Η καρδιά μας σταμάτησε στο Έσσεξ

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Τα φορτηγά ψυγεία στριγγλίζουν
στους μεγάλους δρόμους της Ευρώπης
Άνθρωποι σφιχταγκαλιασμένοι
στα παγωμένα σωθικά τους
ικετεύουν μια ανάσα
Η Κυριακή των εκλογών προκαλεί αμηχανία αν σκοπεύεις να γράψεις ένα άρθρο, καθώς κάθε σχόλιο καθίσταται ανεπίκαιρο μέσα σε λίγες ώρες.
Να μιλήσεις για το γεγονός των εκλογών; Έχουν τελειώσει, αλλά όχι ακόμα. Να μιλήσεις για άλλα; Πως μπορείς να παρακάμψεις το κύριο;
Επί πλέον, ακόμα κι αν οι εκλογές είναι σαν τις σημερινές, τόσο ψοφοδεείς που κινδυνεύεις να τις μπερδέψεις, το μεγάλο μερίδιο της προσοχής είναι στραμμένο στο αποτέλεσμα και στα όσα συνεπάγεται.
Όταν φονταμενταλιστές ισλαμιστές
χτυπήσανε τους Δίδυμους,
σπουδαίοι άντρες
είπανε πως
είμαστε
όλοι Αμερικανοί.
«Μπουζουριαστείτε μέσα στο σακί και μην ακούσω κιχ»
Μ’ αυτή τη φράση μαζεύει ο Αίολος όλους τους υστερικούς αέρηδες, το Λεβάντε, τον Πουνέντε, το Γρέγο, το Γαρμπή, το Μαΐστρο, το Σορόκο, μέσα στο σακί του κάθε Γενάρη, για να γεννήσει η κόρη του και να χουχουλιάσει πάνω στ’ αυγά της, ώσπου να σκάσουν μύτη τ’ αλκυονόπουλα.
Και πού να ξέρει κανείς σίγουρα πως είναι κόρη του η Αλκυόνη ή είναι κόρη του Άτλαντα, έτσι που μπλέκονται οι ιστορίες των παθών και των ερώτων τον καιρό των μεγάλων, παλιών παραμυθάδων.
Από τις αρχές του έτους περίπου δύο χιλιάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να βρουν μια δουλειά και να ζήσουν τίμια, σύμφωνα με την ηθική της αστικής κοινωνίας. Έκαναν τα πάντα για να μπουν στην επίσημη αγορά εργασίας, να ακολουθήσουν τους νόμους της και να αποφύγουν την παράνομη, που σίγουρα θα τους έδινε δουλειά. Αυτή η παράλληλη αγορά εργασίας δεν γνωρίζει ανεργία και δίνει όλες τις δυνατότητες για αυτοαπασχόληση.
Είναι η μόνη αγορά εργασίας που δεν γνωρίζει κρίση. Χρόνο με τον χρόνο οι δουλειές πάνε καλύτερα. Μιλάμε για κείνα τα επαγγέλματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Ποινικού Κώδικα. Όλα τα εγκλήματα -εκτός από αυτά που χαρακτηρίζονται εγκλήματα τιμής ή βεντέτες- είναι εμπορικές πράξεις με αντικειμενικό σκοπό το κέρδος, που δεν καλύπτονται νομικά. Εντούτοις, ο στόχος είναι «ηθικός», σύμφωνα με το κυρίαρχο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, αυτό του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου, αρπακτικού καπιταλισμού.
ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΩΤΟ
Όταν οι Έλληνες μετανάστευαν στοιβαγμένοι στο κατάστρωμα για την Αμερική και θαλασσοπνίγονταν στον Ατλαντικό
Για τους κατοίκους της Πάτρας, των Καλαβρύτων, του Αγρινίου, της Κορίνθου και των νησιών του Ιονίου, η ιστορία της εξ ανάγκης μετανάστευσης πάει πάρα πολύ πίσω στο χρόνο.
Η έξαρση της εξωτερικής μετανάστευσης που σημειώνεται στις αρχές του αιώνα αρχίζει ουσιαστικά µετά το 1890. Χαρακτηριστικό της περιόδου από τότε µέχρι τον Β’ παγκόσμιο πόλεµο, είναι πως το μεταναστευτικό ρεύµα κατευθύνεται σχεδόν όλο προς τις Η.Π.Α., αντίθετα µε τη μεταπολεμική περίοδο που ο προσανατολισµός αλλάζει κυρίως προς Αυστραλία και Δυτική Ευρώπη.
Πήγα να μάθω που χρειάζομαι,
να ψάξω για πνιγμένους και να μοιράσω φαγητό.
Στην Μάνδρα μου ‘πανε να πάς,
και δεν πειράζει εάν χαθείς,
παντού χαμόσπιτα θα βρεις να πνίγουν τα παιδιά τους.
Η Warsan Shire
Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του
αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.
Ελλάδα δεν είναι μόνο Αθήνα συνηθίζουν να τονίζουν οι παροικούντες στο κάποτε κλεινόν άστυ, για να επιβεβαιώσουν ευθύς αμέσως με τη συμπεριφορά τους το ακριβώς αντίθετο. Πλανήτης Γη δεν είναι μόνο η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική συνηθίζουν να τονίζουν οι περί τα ισχυρά κέντρα εξουσίας, για να επιβεβαιώσουν ευθύς αμέσως με τη συμπεριφορά τους ακριβώς το αντίθετο.
Σπάνια προβάλλεται μέσω των ειδήσεων το δράμα που εκτυλίσσεται καθημερινά στις χώρες με τους εξαθλιωμένους πληθυσμούς, λόγω της άγριας καταλήστευσής τους από τους στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά ισχυρούς. Μόνο σε κάποιο ντοκουμαντέρ ο φακός θα εστιάσει στο δράμα τους και αυτό χωρίς διάθεση συναισθηματικής προσέγγισης. Για τους «πολιτισμένους» οι «άγριοι» είναι ένα είδος ζώου, το οποίο βλέποντας διασκεδάζουν και «δοξάζουν τον Θεό», που δεν του μοιάζουν!
Επιστρέψαμε. Αδύναμοι να κρατήσουμε για πάντα το καλοκαίρι και μελαγχολικοί όπως ο Σεπτέμβρης που κρατούσε τη ζέστη, ξεγέλασμα Αυγουστιάτικης μνήμης. Στις σχολικές αίθουσες ο απολογισμός απόχτησε βαρύνουσα σημασία. Στη μέτρηση καταλάβαμε τη διαφορά. Στις απουσίες. Σχεδόν σε κάθε τάξη κάποιος μας έλειπε.