Αρχείο κατηγορίας Oι 5 άρτοι, οι 2 ιχθείς

Oι 5 άρτοι, οι 2 ιχθείς (και ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος)

Για το μισθό και τις κύριες συντάξεις από 1/1/2017

 Για το μισθό και τις κύριες συντάξεις από 1/1/2017

Σχόλια στην πρόσφατη ερμηνευτική εγκύκλιο Γ. Χουλιαράκη – Αν. Πετρόπουλου Εγκ. 142036/0092/19-12-2016 για κρατήσεις, συντάξιμο μισθό και την απομάκρυνση του κράτους

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Χθες κυκλοφόρησε η αναμενόμενη ερμηνευτική εγκύκλιος Γ. Χουλιαράκη για τις νέες κρατήσεις στην κύρια σύνταξη και τον νέο συντάξιμο μισθό. Όμως τον Δεκέμβριο που μας αφήνει (2016), ένα περίεργο κύμα, συχνά ανορθολογικό, άναρχο και εν πολλοίς βουβό δημιουργήθηκε. Πρόκειται για το ρεύμα που προωθήθηκε από συγκεκριμένα κέντρα, με αφορμή την μαζική προσπάθεια εξαγοράς «πλασματικών χρόνων».

Μετά τα «πλασματικά υπηρεσιακά έτη» και τα ΜΚ της πρώτης μαζικής μας αξιολόγησης με βάσει τα κάθετα προσόντα εις βάρος των πολλών (μηδενισμό των μισθολογικών ετών 2016 και 2017) μια μερίδα –που βρίσκεται μακριά από τη σύνταξη- δεν διερωτήθηκε καν αν το θύμα θα είναι πλέον οι ίδιοι, γιατί η ατομική λύση αφήνει στην εξουσία να αλλάζει τους νόμους όλο και περισσότερο εις βάρος μας. Γιατί όντως δίνεται «το τυρί» των πλασματικών ετών, αλλά καιροφυλακτεί και η «φάκα», ώστε να εξαγοράζουμε είτε με μικρό, είτε χωρίς αντίκρυσμα.

Συνέχεια

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Το «δώρο» της συγκυβέρνησης με την «επαναφορά της 13ης σύνταξης» των 613 εκατ. € σε 1.600.000 «χαμηλοσυνταξιούχους» είναι ο δούρειος ίππος για τα σκληρά μέτρα που συνυπέγραψε στο Eurogroup, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» και της «ρύθμισης του χρέ­ους». Εξοντωτικά μέτρα που φθάνουν μέχρι το 2060!

Συνέχεια

Ταρ ‘’true”φισμός story…

Ταρ ‘’true”φισμός story…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Οι προηγούμενοι το έλεγαν «success story». Ετούτοι το λένε «true story». Και η υπόθεση έχει από καιρό εξελιχτεί σε σάχλα τύπου «fame story».

Τουτέστιν «the same story». Η ίδια ιστορία, δηλαδή. Ξαναπαίχτηκε το Σάββατο στη Βουλή. Βαρεμάρα. Πλήξη. Σενάριο σούπα. Ταρτουφισμοί και εξυπνακισμοί που υποδύθηκαν την ευφυΐα. Αναμηρυκασμοί του τίποτα. Ατάκες γνωστές. Παρηκμασμένες. Ένα έργο «λιωμένο». Ξεφτισμένο. Που το έχουν σιχαθεί όλοι.

Συνέχεια

Το χρήμα

Το χρήμα

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Το χρήμα δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη αξία στη ζωή μου. Εννοώ ότι ουδέποτε έκανα επιλογές ή πήρα αποφάσεις με κριτήριο, ή μόνον κριτήριο, το χρήμα. Το χρήμα είχε πάντα για μένα μόνον αξία χρήσης. Να αγοράζω τα βιβλία μου, να τρώω και να ντύνομαι, χωρίς σπατάλες, να ταξιδεύω, να ακούω μουσική και να βλέπω ταινίες, και κυρίως να φροντίζω τους ανθρώπους μου. Από νέος έμαθα ότι το χρήμα είναι εμπόρευμα.

Συνέχεια

Black Friday

Black Friday

Της Ανδριανής Στράνη

Στο λυκαυγές της 25ης Νοεμβρίου του 2016, ένας ξανθός και όμορφος νεαρός στεκόταν όρθιος στην ουρά, έξω από μεγάλο πολυκατάστημα, περιμένοντας να ξημερώσει μια μαύρη μέρα. Πρωί πρωί με τη δροσιά, έφτασες ως εδώ, τον ρώτησε ο δημοσιογράφος. Ο νεαρός απάντησε χαρούμενος, με τη δροσιά και την άγνοια της εφηβείας. Δεν κοιμήθηκα καθόλου, είμαι εδώ από τη μία τα ξημερώματα για την Black Friday.

Τον ακούω, κοιτάζω το ημερολόγιο, δεν μου ’βγαινε. Χιλιάδες χρόνια τώρα, η ορθοδοξία θεωρεί Black Friday τη Μεγάλη Παρασκευή. Το Πάσχα όμως ήταν πολύ πολύ μακριά. Ο Μεσσίας ούτε καν είχε γεννηθεί. Τότε, τι; ρωτάει ο δημοσιογράφος. Τι συμβαίνει; Πού είναι ο Επιτάφιος; Το παλικάρι λύνει την απορία. Ξημερώνει η Black Friday, η μέρα των μεγάλων προσφορών στα μαγαζιά «όπως Αμερική» και περιμένω να αγοράσω ακουστικά. Φαίνεται πως, σαν νεαρός, ήθελε να την ακούσει, για να ξεφύγει από τα προβλήματα. Όπως η σκέψη τρέχει γρήγορα, έτσι βάζει και τα σχετικά ερωτήματα. Μα είχαμε ποτέ στην Ελλάδα, ημέρα Ευχαριστιών, για να ακολουθήσει η Black Friday;

Ως γνωστόν, στην Αμερική από παλιά γιορτάζουν τη μέρα της γαλοπούλας και των Ευχαριστιών για την έναρξη της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Μετά τις Ευχαριστίες και τη γαλοπούλα στην κοιλιά, ακολουθεί η φρενίτιδα της αγοράς με την Black Friday ως μέρα χαρακτηριστική της αγοραίας κοινωνίας που ζουν οι Αμερικανοί. Χαίρονται και τσαλαπατιούνται για να αγοράσουν φτηνά εμπορεύματα, όπως γινόταν μετά τη μέρα των Ευχαριστιών, το εμπόριο των μαύρων σκλάβων στον αμερικάνικο νότο. Από το σκλαβοπάζαρο των μαύρων ως το ελεύθερο παζάρι της Black Friday, η ίδια αλυσίδα ενώνει τα πόδια ελεύθερων και δούλων, μαύρων και λευκών.

Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, όπου οι αξίες, οι ιδέες και οι λαϊκές παραδόσεις υποτιμώνται και εξαγοράζονται, οι υποτελείς νεοέλληνες μαϊμουδίζουν το δικό τους αμερικάνικο όνειρο. Τώρα που κοντεύουμε να φτάσουμε στον πάτο με «τη μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες», προσπαθούμε να τσιμπολογήσουμε ψευδαισθήσεις χαράς στη μαύρη αγορά. Ουρές ατελείωτες οι «σκλάβοι», έξω από τα μεγάλα πολυκαταστήματα με τις φίρμες να περιμένουν, ενώ μέσα, άλλοι «σκλάβοι», εργαζόμενοι, περιμένουν μία άσπρη μέρα μάταια ζώντας λευκές νύχτες.

Α ρε Γκρέκο μασκαρά, όπως λέει και ο Μηλιώκας. Πιστεύεις ότι θα τη γλιτώσεις μέσα στη λυκοπαρέα της ΕΕ και δεν σε αφορά η κατάρρευση. Γελιέσαι. Ο ιμπεριαλισμός βάζει τα δυνατά του με τις κρυμμένες εφεδρείες μοιράζοντας ηχοσυστήματα. «Να παίζει το τρανζίστορ τα Αμερικάνικα και συ γυρνάς τους δρόμους με το μπουφάν στους ώμους» όπως έλεγε και ένα παλιό άσμα.

Black Friday, μπιχλιμπίδια και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς στον καιρό της κρίσης που προσπαθούν να δώσουν ανάσα στον Μεγάλο Ασθενή, το Κεφάλαιο. Είναι ζήτημα τιμής για το ποιος θα επικρατήσει. Ετούτη την ώρα, στο ξεψύχισμα της πρώτης φοράς Black Friday στη χώρα μας, με τη δεύτερη φορά αριστερά να αγωνιά για να περάσει τη δεύτερη αξιολόγηση, ήρθε και το μαντάτο. Η απώλεια του μεγάλου κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο. Αυτή είναι μια μαύρη Παρασκευή για το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα.

PATRIA-O-MOUERTE

Η επανάσταση και ο σοσιαλισμός ετούτη την ύστατη ώρα πενθούν και αποχαιρετούν τον κομαντάντε με υψωμένη τη γροθιά για τους νέους αγώνες που είναι μπροστά στο λυκαυγές του αιώνα μας. Σύντροφοι, γρηγορείτε!…

Καλεί ο Ποιητής:

«Γυρίστε στο βοριά τη ρότα του καραβιού. Τα ξάρτια αντέχουν…

στο μπαρμπερίνικο καράβι πως τα δεσμά το τσούρμο σπάζει

Κι αρπάζουν το τιμόνι οι σκλάβοι κι ίσια τραβάν για το μπουγάζι

ΠΗΓΗ: ΚΥΡΙΑΚΗ, 27-11-2016, https://www.alfavita.gr/apopsin/black-friday

Ο ένοχος της χρεοκοπίας

Ο ένοχος της χρεοκοπίας

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Άποψη

Η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία, λόγω της σημαντικής και ευαίσθητης γεωπολιτικής της θέσης, καθώς επίσης του φυσικού, πολιτιστικού και υπόγειου πλούτου της, δεν πρέπει ποτέ να υπερχρεώνεται –αφού τότε κινδυνεύει η εδαφική της ακεραιότητα, επειδή είναι αδύναμη να αντισταθεί απέναντι σε αυτούς που νομοτελειακά την επιβουλεύονται.

Ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η λιτή διαβίωση τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του –κατά το παράδειγμα της αρχαίας Σπάρτης, η οποία δεν είχε υιοθετήσει μόνο έναν λιτό τρόπο διαβίωσης αλλά, επίσης, ήταν πάντοτε ετοιμοπόλεμη. Στη σημερινή εποχή βέβαια η έννοια «ετοιμοπόλεμη» για μία χώρα δεν απαιτεί μόνο τη στρατιωτική της ετοιμότητα σε αμυντικό επίπεδο αλλά, κυρίως, την οικονομική της ανεξαρτησία –η οποία δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να τίθεται σε κίνδυνο.

Συνέχεια

Περί Μανιταριών ο λόγος (Καλλιεργήσιμα) – Ι

Περί Μανιταριών ο λόγος (Καλλιεργήσιμα) – Ι

Της Ανδριάνας Κεχαγιά*

ΓΕΝΙΚΑ

Υπάρχει κάποιος που αγνοεί την ύπαρξη των θεσπέσιων μυκήτων, ευρέως γνωστά ως μανιτάρια? Μικροί και μεγάλοι, κάτοικοι αστικών κέντρων και μη, έχετε δοκιμάσει τα εξαίρετα ‘φρούτα’ του δάσους, ενώ κάποιοι τυχεροί τα έχουν συναντήσει στις φθινοπωρινές τους εξορμήσεις. Η παρατήρηση και η μελέτη των μανιταριών στο φυσικό τους περιβάλλον έφερε τούτο τον καρπό στο τραπέζι μας, καθιστώντας τα μέρος της διατροφικής μας συνήθειας.

Διατροφικά στοιχεία:

Συνέχεια

Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία: Το αδικαίωτο τρίπτυχο

Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία: Το αδικαίωτο τρίπτυχο

Charaktiko-Tassou_17Noe1973

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπως εκφράζονται από το συμπυκνωμένο τρίπτυχο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένουν αδικαίωτα διατηρώντας την ιστορικότητά τους και εκφράζοντας σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.

Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η νέα «χούντα» της αγοράς και του Δ.Ν.Τ. βάζει στον γύψο με το κακόφημο μνημόνιο κι αυτήν ακόμα την αστική δημοκρατία. Η κυβερνητική πολιτική, όπως εξυφαίνεται από τις Βρυξέλλες και το Δ.Ν.Τ. κατεδαφίζει δικαιώματα και κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα, όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία, το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ιδιωτικοποιεί τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πρόνοια), ξεπουλά την δημόσια περιουσία και «απελευθερώνει» τις απολύσεις. Ποτέ άλλοτε και σε καμμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτουπου οδηγεί στην κατάρρευση του επιπέδου ζωής, τη μαζική πτώχευση του λαού, στις αυτοκτονίες, στην ανεργία και την πείνα. Το ψωμί λιγοστεύει καθημερινά με 3 εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας, 1,5 εκατομμύριο άνεργους και 40.000 άστεγους, ενώ χιλιάδες νέοι αναγκάζονται να αναζητήσουν το ψωμί της ξενιτιάς.

Συνέχεια

Εκρίζωση αμπελιών ζητάει η Ευρωπαϊκή Ένωση!

Εκρίζωση αμπελιών ζητάει η Ευρωπαϊκή Ένωση!

Του Πάρη Πέτρα

Φτάσαμε και σ’ αυτό το σημείο. Δεν έχεις το δικαίωμα να φυτεύεις ό,τι χρειάζεσαι στο δικό σου χωράφι! Το πρόστιμο, όπως θα διαβάσετε, είναι 1200€ ανά στρέμμα, δηλαδή για 10 στρέμματα σημαίνει 12.000 ανά έτος, και μετά διπλασιάζεται.

Αν δεν έχεις να τα πληρώσεις προφανώς σου παίρνουν το χωράφι! Αν αυτό το εξωφρενικό μέτρο συνδυαστεί και με τον νόμο περί καταγραφής / δήλωσης των υδάτων (πηγών, πηγαδιών κ.λπ.) και με τον νόμο περί «τσιπαρίσματος» όλων των οικόσιτων ζώων, ο οποίος εξακολουθεί να είναι ενεργός και περιμένει ευκαιρία εφαρμογής, τότε αβίαστα μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εφιαλτικό – οργουελικό σενάριο που θέτει σε εφαρμογή η Παγκόσμια Τάξη και οι κατά τόπους συνεργάτες της!

Παράλληλα είναι και ο «κώδικας Αλιμεντάριους» (Codex Alimentarius), ο οποίος έχει ήδη τεθεί σε ισχύ και θα μιλήσουμε γι’ αυτό στη συνέχεια.

Ξεκινάμε από την Ηλεία!

Συνέχεια

Ο Αλιέντε στου Μαξίμου

Ο Αλιέντε στου Μαξίμου

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Στο εξής τα ΜΑΤ δεν θα βαράνε τους συνταξιούχους με γκλομπ, αλλά με μαγκούρες (συνταξιούχων). Στεναχωρήθηκε πάρα πολύ ο Πρόεδρος Αλέξης. Και αμέσως πήρε τηλέφωνο τον Κατεπάνω Τόσκα και τον διέταξε να στεναχωρηθεί κι εκείνος.

Στο εξής τα ΜΑΤ δεν θα ψεκάζουν συνταξιούχους. Θα ψεκάζουν τους ΑΝΕΛ. Επίσης, θα ψεκάζουν λιμενεργάτες. Λιμενεργάτης ψεκασμένος, ποτέ νικημένος. Στεναχωρήθηκε πολύ ο Πρόεδρος Αλέξης που τα ΜΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ βάραγαν αλύπητα τους συνταξιούχους, όπως τους βάραγαν τα ΜΑΤ του Σημίτη. Περίεργον! Οι υπόλοιποι Σημιτάνθρωποι (απ’ τον κ. Σπίρτζη έως την κυρία Τζάκρη) που έχουν μπει στην κυβέρνηση και στο κόμμα δεν ανοίγουν τα κεφάλια των συνταξιούχων, παρά μόνον τα πορτοφόλια.

Συνέχεια