«Η αγάπη δεν μπορεί να το υποφέρει…».

Ομοφυλοφιλία και εργολάβοι του εξώτερου πυρός

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

   Ο άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ (+ 1993) αφηγήθηκε κάποτε μια συνομιλία του δασκάλου του, αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη (+ 1938), με έναν ερημίτη μοναχό. Ο μοναχός έλεγε: «Ο Θεός θα τιμωρήσει όλους τους άθεους. Θα καίγονται στο πυρ το αιώνιο».

   Πριν όμως προχωρήσει στην παρουσίαση της συνομιλίας μοναχού και Σιλουανού, ο ίδιος ο Σωφρόνιος σχολίασε την στάση του μοναχού: «Προφανώς», έγραψε, «η ιδέα πως οι άθεοι θα ετιμωροῦντο στο αιώνιο πυρ, του προκαλούσε ευχαρίστηση, κατά το ψαλμικό “εὐφρανθήσεται δίκαιος, ὅταν ἴδῃ ἐκδίκησιν” (Ψαλμ. νζ΄ 11-12)».

   Νομίζω πως το σχόλιο αυτό (τρεις αράδες όλο κι όλο στο σχετικό βιβλίο) έχει συγκλονιστική δυναμική, μ’ όλη την ηρεμία με την οποία διατυπώνεται. Το να βεβαιώνει κάποιος ανενδοίαστα και σαρωτικά την αιώνια καταδίκη κάποιων ανθρώπων, ο Σωφρόνιος το αποδίδει σε ένα είδος πνευματικού σαδισμού. Ο Σωφρόνιος δηλαδή βλέπει κάτι νοσηρό, χαιρεκακία, παρ’ όλο που (προσοχή!) ο βεβαιώσας βασιζόταν σαφώς σε φράσεις και έννοιες της Αγίας Γραφής. Όντως ο Ψαλμός μιλά για χαρά των δικαίων μπροστά στην απόδοση δικαιοσύνης, και όντως η Καινή Διαθήκη μιλά για αιώνια κόλαση. Όμως εδώ ακριβώς είναι το καίριο σημείο, πάνω στο οποίο γεννιούνται διαφορές αγεφύρωτες: Ο μοναχός είχε υπέρ του χωρία, ο Σωφρόνιος είχε μαζί του την αλήθεια, είχε δηλαδή το πνεύμα που ζωοποιεί, σε αντιδιαστολή προς το γράμμα που αποκτείνει (το ειδωλοποιημένο γράμμα, καθόσον το γράμμα έχει νόημα ως διάκονος του πνεύματος). Και συνεχίζει ο Σωφρόνιος παραθέτοντας τον διάλογο του Γέροντα Σιλουανού με τον μοναχό:

Από την κοιλάδα του Βουραϊκού στο Πανεπιστήμιο;

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

   Έχει ανοίξει πάλι η συζήτηση (σε κυβέρνηση Ν.Δ.), για τα λεγόμενα μη κρατικά πανεπιστήμια, αν και δεν υπάρχουν κρατικά και μη κρατικά, αλλά δημόσια και ιδιωτικά. Αυτή τη φορά δεν οδηγείται σε προσπάθεια αναθεώρησης του συντάγματος και του άρθρου 16 (και άλλων), αλλά για παράκαμψη του άρθρου 16! Θεωρεί ότι μπορεί να πάει με το άρθρο 28. Αυτό «αναφέρει ότι οι διακρατικές συμφωνίες υπερισχύουν του κοινού νόμου αλλά δεν υπερισχύουν του Συντάγματος (βλ. άποψη Ακρίτα Καϊδατζή, αναπληρωτή καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του ΑΠΘ[1]).

   Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας προσέγγισης από την πλευρά της κυβέρνησης, με αναφορά στην «ανάγνωση» του Άρθρου 16. Είναι πράγματι απορίας άξιο πώς μπορεί να «αναγνωστεί» το Άρθρο 16, ειδικά οι παράγραφοι 5 και 6 που αναφέρουν: «…5. H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση…

6. Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί. Το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό τους επιτελεί επίσης δημόσιο λειτούργημα, με τις προϋποθέσεις που νόμος ορίζει…».[2]

ΙΙ. ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ;

Για τις νέες ταυτότητες: Το δέντρο του θρησκευτικού ανορθολογισμού και το δάσος του βιομετρικού αυταρχισμού

Του Θανάση Καμπαγιάννη*

«Είναι σημαντικό να βλέπουμε το δάσος του βιομετρικού αυταρχισμού και του κρατικού ολοκληρωτισμού που δημιουργεί το πεδίο για όλα τα επί μέρους νοσηρά φαινόμενα».

[Περίληψη: Πέραν από δεισιδαιμονίες για το “χάραγμα του αντιχρίστου”, η έκδοση νέων ψηφιακών ταυτοτήτων συνοδεύεται από την επανεισαγωγή της υποχρεωτικής δακτυλοσκόπησης του συνόλου του πληθυσμού, που μόλις το 2000 είχε καταργηθεί ως προσβολή των προσωπικών δεδομένων και της αξίας του ανθρώπου. Τα περαιτέρω σχέδια διασύνδεσης της ταυτότητας με το “ψηφιακό πορτοφόλι” θα σημάνουν την επέκταση του ελέγχου της προσωπικής ζωής του κάθε πολίτη από το κράτος, δίπλα στον έλεγχο που ήδη διαθέτουν οι εταιρείες που εμπορεύονται τα δεδομένα των κινητών τηλεφώνων και του διαδικτύου. Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης διολισθαίνουν όλο και περισσότερο στο “κινέζικο μοντέλο”, το οποίο κατά τα λοιπά καταγγέλλουν ως “ολοκληρωτικό”.]

Η συζήτηση για την έκδοση των νέων δελτίων αστυνομικής ταυτότητας κυριαρχείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης από τις “ουρές στα αστυνομικά τμήματα” όσων σπεύδουν να εκδώσουν παλιού τύπου ταυτότητα “γιατί δεν θέλουν το ηλεκτρονικό τσιπάκι”. Όπως και σε άλλα ζητήματα, η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των φιλικών της ΜΜΕ, επιλέγει τον βολικό αντίπαλο στον χώρο του ανορθολογισμού για να εμφανιστεί ως “μετριοπαθής” και “κεντρώα” και να μην απαντήσει στα πραγματικά ζητήματα που εγείρονται από τις αποφάσεις της.

Το δημόσιο χρέος, η ραγδαία αύξηση του ενδοκυβερνητικού δανεισμού και τα προβλήματα των ασφαλιστικών ταμείων

Του Σταύρου Μαυρουδέα*

Το πρόβλημα

Το πρόβλημα του δημόσιου χρέους προβλήθηκε από τα συστημικά κέντρα ως ένα από τα δύο γενεσιουργά αίτια της ελληνικής κρίσης του 2010. Η Μαρξιστική προσέγγιση έχει δείξει ότι αυτή η επίσημη ερμηνεία που βασίζεται στα δίδυμα ελλείμματα (δημοσιονομικό έλλειμμα και έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών) είναι αβάσιμη και υποκριτική. Αγνοεί τις θεμελιώδεις αντιφάσεις της καπιταλιστικής συσσώρευσης (φθίνουσα κερδοφορία κλπ.) και μετατρέπει τις μορφές εμφάνισης σε αιτία του προβλήματος. Όμως, εκτός από αβάσιμη η επίσημη ερμηνεία είναι και υποκριτική καθώς στοχοποιεί ως αίτιους της κρίσης τους εργαζόμενους (και όχι την αστική τάξη) και φυσικά φορτώνει σ’ αυτούς τα βάρη της επίλυσης της. Με αυτή την έννοια, οι εξελίξεις στα δύο αυτά μεγέθη (δημόσιο χρέος και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) είναι σημαντική καθώς η επιδείνωση τους σηματοδοτεί ότι το σύστημα θα πάρει και νέα μέτρα σε βάρος της μεγάλης εργαζόμενης πλειονότητας της χώρας μας.

Είναι γνωστό ότι, όσον αφορά το δημόσιο χρέος, αυτό έχει αυξηθεί δραματικά σε απόλυτο μέγεθος και έχει περάσει τα 400 δισ. ευρώ.

«Ξεχάστε όσα ξέρατε»: 

Να τι συνταγματική αναθεώρηση ετοιμάζουν

Του Δημήτρη Σαραφιανού*

Η μετεκλογική πανηγυρική βιασύνη του Αδ. Γεωργιάδη να ανακοινώσει ότι το διακύβευμα των επόμενων εκλογών είναι να συγκεντρώσει η ΝΔ 180 βουλευτές, προκειμένου να μπορεί να αναθεωρήσει το Σύνταγμα, γρήγορα διαψεύστηκε από το πολιτικό επιτελείο της ΝΔ, για να μη δημιουργήσει αντίστροφα αντανακλαστικά στο εκλογικό σώμα. Πλην όμως από τηλεπωλητή και Αντιπρόεδρο μαθαίνεις την αλήθεια. Η αναθεώρηση του Συντάγματος αποτελεί στρατηγικό στόχο και της ΝΔ και των αστικών κέντρων εξουσίας στη χώρα μας.

Η στρατηγική αυτή, που κωδικοποιείται στο σύνθημα του «Τέλους της Μεταπολίτευσης», έχει διατυπωθεί με ενάργεια στο σχέδιο αναθεώρησης της επιτροπής, που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Στέφανου Μάνου το 2016 και στην οποία συμμετείχε μεταξύ άλλων ο Γ. Γεραπετρίτης, με τίτλο «Πρόταση για ένα Καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα». Η πρόταση αναθεώρησης της ΝΔ το 2019 βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό ακριβώς σε αυτή την Πρόταση, το δε πρόσφατο δημοσίευμα του Κώστα Παπαχλιμίτζου στα Παραπολιτικά επιβεβαιώνει ότι η ΝΔ προσανατολίζεται στην υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων από αυτές που εμπεριέχει  η Πρόταση.

Ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά των πρόσφατων εκλογών

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών αξίζουν να ιδωθούν πέρα από τυπικά νικητές και ηττημένους. Αυτή την οπτική την αφήνουμε απ’ έξω σ’ αυτό το άρθρο. Θέλουμε να προσεγγίσουμε τόσο τα πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, όσο και πίσω από τις ψήφους, όσο βέβαια μπορούμε να δούμε.

Δεν γνωρίζουμε πως ακριβώς θα εκφραστούν οι ψηφοφόροι στις δεύτερες εκλογές, αν και γνωρίζουμε ποιες είναι οι τάσεις από την Κυριακή στις 21 Μαΐου. Δεν γνωρίζουμε επίσης πως θα εκφραστούν τα μικρά κόμματα και οι ψηφοφόροι τους στις δεύτερες εκλογές, αφού μέχρι στιγμής, που γράφονται αυτές οι γραμμές, μία μόνο ανακοίνωση έχει δει το φως της δημοσιότητας.

Επίσης δεν γνωρίζουμε αν η αποχή θα αυξηθεί για πολλούς λόγους, όπως έγινε για περίπου 200.000 ψήφους στις παρόμοιες εκλογές του 2012, έστω και αν τώρα το γενικότερο πεδίο είναι διαφορετικό.

Τέλος, δεν γνωρίζουμε αν στην νέα προεκλογική περίοδο θα αναδειχθούν με εμφαντικότητα, από τα ακολουθούντα τη ΝΔ κόμματα, η σημασία των «χαλιναριών» που έθεσε δημόσια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Εμείς εδώ θα σημειώσουμε ειδικές όψεις του τωρινού φαινομένου, κυρίως από πλευράς κοινωνικής ψυχολογίας και ανθρωπολογικής θεολογίας των ψηφοφόρων, φυσικά υπό την επήρεια και των κομματικών θεωρήσεων.

Ανεπίδοτη επιστολή …στην επιστολή της Νίκης Κεραμέως στους συνταξιούχους εκπαιδευτικούς!

Του Χρήστου Κάτσικα*

Είναι η δεύτερη χρονιά που η Νίκη Κεραμέως στέλνει Επιστολή στους εκπαιδευτικούς που συνταξιοδιοτήθηκαν με την οποία εκφράζει τη «βαθιά ευγνωμοσύνη» της ιδίας και του υπουργείου για την προσφορά τους.

Η υπουργός Παιδείας ευχαριστεί τους εκπαιδευτικούς για την ενεργό συμμετοχή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και για τη συμβολή τους στην υλοποίηση «σημαντικών αλλαγών», ενώ εύχεται στους βετεράνους εκπαιδευτικούς «το καλύτερο στον νέο κύκλο της ζωής τους».

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

               Αναφέρεται σε παραμυθάκι του παλιού καιρού ότι ένας βασιλιάς ανακοίνωσε ότι θα εξερχόταν από το ανάκτορό του, για να συναντήσει τους υπηκόους του και να ενημερωθεί για τα προβλήματά τους. Όρισε για τη συνάντηση τόπο και χρόνο. Όλες οι ομάδες έστειλαν τους εκπροσώπους τους στον καθορισμένο τόπο, όμως ο βασιλιάς, για άγνωστο λόγο, δεν υπήρξε συνεπής στην ώρα του. Κατάκοπος ο εκπρόσωπος των αγροτών πλάγιασε στον κορμό ενός δένδρου και αποκοιμήθηκε. Όταν, μετά από ώρα, αναγγέλθηκε η άφιξη του βασιλιά, όλοι ετοιμάστηκαν να τον υποδεχθούν. Έγινε προσκλητήριο από τον υπασπιστή του και διαπιστώθηκε ότι απουσίαζε ο αγρότης. Τον αναζήτησαν και τον βρήκαν να κοιμάται ακόμη. Το ανήγγειλαν και άκουσαν τον βασιλιά να αποκρίνεται. Αφήστε τον να κοιμάται. Αλίμονό μας, αν ξυπνήσει.

Όταν το κράτος γίνεται ιδιωτικό

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

1. Μια ιδιωτική επιχείρηση, ναι, είναι τακτοποιημένη. Έχει σειρά, διαδικασίες, αποτέλεσμα. Όχι πάντα. Είναι πολλά τα κανόνια, οι αποτυχίες, οι χρεωκοπίες, που τα φορτώνονται οι εργαζόμενοι /ες σε αυτές. Η «νοικοκυροσύνη» της είναι συγκεκριμένη ωστόσο. Μια ιδιωτική καπιταλιστική επιχείρηση, εξ ορισμού, συγκροτείται με βάση τον στόχο της κερδοφορίας. Ό,τι συμβάλει σε αυτό, άμεσα ή έμμεσα ή έστω χωράει σε αυτό το σκοπό, θα υποστηριχθεί και θα γίνει. Αυτό και τέλος.

2. Το δημόσιο κοινωνικό (και περιβαλλοντικό) «συμφέρον» (ή όφελος) ωστόσο, δεν πάει αγκαζέ με το ιδιωτικό επιχειρηματικό κέρδος. Το γιατί δε θα εξηγηθεί εδώ, αλλά ο περισσότερος κόσμος το διαισθάνεται. Επομένως, η προάσπισή του, εξ ορισμού, δεν μπορεί να ανατεθεί σε ιδιωτική εταιρεία. Είναι σα να βάζεις τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Μη πέφτουμε λοιπόν από τα σύννεφα για την Αττική Οδό.

ΠΑΤΡΩΝ ΠΥΡΓΟΥ-ΨΕΜΑΤΑ ΜΕ ΟΥΡΑ, ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΕ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ

Του Χρήστου Πατούχα*

Πανηγύρια έχουν στηθεί τις τελευταίες μέρες από την Κυβέρνηση, τα στελέχη της, από πρόθυμους υποταγμένους υποστηρικτές τους, με αφορμή το πράσινο φως από την Ευρωπαϊκή επιτροπή ανταγωνισμού και την κύρωση από την Βουλή της Σύμβασης παραχώρησης της κατασκευής στην εταιρεία της Ολυμπίας Οδού.

Ας θυμίσουμε μερικές από τις κραυγαλέες αλήθειες:

1. Το τμήμα Πάτρα-Πύργος-Τσακώνα, ήταν μέρος της Σύμβασης Παραχώρησης του ενιαίου οδικού άξονα Αθήνα-Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος-Τσακώνα. Με προθεσμία περαίωσης και παράδοσης το 2012!
2. Το 2013, η Ολυμπία Οδός, εγκατέλειψε το τμήμα Πάτρα-Πύργος-Τσακώνα, δηλαδή το μισό έργο, χωρίς βεβαίως να επιστρέψει μέρος του αρχικού συνολικού οικονομικού τιμήματος. Αντίθετα διαπραγματεύτηκε και πέτυχε επιπλέον αμοιβή για το μισό έργο. Χωρίς την οποιαδήποτε συνέπεια για την κατάφωρη παραβίαση των όρων της σύμβασης.

Ένα πρώτο συμπέρασμα: