Παρακμή, πόλεμος και νέοι αμπελώνες στα βουνά μας

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ 

Η Ευρώπη γερνά δημογραφικά, αλλά γερνά και οικονομικά και πολιτικά. Ο πόλεμος έκλεισε επίσημα ήδη ένα έτος από τις 24 Φλεβάρη του 2022 με την εισβολή της Ρωσίας του νεοτσάρου Βλαντιμίρ Πούτιν στη σύγχρονη και νεαρή Ουκρανία. Δεν γνωρίζουμε εάν έπεσε στην παγίδα των Η.Π.Α., αλλά τα πράγματα δείχνουν περίπλοκα για το αν θα πάνε οι ισχυροί σε διπλωματική λύση ή ο πόλεμος θα αναβαθμιστεί σε Γ΄ παγκόσμιο και με πυρηνικά…

Βλέπετε η Κίνα αποτελεί κρίκο με τη Ρωσία κι από την άλλη οι Η.Π.Α. και οι χώρες της Ε.Ε. μέσω του Ν.Α.Τ.Ο., όχι μόνο συντηρούν τον πόλεμο, αλλά και τον εκτείνουν στο χρόνο και φαίνεται να τον αναβαθμίζουν. Αν και το κύριο είναι το αίμα που χύνεται, οι σακατεμένοι, η προσφυγιά και ο πολλαπλός πόνος των νέων παιδιών σε Ουκρανία και Ρωσία, υπάρχουν ισχυρές επιπτώσεις οικονομικής και γεωπολιτικής φύσης σ’ όλη την Ε.Ε..

Οι επιπτώσεις στην Ευρώπη πέραν της Ρωσίας -επομένως και στην Ελλάδα- δεν έχουν σχέση μόνο με την ενέργεια μονομερώς, αλλά ακόμη στα σιτηρά, στους σπόρους, στην κτηνοτροφία, στην ευρύτερη εργασία στα ορεινά κι επομένως στην επιδείνωση του δημογραφικού ζητήματος.

Στην ορεινότητα αυτά όλα σχεδόν αποτελούν το τελειωτικό κτύπημα, αν δεν ληφθούν άμεσα ευρωπαϊκά και ελλαδικά μέτρα στήριξης.

Να ελπίσουμε ότι η διπλωματία θα λειτουργήσει και δεν θα ξεκινήσει η ηγεσία της Ρωσίας με πυρηνικά για να μη χάσουν τον στρατιωτικό πόλεμο που ξεκίνησαν για να νικήσουν… Γιατί τότε όλα αυτά που συζητούμε δεν θα έχουν κανένα νόημα, αφού οι βοριάδες στη χώρα μας δεν θα αστειεύονται…

ΙΙ. ΟΙ ΑΜΠΕΛΩΝΕΣ ΩΣ ΔΕΙΚΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

Οι αμπελώνες και το εξ αυτών κρασί αποτελούν σημείο χαράς, ευζωΐας και πολιτισμού. Δεν ομιλώ για την διονυσιακή του κατάχρηση με τα εξ αυτής προβλήματα αλκοολισμού, που δεν έλειπαν ούτε τις παλιές εποχές στα χωριά μας. Το κρασί συνοδεύει το «ψωμί». Το φαγητό, αυτό που ο λαός μας ονομάζει «ψωμί», αποτελεί το λιγότερο αναγκαίο στοιχείο της βιολογικής επιβίωσης.

Αντίθετα το «κρασί» αφενός συμπληρώνει με τη δύναμή του τις θερμίδες για τη σκληρή χειρωνακτική εργασία, αλλά επί πλέον δίνει ευφορία κι ανοίγει καρδιές και στόματα. Προσφέρει χαρά, επικοινωνία και ειλικρινείς εξομολογήσεις, αρκεί να μη περαστούν οι κόκκινες γραμμές σε ποσότητα…

Κι αν σε άλλα μέρη του πλανήτη δεν καλλιεργούνται αμπέλια, οι λαοί έχουν εφεύρει παρόμοια ποτά που μπορούν εκεί να παραχθούν. Θα μνημονεύσω μόνο ότι στην υποσαχάρια Αφρική δεν πίνουν ντόπιο αμπελίσιο κρασί, αφού δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν αμπελώνες.

Στην Τανζανία π.χ. δημοφιλές ποτό είναι η τοπική μπίρα «Rubisi» που παράγεται από μπανάνες! Αυτό πίνουν στις χαρές της λογοδοσίας των νέων ζευγαριών.[1] Στην Νιγηρία αντίθετα πίνουν φοινικόκρασο κι αυτό είναι το ποτό σε γιορτές και σε γάμους![2]

ΙΙΙ. ΜΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΤΕΖΗ

Στα τέλη του 20^ου αι. με αρχές του 21^ου, και ενώ η εσωτερική μετανάστευση συμπλήρωσε την εξωτερική, μια περίεργη ασθένεια κατέστρεφε με γρήγορο ρυθμό τους αμπελώνες των 2000 στρ. της Κέρτεζης κι όλες τις παλιές παραδοσιακές ποικιλίες. Οι γεωπόνοι δεν κατάφεραν δημοσίως ούτε να ερμηνεύσουν, ούτε να αναστρέψουν την κατάσταση, δυστυχώς.

Τα περισσότερα αμπέλια εγκαταλείφθηκαν, χωρίς να παλευτεί η ασθένεια. Εξάλλου ο μεγαλύτερος πληθυσμός, που έμενε στο χωριό, είχε ήδη προχωρημένη ηλικία. Ένας όμως πιο μικρός και προοδευτικός άνθρωπος τόλμησε να παλέψει γενναία για να σώσει τις παλιές ποικιλίες αιώνων! Είναι γνωστά τουλάχιστον για τον 19^ο  και 20^ο αι. τα «Κορί(ν)θια» τα «Ασπρούδια», τα «Μαυρούδια», οι «Αλεπούδες»… 

 Ήταν,  λοιπόν, ο αείμνηστος Βαγγέλης Βασ. Μάλλιαρης. Έκανε πρόβλεψη για το αντιαμπελουργικό μέλλον στα βουνά και αποφάσισε να δράσει γρήγορα και με σχέδιο. Ξερίζωσε δύο κομμάτια αμπέλι σύνολο 1,5 στρ. σε «Πατητήρα» και «Αη Γιώργη». Άφησε να «ξεκουραστεί» το έδαφος από τη καλλιέργεια δεκαετιών και ταυτόχρονα να «ξεπικρίσει» από τα φυτοφάρμακα των είκοσι τελευταίων ετών. Αυτά που κατέκλυσαν και τα βουνά, αντικαθιστώντας το παλιό, κουραστικό μεν, αλλά οικολογικό δε, σκάψιμο κάθε Άνοιξη.

Παράλληλα ανέπτυξε σε γλάστρες με καλό χώμα νέα κλήματα από τις παλιές ποικιλίες. Όταν μεγάλωσαν έσκαψε σε βάθος 40 πόντων και τις μεταφύτεψε στα δύο κομμάτια. Δημιουργήθηκαν λοιπόν πολύ ζωντανά κλήματα που τα χαίρονταν! Η περιποίηση ήταν σταθερή και παραδοσιακή. Μόνο σκάψιμο. Δυστυχώς όμως στα τρία χρόνια και λίγο πριν τα τρυγήσει για 1^η φορά ξεράθηκε και το νέο αμπέλι!

IV. ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ  

Ποιά ήταν λοιπόν η αιτία της καταστροφής; Όλοι συζητούσαν ότι η μετάβαση από το σκάψιμο στο ράντισμα με άγνωστα και επικίνδυνα φυτοφάρμακα ήταν η αιτία. Ως γνωστόν από τον Νοέμβρη γινόταν το ξελάκκωμα για να συγκρατούνται τα νερά στις ρίζες των κλημάτων, αφού σχεδόν παντού υπήρχε κατωφέρεια. Με τον ερχομό του Φλεβάρη γινόταν το σκάψιμο και ταυτόχρονα το κουτρούλιασμα ανάμεσα στα κλήματα σε κάθε αμπέλι.

Το χώμα ήταν καλά βρεγμένο από τις βροχές και τα χιόνια. Έτσι σκαβόταν από τα στιβαρά χέρια σχετικά εύκολα, παρότι η κούραση ήταν αδιαμφισβήτητη. Το χώμα έτσι εμπλουτιζόταν με το άζωτο της ατμόσφαιρας. Τον Απρίλη με το άπλωμα των κουτρουλιών, αφενός καταστρέφονταν οι ρίζες των αγριόχορτων κι αφετέρου ήταν αφράτο το χώμα για να πιεί τα νέα νερά της όποιας βροχής.

Γιατί λοιπόν οι κάτοικοι άφησαν το σκάψιμο και πήγαν στο ράντισμα; Τα φυτοφάρμακα εκείνη την εποχή ήταν η νέα ανακάλυψη της χημικής επιστήμης και οι μεγάλες εταιρίες παραγωγής είχαν πολλούς τρόπους να τα διαφημίσουν.

Οι γεωπόνοι δεν άντεξαν την επίθεση και κανένας θεσμικός ή κάτοικος δεν έριξε την άποψη ότι μπορεί να «δηλητηριαστούν» από τη ρίζα τ’ αμπέλια. Εξάλλου τα χέρια λιγόστευαν, η ηλικία των αμπελουργών κατά μέσο όρο αύξανε, οι επιδοτήσεις της τότε Ε.Ο.Κ. «βούλωναν» μυαλά και στόματα, οπότε, μ’ ένα μικρό κόστος αγοράς, το ράντισμα χωρίς σκάψιμο έκανε τη δουλειά του, αφού κατέστρεφε τ’ αγριόχορτα. Μόνο που εκτός απ’ αυτά, «άνοιγε δουλειές» και με τις ρίζες των κλημάτων…

Τα κλήματα πάλεψαν κι άντεξαν ακόμα κάμποσα χρόνια. Δεν άντεξαν όμως μέχρι τέλους. Και τα παλαιά αμπέλια τελικά καταστράφηκαν ομαδικά. Το μόνο που κέρδισαν οι κάτοικοι ήταν τα «κούρβουλα» για τη σόμπα. Ελάχιστα αμπέλια μένουν ως μνημεία πριν την καταστροφή. Ίσως επειδή για άλλους λόγους δεν ραντίστηκαν.  

Επομένως αυτά τα λίγα, λόγω μετανάστευσης και μείωσης των γεννήσεων, γερασμένα χέρια λόγω των λίγων γάμων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, ήταν η αιτία να εγκαταλειφθεί το σκάψιμο. Απλά, πολύ απλά, η νέα χημική τεχνολογία βρήκε αυτό το πρόσφορο έδαφος και κόλλησε πάνω του εύκολα.  

Αυτά για να μαθαίνουμε να μη μυθοποιούμε τις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις, ειδικά όταν προσφέρονται από μεγάλα συμφέροντα…

V. ΤΑ ΝΕΑ ΑΜΠΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΤΕΖΗΣ

Στα τέλη του 20^ου αι. κάποιες οικογένειες μόνιμων κατοίκων της Κέρτεζης έφεραν νέες ποικιλίες. Οι περισσότερες φυτεύτηκαν διάσπαρτα και συνήθως σε υγιή χώματα. Ανάμεσά τους είναι ο «Ροδίτης/Αλεπού», το «Μοσχούδι», το «Ασπρούδι», το «Μαυρούδι»… Έτσι το χρώμα του κρασιού είναι μεταξύ ροζέ και κόκκινου, αναλόγως.

Φυτεύτηκαν αρχικά τα νέα αμπέλια και κατέλαβαν έκταση μόνο περί τα 10 στρ.. Πρώτοι έκαναν το νέο βήμα δύο προοδευτικοί καλλιεργητές της Κέρτεζης: ο Ε. Β. Μ. και ο Κ. Π. Φ. στον «Αη Γιώργη». Τ’ αμπέλια τους συνεχίζουν να καλλιεργούνται σήμερα από τους κληρονόμους τους. Πέτυχαν λοιπόν να εισάγουν μια νέα ελπιδοφόρα φάση στην αμπελουργία της Κέρτεζης.

Σε λίγα χρόνια ακολούθησε και ο Π. Β. Λ. με περί τα 2,5 στρ. στα νοτιοδυτικά «Εξάμπελα», αμπέλι (ποτιστικό), που καλλιεργεί και σκάβει μηχανικά μέχρι τις ημέρες μας. Κατόπιν συνέχισε ο Σ. Κ. Ο. με 1 στρ. στους νοτιοανατολικούς «Εγκρέμενους» (κάτω από τον κεντρικό δρόμο) και οι Α. Γ. Μ. και Π. Γ. Σ. στους νοτιοδυτικούς, αλλά πάνω από τον εν λόγω δρόμο. Στους κεντρικούς «Εγκρέμενους» έβαλε αμπέλι και αμπελουργός από το Καλλιφώνιο. Ακολούθησε ο Α. Β. στου «Νικολή τη Λάκκα». Αμπέλι έφτιαξε ακόμη ο Α. Σ. Τ. στο «Γκαλντιρίμι» (ποτιστικό).

Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που έχουν κληματαριές ή κλήματα σε κήπους ή αυλές, κυρίως με τη νέα ποικιλία «Ιζαμπέλα» που ήλθε από τη βόρεια Ελλάδα. Με ανάμειξη φτιάχνουν κόκκινο κρασί ή πηγαίνουν σε πιστοποιημένους ειδικούς στην Αιγιάλεια για τσίπουρο.  Έτσι φτάσαμε στα 20 στρ. νέων αμπελιών. Από τα τρία τελευταία συνεχίζει ο γιός Σ. Α. Β. και ο Α. Σ. Τ..

Η καλλιέργεια γίνεται κατά βάση με τον παραδοσιακό τρόπο. Οι περισσότεροι όμως δεν σκάβουν με ξινάρια, αλλά με μικρά τρακτέρια. Ευτυχώς όλοι σταμάτησαν να ραντίζουν με φυτοφάρμακα τα χορτάρια στο χώμα.

Ακούγεται όμως ότι υπάρχει κάποια ασθένεια στα φύλλα ή τον καρπό. Πάντως ελάχιστοι τόλμησαν να ραντίσουν μία χρονιά, ενώ οι υπόλοιποι προτιμούν να χάσουν την ετήσια σοδειά, παρά να πίνουν κρασί με πιθανά χημικά.

Πηγαίνουν τέλος δείγματα σε οινολόγο στο Αίγιο για να ανεβάσουν τους βαθμούς περί το 12, αλλά και για συντήρηση, ώστε να μη ξινίσουν. Κάποιοι πωλούν και βγάζουν και μικρό εισόδημα.

Βεβαίως υπάρχουν ακόμη οικογένειες που αγοράζουν έτοιμο μούστο από την περιοχή της Αιγιάλειας και τον αποθηκεύουν σε βαρέλια για οικογενειακή χρήση.

VΙ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΩΝΩΝ;

Οι πολιτικές της Ελλάδας στην Ε.Ε. δεν ευνοούν τα τελευταία σαράντα χρόνια τους μικρούς οικογενειακούς αμπελώνες και γενικά την οικογενειακή παραγωγή μικρής κλίμακας. Αν συνυπολογίσουμε και την τεράστια εσωτερική μετανάστευση από τα χωριά προς τις μεγάλες πόλεις και την εξωτερική στα πέρατα του κόσμου, σε συνδυασμό με τεράστιο δημογραφικό  πρόβλημα, η κατάσταση φαίνεται μη αναστρέψιμη.

Πως μπορούν οι κάτοικοι στα βουνά μας να κρατήσουν έστω κι αυτά τα λίγα αμπέλια, αν δεν μειωθούν κι άλλο; Ποιες πολιτικές, έστω της ντόπιας πολιτικής ηγεσίας, θα δημιουργήσουν αναστροφή της κατάστασης, αν δεν είναι πλέον παραιτημένοι από αυτές;

Και αν, «ό μη γένοιτο», αντί να πάνε οι ισχυροί σε διπλωματική λύση στο «Ρωσο-ουκρανικό», τότε όλα μπορεί να τα διαλύσει η αναβάθμιση του πολέμου σε παγκόσμιο, ακόμη και με τη χρήση πυρηνικών όπλων…

Βλέπετε ο Πούτιν «αρνείται να χάσει» και οι ΗΠΑ συνεχώς αναβαθμίζουν την άμυνα της Ουκρανίας. Κλείνοντας λοιπόν ο πόλεμος αυτός ένα έτος, ο ηγέτης της Ρωσίας του 21^ου αι. στις 21 Φλεβάρη έπαιξε (αναγκαστικά; ) ένα ακόμη επικίνδυνο «χαρτί»: «Η Ρωσία αποσύρεται από τη Συνθήκη ‘’New START’’ για τα πυρηνικά![3]

*  Ο Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρτεζη. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός ως φυσικός, πτ. θεολογίας, συγγραφέας και ειδικός ερευνητής της Κέρτεζης.

---

[1] Θανάση Ν. Παπαθανασίου, «Πες το στον άνεμο», εκδ. ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ 2022, σελ. 209.

[2] Θανάση Ν. Παπαθανασίου, ό. π., σελ. 195.

[3] CNN, 21.02.2023, www.cnn.gr/kosmos/story/.

Ονοματοδοσίες οδών και παρόδων βόρειας-κεντρικής Κέρτεζης – Μέρος V

Άμισθη μελέτη του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ονοματοδοσίες οδών και παρόδων βόρειας-κεντρικής Κέρτεζης, μέρος ΙV άνω του Ι. Ν. της Παντάνασσας. Συνέχεια από το μέρος ΙV: www.tomtb.com/?p=14992.

1) Πάροδος Κώστα Σκαμβούγερα – κόκκινο χρώμα

Βρισκόμαστε νοερά στην Κέρτεζη και συγκεκριμένα στην «Οδό Γεωργίου Αν. Στριφτόμπολα». Μπροστά μας περνά ο ημισκεπασμένος μικροχείμαρρος του Άη Τρύφωνα από τα ανατολικά του λόφου του Λαρή. Επίσης βρισκόμαστε 100 μέτρα νότια και χαμηλότερα από την αφετηρία της χθεσινής οδού. Βλέποντας νοτιοδυτικά αντικρύζουμε μια νεοπαγή πάροδο που έχει ανοιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες από συνορεύοντες ιδιοκτήτες.

Η πάροδος αυτή, όσον αφορά την Κοινότητα, πολύ πιθανόν να θεωρείται ιδιωτική. Στην προέκταση της και μετά τα σκαλιά συναντά την «Οδό ήρωα Ανδρέα Κόντη». Έτσι θα μπορούσε να θεωρηθεί, εάν ήταν δημόσια, η συνέχεια της.

Στις λίγες φωτογραφίες ξεκινάμε από τα ανατολικά βλέποντας στο βάθος το βουνό Κουλούρα με το βράχο της Κοκκινάδι. Προχωρώντας στα αριστερά μας είναι η παλιά οικία του Κώστα του Σκαμβούγερα του πρεσβύτερου και φυσικά των κληρονόμων του. Ο Κώστας Σκαμβούγερας ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Καραμούζας». Μετά τα σκαλιά συναντάμε την «οδό ήρωα Ανδρέα Κόντη».

Κατόπιν κάνουμε την αντίστροφη νοητή πορεία. Προτείνω, αν και ιδιωτική, τιμής ένεκεν, την ονομασία «Πάροδος Κώστα Σκαμβούγερα». Συνεχίζεται με δύο ακόμη παρόδους.

φ/β, 04.12.2021.

2) Οδός ήρωα Ανδρέα Γ. Κόντη – μπορντό χρώμα

Συνέχεια →

Κρητική Επανάσταση: ένας διαρκής εμφύλιος

Του Χάρη Ναξάκη*

     Το 1669 οι Οθωμανοί υπό τον Μεχμέτ Κιοπρουλή κατέλαβαν την Κρήτη η οποία για 250 έτη έμεινε υπό οθωμανική κυριαρχία, παρότι οθωμανοί άποικοι δεν ήρθαν από την Ανατολία ούτε τα οθωμανικά στρατεύματα κατοχής ήταν άξια λόγου. Στην Κρήτη δεν έγινε ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ομοφύλων γηγενών εναντίον αλλοεθνών κατακτητών. Αν όμως η κυριαρχία δεν στηρίζεται στις δυνάμεις των κατακτητών τότε σε ποιούς; Στους λιγοστούς Ενετούς άρχοντες και τιμαριούχους που άλλαξαν εθνότητα και θρήσκευμα για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους; Όχι, στους Κρητότουρκους. Πρόκειται για γηγενείς Κρητικούς χριστιανούς που εξομώτησαν κυρίως ενσυνείδητα, έγιναν μουσουλμάνοι με οθωμανική  εθνική συνείδηση. Ένα ποσοστό από αυτούς ήταν Κρήτες, που στο παρελθόν ήταν εξωμότες των Ενετών, είχαν γίνει καθολικοί στην διάρκεια των 450 ετών της ενετικής κατοχής, μουσουλμάνοι επί αραβοκρατίας και τώρα πρόθυμα έγιναν ξανά μουσουλμάνοι για να διατηρήσουν προνόμια και περιουσίες.

Συνέχεια →

Σασμός: το δικαστήριο της κοινότητας

Του Χάρη Ναξάκη*

   Οι ερινύες, Αληκτώ (της οργής), Μέγαιρα (του μίσους), Τισιφόνη (της εκδίκησης) ήταν χθόνιες θεές με αποκρουστικά χαρακτηριστικά, που κατοικούσαν στον Άδη και η αποστολή τους ήταν η τιμωρία όσων είχαν διαπράξει ηθικά εγκλήματα ή εγκλήματα κατά της φυσικής τάξης και αρμονίας του κόσμου. Συχνά οι θνητοί τις επικαλούνταν όταν ήθελαν να καταραστούν έναν εχθρό τους για να τον τιμωρήσουν είτε με φρικιαστικό θάνατο είτε οδηγώντας τον στην τρέλα με τις κραυγές τους.

   Ο βίος όμως και η πολιτεία των ερινύων τελείωσε όταν καταδίωξαν τον Ορέστη που είχε σκοτώσει την μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της για να τους εκδικηθεί για την δολοφονία του πατέρα του. Ο Ορέστης σώζεται από τον θεό Απόλλωνα που τον απάλλαξε από το μίασμα του φόνου και στη συνέχεια από την απόφαση της θεάς Αθηνάς να διεξαχθεί δίκη, με θνητούς δικαστές, σε δικαστήριο, στον Άρειο Πάγο και στο οποίο αθωώνεται. Έκτοτε οι ερινύες γίνονται ευμενίδες, θεές της ευλογίας ή καλύτερα οι άνθρωποι-δικαστές γίνονται κατά μια έννοια ερινύες.

Συνέχεια →

Η Κέρτεζη δεσπόζει στις αρχές της κοιλάδας του Βουραϊκού

Των Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα* και Παναγιώτη Χρ. Κούρτη**

Η Κέρτεζη δεσπόζει στις αρχές της κοιλάδας του Βουραϊκού και κατοικήθηκε πριν την μυκηναϊκή εποχή. Στα όριά της πιθανολογείται παλαιά πόλη, που πιθανά να είναι και η αρχαία Κύναιθα, η 5η πόλη των Αρκάδων / Αζάνων. Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα κεφαλοχώρια, στις παρυφές του Καλλιφωνίου, με παραδοσιακά «βαρβαρίτικα» σπίτια, γραφικό κεφαλόβρυσο, πυκνά δάση, αποτελώντας ένα ειδυλλιακό τοπίο στο σύνολο της.

Συνέχεια →

Οι ιστορικές και γεωφυσικές απαρχές του Βουραϊκού

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Ας μιλήσουμε αυτή τη φορά για την κοιλάδα του Ερασίνου – Βουραϊκού από την πλευρά των νερών, αφού αποτελεί ακόμα μια καλλιεργητική κοιλάδα, την μεγαλύτερη στον ορεινό διευρυμένο δήμο Καλαβρύτων. Ο Γ. Παπανδρέου με την γλώσσα της εποχής την χαρακτηρίζει ως εξής: «Ποταμία κοιλάς του Ερασίνου (κάμποι Συρμπανίου, Κερτέζης, Βυσωκάς, Καλαβρύτων)»[1]. Μιας κι έχει ανοίξει και η συζήτηση για νέα θεσμική αναδιανομή της γης (2^ος αναδασμός) ας δούμε δύο πλευρές της υδρευτικής της διάστασης. Να ξεκινήσουμε με τη θεωρία της λίμνης και το άδειασμα των νερών της, τη δημιουργία του νέου ποταμού (Ερασίνου) με τις ονομασίες αργότερα και ως Καλαβρυτινού ποταμού και εδώ και εκατό χρόνια με την ενιαία ονομασία Βουραϊκός ποταμός μέχρι τις απαρχές του.

Όταν η λίμνη άδειασε οριστικά πλέον στις «Πόρτες», δημιουργήθηκαν αρχικά άναρχες ροές των μεγάλων και μικρών πηγών, αλλά και των καταρρακτωδών βροχών και των υγροποιημένων χιονιών στα νοτιοδυτικά της σημερινής έδρας του δήμου. Οι άναρχες ροές δημιούργησαν το σχετικά επίπεδο οροπέδιο ανάμεσα στους ορεινούς όγκους, αλλά και αρκετές επικλινείς επίπεδες λάκκες από τη Ζαχλωρού μέχρι την Κέρτεζη. Στους αιώνες που πέρασαν η κοιλάδα πήρε το σημερινό της σχήμα και το Καλαβρυτινό ποτάμι χάραξε τις οριστικές του διαδρομές.

Συνέχεια →

Οι Κερτεζίτες την επανάσταση του 1821 και οι 3 ερμηνείες της

(Δύο δημοσιεύσεις στο ένθετο, της πατρινής ΓΝΩΜΗΣ, ΟΔΟΝΤΩΤΟΣ, μετά την τηλε-παρουσίαση μέσω του ΚΠΕ Κλειτορίας-Ακράτας στις 21.04.2021)

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Μόνο θετικά σχόλια άκουσα για το περιεχόμενος της τηλε-εκδήλωσης του ΚΠΕ Κλειτορίας – Ακράτας της Περιφερειακή Ενότητας Αχαΐας με την στήριξη του Δήμου Καλαβρύτων, 2^η στη σειρά, που έγινε την Τετάρτη το βράδυ 21.04.2021, με αφορμή τα 200 χρόνια είχε γενικό θέμα: «Η Εκπαίδευση στα Προεπαναστατικά και Επαναστατημένα Καλάβρυτα και ο Ειδικός Ρόλος των Κερτεζιτών Αγωνιστών κατά την Περίοδο της Εξέγερσης του 1821».

Την εκδήλωση άνοιξε ο υπεύθυνος του ΚΠΕ κ. Χάρης Μοσχόπουλος, διηύθυνε το μέλος της παιδαγωγικής ομάδας κ. Κώστας Κυριακόπουλος, ενώ στις ερωτήσεις που απαντήθηκαν στο τέλος ήταν υπεύθυνη το επίσης μέλος της ομάδας κ. Έλενα Ζωδιάτου. Την εκδήλωση χαιρέτησε τόσο ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Αθαν. Παπαδόπουλος και ο βοηθός Δημάρχου κερτεζίτης κ. Σωτήρης Γ. Δουκλιάς. Η Δρ σύγχρονης ιστορίας, φιλόλογος εκπαιδευτικός κ. Γιούλα Γ. Κωνσταντοπούλου (κερτεζίτισσα στην καταγωγή από τον πατέρα της) ανέπτυξε σε εύρος το ζήτημα «Παιδεία και Εκπαίδευση στα Καλάβρυτα και τα Καλαβρυτοχώρια κατά τους προεπαναστατικούς χρόνους και την περίοδο του Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία». Διήρκησε 2,5 ώρες, ενώ είχε μια μικρή καθυστέρηση στην έναρξη.

Συνέχεια →

Η Εκπαίδευση και ο Ειδικός Ρόλος των Κερτεζιτών Αγωνιστών κατά την Περίοδο της Εξέγερσης του 1821 (200 χρόνια)

Από το ΚΠΕ Κλειτορίας – Ακράτας Αχαΐας

Ι. Η πορεία της τηλε-ημερίδας

(για καλύτερη περιήγηση στο βίντεο στο τέλος):

1) Εισαγωγή του υπεύθυνου του ΚΠΕ Κλειτορίας – Ακράτας κ. Χάρη Μοσχόπουλου: από το 00.00 έως το 4.35 λεπτό.

2) Χαιρετισμός Δημάρχου Καλαβρύτων κ. Αθανασίου Παπαδόπουλου: από το 4.35 έως το 12.20 λεπτό.

3) Κάλεσμα από το μέλος του ΚΠΕ Κλειτορίας – Ακράτας κ. Κώστα Κυριακόπουλου προς τον  βοηθό Δημάρχου κ. Σωτήρη Γ. Δουκλιά: από το 12.20  έως το 12.45 λεπτό.

4) Χαιρετισμός του βοηθού Δημάρχου Καλαβρύτων, κερτεζίτη κ. Σωτηρίου Γ. Δουκλιά: από το 12.45 έως το 17.08 λεπτό.

5) Παρουσίαση από τον κ. Κώστα Κυριακόπουλο της 1^ης εισηγήτριας (κερτεζίτισσας στην καταγωγή από τον πατέρα της) εκπαιδευτικού και Δρ ιστορίας κ. Γιούλας Γ. Κωνσταντοπούλου: από το 17.08 έως το 18.40 λεπτό.

6) 1^η Εισήγηση της εκπαιδευτικού και Δρ ιστορίας κ. Γιούλας Γ. Κωνσταντοπούλου με θέμα «Παιδεία και Εκπαίδευση στα Καλάβρυτα και τα Καλαβρυτοχώρια κατά τους προεπαναστατικούς χρόνους και την περίοδο του Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία», από

το 18.40 έως το 58.26 λεπτό.

7) Ευχαριστίες στην 1^η εισηγήτρια και παρουσίαση από τον κ. Κώστα Κυριακόπουλο στου 2ου εισηγητή  κερτεζίτη εκπαιδευτικού, φυσικού, θεολόγου, αρθρογράφου, συγγραφέα και ειδικού ερευνητή της φύσης, ζωής και ιστορίας της Κέρτεζης, Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα από  58.26 έως το 59.38 λεπτό.  

8) 2^η Εισήγηση του εκπαιδευτικού και  συγγραφέα Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα με θέμα  «τους Κερτεζίτες στον Αγώνα της Εθνικό-Απελευθερωτικής Επανάστασης του 1821 και τις επαναστατικές διαδικασίες από τα Ορλωφικά μέχρι και τον Καποδίστρια», από το 59.38 λεπτό έως την 02.15.45 ώρα.

9) Ευχαριστίες στον 2ο εισηγητή από τον κ. Κώστα Κυριακόπουλο και κάλεσμα του μέλους του ΚΠΕ Κλειτορίας – Ακράτας κ. Έλενας Ζωδιάτου για ερωτήσεις στους δύο εισηγητές, από  την  02.15.45 έως την 02.16.05 ώρα.

10) Ευχαριστίες της κ. Έλενας Ζωδιάτου τους δύο ομιλητές και εκφορά 2 ερωτήσεων από την ειδική πλατφόρμα της εκδήλωσης προς την κ. Γιούλα Κωνσταντοπούλου, από την 02.16.05 έως την 02.17.45 ώρα.

11) Απαντήσεις στις δύο ερωτήσεις της κ. Κωνσταντοπούλου, από την 02.17.45 έως την 2.22.22 ώρα.

12) Ικανοποίηση της κ. Έλενας Ζωδιάτου για την κάλυψη από τις απαντήσεις των δύο ερωτήσεων από την 2.22.22 έως την 2.22.32 ώρα.

13) Συμπλήρωση απάντησης των δύο ερωτήσεων από την κ. Γιούλα Κωνσταντοπούλου από την 2.22.32 έως την 2.23.52 ώρα.

14) Εκφορά 2 πρώτων ερωτήσεων από την κ. Έλενα Ζωδιάτου προς τον Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα, από την 2.23.52 έως την 2.24.33 ώρα.

15) Απάντηση του Παναγιώτη Μπούρδαλα στις 2 πρώτες ερωτήσεις από την 2.24.33 έως την 2.28.50 ώρα.

16) Εκφορά της 3^ης και τελευταίας ερώτησης από την κ. Έλενα Ζωδιάτουπρος τον Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα, από την 2.28.50 έως την 2.29.10 ώρα.

17) Απάντηση του Παναγιώτη Μπούρδαλα  στην 3^η  ερώτηση από την 2.29.10 έως την  2.31.16 ώρα.

18) Ικανοποίηση της κ. Έλενας Ζωδιάτου για την κάλυψη από τον Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα για τις απαντήσεις των τριών ερωτήσεων και κάλεσμα του υπευθύνου του ΚΠΕ Κλειτορίας – Ακράτας κ. Χάρη Μοσχόπουλου για κλείσιμο της τηλε-ημερίδας από την 2.31.16 έως την   2.31.26 ώρα.

19) Κλείσιμο τηλε-ημερίδας με ευχαριστίες και ανακοίνωση νέων δράσεων του κ. Χάρη Μοσχόπουλου από την 2.31.28 έως και την 2.32.50 ώρα.

20) Ευχαριστίες και ευχές από Παναγιώτη Μπούρδαλα και Σωτήρη Δουκλιά από την 2.32.50 έως την 2.33.17 ώρα.

ΙΙ. Η προβολή του βίντεο από το κανάλι στο του ΚΠΕ Κλειτορίας – Ακράτας

Πατήστε: Παρακολούθηση στο You Tube.

Η Κέρτεζη 1940-1944: Κάποια σημαντικά ιστορικά στοιχεία

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Πριν λίγες ημέρες έδωσα μια μελέτη με τα σημαντικότερα ιστορικά στοιχεία που αφορούν την περιοχή περί την Κέρτεζη, από την αρχαία Κύναιθα μέχρι και τις ημέρες μας. Η μελέτη έχει γραφεί για τον Γ΄ τόμο της σειρά των μελετών μου, ενώ η έρευνα για τον οποίο βεβαίως συνεχίζεται. Τα στοιχεία αυτά δια του προέδρου της Κοινότητας Παναγιώτη Χρ. Κούρτη προορίζονται για τουριστικούς λόγους και θα προωθηθούν διαδικτυακά από το Δήμο Καλαβρύτων μαζί με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Η παρουσίαση σήμερα γίνεται προς τιμήν όσων αγωνίστηκαν σ’ αυτή την περίοδο εκφράζοντας το πολλαπλό ΟΧΙ του ελληνικού λαού.

……………………….

Δ. Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940 – 1941

“…Στο μέτωπο της Αλβανίας, που κράτησε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τα μέσα Απριλίου του 1941, έπεσαν οι παρακάτω Κερτεζίτες.