Πώς ξεκίνησαν φέτος τα σχολεία; (Σεπτέμβρης 2023 – Συζήτηση μ’ έναν γονιό)

Του Ηλία Παπαχατζή*

-Καλημέρα, δάσκαλε
-Καλημέρα, Βασίλη. Τι κάνεις;
-Καλά είμαι. Καλή σχολική χρονιά να έχετε
-Ευχαριστούμε… Για να δούμε!
-Πάλι προβλήματα, δάσκαλε…
-Πολλά, Βασίλη… Καλή χρονιά και στα παιδιά σας
-Ευχαριστούμε…. εμένα κλαίει η ψυχή μου για τα παιδιά στη Θεσσαλία. Εκείνα τα παιδιά θα πάνε σχολείο;
-Τι να σου πω; Είμαι πολύ στενοχωρημένος και οργισμένος ταυτόχρονα…
-Κι εγώ το ίδιο… πού πήγαν τα λεφτά για τα αντιπλημμυρικά έργα, δάσκαλε;
-Έλα, ντε… κάποιοι λένε ότι πήγαν σε μακέτες, που διαφήμιζαν τα έργα, τα οποία όμως δεν έγιναν ποτέ
-Καλά, δε ντρέπονται. Τόσο άχρηστοι είναι;
-Και αδιάφοροι, Βασίλη… Εδώ μιλάμε για ζωές
-Και τώρα τι θα γίνουν οι άνθρωποι εκεί;
-Μαζεύουμε ό,τι μπορούμε και το στέλνουμε πάνω
-Ρε κι εμείς οι γονείς το ίδιο κάνουμε… μάλιστα μας έστειλαν και μέηλ απ’ το σχολείο του γιου μου… και μπράβο σας
-Ναι, αλλά αυτά δε φτάνουν. Ποιος θα πληρώσει αυτή την καταστροφή, όπως και την άλλη στον Έβρο με τις φωτιές;
-Τέλος πάντων… ας ασχοληθούν και οι υπεύθυνοι με τίποτα
-Στο σχολείο όλα καλά;
-Με τα γνωστά προβλήματα… Αλλά δεν είναι μόνο το δικό μου το σχολείο…
-Δηλαδή; Πάλι δεν έχετε εκπαιδευτικούς;
-Έχουμε, αλλά όχι όσους χρειάζονται…
-Α, ωραία… γι’ αυτό το παιδί σχολάει στις 12
-Εμ; Δεν τα κατάφεραν να πάρουν τους αναπληρωτές στην ώρα τους…
-Πάλι τα ίδια…. δε μπορώ άλλο, δάσκαλε, να μας κοροϊδεύουνε
-Το χειρότερο είναι ότι ξεκινήσαμε με περίπου 50.000 κενά… κι αυτοί πήραν 28.000 αναπληρωτές
-Και γιατί τόσα κενά;
-Τα περισσότερα απ’ αυτά είναι πραγματικά, δεν είναι για αναπλήρωση
-Και τότε γιατί δε διορίζουν κόσμο;
-Εγώ θα σου πω ποιο είναι το αποτέλεσμα… χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρούνται κάθε χρόνο από δω κι από κει, αφήνουν τις οικογένειές τους, ψάχνουν σπίτια… και πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία, Βασίλη, όταν το 1/3 των εκπαιδευτικών ταλαιπωρούνται έτσι;
-Γι’ αυτό κάθε χρόνο τα παιδιά αλλάζουν δασκάλους και καθηγητές… και πού ξέρει ο επόμενος τι έχει κάνει ο προηγούμενος;
-Βασίλη μου, μάθηση χωρίς οργάνωση και συνέχεια δεν υπάρχει. Θέλετε να μορφωθούν τα παιδιά του κόσμου, κύριοι; Κάντε μαζικούς διορισμούς για να μπορούν οι άνθρωποι και τα σχολεία να προγραμματίσουν το έργο τους εγκαίρως
-Και τι κάνει τελικά το κράτος γι’ αυτό;
-Κάνει ελάχιστους διορισμούς και προσλαμβάνει αναπληρωτές σε δόσεις, με αποτέλεσμα και αυτοί να αδικούνται (με τα μόρια, την επιλογή σχολείων κλπ.) και τα παιδιά σας να μην κάνουν μάθημα
-Να συγχαρούμε λοιπόν το υπουργείο Παιδείας
-Να δούμε τι θα κάνουμε λέω εγώ… γιατί έχουμε κι άλλα
-Τι άλλα;
-Έπεσε ο σοβάς χτες σε σχολείο, δεν το είδες; Και κάποια παιδάκια βρίσκονται στο νοσοκομείο…
-Τι λες, βρε δάσκαλε;
-Βασίλη, παιδεία με φύκια για μεταξωτές κορδέλες δε γίνεται
-Θυμάμαι και τα «πλωτά σχολεία» πέρσι με τις βροχές στην Αττική
-Μάλιστα. 10 σχολεία καταστράφηκαν εντελώς στη Θεσσαλία; Τι θα κάνει το κράτος γι’ αυτά;
-Κι εσείς οι μόνιμοι, δάσκαλε; Ξεκινήσατε τουλάχιστον εσείς;
-Βασίλη, εμείς θέλουμε ησυχία και στήριξη να κάνουμε τη δουλειά μας
-Και δεν την έχετε;
-Δεν την έχουμε στο βαθμό που πρέπει. Ξέρεις ότι υπάρχουν παιδιά στις τάξεις με «ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες» και ότι γι’ αυτά προσλαμβάνονται εκπαιδευτικοί στα πλαίσια της παράλληλης στήριξης;
-Τι σημαίνει αυτό;
-Σημαίνει ότι φέτος το υπουργείο αποφάσισε να μειώσει αυτές τις προσλήψεις και ότι εγώ δε θα μπορώ να κάνω μάθημα αν υπάρχει στην τάξη ένας άλλος συνάδελφος για 2-3 παιδιά
-Καλά απ’ τα παιδιά με τα προβλήματα βρήκαν να κόψουν; Δε ντρέπονται;
-Γιατί νομίζεις ότι τα ειδικά σχολεία έχουν προσωπικό;
-Τι λες, δάσκαλε; Μη με εκνευρίζεις, σε παρακαλώ
-Λείπουν ακόμα και βιβλία. Το ξέρεις ότι υπάρχουν τομείς και πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα κυρίως στα ΕΠΑΛ, που δεν έχουν φτάσει τα βιβλία;
-Τραγική η κατάσταση δηλαδή…
-Και μετά σου ζητάνε με 27-28 μαθητές στην τάξη (έχουμε πολλά τέτοια τμήματα) να τα βγάλεις πέρα
-Και πόσα απ’ αυτά τα παιδιά σε παρακολουθούν, δάσκαλε;
-Και πρέπει να βγάλω την ύλη γιατί στα Λύκεια έχουμε την Τράπεζα Θεμάτων
-Συγνώμη, θέλουν παιδεία ή δουλειά με λίγα παιδιά…και τα υπόλοιπα  «άστα στην τύχη τους»;
-Δεν ξέρω, Βασίλη. Μ’ αυτό και με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) πιστεύω ότι θέλουν να επιτρέψουν τις σπουδές μόνο σε όσα παιδιά έχουν οι γονείς τους λεφτά
-Κι εσάς πώς σας στηρίζει η πολιτεία;
-Με μισθό για τους περισσότερους κάτω από 1000 ευρώ, με πολυπληθή τμήματα, με μια δυσβάστακτη ύλη και με πολλές γραφειοκρατικές υποχρεώσεις….
-Ε, ρε δούλεμα…
-Κάντε κι εσείς κάτι, Βασίλη
-Την Τρίτη έχουμε συνάντηση οι σύλλογοι κι οι ενώσεις γονέων με την ΕΛΜΕ. Αλλά εγώ αυτά, που μου είπες, θα τα πω και στο σύλλογο γονέων του σχολείου μου
-Για να αγωνιστούμε όλοι μαζί, Βασίλη
-Ναι, δάσκαλε. Να υπάρξει επιτέλους δημόσια Παιδεία για όλους
-Κι ένα επείγον αίτημα προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου: διορίστε ψυχολόγους σε όλα τα σχολεία. Ξεκινήστε την αναβάθμιση της παιδείας απ’ αυτό
-Συμφωνώ, δάσκαλε. Για τα παιδιά μας πρόκειται…
-Σε χαιρετώ, Βασίλη
-Κι εγώ, δάσκαλε … και μην καταπονείσαι… έχεις να δουλεύεις ως τα 74
-Σιγά μην τους περάσει…τον αγώνα μας εμείς
-Ναι, δάσκαλε …όλοι μαζί εμείς! 

* Ο Ηλίας Παπαχατζής είναι εκπαιδευτικός.

ΠΗΓΗ: Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2023, https://sioualtec.blogspot.com/2023/09/blog-post_78.html.

Ο Βυζαντινός χρονογράφος της Αλώσεως Γεώργιος Σφραντζής,

ο μετονομασθείς Γρηγόριος Μοναχός διά του Θείου και Αγγελικού Σχήματος

Του Μάξιμου Ιβηρίτη (Νικολόπουλου)*

[Αφιερωτική ιστορική μελέτη δίκην Συναξαριακού αναγνώσματος,

αφθάστου τιμής και μακαρίας μνήμης]

{Μέρος α ́}:

Ο Γεώργιος Σφραντζής υπήρξε σημαίνων διπλωμάτης, μυστικοσύμβουλος, ιστοριογράφος και ανώτατος αξιωματικός των τελευταίων ετών της εναπομεινάσης Βυζαντινής αυτοκρατορίας, και ο μόνος εκ των τεσσάρων ιστορικών όστις έζησεν ως αυτόπτης μάρτυς τα γεγονότα της Αλώσεως.

Οι άλλοι τρεις ιστορικοί και χρονογράφοι της Αλώσεως: Μιχαήλ Δούκας, Μιχαήλ Κριτόβουλος και Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, συνεπλήρωσαν τας ιστορίας αυτών εκ διαφόρων πληροφοριών. Ο περιώνυμος Έλλην έφερε το Βυζαντινόν επώνυμον Σφραντζής, το οποίον όπως υποστηρίζεται υπέστη φωνητικήν απλοποίησιν και εγένετο Φραντζής εντός του περιγύρου της Βενετοκρατουμένης Κερκύρας, όπου έζησε κατά τα τελευταία έτη της ζωής του, καθότι εις τους Δυτικούς ήσαν γνώριμα τα ονόματα Frances και Francesko.

Η άποψις αύτη, ότι Σφραντζής είναι ο ορθός τύπος υπό της χειρογράφου παραδόσεως, αντί του Φραντζής δι’ ου εγένετο ευρύτερον γνωστός, εύρε δικαίωσιν εις τους νεωτέρους ερευνητάς· υπάρχουν όμως και τινες αντιδρώντες, ισχυριζόμενοι ότι το παλαιόν του επώνυμον ήτο Φραντζής.

Για τις νέες ταυτότητες: Το δέντρο του θρησκευτικού ανορθολογισμού και το δάσος του βιομετρικού αυταρχισμού

Του Θανάση Καμπαγιάννη*

«Είναι σημαντικό να βλέπουμε το δάσος του βιομετρικού αυταρχισμού και του κρατικού ολοκληρωτισμού που δημιουργεί το πεδίο για όλα τα επί μέρους νοσηρά φαινόμενα».

[Περίληψη: Πέραν από δεισιδαιμονίες για το “χάραγμα του αντιχρίστου”, η έκδοση νέων ψηφιακών ταυτοτήτων συνοδεύεται από την επανεισαγωγή της υποχρεωτικής δακτυλοσκόπησης του συνόλου του πληθυσμού, που μόλις το 2000 είχε καταργηθεί ως προσβολή των προσωπικών δεδομένων και της αξίας του ανθρώπου. Τα περαιτέρω σχέδια διασύνδεσης της ταυτότητας με το “ψηφιακό πορτοφόλι” θα σημάνουν την επέκταση του ελέγχου της προσωπικής ζωής του κάθε πολίτη από το κράτος, δίπλα στον έλεγχο που ήδη διαθέτουν οι εταιρείες που εμπορεύονται τα δεδομένα των κινητών τηλεφώνων και του διαδικτύου. Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης διολισθαίνουν όλο και περισσότερο στο “κινέζικο μοντέλο”, το οποίο κατά τα λοιπά καταγγέλλουν ως “ολοκληρωτικό”.]

Η συζήτηση για την έκδοση των νέων δελτίων αστυνομικής ταυτότητας κυριαρχείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης από τις “ουρές στα αστυνομικά τμήματα” όσων σπεύδουν να εκδώσουν παλιού τύπου ταυτότητα “γιατί δεν θέλουν το ηλεκτρονικό τσιπάκι”. Όπως και σε άλλα ζητήματα, η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των φιλικών της ΜΜΕ, επιλέγει τον βολικό αντίπαλο στον χώρο του ανορθολογισμού για να εμφανιστεί ως “μετριοπαθής” και “κεντρώα” και να μην απαντήσει στα πραγματικά ζητήματα που εγείρονται από τις αποφάσεις της.

Το δημόσιο χρέος, η ραγδαία αύξηση του ενδοκυβερνητικού δανεισμού και τα προβλήματα των ασφαλιστικών ταμείων

Του Σταύρου Μαυρουδέα*

Το πρόβλημα

Το πρόβλημα του δημόσιου χρέους προβλήθηκε από τα συστημικά κέντρα ως ένα από τα δύο γενεσιουργά αίτια της ελληνικής κρίσης του 2010. Η Μαρξιστική προσέγγιση έχει δείξει ότι αυτή η επίσημη ερμηνεία που βασίζεται στα δίδυμα ελλείμματα (δημοσιονομικό έλλειμμα και έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών) είναι αβάσιμη και υποκριτική. Αγνοεί τις θεμελιώδεις αντιφάσεις της καπιταλιστικής συσσώρευσης (φθίνουσα κερδοφορία κλπ.) και μετατρέπει τις μορφές εμφάνισης σε αιτία του προβλήματος. Όμως, εκτός από αβάσιμη η επίσημη ερμηνεία είναι και υποκριτική καθώς στοχοποιεί ως αίτιους της κρίσης τους εργαζόμενους (και όχι την αστική τάξη) και φυσικά φορτώνει σ’ αυτούς τα βάρη της επίλυσης της. Με αυτή την έννοια, οι εξελίξεις στα δύο αυτά μεγέθη (δημόσιο χρέος και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) είναι σημαντική καθώς η επιδείνωση τους σηματοδοτεί ότι το σύστημα θα πάρει και νέα μέτρα σε βάρος της μεγάλης εργαζόμενης πλειονότητας της χώρας μας.

Είναι γνωστό ότι, όσον αφορά το δημόσιο χρέος, αυτό έχει αυξηθεί δραματικά σε απόλυτο μέγεθος και έχει περάσει τα 400 δισ. ευρώ.

Ο Αχαιός εκπαιδευτικός Παναγιώτης Μπούρδαλας παρουσίασε το βιβλίο του στο Πύργο

Στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων της ΟΡΤ TV στις 11 Μαΐου 2023. Η παρουσίαση έγινε στον Πύργο της Ηλείας τη Δευτέρα 8 Μαΐου 2023, στις 8.00μμ.

Πόσο βαθιά έχει προχωρήσει η συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας;

Του Βασίλη Λιόση*

Το αποτέλεσμα είναι σοκαριστικό. Αποτέλεσμα που δεν είχαν προβλέψει ούτε η ΝΔ ούτε οι δημοσκοπικές εταιρείες που ελέγχονται από αυτήν. Είναι σοκαριστικό όχι γιατί κέρδισε η ΝΔ ούτε γιατί καταποντίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά γιατί το ποσοστό της ΝΔ ανέβηκε έπειτα από μία καταστροφική τετραετία: 37.000 νεκροί από την πανδημία, αύξηση του δημόσιου χρέους σε δυσθεώρητα ύψη, 2,5 εκατομμύρια Ελλήνων βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχιας, πληθωριστική έκρηξη δίχως προηγούμενο, το δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών, τηλεφωνικές παρακολουθήσεις με υπεύθυνο τον ίδιο τον πρωθυπουργό, εμπλοκή παιδοβιαστών σε διάφορες θέσεις, τσιμέντωμα της Ακρόπολης, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, απίστευτες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών θράσους (π.χ. Πέτσας: «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει»), μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες δυσαρεστημένων όπως π.χ. οι καλλιτέχνες, οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί κ.ά., μισθός που τελειώνει τις πρώτες 18 ημέρες…

Κι όμως! Η εκλογική νίκη της ΝΔ δεν είναι απλώς μία εκλογική νίκη αλλά μία συντριπτική ιδεολογική και πολιτική νίκη. Εκτός, όμως, από τη νίκη της ΝΔ πρέπει να πούμε πως το ακροδεξιό τόξο (Ελληνική Λύση, Νίκη, Κίνημα 21, ΕΑΝ, Εθνική Δημιουργία) συγκέντρωσε 532.000 ψήφους, δηλαδή ποσοστό που έφτασε στο 9%!

Ανεπίδοτη επιστολή …στην επιστολή της Νίκης Κεραμέως στους συνταξιούχους εκπαιδευτικούς!

Του Χρήστου Κάτσικα*

Είναι η δεύτερη χρονιά που η Νίκη Κεραμέως στέλνει Επιστολή στους εκπαιδευτικούς που συνταξιοδιοτήθηκαν με την οποία εκφράζει τη «βαθιά ευγνωμοσύνη» της ιδίας και του υπουργείου για την προσφορά τους.

Η υπουργός Παιδείας ευχαριστεί τους εκπαιδευτικούς για την ενεργό συμμετοχή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και για τη συμβολή τους στην υλοποίηση «σημαντικών αλλαγών», ενώ εύχεται στους βετεράνους εκπαιδευτικούς «το καλύτερο στον νέο κύκλο της ζωής τους».

Να διαλύσουμε το σκοτάδι

Της Όλγας Τσιλιμπάρη*

Ιούλιος του αίματος και των αγώνων:

-26-7-1944: Η Ηλέκτρα Αποστόλου, υπεύθυνη διαφώτισης του ΕΑΜ, κατακρεουργείται από την Ειδική Ασφάλεια.

-26-7-1946: Η Μίρκα Γκίνοβα/Ειρήνη Γκίνη, δασκάλα κομμουνίστρια, εκτελείται από τους μοναρχοφασίστες.

-21-7-1965: Ο Σωτήρης Πέτρουλας, φοιτητής της αριστερής πτέρυγας των Λαμπράκηδων, δολοφονείται στη διάρκεια διαδήλωσης από αστυνομικούς.

Και ο Νοέμβρης δεν πάει πίσω… Μετά τον Μεγάλο Νοέμβρη του ΄73, ήρθαν κι άλλοι Νοέμβρηδες του αίματος και των αγώνων:

Κυριακή κατά της γυναικοκτονίας

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

Την δεύτερη Κυριακή μετά την Κυριακή του Πάσχα, μέσα στην αναστάσιμη ακόμα ατμόσφαιρα, περάστε από την εκκλησία. Η προτροπή μου αυτή απευθύνεται σε όλους όσους νοιάζονται: ένθεους και άθεους. Περάστε όσοι νοιάζεστε για τις οδύνες των γυναικών, ώστε να μοιραστούμε μια χαρά: τα τραγούδια μιας απελευθέρωσης που έσκασε μύτη μπροστά σε έναν αδειασμένο τάφο, μιας απελευθέρωσης που μπολιάζει την ιστορία μα και που ταυτόχρονα εκκρεμεί.

Η δεύτερη Κυριακή μετά την Κυριακή του Πάσχα είναι η γιορτή των Μυροφόρων, δηλαδή των γυναικών εκείνων οι οποίες, σύμφωνα με την αφήγηση των ευαγγελίων, πήγαν με αρώματα στον τάφο του Χριστού για να τιμήσουν τον αγαπημένο νεκρό.

Έτσι ειπωμένο, μοιάζει με μια αναμενόμενη, στερεότυπη αφήγηση για παραδοσιακά γυναικείες δουλειές. Έλα όμως που δεν είναι έτσι! Άλλο πράγμα λένε τα ευαγγέλια, καθώς και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι. Κάτι ανατρεπτικό, κάτι που δένει την ανάσταση με μια επ-ανάσταση! Αλλά τα ανατρεπτικά δεν αντέχονται. Και γι’ αυτό ξεδοντιάζονται και καταλήγουν να μοιάζουν με άνευρες ιστοριούλες της σειράς…

Ας ψηλαφίσουμε λοιπόν την δυναμική της γιορτής:

Όταν το κράτος γίνεται ιδιωτικό

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

1. Μια ιδιωτική επιχείρηση, ναι, είναι τακτοποιημένη. Έχει σειρά, διαδικασίες, αποτέλεσμα. Όχι πάντα. Είναι πολλά τα κανόνια, οι αποτυχίες, οι χρεωκοπίες, που τα φορτώνονται οι εργαζόμενοι /ες σε αυτές. Η «νοικοκυροσύνη» της είναι συγκεκριμένη ωστόσο. Μια ιδιωτική καπιταλιστική επιχείρηση, εξ ορισμού, συγκροτείται με βάση τον στόχο της κερδοφορίας. Ό,τι συμβάλει σε αυτό, άμεσα ή έμμεσα ή έστω χωράει σε αυτό το σκοπό, θα υποστηριχθεί και θα γίνει. Αυτό και τέλος.

2. Το δημόσιο κοινωνικό (και περιβαλλοντικό) «συμφέρον» (ή όφελος) ωστόσο, δεν πάει αγκαζέ με το ιδιωτικό επιχειρηματικό κέρδος. Το γιατί δε θα εξηγηθεί εδώ, αλλά ο περισσότερος κόσμος το διαισθάνεται. Επομένως, η προάσπισή του, εξ ορισμού, δεν μπορεί να ανατεθεί σε ιδιωτική εταιρεία. Είναι σα να βάζεις τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Μη πέφτουμε λοιπόν από τα σύννεφα για την Αττική Οδό.