… «ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητα» και άλλα … παραμύθια

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

… «ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητα». Αυτό είναι το σύνθημα της επικοινωνιακής εκστρατείας της συγκυβέρνησης με το οποίο κηρύσσουν το «τέλος της λιτότητας»  μέχρι την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και το κλείσιμο της αξιολόγησης. Και όμως η επιδιωκόμενη συμφωνία σημαίνει «νέα μέτρα» στο 2% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 4,2-4,5 δις ευρώ, συνέχιση της μνημονιακής βαρβαρότητας και της ραγδαίας φτωχοποίησης μέχρι την … επόμενη διαπραγμάτευση.

Έτσι οι ψευδαισθήσεις ανακυκλώνονται, η κυβέρνηση θριαμβολογεί, με ευφημισμούς και σχήματα λόγου που αλλοιώνουν την πραγματικότητα, ενώ το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δείχνει τον μονόδρομο ενός δουλικού συμβιβασμού ότι, δηλαδή, ο λαός είναι καταδικασμένος να καταδυναστεύεται από τα ξένα αφεντικά και τη ντόπια ολιγαρχία.

Συνέχεια →

ΜΗ ΧΥΝΕΤΕ ΤΟ ΓΑΛΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Οι αγρότες και πάλι στους δρόμους. Θα τολμήσουμε να γράψουμε ότι έχει καταστεί αυτή η κίνηση θεσμός, όπως και οι παρεμβάσεις των δυναστών-δανειστών μας, οι οποίοι εκπροσωπούνται δια των «θεσμών», πρώην τρόικας, στη χώρα μας. Αναμφισβήτητα είναι οι «θεσμοί» εκείνοι που, μέσω των πιέσεων που ασκούν στις υπόδουλες κυβερνήσεις μας, εξωθούν τους αγρότες στους δρόμους.

Έχουν δίκαιο οι αγρότες; Αναμφισβήτητα ναι. Τα φορολογικά μέτρα τους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην απόγνωση! Η χώρα μας έχει κατακλυσθεί από πανεπιστημιακές σχολές και όμως ουσιώδης μελέτη επί του κόστους παραγωγής των αγροτικών προϊόντων δεν έχει εκπονηθεί. Από την άλλη καλούνται διαρκώς οι αγρότες να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί. Πέραν αυτού οι κυβερνήσεις επιχειρούν να διασκεδάσουν την όποια εκδήλωση συμπάθειας προς τους αγρότες από πλευράς της κοινής γνώμης, η οποία εν πολλοίς αστικοποιημένη δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ποιος λέει την αλήθεια και ποιος ψεύδεται. Αν κάποιος έρχεται σε επαφή με το ζωικό βασίλειο μέσω των σφαγίων του κρεοπωλείου και με το φυτικό μέσω των ειδών του οπωροπωλείου, δεν είναι δυνατόν να κατανοήσει ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική οδηγεί τους αγρότες στην απόγνωση με εμφανή την απειλή της πείνας, αν μειωθεί και άλλο η εγχώρια παραγωγή.

Συνέχεια →

Νηστεία και αλληλεγγύη, διάκριση και Ευχαριστία κατά τόπους – Μέρος ΙΙ:   

Κριτικά υποστηρικτικά σχόλια για την Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης 2016

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το μέρος Ι – Γενικά εισαγωγικά σχόλια

Α.  Τροφή και «συλλογικός άνθρωπος»

Έχει γραφεί ότι «είμαστε ό,τι τρώμε». Η τροφή ως δια-τροφή, μετά την αναπνοή και το νερό, αποτελεί το αναγκαίο μέσο συντήρησης και ανάπτυξης της βιολογικής ζωής. Γι’ αυτό και η εύρεση και η κατανάλωση της τροφής είναι ενστικτώδης ευθύς εξ αρχής. Επομένως η εύρεση και η λήψη της τροφής αυτή καθ’ εαυτή είναι ευλογημένη, αφού χωρίς τη βιολογική ζωή δεν μπορεί να υπάρξει ούτε συλλογική / κοινωνική ζωή, ούτε βεβαίως οποιαδήποτε «πνευματική» ζωή.

Το πρόβλημα που υπάρχει είναι, επειδή είναι γεγονός κατ’ αρχήν ενστικτώδες και χωρίς την κατάλληλη αγωγή, μπορεί να παρεκτραπεί εύκολα σε «ατομική» υπόθεση. Και κάθε «ατομική» υπόθεση αποτελεί «αλλοτρίωση» από τον «συλλογικό άνθρωπο». Έτσι μπορεί μετά να οδηγήσει στον ανταγωνισμό, στον εξουσιασμό, στην καταπίεση, στην συνεχιζόμενη αδικία και στο τέλος στην θρησκευτική και πολιτική νομιμοποίηση  κάθε «σύνδεσμου αδικίας» και  κάθε «στραγγαλιάς βιαίων συναλλαγμάτων»…

Συνέχεια →

Η κρίση και οι «Κροίσοι»

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης ο πλούτος αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα η φτώχεια παίρνει γιγάντιες διαστάσεις βαθαίνοντας τις κοινωνικές ανισότητες. Οι … Κροίσοι σε όλο τον πλανήτη τρέφονται από την κρίση. Οκτώ άτομα κατέχουν σχεδόν όσα 3,6 δισ. άνθρωποι, το φτωχότερο 50% του κόσμου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η οργάνωση Oxfam, σε έρευνα με βάση επεξεργασμένα δεδομένα από την ελβετική τράπεζα Credit Suisse και το περιοδικό Forbes, 7 στους 10 ζουν σε χώρα με αύξηση της ανισότητας τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ η φοροαποφυγή των πολυεθνικών κοστίζει, κάθε χρόνο  στις φτωχές χώρες 100 δισ. Παράλληλα, στην έρευνα αναφέρεται πως ο πλούτος των πολύ πλούσιων έχει αυξηθεί ετησίως κατά 11%, κατά μέσο όρο, από το 2009. Οι γυναίκες, σύμφωνα με την Oxfam, θα χρειαστούν 170 χρόνια για να φτάσουν στο σημείο να πληρώνονται το ίδιο με τους άνδρες.

Συνέχεια →

Η γερμανική ουτοπία

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Η καγκελάριος έχει την εντύπωση ότι, είτε θα παραμείνει ανέπαφη η Ευρωζώνη υπό την απόλυτη ηγεμονία της, είτε πως θα προλάβει να διασώσει τη χώρα της εάν το ευρώ καταρρεύσει – κάτι για το οποίο αμφιβάλλουμε, αφού σε αυτού του είδους τις καταστροφές υπάρχουν μόνο ζημιωμένοι.

Ανάλυση

Η Ελλάδα έχει ασφαλώς πάρα πολλές ευθύνες, όσον αφορά την υπερχρέωση της, τόσο οι κυβερνήσεις της, όσο και οι Πολίτες – μεταξύ άλλων επειδή επέλεγαν το εκάστοτε κόμμα με στενού ορίζοντα ιδιοτελή κριτήρια, «αναγκάζοντας» το να μην υιοθετεί τη σωστή οικονομική πολιτική.

Έχοντας εκπαιδευτεί δε στη διαφθορά μετά το 1980 (ανάλυση), οι Πολίτες δημιούργησαν πάρα πολλά προβλήματα στο δημόσιο, αδυνατώντας να κατανοήσουν το αυτονόητο: το ότι δηλαδή η συσσώρευση ιδιωτικού πλούτου σε ένα κράτος που αυξάνονται ανάλογα τα χρέη του, είναι μακροπρόθεσμα μία από τις πλέον καταστροφικές επιλογές. Παραστατικά άλλωστε μοιάζει με το να έχει κάποιος ένα πολυτελές σπίτι σε μία πολύ κακόφημη και εξαθλιωμένη συνοικία – κάτι που δεν αποτελεί την καλύτερη επιλογή.

Συνέχεια →

Πάμε ανάποδα;

Του Κώστα Παπουλή

Εισήγηση του Κώστα Παπουλή, μέλους του ΔΣ του ΙΚΕ Δημ. Μπάτσης, εκ μέρους του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών (ΙΚΕ) Δημ. Μπάτσης στη Συζήτηση Στρογγυλού Τραπεζιού του Συλλόγου Ελλήνων Περιφερειολόγων: «Η Ελλάδα Δεν Αλλάζει!», Αθήνα 20 Δεκεμβρίου 2016, Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας.

Συνέχεια →

Κοινωνική πολιτική αλα Μαφία…

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Ο τίτλος «κοινωνική πολιτική αλα Μαφία» θα μπορούσε μια χαρά να αποδώσει την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (όπως φυσικά και των προηγούμενων από ΝΔ/ΠΑΣΟΚ).

Ας το δούμε συγκεκριμένα για το 2016.

Η κυβέρνηση, «έδωσε» στους συνταξιούχους ένα μέρος από το αυξημένο πλεόνασμα που προέκυψε από την εκτέλεση του Προϋπολογισμού. «Μία και μόνη φορά», καθώς ο Τσακαλώτος ρητά δήλωσε ότι «δε θα το ξανακάνοουμε». Μίλησαν για συνολικό ποσό ύψους 617 εκατομμύρια.

Που τα βρήκαν αυτά (και ακόμη περισσότερα!) χρήματα;

Συνέχεια →

Το καθοδικό σπιράλ του θανάτου

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Είναι αδύνατον να υπάρχουν κόμματα ή Πολίτες που τάσσονται συνειδητά και όχι από άγνοια υπέρ των μνημονίων, τα οποία επιβάλλουν οι δανειστές της χώρας –  χωρίς αναπτυξιακά μέτρα, καθώς επίσης χωρίς καμία προοπτική διαγραφής μέρους του δημοσίου χρέους.

 «Οριακή ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, με ρυθμό 0,1% «βλέπει» για το 2016 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), στις μακροοικονομικές προβλέψεις για τις χώρες – μέλη της Ευρωζώνης, τις οποίες δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της. Ο ρυθμός ανάπτυξης προβλέπεται να αυξηθεί στο 2,5% το 2017 και στο 3% τόσο το 2018 όσο και το 2019.

Σε ότι αφορά την ανεργία, η ΕΚΤ εκτιμά ότι θα μειωθεί από 23,5% φέτος, σε 22% το 2017, 20,5% το 2018 και στο 19% το 2019. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΚΤ, ο πληθωρισμός θα διαμορφωθεί στο 0,1% φέτος και θα αυξηθεί στο 1,1% το επόμενο έτος. Για το 2018 και το 2019, προβλέπεται πληθωρισμός 1% και 1,2%, αντίστοιχα«.

Ανάλυση

Συνέχεια →

 Για το μισθό και τις κύριες συντάξεις από 1/1/2017

Σχόλια στην πρόσφατη ερμηνευτική εγκύκλιο Γ. Χουλιαράκη – Αν. Πετρόπουλου Εγκ. 142036/0092/19-12-2016 για κρατήσεις, συντάξιμο μισθό και την απομάκρυνση του κράτους

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Χθες κυκλοφόρησε η αναμενόμενη ερμηνευτική εγκύκλιος Γ. Χουλιαράκη για τις νέες κρατήσεις στην κύρια σύνταξη και τον νέο συντάξιμο μισθό. Όμως τον Δεκέμβριο που μας αφήνει (2016), ένα περίεργο κύμα, συχνά ανορθολογικό, άναρχο και εν πολλοίς βουβό δημιουργήθηκε. Πρόκειται για το ρεύμα που προωθήθηκε από συγκεκριμένα κέντρα, με αφορμή την μαζική προσπάθεια εξαγοράς «πλασματικών χρόνων».

Μετά τα «πλασματικά υπηρεσιακά έτη» και τα ΜΚ της πρώτης μαζικής μας αξιολόγησης με βάσει τα κάθετα προσόντα εις βάρος των πολλών (μηδενισμό των μισθολογικών ετών 2016 και 2017) μια μερίδα –που βρίσκεται μακριά από τη σύνταξη- δεν διερωτήθηκε καν αν το θύμα θα είναι πλέον οι ίδιοι, γιατί η ατομική λύση αφήνει στην εξουσία να αλλάζει τους νόμους όλο και περισσότερο εις βάρος μας. Γιατί όντως δίνεται «το τυρί» των πλασματικών ετών, αλλά καιροφυλακτεί και η «φάκα», ώστε να εξαγοράζουμε είτε με μικρό, είτε χωρίς αντίκρυσμα.

Συνέχεια →