Όλα τα θαύματα του Ιησού έχουν άγγιγμα…

Κι εμείς φοβόμαστε σήμερα να δείξουμε την αγάπη μας

Συνέντευξη του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου («π. Λίβυου») στην Ελευθερία Μακρυγένη

O π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος δεν είναι ένας ιερέας σαν τους άλλους. Σαν τους περισσότερους τουλάχιστον. Έχει facebook και τα κείμενα που γράφει εκεί αγγίζουν πολλούς. Κι όχι επιφανειακά.

Εξομολογητικός και συμπάσχων περισσότερο, παρά ένας αμέτοχος και αυστηρός κριτής, ο παπά Χαράλαμπος αγαπά τους ανθρώπους και προτιμά να είναι δίπλα τους, όχι απέναντί τους.

Έχει γράψει αρκετά βιβλία έχει κάνει ακόμα περισσότερες ομιλίες και η στάση του και τα λόγια του δίνουν παρηγοριά και απενεχοποιούν θα έλεγα. Γνωρίζοντας καλά τόσο τη θεολογία όσο και την ψυχολογία, μιλά με την καρδιά.

Σε μία από τις αναρτήσεις του γράφει:

Συνέχεια →

Χειροτονητήριος λόγος σε Πρεσβύτερο

Του (+) Διακόνου Ιωάννη Κατωπόδη – Πάτρα 22-01-1978*

Με αφορμή το σημερινό τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του (+) παπα Γιάννη Κατωπόδη, σήμερα 18-06-2016, Ψυχο-Σάββατο πριν την Πεντηκοστή του 2016 -ημέρα που αρχίζει και η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος στο Κολυμπάρι Χανίων- έγινε μετεγγραφή σε ηλεκτρονική μορφή (στο μονοτονικό από το πολυτονικό) από τον Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα**

«Σεβασμιώτατε Ιεράρχα,

Τίμιο Πρεσβυτέριο,

Ευλογημένε Λαέ του Θεού.

Θεμελιακά γεγονότα του εκκλησιαστικού, αλλά και του προσωπικού βίου, μέσα στην εκκλησία γίνονται κατανοητά, κάτω από το φώς της της θεολογίας των πατέρων και της θεολογίας της εκκλησίας. Ίσως και γιατί ο στείρος συναισθηματισμός, η αβασάνιστη επανάληψη στερεοτύπων και εκφράσεων, αποδυναμώνουν την ουσία και τη σημασία τέτοιων εκκλησιολογικών γεγονότων, όπως το σημερινό.

Ο λόγος της θεολογίας μοιάζει να είναι για την παρούσα ώρα. Ίσως γιατί το χρέος αυτής της κρίσιμης ώρας, είναι να μαρτυρηθεί μα και να βιωθεί το γεγονός της σωτηρίας. Η αλήθεια της λυτρώσεως και αναπλάσεως, της φθαρμένης από την αμαρτία φύσεως του ανθρώπου, μέσα στην αέναη πεντηκοστή της εκκλησίας Μας, και συνάμα να δοθεί το μέτρο εκείνο της Καινής εντολής, της αγάπης προς το Σωτήρα Χριστό, που είναι το πλήρωμα της ανθρώπινης υπάρξεώς μας. Τούτο το πλήρωμα, ορίζει ο Χριστός, στη σχέση Του με τον κόσμο, με τους ανθρώπους, με την εκκλησία Του.

Συνέχεια →

Εμπιστεύομαι την Εκκλησία

Του Θεοφ. Επισκόπου Αβύδου κ. Κυρίλλου

 [Ι] Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον

Εἰσαγωγικὰ

Εἶναι κοινὸς τόπος ὅτι ὁ χριστιανικὸς κόσμος μετὰ ἀπὸ μιὰ περίοδο κοινῆς πορείας χιλίων ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ μιὰ δεύτερη χιλιετία διχασμοῦ, ἀμοιβαίας ἀποξένωσης καὶ ἀλλοτρίωσης, στὸν τελευταῖο κυρίως αἰῶνα τῆς δεύτερης χιλιετίας αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη τοῦ διαλόγου καὶ τῆς προσέγγισης μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν ἐπανάκτηση τῆς ἀπολεσθείσας κοινωνίας στὴν πίστη. Εἶναι ἐπίσης κοινὸς τόπος ὅτι οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς ἐνεργοποιήθηκαν πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ μετὰ ἀπὸ τὶς πατριαρχικὲς Ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904, καὶ 1920. Οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς θεωροῦσαν καὶ θεωροῦν χρέος τους, προσευχόμενες «ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» καὶ πιστὲς στὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν«, νὰ ἐργαστοῦν διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ διαλόγου καὶ γιὰ τὴν ἑνότητα, νὰ ἀναζητήσουν τὴν πορεία πρὸς τὴν εἰρήνη καὶ τὴν καταλλαγή, νὰ ὑπερβοῦν τὴν ὀδύνη καὶ τὸ σκάνδαλο τῆς διαίρεσης καὶ τοῦ διχασμοῦ.

 Ἡ ὀρθόδοξη πλευρὰ ποὺ ἐκινεῖτο καὶ κινεῖται στὴ διάσταση τοῦ ὀρθοῦ φρονήματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἀγωνίζεται νὰ ἐκπληρώσει στὴν πράξη τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: «Ὁ τέλειος ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς ἄκρον ἀπαθείας ἐλθών, οὐκ ἐπίσταται διαφορὰν ἰδίου καὶ ἀλλοτρίου, ἢ ἰδίας καὶ ἀλλοτρίας, ἢ πιστοῦ καὶ ἀπίστου, ἢ δούλου καὶ ἐλευθέρου, ἢ ὅλως ἄρσενος καὶ θηλείας· ἀλλ᾽ ἀνώτερος τῆς τῶν παθῶν τυραννίδος γενόμενος, καὶ εἰς τὴν μίαν φύσιν τῶν ἀνθρώπων ἀποβλε-πόμενος, πάντα ἐξ ἴσον θεωρεῖ, καὶ πρὸς πάντας ἴσως διάκειται».

Συνέχεια →

Οι 19+2 εκκλησιές της Κέρτεζης και τα 11 κερτεζίτικα αγιωνύμια

[Επαυξημένη, βελτιωμένη δημοσίευση και με πλήρες φωτογραφικό υλικό]

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Μπορεί νάναι απίστευτο, αλλά η παλιά Καλαβρυτινή κωμόπολη και σημερινό μεγαλοχώρι Κέρτεζη θα μπορούσε και να κατέχει πανελλήνιο ρεκόρ αριθμού εκκλησιών και αγιωνυμίων στη χώρα μας. Σίγουρα πάντως ανήκει στις εξαιρέσεις.

Οι 16 από τις 19 εκκλησιές λειτουργούνται κάθε χρόνο, ενώ 2 ξωκκλήσια έχουν κάμποσα χρόνια να λειτουργηθούν. Παλαιότερα γινόταν και Θεία Λειτουργία στα 2 Παρεκκλήσια του κεντρικού Ναού. Η παράδοση αυτή έχει επανέλθει και τα τελευταία χρόνια. Τα τελευταία 15 χρόνια δυστυχώς δεν λειτουργεί και ο περιώνυμος βυζαντινός ναός στο Κοιμητήριο της «Κοίμησης της Θεοτόκου».

Οι οκτώ συν δύο (Παρεκκλήσια του κεντρικού) ναοί βρίσκονται μέσα στα όρια του χωριού και αντιστοιχούσαν σε συνοικίες, όπου στις αρχές του 20^ου αιώνα είχαν δικό τους παπά, την οικογένεια του οποίου συντηρούσε το εκκλησίασμα και οι εργασίες του. Οι υπόλοιποι είναι διάσπαρτοι σε όλα τα σημεία του ορίζοντα των 27 τετρ. χιλιομέτρων των ορίων της Κέρτεζης και αποτελούν δωρεές πιστών. Έχουν χτιστεί κάποιοι και πριν από τον 20^ο αιώνα, οι περισσότεροι κατά τον 20^ο και δύο τον 21^ο αιώνα.

Συνέχεια →

Κυριακή της Πεντηκοστής – Τα δώρα του Αγίου Πνεύματος

Του Ιωάννη Καραβιδόπουλου*

Επιμέλεια-τονισμοί Σοφία Ντρέκου

«Έάν τις διψά ερχέσθω πρός με και πινέτω». Με αυτά τα λόγια αρχίζει ο Ιησούς την ομιλία του που κατά τη σημερινή ευαγγελική περικοπή απηύθυνε προς τους Ιουδαίους την τελευταία μέρα της μεγάλης εορτής της Πεντηκοστής.

Κοντά στις άλλες σημασίες που είχε η εορτή αυτή στον ιουδαϊκό κόσμο ήταν και η ανάμνηση της Νομοδοσίας: ο δεκάλογος δόθηκε στον Μωυσή, κατά την ιουδαϊκή παράδοση, πενήντα μέρες μετά το Πάσχα.

Συνέχεια →

Λόγοι Χειροτονίας

ΛΟΓΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟΝ

Του παπα Αλέξανδρου Καριώτογλου*

Σεβασμιώτατε,

Σε μια αποστροφή του απολογητικού λόγου του «της εις τον Πόντον φυγής», ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει: «Ένοιωσα ντροπή για τους άλλους, που χωρίς να είναι καλλίτεροι από πολλούς, αλλά ενώ, ακόμη, το χειρότερο, είναι πολλοί χειρότεροι, μπήκαν στην ιερωσύνη, όπως λέγεται, χωρίς να πλύνουν τα χέρια τους, και με αμύητες ψυχές στα αγιώτερα. Και προτού γίνουν άξιοι να πλησιάσουν τα μυστήρια, φροντίζουν να καταλάβουν το άγιο Βήμα και συνθλίβονται γύρω από την αγία Τράπεζα, όχι επειδή τάχα θεωρούν το αξίωμα της ιερωσύνης υπόδειγμα αρετής και υπεύθυνο λειτούργημα, αλλά επειδή το κρίνουν ως βιοποριστικό επάγγελμα και ως εξουσία που δεν ελέγχεται (αρχήν ανεξέταστον)… Διότι σε καμμία άλλη εποχή δεν έγιναν τόσα μεγάλα αίσχη και αμαρτήματα από ανθρώπους που αναδείχτηκαν κάποτε και πέθαναν, όσα γίνονται τώρα από τους χριστιανούς»(PG. 35, 416Β-417^Α).

Συνέχεια →

Περί των Μάγων, της φυγής στην Αίγυπτο και της Υπαπαντής

Του π. Παντελεήμονα Κρούσκου*

Ενώ ο ευαγγελιστής Λουκάς τοποθετεί την υποδοχή του Κυρίου στον Ναό (υπαπαντή) 40 μέρες μετά την Γέννηση και την άμεση αναχώρηση της αγίας Οικογένειας στην Ναζαρέτ, ο Ματθαίος αναφέρεται σε διωγμό από τον Ηρώδη, προσκύνηση Μάγων και φυγή στην Αίγυπτο.Τοποθετεί δε την εγκατάσταση στην Ναζαρέτ πολύ αργότερα. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα γεγονότα χρονικά μεταξύ τους; Πώς ο Χριστός βρίσκεται 40 μέρες μετά την Γέννηση στον Ναό των Ιεροσολύμων, ενώ κατά τον Ματθαίο θα πρεπε βρίσκεται στην Αίγυπτο;

Συνέχεια →

Η Διάδραση της Αντιφιλητικής Αγάπης

Του Δημητρίου Π. Λυκούδη*

Όταν ήμουν μικρός, η βιβλιοθήκη μου άγγιζε το προσκέφαλό μου,

 ως θα έλεγε ο Ρίτσος, και μόλις αναζητούσα να χαράξω και νοερά να περιπλανηθώ στον «χωροχρόνο» των ονείρων μου…

Κάθε φορά, ενθυμούμαι αμυδρά, όταν ο αδυσώπητος μόρος και ο κωκυτός έπλητταν τον εγωκεντρισμό μου και την συνειδησιακή μου πληρότητα, κατέφευγα νωχελικά και ως νεμεσητός παραδινόμουν στην αυτοθέλητη μόνωση και περισυλλογή.

Συνέχεια →