«Καθαρή έξοδος» και άλλα παραμύθια

Από το success story της ΝΔ σε αυτό του ΣΥΡΙΖΑ

Του Σταύρου Μαυρουδέα*

Η τυπική ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου τον Αύγουστο 2018 δίνει την ευκαιρία (;) στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προβάλλει και αυτή, όπως η προηγούμενη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το δικό της success story, δηλαδή ότι βγάζει την χώρα από την κρίση και ότι η εποχή της αντιλαϊκής λιτότητας περνά. Ο κουτοπόνηρος αυτός ισχυρισμός –όπως και ο ανάλογος των προκατόχων της- βασίζεται σε υποκρισίες και συνειδητά αβάσιμα επιχειρήματα. Φυσικά ενορχηστρωτής και αυτού του success story είναι οι ξένοι πάτρωνες της ελληνικής ολιγαρχίας (βασικά η Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ τα εγχώρια (αυτή την φορά ψευδο-αριστερά) φερέφωνα είναι απλοί οργανοπαίκτες.

Συνέχεια →

Φορμαλδεΰδη στο ηλεκτρονικό τσιγάρο και κίνδυνος καρκινογένεσης

Του Κώστα Κάππα*

Τα στοιχεία προέρχονται από προσεγγίσεις και συζητήσεις μεταξύ ερευνητών σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά (με κριτές). Ο αναγνώστης μπορεί να αξιοποιήσει το βασικό πόρισμα της επιστημονικής αυτής συζήτησης: εάν δεν μπορεί να κόψει οριστικά το κάπνισμα, φαίνεται ότι η επιλογή του ηλεκτρονικού τσιγάρου έναντι του συμβατικού είναι προτιμότερη, αρκεί η παρεχόμενη ισχύς (σε Watts) να είναι η χαμηλότερη δυνατή, ώστε να ελαχιστοποιείται η παραγωγή φορμαλδεΰδης, ουσίας ιδιαίτερα επικίνδυνης για την πρόκληση καρκίνου. Αδρό ποιοτικό κριτήριο μπορεί να είναι η δυσάρεστη καυτερή γεύση την οποία προσδίδει στο στόμα η υπερβολική παραγωγή φορμαλδεΰδης από την συσκευή.

Συνέχεια →

Ο Τσίπρας δεν δικαιούται να πανηγυρίζει για την αθώωση Ηριάννας και Περικλή

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Όσοι αγωνίστηκαν για να αθωωθούν η Ηριάννα και ο Περικλής δικαιούνται να χαίρονται και να πανηγυρίζουν. Όχι, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας.

Σήμερα είναι μια καλή μέρα γιατί δύο νέοι άνθρωποι αθωώθηκαν από ανυπόστατες κατηγορίες και μπορούν να ξαναπιάσουν το νήμα της ζωής τους, έστω και εάν κανένας δεν μπορεί να τους επιστρέψει τον χρόνο που έχασαν μπλεγμένοι σε μια υπόθεση με αμφισβητούμενα στοιχεία και μια προσπάθεια να ποινικοποιηθούν φιλικές σχέσεις.

Γύρω από το αίτημα να αθωωθούν οικοδομήθηκε ένα μεγάλο κίνημα και οι άνθρωποι που στρατεύτηκαν σε αυτό μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι.

Συνέχεια →

Προς μετωπική σύγκρουση ΗΠΑ και Γερμανίας 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Όσο κι αν κανείς δεν πρόκειται να διαφωνήσει με τη διαπίστωση του πρώην βέλγου πρωθυπουργού και επικεφαλής των Φιλελεύθερων στην Ευρωβουλή Γκι Βέρχοφσταντ [1] ότι οι πολιτικές του Τραμπ αντιπροσωπεύουν μια «επιστροφή στον ωμό εθνικισμό και προστατευτισμό μιας περασμένης εποχής», το συμπέρασμά του ότι το σύνθημα «Η Αμερική πρώτα» σημαίνει «Ευρώπη ενωμένη» είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμο… Αν δεν έρχεται να συγκαλύψει μια εντελώς διαφορετική αλλά εξ ίσου ωμή πραγματικότητα.

Συνέχεια →

Από τις ασφυκτικές συνθήκες στα Βαθμολογικά Κέντρα στα ανα–θέματα των εξετάσεων

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Ασφυκτικές συνθήκες σε σχολεία και βαθμολογικά κέντρα

Οι συνθήκες βαθμολόγησης των γραπτών των υποψηφίων των πανελλαδικών εξετάσεων ήταν πιο πιεστικές και ασφυκτικές από ποτέ άλλοτε. Αυτό πιστοποιεί το πιεστικό χρονοδιάγραμμα των προαγωγικών – απολυτήριων και πανελλαδικών εξετάσεων που διαμόρφωσε το Υπουργείο Παιδείας για χάρη της επικοινωνιακής εικόνας για την επιμήκυνση του διδακτικού έτους. Επιβλήθηκε, έτσι, ένα ασφυκτικό πλαίσιο επιδεινώνοντας τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν να διεξάγουν ενδοσχολικές εξετάσεις, επιτήρηση (πολλές φορές και δύο μαθήματα ανά ημέρα) ενώ παράλληλα ήταν επιτηρητές και βαθμολογητές στις πανελλαδικές εξετάσεις.  Όλες αυτές οι διαδικασίες συνεπάγονται κόπωση και πίεση των εκπαιδευτικών, αλλά και μεγάλη πίεση και πρόσθετο άγχος για τους μαθητές.

Συνέχεια →

Περί της τυποποιημένης αξιολόγησης των μαθητών…

Της Γιώτας Ιωαννίδου*

Η αξιολόγηση (εσωτερική και εξωτερική) στην εκπαίδευση, ως διαδικασία μέτρησης επιδόσεων και κατάταξης σχολείων, εκπαιδευτικών, μαθητών, είναι από τις βασικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προς την ΕΕ και τον ΟΟΣΑ. Είναι από τις κατευθύνσεις αυτές της ΕΕ που, χρόνια τώρα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσαν να περάσουν εξαιτίας της σφοδρής αντίθεσης του εκπαιδευτικού κινήματος. Συχνό ερώτημα στους Έλληνες συνδικαλιστές, στις συναντήσεις με ξένες αντιπροσωπείες, αποτελεί η μεταφορά της εμπειρίας του πώς έγινε αυτό κατορθωτό. Καθώς η αντιπαράθεση του εκπαιδευτικού κινήματος με την εφαρμοζόμενη αξιολόγηση σε μια σειρά χώρες (π.χ. Αγγλία, ΗΠΑ) είναι από τις κύριες αιτίες αγωνιστικών κινητοποιήσεων, μιας και τα αποτελέσματά τους στην αποστέωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας αλλά και σε κλεισίματα σχολείων και απολύσεις εκπαιδευτικών είναι τραγικά.

Συνέχεια →

Σταματήστε να συγκρίνετε τα παιδιά σας. Τα καταστρέφετε

Του Δημήτρη Φ. Καραγιάννη*

Το παιδί, ακόμη κι αν πετύχει τον στόχο, νιώθει ευάλωτο. Ο γονιός δεν συνειδητοποιεί τον πόνο που δημιουργεί στο παιδί του. Μπορεί άραγε η αγάπη του γονιού να στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια συμμόρφωσης και απόδοσης;

Η σύγκριση αποτελεί μια μόνιμη διαρροή της χαράς και της ικανοποίησης από κάθε επιτυχία. Παραμένει μόνο η κούραση και η πίκρα. Ζητάει να καλύψει κενά του παρελθόντος και έτσι δεν επιτρέπει την ευτυχία στις μικρές πολύτιμες στιγμές του παρόντος.

Η σύγκριση απαγορεύει την ισότιμη λειτουργική σχέση. Αναζητεί κατώτερους, για να καθησυχάζονται και να επιβεβαιώνονται εκείνοι που την οικειοποιούνται.

Συνέχεια →

Η οικουμενική Ορθοδοξία, το εθνικό και το αληθές

Εισήγηση στο συνέδριο «Εθνική συνεννόηση: Παρόν και μέλλον».

Διοργάνωση: Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, Περιφέρεια Κρήτης και Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κρήτης, Κολυμπάρι Χανίων, 28-04-2018.

 Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

Ποια μπορεί να είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης»;

Πιθανολογώ ότι η απάντηση εκ μέρους εκκλησιαστικών ανθρώπων αναμένεται πανεύκολη και στερεότυπη: «Η Εκκλησία πάντα πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες», «Η Εκκλησία είναι εθναρχούσα», ή ακόμα «Ορθοδοξία και ελληνικό έθνος ταυτίζονται». Κατά την ταπεινή μου άποψη, ωστόσο, ακριβώς το γεγονός ότι αυτές οι απαντήσεις αναμένονται ως αυτονόητες, μάλλον αποτελεί πρόβλημα για μια στιβαρή προσέγγιση.

Συνέχεια →

Αριστερά: από το «Καπνισμένο τσουκάλι» στον καπνιστό σολομό

Του Περικλή Κοροβέση

Η «Αυγή» είχε την καλή έμπνευση να αναπαράξει τα πρωτοσέλιδά της, τις μέρες του θανάσιμου τραυματισμού του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, από τη μέρα της δολοφονικής επίθεσης μέχρι την κηδεία του. Δηλαδή τις τελευταίες μέρες του Μάη του 1963. Τα γεγονότα αυτά τα έζησα σε κάθε τους στιγμή, ως νεαρός ακτιβιστής και μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ. Αρχίζοντας από μαθητής με τα συλλαλητήρια για το Κυπριακό, μέχρι την έλευση της χούντας το 1967 που αρχίζει άλλο κεφάλαιο.

Συνέχεια →