Πεντηκοστή 2017 και Ψυχοσάββατα

Του Αρχιμ. Θεοδόσιου (Μαρτζούχου)*

«Δεν υπάρχει τίποτε σπουδαιότερο για να ζήσω, πέρα απ’ το πορτοφόλι μου, το στομάχι μου και την καριέρα μου»

Η προσευχή για τους νεκρούς γίνεται με προσφορά της Θ. Ευχαριστίας την τρίτη, την ενάτη και την τεσσαρακοστή ημέρα από του θανάτου, με το λεγόμενο Μνημόσυνο. Δηλαδή με την παράκληση στον Χριστό να «θυμάται» μονίμως τον αγαπημένο από μας (τους συγγενείς και από την κοινότητα στην οποία ανήκε) νεκρό.

«Αἰωνία ἡ μνήμη» ψάλλουμε, εννοώντας φυσικά: από μέρους του Χριστού! Μνημόσυνο σημαίνει «ενθύμιο, υπόμνηση-ενθύμηση». Το να «θυμάται» κάποιον ο Χριστός, αυτό είναι σωτηρία! Άλλωστε κι εμείς οι ζωντανοί, κατανοώντας σωστά το περιεχόμενο της προσευχής του ληστή, παρακαλούμε τον Χριστό για μας, λέγοντας: Μνήσθητί μου, Κύριε.

Εν συνεχεία, η Εκκλησία δύο φορές τον χρόνο (δύο μόνον είναι τα Ψυχοσάββατα, την παραμονή της Κυριακής των Απόκρεω και την παραμονή της Πεντηκοστής) προσεύχεται για την ανάπαυση των νεκρών της.

Ας δούμε, λοιπόν, τι ακριβώς είναι το Ψυχοσάββατο.

Συνέχεια →

«Παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα!»

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Είναι μια προσευχή που απευθύνεται στην Παναγία και ακούγεται στις εκκλησίες το βράδυ της Μ. Παρασκευής. Που σημαίνει ότι οι πιστοί καλούνται να γνωρίζουν την κατάσταση της Εκκλησίας τους, να γνωρίζουν ότι το σώμα της πληγώνεται, και να νοιάζονται γι’ αυτό.

Το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο στην ελλαδική Εκκλησία αυτή τη στιγμή είναι ο διασυρμός της Αλήθειας, στο όνομα τάχα της αλήθειας! Είναι η ολοένα και επιδεινούμενη εκδήλωση του δαιμονικού πειρασμού του «σταυροφορικού» πνεύματος: κραδαίνεις σταυρό, ομνύεις στον σταυρό, και τελικά κάνεις τον σταυρό όργανο μίσους το οποίο αναιρεί τον Σταυρό!

Συνέχεια →

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Του π. Ανδρέα Κονάνου*

Κύριε,
κάνε μια ρωγμή
στη μάσκα
που ισόβια
φοράω.

Συνέχεια →

Μια δασκάλα με περισσότερο κουράγιο από 20 τραμπούκους

Κείμενο της Ελένης Καραγιάννη *

Αυτό το κείμενο όπως και όλα τα άλλα, αναρτήθηκε στην ανοικτή, δημόσια και ελεύθερη σελίδα μου σε αυτόν εδώ το χώρο, με πολύ θάρρος και παρρησία. Την τελευταία φορά που έγραψα για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων δέχθηκα “προειδοποιήσεις”. Είμαι επικηρυγμένη βλέπετε στις σελίδες της Χρυσής Αυγής και στις σελίδες της “σοβαρής” Χρυσής Αυγής. Αλλά δυστυχώς δεν φοβάμαι. Δυστυχώς. Για αυτο θα συνεχίσω να μιλάω. Ξέρω. Δεν επιτρέπεται αυτήν την εποχή. Ιδιαίτερα σε γυναίκες. Όμως θα το κάνω.
Δεν μπορώ να μην το κάνω. Γιατί θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η ψυχή μου θα με ρωτήσει: “Μίλησες; Υπερασπίστηκες τον αδύναμο;”

Συνέχεια →

Δυο χιλιάδες δέκα-ΕΠΤΑ παραδοχές για την Αλλαγή

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Πιθανόν, κάποιος εσωτερικός μηχανισμός μας προστατεύει από την αιφνίδια αλλαγή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις αλλαγές στα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά, καθώς προχωράμε από τη γέννηση προς την ωριμότητα. Σχεδόν τίποτα δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, κι’ όμως αλλάζει. Και χρειάζεται πάντα μια φωτογραφία κάποιας περασμένης πρωτοχρονιάς για να φανερωθεί η Αλλαγή. Αλλιώς, δεν ξέρω ποιος θα άντεχε να δει τη φάτσα του στον καθρέφτη να γερνάει κατά ένα ολόκληρο χρόνο, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, εκεί κάπου στο βράδυ της αλλαγής της χρονιάς.

Συνέχεια →

Των αγγέλων το ένα φτερό είναι η λογική και το άλλο η ποίηση…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Ένωση Ανθρακος και Χάλυβα. Κοινή Αγορά. Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση. Η μεταπολεμική πορεία της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε συνθήκες Ψυχρού Πολέμου. Η άνοδος της σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς. Ο Μάης του 1968 και η επακολουθήσασα συρρίκνωση της κομμουνιστικής Αριστεράς. Η παράλληλη άνοδος και ο επακολουθήσας εκφυλισμός των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων ανά την υφήλιο. Η αντεπανάσταση του Ρηγκανοθατσερισμού. Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Η μετεξέλιξη του Ρηγκανοθατσερισμού σε παγκοσμιοποιημένο σύστημα. Η αναθεώρηση των αποτελεσμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο θρίαμβος του καπιταλισμού στην Κίνα. Η ολική επαναφορά του πολέμου ως μέσου επίλυσης των διεθνών διαφορών. Η αποτυχία της εναλλακτικής Αριστεράς, κυρίως στη Λατινική Αμερική, αλλά και παντού αλλού. Η καθιέρωση της ομογενοποιημένης σκέψης. Το αντισύστημα ως διέξοδος τυραννικότερη από το σύστημα. 

Συνέχεια →

Ποιος παίζει με τα σύνορα και τον πόλεμο;

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

«Λάθος» ήταν, λένε τώρα. Δε μίλησε ποτέ ο Ερντογάν για δημοψήφισμα σχετικά με τη (Δυτική) Θράκη. Και ποιος έκανε το «λάθος»; Όχι κάποιο ανεύθυνο blog, αλλά το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων!

Και στηριγμένη σε ένα «λάθος», η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς εθνικιστές ΑΝΕΛ, πρόλαβε να βγάλει μια ανακοίνωση που παιανίζει ότι «η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή», συμπληρώνοντας την εθνικιστική πολεμοχαρή υστερία του Ερντογάν.

Συνέχεια →

Ομιλία στην Γ΄ Κυριακή του Λουκά – Χήρα της Ναΐν, Λκ, ζ΄, 11-16,** 09-10-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«και ιδού εξεκομίζετο τεθνηκώς, υιός μονογενής τη μητρί αυτού,  και αύτη ην χήρα», (Λκ, ζ΄, 12).

Το μυστήριο του θανάτου, σε όλη την σκοτεινή και αποτρόπαια όψη του, παρουσιάζει η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου (υιός μονογενής και τεθνηκώς και χηρεία). Έτσι αναγκάζεται η εκκλησία να το επαναφέρει κάθε χρόνο. Και τούτο γιατί κανείς άλλος δεν τολμά να το αντιμετωπίσει: ούτε η πολιτική, ούτε τα κόμματα, ούτε ολόκληρος ο αρχαίος κόσμος. Και φυσικά ούτε οι διάφορες αιρέσεις και θρησκείες, που στο θέμα του θανάτου λένε ανοησίες (που θυμίζουν στρουθοκάμηλο) και πείθουν μόνο τούς αφελείς, αλλά δυστυχώς και την νεολαία, που κατά την μεγάλη πλειοψηφία της, συλλαμβάνεται ανερμάτιστη. Έτσι πέφτει θύμα της παγκοσμιοποίησης, που έχει μυθοποιήσει τον θάνατον σαν φυσικό φαινόμενο και παρασύρει κάθε μέρα δεκάδες ανυποψίαστους, «που πάνε σαν το σκυλί στ αμπέλι».

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΛΟΥΚΑ – Αγάπη εχθρών, Λκ, στ΄, 31-36,**  03-10-2010

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Αγαπάτε τους  εχθρούς υμών», (Λκ, στ΄, 35).

Η έχθρα εμφανίστηκε μέσα στην Δημιουργία του κόσμου πριν από την δημιουργία του ανθρωπίνου γένους και είναι έργο του Σατανά, που επαναστάτησε κατά του Θεού και Δημιουργού του και έπαψε να Τον υπακούει και να εκτελεί τις εντολές του. Δεν ήταν και δεν είναι ο Θεός εχθρός του Σατανά, αλλά ο Σατανάς εχθρός του Θεού. Και επειδή δεν μπορεί να βλάψει τον ίδιο τον Θεό, προσπαθεί να καταστρέψει τα έργα του. Και αυτό είναι το βαθύτερο νόημα και η εξήγηση για αυτά πού συμβαίνουν στην ιστορία.

Ο Θεός δημιούργησε κατόπιν τον άνθρωπο με την εντολή να κάμει ό,τι δεν έκανε ο διάβολος και έτσι να Τον δοξάσει, αλλά και ο άνθρωπος πήγε με τον Σατανά κι έτσι έγινε με την σειρά του εχθρός του Θεού, και κατά μίμηση του διαβόλου εχθρός των συνανθρώπων του. Παράδειγμα: Όταν ο Κάιν φόνευσε τον Αβελ, εισήγαγε την έχθρα στο ανθρώπινο  γένος. Τότε ο Θεός αποφάσισε να στείλει τον Υιό Του για να  καταργήσει τα έργα του διαβόλου: «Εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύσει τα  έργα του διαβόλου»,  (Α΄Ιω., γ΄, 3).

Συνέχεια →