Χούντα τότε, φτώχεια μα κι ελπίδα
σ’ επαρχίες της Χώρας.
Χιλιάδες παιδιά πάλεψαν με τη γνώση
την «Ερυθρά Θάλασσα» να διαβούν,
την ακαδημαϊκή έρημο να ζήσουν.
Ινδιάνοι, παιδιά που παίζουν μπίλιες ή άλλα που βαφτίζουν τις κούκλες τους, ακόμα και μικρές χελώνες, που χάνονται στα βάθη της θάλασσας, συνθέτουν τον κόσμο που περιγράφει ή, αν θέλετε, νοσταλγεί ο Δημήτρης Μαγριπλής στις «Δέκα Μικρές Εικονογραφημένες Ιστορίες» του (εκδ. Νέος Αστρολάβος-Ευθύνη, εικονογράφηση Παντελής Σταματέλος), ένα λιλιπούτειο βιβλίο με διηγήματα βγαλμένα από τον μαγικό κόσμο της παιδικότητας και ποτισμένα από την σήμερον της αγριότητας.
Επιστρέψαμε. Αδύναμοι να κρατήσουμε για πάντα το καλοκαίρι και μελαγχολικοί όπως ο Σεπτέμβρης που κρατούσε τη ζέστη, ξεγέλασμα Αυγουστιάτικης μνήμης. Στις σχολικές αίθουσες ο απολογισμός απόχτησε βαρύνουσα σημασία. Στη μέτρηση καταλάβαμε τη διαφορά. Στις απουσίες. Σχεδόν σε κάθε τάξη κάποιος μας έλειπε.
Το συναξάρι της αγίας Μαρίνας ανήκει στα κείμενα τα οποία μαρτυρούν την ανατροπή που έφερε η Βιβλική πίστη στις κοινωνίες της ύστερης αρχαιότητας. Η ανατροπή ήταν ο έμπρακτος ισχυρισμός ότι κάθε άνθρωπος έχει την ευθύνη να επιλέξει και να εγκολπωθεί την Αλήθεια που θα πείσει την ύπαρξή του, ακόμα κι αν αυτή η επιλογή τον φέρει σε ρήξη με τα πατρώα – με την παράδοση της κοινότητας μέσα στην οποία γεννήθηκε.
(….το ζήτημα ξανανοίγει με νέα τακτική….)
II) Το πλήρες κείμενο της «Κίνησης “ΟΧΙ στην αναθεώρηση του συντάγματος”» και οι περίπου πεντακόσιες πρώτες υπογραφές**
Με στόχο τη δημιουργία ενός ευρέος κινήματος ενάντια στην επιχείρηση της αναθεώρησης του ισχύοντος Συντάγματος, έχει συγκροτηθεί στην Πάτρα η Κίνηση «ΟΧΙ στην αναθεώρηση του Συντάγματος», που αποτελείται απο ενεργούς πολίτες, ιδίως από το χώρο της εκπαίδευσης.
«Η συζήτηση για την επιχειρούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, που αρχίζει στη Βουλή, οφείλει πρώτιστα να γίνει στην κοινωνία. Έχοντας συνειδητοποιήσει αυτή την ανάγκη, εμείς συγκροτήσαμε μια ανοικτή Κίνηση.
Εκτιμάμε ότι, κατά κύριο λόγο, η αναθεώρηση αυτή έχει τεραστίων διαστάσεων αρνητικά χαρακτηριστικά για τα δημόσια αγαθά. Κι αυτό διότι έχει κατεύθυνση και τάση θεσμικής ενίσχυσης της αγοράς, εις βάρος των κοινωνικών και δημόσιων αγαθών», επισήμανε στη «Σ» ο Παναγιώτης Μπούρδαλας, μέλος της Κίνησης, τα μέλη της οποίας ξεκίνησαν να συλλέγουν υπογραφές από την Πάτρα και την ευρύτερη περιοχή, έχοντας, μέχρι στιγμής, συγκεντρώσει 176.
Σε κείμενό της, η Κίνηση αναλύει τις επιπτώσεις από την αναθεώρηση άρθρων του Συντάγματος.
Ξεκίνησε με απόφαση του υπουργείου Παιδείας η λειτουργία του τέταρτου έτους μαθητείας των ΕΠΑΛ. Η απόφαση εφαρμόζει το νομικό πλαίσιο που έχει ψηφιστεί απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και απ’ τις προηγούμενες κυβερνήσεις, στη βάση των μνημονιακών υποχρεώσεων και των κεντρικών επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η προώθηση της μάθησης με βάση την εργασία, η μετάβαση της εκπαιδευτικής διαδικασίας απ’ το σχολείο στην επιχείρηση, και η «εκπαίδευση» της νέας εργατικής βάρδιας στην εκμετάλλευση χωρίς φραγμούς, αποτελούν κεντρικές στρατηγικές επιδιώξεις της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εκπαίδευση –ειδικά την τεχνική επαγγελματική- αλλά και την εργασία. Σε αυτή την κατεύθυνση, κομβικής σημασίας είναι η υλοποίηση του προγράμματος μαθητείας, με το οποίο θα φορέσουν σε μεγάλο κομμάτι νεολαίας φόρμα εργασίας για να πιάνει δουλειά σε Δημόσιο και ιδιωτικές επιχειρήσεις, με πενιχρά εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα και μηδενικά συνδικαλιστικά.
Πολλά έχουν ακουστεί τους τελευταίους μήνες για τα παιδιά των προσφύγων που έχουν κυριολεκτικά εγκλωβιστεί στη χώρα μας. Ζώντας τον εφιάλτη του πολέμου και καταφέρνοντας μέσα από αντίξοες συνθήκες να γλιτώσουν από το θάνατο, παραμένουν στην Ελλάδα επ’ αορίστου χρόνου, μέχρι να γίνει δεκτή η αίτηση των οικογενειών τους για άσυλο σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Αυτά τα παιδιά έχουν χάσει ό,τι δικαιούται κάθε παιδί της ηλικίας τους: την ασφάλεια του σπιτιού τους, τους συγγενείς τους, αλλά και μια φυσιολογική φοίτηση σε ένα σχολείο της πατρίδας τους. Την ίδια ώρα που οποιοδήποτε παιδί, το οποίο ζει σε μια χώρα εν καιρώ ειρήνης, έχει όλα τα εφόδια να μορφωθεί και να επιτύχει αυτό που θέλει για το μέλλον του.
Πρώτη μέρα του χρόνου ξύπνησα με την αγωνία αν ήρθε. Κατέβηκα τις σκάλες και τουρτουρίζοντας προσπάθησα να ανάψω το τζάκι. Κοίταξα γύρω. Όλα ήταν όπως την προηγούμενη. Τίποτα δεν έδειχνε παρουσία.
«Κρίμα», είπα, «πάλι θα παίξω σε θέατρο». Τα παιδιά κατέβηκαν, πήγαν και άνοιξαν τα δώρα. Με τα πρώτα χαμόγελα ησύχασα. Ο μύθος παραμένει ακέραιος. «Κατασκευές και παραμύθια…».
Σε 500.000 περίπου ανέρχεται ο αριθμός τω νέων μας, που έχουν μεταναστεύσει, λόγω της οικονομικής κρίσης, της Νέου τύπου Κατοχής (ΝΤΚ), που βιώνει ο λαός και η Χώρα μας, με τη γενοκτονική πολιτική των Μνημονίων να νεκρώνει και να ερημοποιεί την Πατρίδα μας.
Ο αριθμός αυτός αναμένεται ν’ αυξηθεί, αφού όλα δείχνουν ότι το καθεστώς της ΝΤΚ “καλά κρατεί”. Οι πολιτικές δυνάμεις εξουσίας, συναγωνίζονται η μια την άλλη, για το ποια θα αναδειχθεί η πιο αρεστή και υπάκοη στις κατοχικές δυνάμεις και ταυτόχρονα δεν είναι εύκολη η συγκρότηση μιας πειστικής, έντιμης και δημοκρατικής συμμαχίας πολιτικών και κοινωνικών ομάδων, ανατροπής του κατοχικού καθεστώτος.
Λέγεται πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεγαλύτερο από αυτό της νέας γενιάς που, επειδή δεν βλέπει καμία προοπτική για το μέλλον της, μεταναστεύει σε άλλες χώρες. Εν τούτοις, πιστεύω πως είναι ακόμη μεγαλύτερο το πρόβλημα των νέων που μένουν στην πατρίδα τους, είτε επειδή δεν θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό, σε μία εποχή που ο ρατσισμός αυξάνεται συνεχώς, είτε επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα.