Αρχείο κατηγορίας Βαλκανική γεωπολιτική και Μεσογειακή γεωοικονομία

Παρακμή, πόλεμος και νέοι αμπελώνες στα βουνά μας

Παρακμή, πόλεμος και νέοι αμπελώνες στα βουνά μας

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ 

Η Ευρώπη γερνά δημογραφικά, αλλά γερνά και οικονομικά και πολιτικά. Ο πόλεμος έκλεισε επίσημα ήδη ένα έτος από τις 24 Φλεβάρη του 2022 με την εισβολή της Ρωσίας του νεοτσάρου Βλαντιμίρ Πούτιν στη σύγχρονη και νεαρή Ουκρανία. Δεν γνωρίζουμε εάν έπεσε στην παγίδα των Η.Π.Α., αλλά τα πράγματα δείχνουν περίπλοκα για το αν θα πάνε οι ισχυροί σε διπλωματική λύση ή ο πόλεμος θα αναβαθμιστεί σε Γ΄ παγκόσμιο και με πυρηνικά…

Βλέπετε η Κίνα αποτελεί κρίκο με τη Ρωσία κι από την άλλη οι Η.Π.Α. και οι χώρες της Ε.Ε. μέσω του Ν.Α.Τ.Ο., όχι μόνο συντηρούν τον πόλεμο, αλλά και τον εκτείνουν στο χρόνο και φαίνεται να τον αναβαθμίζουν. Αν και το κύριο είναι το αίμα που χύνεται, οι σακατεμένοι, η προσφυγιά και ο πολλαπλός πόνος των νέων παιδιών σε Ουκρανία και Ρωσία, υπάρχουν ισχυρές επιπτώσεις οικονομικής και γεωπολιτικής φύσης σ’ όλη την Ε.Ε..

Οι επιπτώσεις στην Ευρώπη πέραν της Ρωσίας -επομένως και στην Ελλάδα- δεν έχουν σχέση μόνο με την ενέργεια μονομερώς, αλλά ακόμη στα σιτηρά, στους σπόρους, στην κτηνοτροφία, στην ευρύτερη εργασία στα ορεινά κι επομένως στην επιδείνωση του δημογραφικού ζητήματος.

Στην ορεινότητα αυτά όλα σχεδόν αποτελούν το τελειωτικό κτύπημα, αν δεν ληφθούν άμεσα ευρωπαϊκά και ελλαδικά μέτρα στήριξης.

Να ελπίσουμε ότι η διπλωματία θα λειτουργήσει και δεν θα ξεκινήσει η ηγεσία της Ρωσίας με πυρηνικά για να μη χάσουν τον στρατιωτικό πόλεμο που ξεκίνησαν για να νικήσουν… Γιατί τότε όλα αυτά που συζητούμε δεν θα έχουν κανένα νόημα, αφού οι βοριάδες στη χώρα μας δεν θα αστειεύονται…

ΙΙ. ΟΙ ΑΜΠΕΛΩΝΕΣ ΩΣ ΔΕΙΚΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

Οι αμπελώνες και το εξ αυτών κρασί αποτελούν σημείο χαράς, ευζωΐας και πολιτισμού. Δεν ομιλώ για την διονυσιακή του κατάχρηση με τα εξ αυτής προβλήματα αλκοολισμού, που δεν έλειπαν ούτε τις παλιές εποχές στα χωριά μας. Το κρασί συνοδεύει το «ψωμί». Το φαγητό, αυτό που ο λαός μας ονομάζει «ψωμί», αποτελεί το λιγότερο αναγκαίο στοιχείο της βιολογικής επιβίωσης.

Αντίθετα το «κρασί» αφενός συμπληρώνει με τη δύναμή του τις θερμίδες για τη σκληρή χειρωνακτική εργασία, αλλά επί πλέον δίνει ευφορία κι ανοίγει καρδιές και στόματα. Προσφέρει χαρά, επικοινωνία και ειλικρινείς εξομολογήσεις, αρκεί να μη περαστούν οι κόκκινες γραμμές σε ποσότητα…

Κι αν σε άλλα μέρη του πλανήτη δεν καλλιεργούνται αμπέλια, οι λαοί έχουν εφεύρει παρόμοια ποτά που μπορούν εκεί να παραχθούν. Θα μνημονεύσω μόνο ότι στην υποσαχάρια Αφρική δεν πίνουν ντόπιο αμπελίσιο κρασί, αφού δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν αμπελώνες.

Στην Τανζανία π.χ. δημοφιλές ποτό είναι η τοπική μπίρα «Rubisi» που παράγεται από μπανάνες! Αυτό πίνουν στις χαρές της λογοδοσίας των νέων ζευγαριών.[1] Στην Νιγηρία αντίθετα πίνουν φοινικόκρασο κι αυτό είναι το ποτό σε γιορτές και σε γάμους![2]

ΙΙΙ. ΜΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΤΕΖΗ

Στα τέλη του 20ου αι. με αρχές του 21ου, και ενώ η εσωτερική μετανάστευση συμπλήρωσε την εξωτερική, μια περίεργη ασθένεια κατέστρεφε με γρήγορο ρυθμό τους αμπελώνες των 2000 στρ. της Κέρτεζης κι όλες τις παλιές παραδοσιακές ποικιλίες. Οι γεωπόνοι δεν κατάφεραν δημοσίως ούτε να ερμηνεύσουν, ούτε να αναστρέψουν την κατάσταση, δυστυχώς.

Τα περισσότερα αμπέλια εγκαταλείφθηκαν, χωρίς να παλευτεί η ασθένεια. Εξάλλου ο μεγαλύτερος πληθυσμός, που έμενε στο χωριό, είχε ήδη προχωρημένη ηλικία. Ένας όμως πιο μικρός και προοδευτικός άνθρωπος τόλμησε να παλέψει γενναία για να σώσει τις παλιές ποικιλίες αιώνων! Είναι γνωστά τουλάχιστον για τον 19ο  και 20ο αι. τα «Κορί(ν)θια» τα «Ασπρούδια», τα «Μαυρούδια», οι «Αλεπούδες»… 

 Ήταν,  λοιπόν, ο αείμνηστος Βαγγέλης Βασ. Μάλλιαρης. Έκανε πρόβλεψη για το αντιαμπελουργικό μέλλον στα βουνά και αποφάσισε να δράσει γρήγορα και με σχέδιο. Ξερίζωσε δύο κομμάτια αμπέλι σύνολο 1,5 στρ. σε «Πατητήρα» και «Αη Γιώργη». Άφησε να «ξεκουραστεί» το έδαφος από τη καλλιέργεια δεκαετιών και ταυτόχρονα να «ξεπικρίσει» από τα φυτοφάρμακα των είκοσι τελευταίων ετών. Αυτά που κατέκλυσαν και τα βουνά, αντικαθιστώντας το παλιό, κουραστικό μεν, αλλά οικολογικό δε, σκάψιμο κάθε Άνοιξη.

Παράλληλα ανέπτυξε σε γλάστρες με καλό χώμα νέα κλήματα από τις παλιές ποικιλίες. Όταν μεγάλωσαν έσκαψε σε βάθος 40 πόντων και τις μεταφύτεψε στα δύο κομμάτια. Δημιουργήθηκαν λοιπόν πολύ ζωντανά κλήματα που τα χαίρονταν! Η περιποίηση ήταν σταθερή και παραδοσιακή. Μόνο σκάψιμο. Δυστυχώς όμως στα τρία χρόνια και λίγο πριν τα τρυγήσει για 1η φορά ξεράθηκε και το νέο αμπέλι!

IV. ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ  

Ποιά ήταν λοιπόν η αιτία της καταστροφής; Όλοι συζητούσαν ότι η μετάβαση από το σκάψιμο στο ράντισμα με άγνωστα και επικίνδυνα φυτοφάρμακα ήταν η αιτία. Ως γνωστόν από τον Νοέμβρη γινόταν το ξελάκκωμα για να συγκρατούνται τα νερά στις ρίζες των κλημάτων, αφού σχεδόν παντού υπήρχε κατωφέρεια. Με τον ερχομό του Φλεβάρη γινόταν το σκάψιμο και ταυτόχρονα το κουτρούλιασμα ανάμεσα στα κλήματα σε κάθε αμπέλι.

Το χώμα ήταν καλά βρεγμένο από τις βροχές και τα χιόνια. Έτσι σκαβόταν από τα στιβαρά χέρια σχετικά εύκολα, παρότι η κούραση ήταν αδιαμφισβήτητη. Το χώμα έτσι εμπλουτιζόταν με το άζωτο της ατμόσφαιρας. Τον Απρίλη με το άπλωμα των κουτρουλιών, αφενός καταστρέφονταν οι ρίζες των αγριόχορτων κι αφετέρου ήταν αφράτο το χώμα για να πιεί τα νέα νερά της όποιας βροχής.

Γιατί λοιπόν οι κάτοικοι άφησαν το σκάψιμο και πήγαν στο ράντισμα; Τα φυτοφάρμακα εκείνη την εποχή ήταν η νέα ανακάλυψη της χημικής επιστήμης και οι μεγάλες εταιρίες παραγωγής είχαν πολλούς τρόπους να τα διαφημίσουν.

Οι γεωπόνοι δεν άντεξαν την επίθεση και κανένας θεσμικός ή κάτοικος δεν έριξε την άποψη ότι μπορεί να «δηλητηριαστούν» από τη ρίζα τ’ αμπέλια. Εξάλλου τα χέρια λιγόστευαν, η ηλικία των αμπελουργών κατά μέσο όρο αύξανε, οι επιδοτήσεις της τότε Ε.Ο.Κ. «βούλωναν» μυαλά και στόματα, οπότε, μ’ ένα μικρό κόστος αγοράς, το ράντισμα χωρίς σκάψιμο έκανε τη δουλειά του, αφού κατέστρεφε τ’ αγριόχορτα. Μόνο που εκτός απ’ αυτά, «άνοιγε δουλειές» και με τις ρίζες των κλημάτων…

Τα κλήματα πάλεψαν κι άντεξαν ακόμα κάμποσα χρόνια. Δεν άντεξαν όμως μέχρι τέλους. Και τα παλαιά αμπέλια τελικά καταστράφηκαν ομαδικά. Το μόνο που κέρδισαν οι κάτοικοι ήταν τα «κούρβουλα» για τη σόμπα. Ελάχιστα αμπέλια μένουν ως μνημεία πριν την καταστροφή. Ίσως επειδή για άλλους λόγους δεν ραντίστηκαν.  

Επομένως αυτά τα λίγα, λόγω μετανάστευσης και μείωσης των γεννήσεων, γερασμένα χέρια λόγω των λίγων γάμων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, ήταν η αιτία να εγκαταλειφθεί το σκάψιμο. Απλά, πολύ απλά, η νέα χημική τεχνολογία βρήκε αυτό το πρόσφορο έδαφος και κόλλησε πάνω του εύκολα.  

Αυτά για να μαθαίνουμε να μη μυθοποιούμε τις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις, ειδικά όταν προσφέρονται από μεγάλα συμφέροντα…

V. ΤΑ ΝΕΑ ΑΜΠΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΤΕΖΗΣ

Στα τέλη του 20ου αι. κάποιες οικογένειες μόνιμων κατοίκων της Κέρτεζης έφεραν νέες ποικιλίες. Οι περισσότερες φυτεύτηκαν διάσπαρτα και συνήθως σε υγιή χώματα. Ανάμεσά τους είναι ο «Ροδίτης/Αλεπού», το «Μοσχούδι», το «Ασπρούδι», το «Μαυρούδι»… Έτσι το χρώμα του κρασιού είναι μεταξύ ροζέ και κόκκινου, αναλόγως.

Φυτεύτηκαν αρχικά τα νέα αμπέλια και κατέλαβαν έκταση μόνο περί τα 10 στρ.. Πρώτοι έκαναν το νέο βήμα δύο προοδευτικοί καλλιεργητές της Κέρτεζης: ο Ε. Β. Μ. και ο Κ. Π. Φ. στον «Αη Γιώργη». Τ’ αμπέλια τους συνεχίζουν να καλλιεργούνται σήμερα από τους κληρονόμους τους. Πέτυχαν λοιπόν να εισάγουν μια νέα ελπιδοφόρα φάση στην αμπελουργία της Κέρτεζης.

Σε λίγα χρόνια ακολούθησε και ο Π. Β. Λ. με περί τα 2,5 στρ. στα νοτιοδυτικά «Εξάμπελα», αμπέλι (ποτιστικό), που καλλιεργεί και σκάβει μηχανικά μέχρι τις ημέρες μας. Κατόπιν συνέχισε ο Σ. Κ. Ο. με 1 στρ. στους νοτιοανατολικούς «Εγκρέμενους» (κάτω από τον κεντρικό δρόμο) και οι Α. Γ. Μ. και Π. Γ. Σ. στους νοτιοδυτικούς, αλλά πάνω από τον εν λόγω δρόμο. Στους κεντρικούς «Εγκρέμενους» έβαλε αμπέλι και αμπελουργός από το Καλλιφώνιο. Ακολούθησε ο Α. Β. στου «Νικολή τη Λάκκα». Αμπέλι έφτιαξε ακόμη ο Α. Σ. Τ. στο «Γκαλντιρίμι» (ποτιστικό).

Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που έχουν κληματαριές ή κλήματα σε κήπους ή αυλές, κυρίως με τη νέα ποικιλία «Ιζαμπέλα» που ήλθε από τη βόρεια Ελλάδα. Με ανάμειξη φτιάχνουν κόκκινο κρασί ή πηγαίνουν σε πιστοποιημένους ειδικούς στην Αιγιάλεια για τσίπουρο.  Έτσι φτάσαμε στα 20 στρ. νέων αμπελιών. Από τα τρία τελευταία συνεχίζει ο γιός Σ. Α. Β. και ο Α. Σ. Τ..

Η καλλιέργεια γίνεται κατά βάση με τον παραδοσιακό τρόπο. Οι περισσότεροι όμως δεν σκάβουν με ξινάρια, αλλά με μικρά τρακτέρια. Ευτυχώς όλοι σταμάτησαν να ραντίζουν με φυτοφάρμακα τα χορτάρια στο χώμα.

Ακούγεται όμως ότι υπάρχει κάποια ασθένεια στα φύλλα ή τον καρπό. Πάντως ελάχιστοι τόλμησαν να ραντίσουν μία χρονιά, ενώ οι υπόλοιποι προτιμούν να χάσουν την ετήσια σοδειά, παρά να πίνουν κρασί με πιθανά χημικά.

Πηγαίνουν τέλος δείγματα σε οινολόγο στο Αίγιο για να ανεβάσουν τους βαθμούς περί το 12, αλλά και για συντήρηση, ώστε να μη ξινίσουν. Κάποιοι πωλούν και βγάζουν και μικρό εισόδημα.

Βεβαίως υπάρχουν ακόμη οικογένειες που αγοράζουν έτοιμο μούστο από την περιοχή της Αιγιάλειας και τον αποθηκεύουν σε βαρέλια για οικογενειακή χρήση.

VΙ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΩΝΩΝ;

Οι πολιτικές της Ελλάδας στην Ε.Ε. δεν ευνοούν τα τελευταία σαράντα χρόνια τους μικρούς οικογενειακούς αμπελώνες και γενικά την οικογενειακή παραγωγή μικρής κλίμακας. Αν συνυπολογίσουμε και την τεράστια εσωτερική μετανάστευση από τα χωριά προς τις μεγάλες πόλεις και την εξωτερική στα πέρατα του κόσμου, σε συνδυασμό με τεράστιο δημογραφικό  πρόβλημα, η κατάσταση φαίνεται μη αναστρέψιμη.

Πως μπορούν οι κάτοικοι στα βουνά μας να κρατήσουν έστω κι αυτά τα λίγα αμπέλια, αν δεν μειωθούν κι άλλο; Ποιες πολιτικές, έστω της ντόπιας πολιτικής ηγεσίας, θα δημιουργήσουν αναστροφή της κατάστασης, αν δεν είναι πλέον παραιτημένοι από αυτές;

Και αν, «ό μη γένοιτο», αντί να πάνε οι ισχυροί σε διπλωματική λύση στο «Ρωσο-ουκρανικό», τότε όλα μπορεί να τα διαλύσει η αναβάθμιση του πολέμου σε παγκόσμιο, ακόμη και με τη χρήση πυρηνικών όπλων…

Βλέπετε ο Πούτιν «αρνείται να χάσει» και οι ΗΠΑ συνεχώς αναβαθμίζουν την άμυνα της Ουκρανίας. Κλείνοντας λοιπόν ο πόλεμος αυτός ένα έτος, ο ηγέτης της Ρωσίας του 21ου αι. στις 21 Φλεβάρη έπαιξε (αναγκαστικά; ) ένα ακόμη επικίνδυνο «χαρτί»: «Η Ρωσία αποσύρεται από τη Συνθήκη ‘’New START’’ για τα πυρηνικά![3]

*  Ο Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρτεζη. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός ως φυσικός, πτ. θεολογίας, συγγραφέας και ειδικός ερευνητής της Κέρτεζης.


[1] Θανάση Ν. Παπαθανασίου, «Πες το στον άνεμο», εκδ. ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ 2022, σελ. 209.

[2] Θανάση Ν. Παπαθανασίου, ό. π., σελ. 195.

[3] CNN, 21.02.2023, www.cnn.gr/kosmos/story/.

Μετανάστευση και μετανάστες από θε-ανθρωπολογική σκοπιά – Εισήγηση σε διαδικτυακή ημερίδα

Μετανάστευση και μετανάστες από θε-ανθρωπολογική σκοπιά

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Μια σύντομη θε-ανθρωπολογική τοποθέτηση

Κατά την Παλαιά Διαθήκη, οι πνευματικοί απόγονοι του Άβελ και οι σαρκικοί του Κάϊν διασκορπισμένοι στο χώρο της όλης γης και διαμοιρασμένοι στο χρόνο της ιστορίας, παλεύουν για την τελική επικράτηση. Η γη, ακόμη και κατά την παλαιά διαθήκη, ανήκει στο δημιουργό του «σύμπαντος κόσμου», ο οποίος έχει και την «ψιλή κυριότητα», ενώ οι άνθρωποι αποτελούν τους διαχειριστές και έχουν την «επικαρπία». «Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής». Ο δημιουργός έχει λοιπόν και την «ψιλή κυριότητα» στο πλήρωμά της, δηλαδή στη φύση, στη βιοποικιλότητα και φυσικά στην ανθρωπότητα. Όλη την ανθρωπότητα, και όχι μόνο κάποιους εκλεκτούς. «Ανατέλλει τον ήλιο επί δικαίους και αδίκους». Η ανθρωπότητα, λοιπόν, ουσιαστικά αποτελείται από δύο έθνη: Τους πνευματικούς απογόνους του δικαίου Άβελ και τους σαρκικούς του άδικου φονιά Κάϊν.

Με την εκλογή του Άβραμ από τα βάθη της Μεσοποταμίας, την νέα ονομασία του συμβολικά σε Αβραάμ, και την μετατροπή του σε νέο γεννήτορα του έθνους των δικαίων, η αντίληψη περί των δύο «εθνών» ξεφεύγει από το φυλετικό και πάει στο ουσιαστικό. Γι’ αυτό ο Θεός δεν ενδιαφέρεται μόνο για τους απογόνους του νόμιμου τέκνου του Ισαάκ, αλλά και για τους «εθνικούς» απογόνους του Ισμαήλ. Εξάλλου η αποστολή του προφήτη Ιωνά -άνθρωπος σύμβολο του Ιησού-, που η ιστορία του διαβάζεται στον εσπερινό προ του Πάσχα, γίνεται προς τους εθνικούς, στους Θαρσείς της σημερινής Ισπανίας, μεταναστεύοντας, διακινδυνεύοντας, κηρύττοντας και φέρνοντας ανέλπιστα αποτέλεσμα. 

Εν τέλει, ενώ ο Αδάμ και η Εύα δεν ήταν τοπικοί μετανάστες από τον «Παράδεισο», αλλά πνευματικοί, ο Αβραάμ ήταν με βάση τις εντολές στα βάθη της συνείδησής του, ο πρώτος γήϊνος μετανάστης προς τη «Γη της επαγγελίας». Τα συναποτελούντα πρόσωπα κάθε ενός από τα δύο «έθνη» συχνά δεν είναι όπως φαίνονται, αλλά όπως αισθάνονται, όπως βούλονται, όπως δρουν, όπως σχετίζονται, όπως ζουν και εν τέλει όπως πεθαίνουν. Και φυσικά δεν είναι αυτά όπως τα δείχνουν οι δυνατοί και οι συστημικοί, αφού αυτοί συνήθως ανήκουν στο «έθνος» του Κάϊν. 

Η τουρκική διείσδυση στην Αφρική και η Λιβύη

Η τουρκική διείσδυση στην Αφρική και η Λιβύη

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι Voreioanaoliki-Afriki_energ-oikopeda_2019.jpg

Του Αλέκου Αναγνωστάκη*

Σιγά αλλά σταθερά, μέρα με τη μέρα, συγκροτούνται τα στρατόπεδα στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Οι αντιθέσεις εκδηλώνονται και παίρνουν μορφή και περιεχόμενο ενός διευρυνόμενου πλέγματος στο οποίο περιπλέκονται όλες οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία), οι ισχυρές δυνάμεις της περιοχής (Τουρκία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Κατάρ) και η Ελλάδα. Το επίκεντρο είναι η Λιβύη και η θάλασσα της εξ αιτίας των υψηλών αποθεμάτων σε πετρέλαιο και αέριο και ακολουθούν η Ελλάδα και η Κύπρος.

Τώρα πια που οι θάλασσες δεν είναι μόνο δρόμος ταξιδιών και περιοχές αλιείας αλλά διαφιλονικούμενα ενεργειακά οικόπεδα που ορίζει (εν πολλοίς αυθαίρετα) η κάθε χώρα όπως οι καουμπόηδες στην άγρια Δύση: Από δω ως που έφτανε το μάτι τότε, από δω ως που επιτρέπουν το σκάψιμο στους βυθούς τα σύγχρονα θερμοαντοχικά υλικά, η σκληρότητα και η ισχύς άντλησης των πρωτόγνωρων αντλητικών μηχανών.

Αλλά τι ακριβώς σχεδιάζει η Τουρκία υπό το ΑΚΡ και τον Ερντογάν στην περιοχή;

Η κεντρικότητα του Ισλάμ συνδυασμένη με την παγκόσμια ενεργειακή πολιτική

Ἀπέναντι στήν τουρκική πρόκληση

Ἀπέναντι στήν τουρκική πρόκληση

Του Βασίλη Ξυδιά*

ΜΕΡΟΣ Α΄

Μπλεγμένη στὴ μεγάλη γεωπολιτική δίνη ἀπὸ τὴν Οὐκρανία ὣς τὴ Μέση Ἀνατολή –δὲν τῆς ἔφταναν ὅλα τ’ ἄλλα– ἡ Ἑλλάδα καλεῖται νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν ἄνευ προηγουμένου τουρκικὴ προκλητικότητα. Τούτη τὴν περίοδο ἡ αἰχμὴ εἶναι τὰ γεωτρύπανα στὴν Κύπρο, ἀλλὰ εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ Τουρκία κλιμακώνει δυναμικὰ τὶς διεκδικήσεις της σὲ ὅλο τὸ μῆκος τῶν δυτικῶν της συνόρων, Θράκη-Αἰγαῖο-Κύπρος. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ συμβαίνει κάτι τέτοιο· τώρα ὅμως τὰ πράγματα εἶναι πολὺ χειρότερα ἀπὸ παλαιότερες περιπτώσεις, ὅπως π.χ. τὸ 1976 και τὸ 1986-87 μὲ τὸ Χόρα (μετέπειτα Σισμίκ), ἢ τὸ 1996 μὲ τὰ Ἴμια.

«Πνίγουν» το Ιόνιο οι υδρογονάνθρακες

«Πνίγουν» το Ιόνιο οι υδρογονάνθρακες

Του Τάσου Σαραντή

Σύμφωνα με το WWF τα νησιά είναι περικυκλωμένα από έξι «οικόπεδα» συνολικής έκτασης σχεδόν 17.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που έχουν παραχωρηθεί για εργασίες έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων. 43 προστατευόμενες περιοχές γειτνιάζουν με αυτά τα «οικόπεδα».

Συνέχεια

Ας χαμηλώναν τα βουνά…, του Χρ. Σκανδ.

Ας χαμηλώναν τα βουνά…

Παραλλαγή του παραδοσιακού

Του Χρήστου Σκανδάμη*

Ας χαμηλώναν τα βουνά

να ζούσα τ’ όνειρό μου

να ‘βλεπα την ανατολή

ενός καινούργιου κόσμου.

Συνέχεια

Γάμος στα Βαλκάνια και μπαλοθιές, του Παναγ. Μπ.

Γάμος στα Βαλκάνια και μπαλοθιές

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Με ρωτούν: Υπέρ ή κατά;

Ακόμα σκέφτομαι, απάντησα, σήμερα.

Η «Μακεδονία είναι ελληνική» φωνάζουν.

Ναι, σήμερα η ιστορική

δόθηκε στη χώρα μας, οριστικά,

μ’ όλα τα σύμβολά της.

Συνέχεια

H υποκρισία είναι ελληνική

H υποκρισία είναι ελληνική

Για τις κινητοποιήσεις των μαθητών εντός και εκτός Λήμνου

Του Αθανάσιου Φατή*

Με το κείμενο που ακολουθεί θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις, προβληματισμούς αλλά και συμπεράσματα σχετικά με τις κινητοποιήσεις των μαθητών της περασμένης εβδομάδας τόσο εντός, όσο και εκτός νησιού.

Ένα πρώτο συμπέρασμα, θετικό κατά τη γνώμη μου, είναι πως τελικά οι πολίτες του νησιού μας δεν έχουν πρόβλημα με τις καταλήψεις, αλλά με το περιεχόμενο και τα αιτήματά τους. Είδαμε ανθρώπους που τα προηγούμενα χρόνια καταδίκαζαν τις καταλήψεις ως παράνομες, να εκθειάζουν τώρα τους μαθητές για την αγωνιστικότητά τους. Αυτή τη φορά ούτε αγανακτισμένοι γονείς φάνηκαν στις εξώπορτες των σχολείων να παραπονιούνται για τις χαμένες διδακτικές ώρες, ούτε απειλές για εισαγγελείς και αστυνόμους υπήρξαν, ούτε κλήθηκε η πυροσβεστική να σπάσει αλυσίδες, όπως συνέβη πριν τρία χρόνια σε σχολείο του νησιού. Οι μάσκες της νομιμοφροσύνης έπεσαν, έστω και αργά, και  αν φορεθούνε πάλι  θα είναι μόνο ως αποκριάτικο αξεσουάρ. Από τα προηγούμενα βέβαια εξαιρούνται όσοι δήλωναν και δηλώνουν αντίθετοι με τις καταλήψεις ανεξαρτήτως αιτημάτων.

Συνέχεια

«Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία». Τι εννοούν οι φασίστες;

«Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία». Τι εννοούν οι φασίστες;

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

«Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία». Το παραπάνω σύνθημα εμφανίστηκε σε εθνικιστική μαθητική «κατάληψη» σε σχολείο της Θεσσαλονίκης. Φυσικά προδίδει τη φασιστική (και όχι μόνο ακραία εθνικιστική) προέλευση και υποκίνηση της όλης δραστηριότητας. Ας δούμε όμως την ουσία. Τι εννοούν οι φασίστες;

Βιάζονται να μπουν στο ψητό! Η Μακεδονία είναι το πρόσχημα. Εκείνο που είναι το ζητούμενο είναι το συμπέρασμα που θέλουν να σφηνώσουν στα μυαλά των μαθητών (και όχι μόνο): Αυτή η «εθνική απώλεια» ήρθε επειδή έχουμε.. δημοκρατία! Συνεπώς πρέπει να τελειώνουμε με δαύτη καταργώντας την. Εχει σημασία ότι δε λένε πχ «η κυβέρνηση ή η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ πούλησε τη Μακεδονία».

Συνέχεια

Η Ουκρανία ήταν πάντοτε η κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Η Ουκρανία ήταν πάντοτε η κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Τελμησσού κ. Ιώβ

Μετάφραση: Vasilios Papathanasiou

Σεβασμιώτατε, ως γνωστόν ο Οικουμενικός Πατριάρχης απέστειλε τους αντιπροσώπους του (Έξαρχους) στην Ουκρανία με σκοπό να συζητήσουν με τους εκπροσώπους των διαφορετικών εκκλησιαστικών οργανώσεων της Ουκρανίας την πιθανή χορήγηση αυτοκεφαλίας. Εντούτοις, η Σύνοδος του Πατριαρχείου Μόσχας αντιμετώπισε αυτό το βήμα άκρως αρνητικά, δηλώνοντας ότι αποτελεί «παράνομη εισπήδηση στο κανονικό έδαφος» της Μόσχας, φτάνοντας στο σημείο να δηλώσει ότι διακόπτει το συλλείτουργο με τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Σχολιάστε, παρακαλώ, σε ποίο βαθμό είναι δίκαιες οι δηλώσεις του Μόσχας; Ήταν πράγματι παράνομη και αντικανονική η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου; 

Θα ήθελα ευθύς εξ αρχής να καθησυχάσω τους πάντες: για καμία «εισπήδηση σε ξένη κανονική δικαιοδοσία» ούτε γινόταν, ούτε γίνεται λόγος. Έτσι δε περισσότερο δεν μπορούμε να ομιλούμε για την δημιουργία σχίσματος ή την νομιμοποίησή του. Τουναντίον, όπως επανειλημμένως δήλωνε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, η Εκκλησία Κωνπόλεως, ως η Μήτηρ Εκκλησία, επιδιώκει να βρει την βέλτιστη κανονική οδό για την θεραπεία και υπέρβαση του υφιστάμενου εκκλησιαστικού σχίσματος στην Ουκρανία.

Συνέχεια