρέδωσε τα διαπιστευτήριά της».[14]

   viβ) 6ος μικρός σχολιασμός: Ο πάπας λειτούργησε ως αρχηγός κράτους και όχι ως προκαθήμενος. Δεν κατήγγειλε την εισβολή, αλλά έδειξε τις εντονότατες ανησυχίες του. Ζήτησε όμως την άμεση λήξη των εχθροπραξιών από τη Ρωσία. Δεν έδειξε άλλες αναφορές, όπως π.χ. ανθρωπιστικές. Γιατί άραγε;

viiα) Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄:

       «…Μήνυμα συμπαράστασης πρός τον Ουκρανικό λαό: Με μεγάλη θλίψη παρακολουθούμε τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία εν έτει 2022, τα οποία μας ζωντανεύουν τις φρικώδεις μνήμες από την λαίλαπα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και αφού θρηνήσαμε τόσα θύματα από την επέλαση του κορονοϊού τώρα βλέπουμε μπροστά μας τα νέα θύματα του παρανοϊκού πολέμου στην Ουκρανία. 

       Ενώ ετοιμαζόμαστε να εισέλθουμε στην Αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή, μία περίοδο μετάνοιας και περισυλλογής, βλέπουμε δίπλα μας να αιματοκυλιέται η γειτονιά μας. Το πιο λυπηρό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν μεταξύ δύο ομόδοξων, αδελφών κρατών.

       Πρόσφατα γευτήκαμε παρόμοια επίθεση, εκκλησιαστικής μορφής, στην πολυβασανισμένη Αφρική, την ήπειρο που βρίσκεται αναμφισβήτητα στην πνευματική δικαιοδοσία του Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, που για δύο χιλιάδες χρόνια αγωνίζεται για να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Προσευχόμαστε  να πρυτανεύσει η λογική και να σταματήσουν άμεσα οι αιματοχυσίες για το καλό της ανθρωπότητας, διότι όπως λέει και ο σύγχρονος Ρώσσος Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ: «η μεγαλύτερη αμαρτία είναι ο πόλεμος».

       Τα γεμάτα φόβο μάτια των αθώων παιδιών, μας ικετεύουν για βοήθεια. Συμπάσχουμε με τα αθώα θύματα της άδικης πολεμικής σύρραξης, συμπονούμε αυτούς που έχασαν δικούς τους ανθρώπους, συμβαδίζουμε με τους πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να εγκαταλλείψουν τις εστίες τους και συνεχίζουμε να προσευχόμαστε υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών. Είθε η Ειρήνη του Παντοκράτορος Θεού να βασιλεύσει σε όλο τον κόσμο».[1]

       viiβ) 7ος μικρός σχολιασμός: Θεωρεί τον πόλεμο ως «παρανοϊκό», κάνει αναφορά στα θύματα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, ενώ δεν ξεχνά πως αυτά αποτελούν συνέχεια αυτών του κορονοϊού! Η σκέψη πάει στα θύματα του ουκρανικού λαού, στους πρόσφυγες και εν γένει στα θύματα της «άδικης πολεμικής σύρραξης». Επομένως έμμεσα καταγγέλλει την εισβολή. Πολύ σωστά διευρύνει το πρόβλημα του πολέμου μέσω της σημαντικής ρήσης του σύγχρονου Ρώσου αγίου μας Σωφρονίου του Έσσεξ.

       Θέτει σωστά ότι η χρονική επιλογή της έναρξης του πολέμου είναι αυτός της προετοιμασίας για τη Μ. Σαρακοστή και υπενθυμίζει επίσης την αντίστοιχη εκκλησιαστική επίθεση στην Αφρική, ώστε να γίνει κάποιος συσχετισμός, νομίζω ορθά. Βάζει το θέμα της προσευχής ευρύτερα (ορθά), δηλαδή «υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών».

       viiiα) Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος Γ΄:

       «Με βαθύ σεβασμό, παρακολουθούμε την οδυνηρή κρίση στην Ουκρανία τις τελευταίες ημέρες και ανησυχούμε βαθιά για τον ανθρώπινο πόνο όλων των αδελφών και αδελφών μας εν Χριστώ. Η ισχυρότερη δύναμη του Χριστιανού είναι η προσευχή. Με άλλους χριστιανούς ηγέτες σε όλο τον κόσμο, καλούμε λοιπόν όλους τους χριστιανούς να συμμετάσχουν στην προσευχή για τον κόσμο μας και για τον λαό της Ουκρανίας.

       Εδώ στην Ιερουσαλήμ, υψώνουμε τις προσευχές μας στη θέση της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ότι ο Θεός θα έδινε σοφία και θάρρος σε όλους τους ηγέτες και τα ενδιαφερόμενα μέρη. Είθε να φωτίσει το μυαλό τους έτσι ώστε να επιδιωχθεί διάλογος και ενότητα και να επικρατήσει διαρκής ειρήνη».[2]

       viiβ) 8ος μικρός σχολιασμός: Εντύπωση κάνει ότι δεν χρησιμοποιεί τον όρο «πόλεμος», αλλά «κρίση». Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος εκβιασμός από τη Ρωσία.  Αυτό θα φανεί στη συνέχεια της εκκλησιαστικής εισβολής της Εκκλησίας της Ρωσίας στην Αφρική.

       Απευθύνεται στους χριστιανούς για προσευχή και μέσω της ιερής πόλης Ιερουσαλήμ για «σοφία και θάρρος σε όλους τους ηγέτες και τα ενδιαφερόμενα μέρη», για διάλογο και ειρήνη. Έτσι ο προσανατολισμός του μηνύματος είναι όλος ο κόσμος (σωστά, γιατί υπάρχει κίνδυνος γενικότερης κρίσης ή σύρραξης), αλλά και ειδικά ο αμυνόμενος λαός της Ουκρανίας.

[1] ΠΗΓΗ: 28.02.2022, https://arxon.gr/.

[2] ΠΗΓΗ: 27.02.2022, https://en.jerusalem-patriarchate.info/blog/.

   Θα κλείσω, τέλος, με αναφορές του Chapnin Sergei[15]:

«…Την Πέμπτη το πρωί, ξυπνήσαμε σε έναν διαφορετικό κόσμο. Σε αυτόν τον νέο κόσμο, το Κρεμλίνο διεξάγει ταυτόχρονα δύο πολέμους: έχει εξαπολύσει έναν μεγάλο πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας και ξανάρχισε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Οι συνέπειες αυτών των πολέμων θα είναι σοβαρές για τους λαούς και των δύο χωρών. Η επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας είναι ένας ανοιχτός πόλεμος, με βομβαρδισμούς, στρατεύματα στο έδαφος ενός ανεξάρτητου κράτους και απώλειες στρατιωτικών και αμάχων, αλλά ο πόλεμος του Κρεμλίνου εναντίον της Ρωσίας είναι λιγότερο προφανής. Συλλήψεις, πολιτικές δολοφονίες, δίκες που μετατράπηκαν σε παρωδίες, βασανιστήρια κρατουμένων, καταστολή ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, πιέσεις σε δικηγόρους και ακτιβιστές· όλα αυτά μπορεί να μη συγκρίνονται με την ανοιχτή ένοπλη επίθεση, και όμως είναι ένας πόλεμος που το Κρεμλίνο διεξάγει σκληρά και με συνέπεια εναντίον του λαού του…

   …Σήμερα είναι απολύτως ξεκάθαρο: ο Πατριάρχης Κύριλλος δεν είναι έτοιμος να υπερασπιστεί το ποίμνιό του -ούτε τον λαό της Ουκρανίας, ούτε τον λαό της Ρωσίας- ενάντια στο επιθετικό καθεστώς του Πούτιν. Ο ανθρώπινος πόνος δεν είναι μέσα στις προτεραιότητές του. Οι πατριαρχικές μεσολαβήσεις προς τους κατόχους εξουσίας έχουν μείνει μόνο στα βιβλία της ιστορίας. Συγχωρέστε την αφελή μου ερώτηση: ποιος χρειάζεται λοιπόν έναν τέτοιο Πατριάρχη;».[16]

* Ο Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας είναι συνταξιούχος φυσικός, πτ. θεολόγος και συγγραφέας.


[1][1] Λεωνίδας Βατικιώτης, «Ποιος ακύρωσε τις συμφωνίες ειρήνης του Μινσκ στην Ουκρανία;», 23.02.2027, www.kommon.gr/.

[2] Θεωρώ ότι επί της ουσίας η Τουρκία δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα, αλλά ασιατική, παρότι βρίσκεται στα όρια των δύο ηπείρων. Όσο κι αν θεωρείται ότι έβαλαν χέρι οι ΗΠΑ και η Αγγλία στην αφορμή που δόθηκε, αυτοί που έκαναν εισβολή ήταν μόνο ο στρατός της Τουρκίας.

[3] Τυπικά συμμετείχε κυρίως και η Αγγλία και η Γαλλία, συμβολικά κάποιες ακόμα χώρες πλην της Ελλάδας, αλλά το κύριο βάρος το σήκωσαν οι ΗΠΑ παγκόσμιος «σερίφης». Όπως γράφει ο φίλος μου Σπύρος Φαναριώτης (28.02.2022) σε σχόλιό του στο f/b «Η διαταγή για την έναρξη των βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία στον διοικητή των νατοϊκών δυνάμεων, στρατηγό Γουέσλι Κλαρκ, έδωσε ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα (ΙΣΠΑΝΟΣ). Η νατοϊκή επιχείρηση ξεκίνησε χωρίς να υπάρχει έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και έφερε την κωδική ονομασία «ευσπλαχνικός άγγελος»». Πάντως όμως δεν ήταν πόλεμος μεταξύ δύο ευρωπαϊκών κρατών.

[4] Στις 21.02.2022, ο Βλαντίμιρ Πούτιν τα έβαλε και με τον Βλαντίμιρ Λένιν για να δικαιολογήσει στους Ρώσους και τους ρωσόφιλους την εισβολή…

[5] Γεώργιος-Νεκτάριος Παναγιωτίδης, ως “Φιλαλήθης/Philalethe00”, στην ανάρτησή του: 27.02.2002, https://philalethe00.wordpress.com/.

[6] Αναφορά από την παραπομπή 48: «Μέγας Αθανάσιος, ‘’Επιστολή προς Αμμούν μονάζοντα’’, Γ. Α. Ράλλης – Μ. Ποτλής (Επιμ.), Σύνταγμα θείων και ιερών κανόνων, Τόμος 4, Αθήνησιν 1854 (Ανατύπωση Αθήνα: Γρηγόρη, 1996, 69).

[7] Αναφορά από την παραπομπή 49: «Γ. Α. Ράλλης – Μ. Ποτλής (Επιμ.), Σύνταγμα θείων και ιερών κανόνων, Τόμος 4, 131».                                 

[8] Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, «ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΠΡΑΞΗ», «Η χριστιανική ανθρωπολογία και το αίτημα για παγκόσμια ειρήνη», στο  «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ», Σταύρος Σ. Φωτίου (Επιμέλεια), ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗΣ, Αθήνα 2013, εκδ. Αρμός σελ. 90-92

[9] ΠΗΓΗ: «Ρομφαία»,  24.02.2022,  www.romfea.gr/epikairotita-xronika/48548-ekklisi-patriarxi-kyrillou-gia-voitheia-stin-oukrania .

[10] ΠΗΓΗ: «Ρομφαία», 24.02.2022, www.romfea.gr/epikairotita-xronika/48545-o-oikoumenikos-patriarxis-katadikazei-tin-rosiki-eisvoli-stin-oukrania.

[11] ΠΗΓΗ: «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», 26.02.2022,

www.protothema.gr/world/article/1216280/oukrania-o-mitropolitis-kievou-apeuthunei-ekklisi-gia-voitheia/

[12] ΠΗΓΗ: 24.02.2022, https://news.church.ua/2022/02/24/obrashhenie-blazhennejshego-mitropolita-kievskogo-vseya-ukrainy-onufriya-k-vernym-grazhdanam-ukrainy/.

[13] ΠΗΓΗ: 28.02.2022, www.romfea.gr/ekklisies-ts/ekklisia-albanias/48611-alvanias-i-xristianiki-syneidisi-katadikazei-kathe-morfi-viaiopragias.

[14] ΠΗΓΗ: «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», 25.02.2022,   https://www.protothema.gr/world/article/1216002/polemos-stin-oukrania-vatikano-o-papas-fragiskos-zitise-tin-amesi-lixi-ton-vomvardismon/.

[15] Ο Σεργκέι Τσάπνιν είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού «Δώρα» (Дары), ενός περιοδικού σύγχρονου χριστιανικού πολιτισμού, και επιμελητής εκθέσεων για τη σύγχρονη χριστιανική τέχνη. Παλαιότερα ήταν αρχισυντάκτης της Εφημερίδας του Πατριαρχείου Μόσχας και αναπληρωτής αρχισυντάκτης του Εκδοτικού Οίκου του Πατριαρχείου Μόσχας.

[16] ΠΗΓΗ: 25.02.2022, https://publicorthodoxy.org/el/2022/02/25/10647/. Το είδα: 27.02.2022, www.enoriako.info/index.php/diafora/1360-oi-dyo-polemoi-tou-patriarxi-kyrillou-kai-tou-vlantimir-poutin .

2 σχόλια στο “Περί της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι Εκκλησίες

  1. Νικήτας Αποστόλου κάτοικος Ιωαννίνων

    Με τις δηλώσεις τους αυτές οι ανωτέρω Ποιμενάρχες μας θεωρούν ότι εκπλήρωσαν το καθήκον τους, την “διακονία του λόγου”, που ως Επίσκοποι όφειλαν εν όψει των γεγονότων που ζούμε, προς το ποίμνιο, που ο Κύριος του έχει εμπιστευθεί, προς την Εκκλησία του Χριστού.
    Δυστυχώς οι δηλώσεις αυτές δεν ανταποκρίνεται σε όσα ως πιστός περίμενα να ακούσω από αυτούς, για ένα τόσο σοβαρότατο γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας και με φοβερό ενδεχόμενο ενός γενικότερου θερμοπυρηνικού πολέμου.
    Ήταν φως σπίθας στο βαθύ σκοτάδι και όχι το φως που θα έλαμπε και θα ήταν ο φωτεινός δρομοδείκτης για τον κόσμο. (Ματθ. Κεφ. Ε΄ 14-16).
    Περίμενα να συγκαλέσουν πανορθόδοξη σύνοδο Επισκόπων και παραιτούμενοι από εγωισμούς και ιδιοτέλειες, αλληλοσυγχωρούμενοι και εν αγάπη και προσευχόμενοι ζητώντας την παρέμβαση και τον φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος να θυμίσουν σε όλους τους πιστούς και κυρίως σε όσους μας κυβερνούν και αυτοπροσδιορίζονται και αυτοαποκαλούνται “Χριστιανοί” ότι όφειλαν και οφείλουν να λειτουργούν σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου μας και όχι ως όργανα του εωσφόρου.
    Οφείλουν οι Επίσκοποι εν συνόδω πρωτίστως να θυμίσουν σε εκείνους και σε εμάς και σε όλον τον κόσμο το τι ο Χριστός μας αποκάλυψε σχετικά με τις κοσμικές εξουσίες. Αυτό καταγράφεται στην Αγία Γραφή,στα χωρία των Ευαγγελίων (Ματθ. Κεφ. Δ 8-11), (Λουκάς Κεφ. Δ 5-8& ΚΒ 25-27) & (Μαρκ. Ι 42-45). Εκεί διαβάζουμε ότι μετά την βάπτισή Του στον Ιορδάνη ο Κύριός μας, πήγε στη έρημο, όπου νήστεψε 40 ημέρες και υπέστη τους πειρασμούς του διαβόλου. Σε αυτούς ο διάβολος περιέλαβε και τον εξής πειρασμό: Του έδειξε όλα τα βασίλεια του κόσμου και τα μεγαλεία τους και του είπε. Όλα αυτά θα σου τα δώσω αν πέσεις και με προσκυνήσεις, γιατί σε μένα (η εξουσία τους) έχει παραδοθεί και σε όποιον θέλω τη δίδω.
    Επομένως από αυτήν την καταγεγραμμένη στα Ευαγγέλια αλήθεια, έχουμε τη διαπίστωση ότι, τα Κράτη όπως διαχρονικά δομήθηκαν είναι στην υπηρεσία του εωσφόρου και έχουν, ως αυτοσκοπό , ως θεσμική διάρθρωση και ως νοοτροπία εξουσίας, αντίθετη στόχευση προς την στόχευση της Εκκλησίας. Ο στόχος της Εκκλησίας, που αγωνιζόμενη οφείλει να πραγματώσει στη γη, είναι ο δοσμένος από το ίδιο το στόμα του Κυρίου μας, το “ελθέτω η Βασιλεία Σου γεννηθήτω το θέλημα Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης”(Ματθ. Κεφ. ΣΤ΄ 9-10) και το “και γενήσεται μια ποίμνη εις ποιμήν” (Ιωαν. Ι΄ 16). Ο στόχος αυτός προφητεύτηκε και από τους προφήτες (Μιχ. Δ. 1-8), (Δαν. Β 1-46, Ψαλμ. Νστ΄1-10, Ησαϊας Β 2-4 κ.α.). Η υλοποίησή του όμως είναι χρέος των Χριστιανών. Είναι χρέος της στρατευομένης Εκκλησίας να υλοποιηθεί η επαγγελία του Κυρίου μας σε όλη η ανθρωπότητα. Θα γίνει “όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου” και αυτό είναι συνάρτηση του αγώνα των πράγματι Χριστιανών.
    Οφείλουν οι Επίσκοποι εν συνόδω να θυμίσουν στους ασκούντες την πολιτική εξουσία παγκοσμίως,( οι πλείστοι των οποίων αυτοαποκαλούνται “Χριστιανοί”) και σε όλους μας ότι:
    Όταν ανέβαιναν για τα Ιεροσόλυμα ο Χριστός με τους μαθητές του τους είπε τα εξής. “Ξέρετε πως αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους ηγέτες των λαών τους καταπιέζουν και οι μεγάλοι από αυτούς τους υποδουλώνουν. Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει σε εσάς. Όποιος από εσάς θέλει να αναδειχθεί και να αναλάβει ηγετική θέση ανάμεσά σας να είναι υπηρέτης σας και όποιος θέλει να είναι ανάμεσά σας πρώτος να είναι υπηρέτης όλων. Γιατί και “ο υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθεί αλλά να υπηρετήσει και να δώσει την ζωή του λύτρα για πολλούς”.
    Επομένως, εάν όντως αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως Χριστιανούς, οι ασκούντες την πολιτική εξουσία παγκοσμίως, οφείλουν να μετανοήσουν για την μέχρι σήμερα αμαρτωλή πολιτική που ασκούν σε βάρος όλων των λαών, να αλλάξουν νοοτροπία θεσμούς και πρακτικές να αποτινάξουν τους εγωισμούς, τους φαρισαϊσμούς, ώστε να γίνουν “διάκονοι του Θεού για το καλό των ανθρώπων (κεφ. ΙΓ 1-7 της προς Ρωμαίους Επιστολής Αποστόλου Παύλου).
    Να σεβαστούν την ελευθερία όλων των ανθρώπων, διότι για όλους τους άνθρωπους όπου γης ισχύουν τα “Τιμής ηγοράσθητε μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων” (Κορ. Α΄Κεφ. 7 στ.23), “Τη ελευθερία ουν η Χριστός ημας ηλευθέρωσε, στηκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε”(Γαλ. Κεφ.5 στ.1).
    Αυτοί που δεν σέβονται την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των λαών είναι τύραννοι.
    Περαιτέρω εν συνόδω οι Επίσκοποι να προσευχηθούν να ζητήσουν και την βοήθεια του Θεού να σταματήσει αυτός ο πόλεμος τώρα και να συστήσουν και σε όλους μας ανάλογη προσευχή, γιατί όλοι έχουμε ευθύνη ως Χριστιανοί.
    Έπρεπε τέλος να μας συστήσουν να αγωνιστούμε ως Χριστιανοί με αγάπη για την δικαιοσύνη την ειρήνη την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις άλλες εντολές του Ευαγγελίου. Να αγωνιστούμε γι΄αυτά , με μέσα την πειθώ, τον λόγο, την παρρησία και να αντιμαχόμαστε το μίσος, την αδικία την ανισότητα, την καταπίεση , την αυθαιρεσία, τον πόλεμο .
    Ότι στον αγώνα αυτόν, οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι αναπόφευκτα θα υποστούν και διώξεις.
    Ο Χριστός μας και ο Απόστολος Παύλος το προανήγγειλαν . «Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν·» (Ἰω. Κεφ.15 20), και «Πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. Κεφ. 3 12).
    Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι, για να είμαστε συνεπείς με την πίστη μας οι Χριστιανοί, οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για όλα τα παραπάνω, που κατά τον κόσμο είναι “ουτοπία ”.
    Ο Χριστιανός δεν είναι ο ρεαλιστής που επιδιώκει το κατά τον κόσμο “εφικτό καλό”.

    1. Το Μανιτάρι του Βουνού Συντάκτης άρθρου

      @ Νικήτας Αποστόλου κάτοικος Ιωαννίνων

      Με την καλημέρα μου και καλή Σαρακοστή.

      Συμφωνώ ουσιαστικά σε όλα όσα γράφεις.

      Μια παρατήρηση μόνο: Η Πανορθόδοξη Σύνοδος έγινε το 2016 στο Κολυμπάρι Χανίων της Κρήτης. Παρά τα πολλά προβλήματα που προέκυψαν στα τελευταία 35, ναι τριάντα πέντε, χρόνια να γίνει, την τελευταία εικοσαετία έβαζαν τρικλοποδιές από το Πατριαρχείο Ρωσίας και συμπαρασύροντας συχνά είτε τις σλαβόφωνες εκκλησίες, είτε μέρος αυτών, είτε το πρεσβυγενές Πατριαρχείο της Αντιόχειας (Συρία κλπ) μέσα από πολιτικές πιέσεις.

      Τελικά μία εβδομάδα πριν απείχαν χωρίς εκκλησιαστικά επιχειρήματα και συμπαράσυραν το Πατριαρχείο Αντιοχείας (βλέπε εκεί πόλεμος) την εκκλησία της Βουλγαρίας και Γεωργίας. Τώρα μπορεί να γίνει εύκολα ΜΟΝΟ σύνοδος ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ των πρεσβυτέρων Πατριαρχείων. ΚΑΙ πιθανά να γίνει κυρίως με την έμπρακτη εφαρμογή του νέου καταστατικού της Εκκλησίας της Ρωσίας, στη βάση της θεωρίας της 3ης Ρώμης, για επέκταση αρχικά στην Αφρική. Ήδη πριν λίγες ημέρες καθαιρέθηκαν δυο στελέχη του Πατριαρχείου της Ρωσίας από το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας….

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.