Το «δώρο» της συγκυβέρνησης με την «επαναφορά της 13ης σύνταξης» των 613 εκατ. € σε 1.600.000 «χαμηλοσυνταξιούχους» είναι ο δούρειος ίππος για τα σκληρά μέτρα που συνυπέγραψε στο Eurogroup, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» και της «ρύθμισης του χρέους». Εξοντωτικά μέτρα που φθάνουν μέχρι το 2060!
Οι προηγούμενοι το έλεγαν «success story». Ετούτοι το λένε «true story». Και η υπόθεση έχει από καιρό εξελιχτεί σε σάχλα τύπου «fame story».
Τουτέστιν «the same story». Η ίδια ιστορία, δηλαδή. Ξαναπαίχτηκε το Σάββατο στη Βουλή. Βαρεμάρα. Πλήξη. Σενάριο σούπα. Ταρτουφισμοί και εξυπνακισμοί που υποδύθηκαν την ευφυΐα. Αναμηρυκασμοί του τίποτα. Ατάκες γνωστές. Παρηκμασμένες. Ένα έργο «λιωμένο». Ξεφτισμένο. Που το έχουν σιχαθεί όλοι.
Το χρήμα δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη αξία στη ζωή μου. Εννοώ ότι ουδέποτε έκανα επιλογές ή πήρα αποφάσεις με κριτήριο, ή μόνον κριτήριο, το χρήμα. Το χρήμα είχε πάντα για μένα μόνον αξία χρήσης. Να αγοράζω τα βιβλία μου, να τρώω και να ντύνομαι, χωρίς σπατάλες, να ταξιδεύω, να ακούω μουσική και να βλέπω ταινίες, και κυρίως να φροντίζω τους ανθρώπους μου. Από νέος έμαθα ότι το χρήμα είναι εμπόρευμα.
Στο λυκαυγές της 25ης Νοεμβρίου του 2016, ένας ξανθός και όμορφος νεαρός στεκόταν όρθιος στην ουρά, έξω από μεγάλο πολυκατάστημα, περιμένοντας να ξημερώσει μια μαύρη μέρα. Πρωί πρωί με τη δροσιά, έφτασες ως εδώ, τον ρώτησε ο δημοσιογράφος. Ο νεαρός απάντησε χαρούμενος, με τη δροσιά και την άγνοια της εφηβείας. Δεν κοιμήθηκα καθόλου, είμαι εδώ από τη μία τα ξημερώματα για την Black Friday.
Τον ακούω, κοιτάζω το ημερολόγιο, δεν μου ’βγαινε. Χιλιάδες χρόνια τώρα, η ορθοδοξία θεωρεί Black Friday τη Μεγάλη Παρασκευή. Το Πάσχα όμως ήταν πολύ πολύ μακριά. Ο Μεσσίας ούτε καν είχε γεννηθεί. Τότε, τι; ρωτάει ο δημοσιογράφος. Τι συμβαίνει; Πού είναι ο Επιτάφιος; Το παλικάρι λύνει την απορία. Ξημερώνει η Black Friday, η μέρα των μεγάλων προσφορών στα μαγαζιά «όπως Αμερική» και περιμένω να αγοράσω ακουστικά. Φαίνεται πως, σαν νεαρός, ήθελε να την ακούσει, για να ξεφύγει από τα προβλήματα. Όπως η σκέψη τρέχει γρήγορα, έτσι βάζει και τα σχετικά ερωτήματα. Μα είχαμε ποτέ στην Ελλάδα, ημέρα Ευχαριστιών, για να ακολουθήσει η Black Friday;
Ως γνωστόν, στην Αμερική από παλιά γιορτάζουν τη μέρα της γαλοπούλας και των Ευχαριστιών για την έναρξη της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Μετά τις Ευχαριστίες και τη γαλοπούλα στην κοιλιά, ακολουθεί η φρενίτιδα της αγοράς με την Black Friday ως μέρα χαρακτηριστική της αγοραίας κοινωνίας που ζουν οι Αμερικανοί. Χαίρονται και τσαλαπατιούνται για να αγοράσουν φτηνά εμπορεύματα, όπως γινόταν μετά τη μέρα των Ευχαριστιών, το εμπόριο των μαύρων σκλάβων στον αμερικάνικο νότο. Από το σκλαβοπάζαρο των μαύρων ως το ελεύθερο παζάρι της Black Friday, η ίδια αλυσίδα ενώνει τα πόδια ελεύθερων και δούλων, μαύρων και λευκών.
Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, όπου οι αξίες, οι ιδέες και οι λαϊκές παραδόσεις υποτιμώνται και εξαγοράζονται, οι υποτελείς νεοέλληνες μαϊμουδίζουν το δικό τους αμερικάνικο όνειρο. Τώρα που κοντεύουμε να φτάσουμε στον πάτο με «τη μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες», προσπαθούμε να τσιμπολογήσουμε ψευδαισθήσεις χαράς στη μαύρη αγορά. Ουρές ατελείωτες οι «σκλάβοι», έξω από τα μεγάλα πολυκαταστήματα με τις φίρμες να περιμένουν, ενώ μέσα, άλλοι «σκλάβοι», εργαζόμενοι, περιμένουν μία άσπρη μέρα μάταια ζώντας λευκές νύχτες.
Α ρε Γκρέκο μασκαρά, όπως λέει και ο Μηλιώκας. Πιστεύεις ότι θα τη γλιτώσεις μέσα στη λυκοπαρέα της ΕΕ και δεν σε αφορά η κατάρρευση. Γελιέσαι. Ο ιμπεριαλισμός βάζει τα δυνατά του με τις κρυμμένες εφεδρείες μοιράζοντας ηχοσυστήματα. «Να παίζει το τρανζίστορ τα Αμερικάνικα και συ γυρνάς τους δρόμους με το μπουφάν στους ώμους» όπως έλεγε και ένα παλιό άσμα.
Black Friday, μπιχλιμπίδια και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς στον καιρό της κρίσης που προσπαθούν να δώσουν ανάσα στον Μεγάλο Ασθενή, το Κεφάλαιο. Είναι ζήτημα τιμής για το ποιος θα επικρατήσει. Ετούτη την ώρα, στο ξεψύχισμα της πρώτης φοράς Black Friday στη χώρα μας, με τη δεύτερη φορά αριστερά να αγωνιά για να περάσει τη δεύτερη αξιολόγηση, ήρθε και το μαντάτο. Η απώλεια του μεγάλου κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο. Αυτή είναι μια μαύρη Παρασκευή για το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα.
Η επανάσταση και ο σοσιαλισμός ετούτη την ύστατη ώρα πενθούν και αποχαιρετούν τον κομαντάντε με υψωμένη τη γροθιά για τους νέους αγώνες που είναι μπροστά στο λυκαυγές του αιώνα μας. Σύντροφοι, γρηγορείτε!…
Καλεί ο Ποιητής:
«Γυρίστε στο βοριά τη ρότα του καραβιού. Τα ξάρτια αντέχουν…
στο μπαρμπερίνικο καράβι πως τα δεσμά το τσούρμο σπάζει
Κι αρπάζουν το τιμόνι οι σκλάβοι κι ίσια τραβάν για το μπουγάζι.»
ΠΗΓΗ: ΚΥΡΙΑΚΗ, 27-11-2016, https://www.alfavita.gr/apopsin/black-friday
Άποψη
Η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία, λόγω της σημαντικής και ευαίσθητης γεωπολιτικής της θέσης, καθώς επίσης του φυσικού, πολιτιστικού και υπόγειου πλούτου της, δεν πρέπει ποτέ να υπερχρεώνεται –αφού τότε κινδυνεύει η εδαφική της ακεραιότητα, επειδή είναι αδύναμη να αντισταθεί απέναντι σε αυτούς που νομοτελειακά την επιβουλεύονται.
Ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η λιτή διαβίωση τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του –κατά το παράδειγμα της αρχαίας Σπάρτης, η οποία δεν είχε υιοθετήσει μόνο έναν λιτό τρόπο διαβίωσης αλλά, επίσης, ήταν πάντοτε ετοιμοπόλεμη. Στη σημερινή εποχή βέβαια η έννοια «ετοιμοπόλεμη» για μία χώρα δεν απαιτεί μόνο τη στρατιωτική της ετοιμότητα σε αμυντικό επίπεδο αλλά, κυρίως, την οικονομική της ανεξαρτησία –η οποία δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να τίθεται σε κίνδυνο.
+-+%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF+%CE%91.+%CE%9A%CE%B5%CF%87%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC.jpg)
ΓΕΝΙΚΑ
Υπάρχει κάποιος που αγνοεί την ύπαρξη των θεσπέσιων μυκήτων, ευρέως γνωστά ως μανιτάρια? Μικροί και μεγάλοι, κάτοικοι αστικών κέντρων και μη, έχετε δοκιμάσει τα εξαίρετα ‘φρούτα’ του δάσους, ενώ κάποιοι τυχεροί τα έχουν συναντήσει στις φθινοπωρινές τους εξορμήσεις. Η παρατήρηση και η μελέτη των μανιταριών στο φυσικό τους περιβάλλον έφερε τούτο τον καρπό στο τραπέζι μας, καθιστώντας τα μέρος της διατροφικής μας συνήθειας.
Διατροφικά στοιχεία:
Τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπως εκφράζονται από το συμπυκνωμένο τρίπτυχο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένουν αδικαίωτα διατηρώντας την ιστορικότητά τους και εκφράζοντας σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η νέα «χούντα» της αγοράς και του Δ.Ν.Τ. βάζει στον γύψο με το κακόφημο μνημόνιο κι αυτήν ακόμα την αστική δημοκρατία. Η κυβερνητική πολιτική, όπως εξυφαίνεται από τις Βρυξέλλες και το Δ.Ν.Τ. κατεδαφίζει δικαιώματα και κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα, όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία, το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ιδιωτικοποιεί τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πρόνοια), ξεπουλά την δημόσια περιουσία και «απελευθερώνει» τις απολύσεις. Ποτέ άλλοτε και σε καμμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτουπου οδηγεί στην κατάρρευση του επιπέδου ζωής, τη μαζική πτώχευση του λαού, στις αυτοκτονίες, στην ανεργία και την πείνα. Το ψωμί λιγοστεύει καθημερινά με 3 εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας, 1,5 εκατομμύριο άνεργους και 40.000 άστεγους, ενώ χιλιάδες νέοι αναγκάζονται να αναζητήσουν το ψωμί της ξενιτιάς.
Φτάσαμε και σ’ αυτό το σημείο. Δεν έχεις το δικαίωμα να φυτεύεις ό,τι χρειάζεσαι στο δικό σου χωράφι! Το πρόστιμο, όπως θα διαβάσετε, είναι 1200€ ανά στρέμμα, δηλαδή για 10 στρέμματα σημαίνει 12.000 ανά έτος, και μετά διπλασιάζεται.
Αν δεν έχεις να τα πληρώσεις προφανώς σου παίρνουν το χωράφι! Αν αυτό το εξωφρενικό μέτρο συνδυαστεί και με τον νόμο περί καταγραφής / δήλωσης των υδάτων (πηγών, πηγαδιών κ.λπ.) και με τον νόμο περί «τσιπαρίσματος» όλων των οικόσιτων ζώων, ο οποίος εξακολουθεί να είναι ενεργός και περιμένει ευκαιρία εφαρμογής, τότε αβίαστα μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εφιαλτικό – οργουελικό σενάριο που θέτει σε εφαρμογή η Παγκόσμια Τάξη και οι κατά τόπους συνεργάτες της!
Παράλληλα είναι και ο «κώδικας Αλιμεντάριους» (Codex Alimentarius), ο οποίος έχει ήδη τεθεί σε ισχύ και θα μιλήσουμε γι’ αυτό στη συνέχεια.
Ξεκινάμε από την Ηλεία!
Στο εξής τα ΜΑΤ δεν θα βαράνε τους συνταξιούχους με γκλομπ, αλλά με μαγκούρες (συνταξιούχων). Στεναχωρήθηκε πάρα πολύ ο Πρόεδρος Αλέξης. Και αμέσως πήρε τηλέφωνο τον Κατεπάνω Τόσκα και τον διέταξε να στεναχωρηθεί κι εκείνος.
Στο εξής τα ΜΑΤ δεν θα ψεκάζουν συνταξιούχους. Θα ψεκάζουν τους ΑΝΕΛ. Επίσης, θα ψεκάζουν λιμενεργάτες. Λιμενεργάτης ψεκασμένος, ποτέ νικημένος. Στεναχωρήθηκε πολύ ο Πρόεδρος Αλέξης που τα ΜΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ βάραγαν αλύπητα τους συνταξιούχους, όπως τους βάραγαν τα ΜΑΤ του Σημίτη. Περίεργον! Οι υπόλοιποι Σημιτάνθρωποι (απ’ τον κ. Σπίρτζη έως την κυρία Τζάκρη) που έχουν μπει στην κυβέρνηση και στο κόμμα δεν ανοίγουν τα κεφάλια των συνταξιούχων, παρά μόνον τα πορτοφόλια.
Η επίσκεψη της Περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου στο Ισραήλ ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι έχει προ πολλού ξεχαστεί η αλληλεγγύη στους Παλαιστινίους κι έχει αντικατασταθεί από τη λογική «πάνω από όλα μπίζνες με το Ισραήλ». Και όλα αυτά, τη μέρα που ξεπουλιόταν το νερό κι όλη η δημόσια περιουσία…
Το κίνημα BDS (Boycott – Disinvest – Sanctions [Μποϋκοτάζ – Αποεπένδυση – Κυρώσεις]) ξεκίνησε το 2005 με πρωτοβουλία εκατοντάδων παλαιστινιακών οργανώσεων με στόχο να πιεστεί το κράτος του Ισραήλ να σταματήσει την καταπίεση των Παλαιστινίων, τις σφαγές στη Γάζα και την παραβίαση των αποφάσεων ακόμη και του ΟΗΕ, που αναγνωρίζουν το δικαίωμά τους να αποκτήσουν ανεξάρτητο κράτος. Διαμορφώθηκε με βάση το πετυχημένο παράδειγμα του κινήματος απομόνωσης της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής που οδήγησε στην ανατροπή του απαρτχάιντ. Πλήθος πόλεις, σε αρκετές χώρες, συμμετέχουν σε αυτό το κίνημα αρνούμενες τη συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ ή τη συνεργασία με εταιρίες που είναι συνένοχες στις καταπιεστικές πολιτικές του Ισραήλ επί των Παλαιστινίων.
Όμως, όλα αυτά φαίνεται πως είναι ψιλά γράμματα για την Περιφερειάρχη Αττικής κ. Ρένα Δούρου και τον Αντιπεριφερειάρχη Ψηφιακής Πολιτικής κ. Παναγιώτη Αθανασιάδη (πόσο μάλλον για τους έλληνες επιχειρηματίες που τους συνοδεύουν!), που αυτές τις μέρες βρίσκονται στο Ισραήλ για το Διεθνές Φεστιβάλ Καινοτόμου Επιχειρηματικότητας DLD Innovation Festival. Μάλιστα ήταν τέτοια η «χαρά», που χτες, τη μέρα που στη Βουλή ξεπουλιόταν η δημόσια περιουσία, το Γραφείο Τύπου της Περιφέρειας Αττικής έστειλε στους δημοσιογράφους 3 διαφορετικά δελτία τύπου για την επίσκεψη στο Τελ Αβίβ.
Η κ. Δούρου έσπευσε να δηλώσει ότι στο επίκεντρο του συγκεκριμένου Φεστιβάλ βρίσκονται «τα πεδία της νεοφυούς επιχειρηματικότητας και της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων». Επισκέφτηκε μάλιστα κέντρο ανακύκλωσης από το οποίο έκανε δηλώσεις για το πώς μπορούμε να «διδαχτούμε» από το παράδειγμα του Ισραήλ. «Η σημερινή επίσκεψη στο Πάρκο Χιρίγια εντάσσεται στο πλαίσιο της ενημέρωσης και της ανταλλαγής καλών πρακτικών, που είναι απαραίτητες για την υλοποίηση του νέου, οικολογικού και βιώσιμου, μοντέλου διαχείρισης των απορριμμάτων που προωθούμε», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι η Ρ. Δούρου ποτέ δεν φημιζόταν για την ευαισθησία της απέναντι στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Δεν έχει ξεχαστεί ο θόρυβος που είχε προκαλέσει το 2012 όταν, ως υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, είχε παρουσιάσει ως αυτονόητη πλευρά μιας ευκταίας εξωτερικής πολιτικής τις σχέσεις με το Ισραήλ και είχε περίπου εξυμνήσει τον Σιμόν Πέρες, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια την για δεκαετίες θέση της ελληνικής Αριστεράς (τότε και του ΣΥΡΙΖΑ) και της ελληνικής κοινωνίας για αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό. Εντύπωση είχε προκαλέσει και η… ιδιαίτερη προτίμηση σε ισραηλινούς ομιλητές στο διεθνές συνέδριο για τη διαχείριση απορριμμάτων που είχε διοργανώσει η Περιφέρεια Αττικής και ο ΕΔΣΝΑ τον Φλεβάρη του 2015.
Φαίνεται βέβαια ότι οι απόψεις της κας Δούρου ήταν απλώς ο προπομπός, καθώς οι καλές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με το Ισραήλ αποτελούν εδώ και καιρό κομβική πλευρά της πολιτικής της κυβέρνησης Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια είναι γνωστό ότι οι ισραηλινές εταιρείες επιθυμούν να πάρουν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι των ιδιωτικοποιήσεων. Ήδη από όταν ξεκίνησαν οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον και από την ισραηλινή εταιρεία Mekorot. Σύμφωνα με πληροφορίες, μία από τις πρώτες επισκέψεις που είχε στο νέο του γραφείο ο -τοποθετημένος από τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της ΕΥΔΑΠ- κος Μπενίσης, ήταν η Πρέσβειρα του Ισραήλ. Είναι επίσης γνωστό ότι η Merkorot εποφθαλμιά όχι μόνο την ΕΥΔΑΠ ή την ΕΥΑΘ, αλλά και τις επιχειρήσεις ύδρευσης των νησιών. Από αυτή τη σκοπιά, προκαλεί ακόμη περισσότερο η πολυδιαφημισμένη επίσκεψη της περιφερειάρχη στο Ισραήλ, τη μέρα που η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΡΘ περνούσαν στο Υπερταμείο με τις ψήφους των βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ!
Ποια είναι όμως η Merkorot; Η Mekorot διαχειρίζεται το 90% του πόσιμου νερού του Ισραήλ, καθώς και το 80% των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας. Η Mekorot κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών ανέλαβε μονοπωλιακά τον έλεγχο όλων των κοιτασμάτων νερού στις περιοχές της Δυτικής Όχθης, της Γάζας και των υψίπεδων του Γκολάν, δηλ. στις κατεχόμενες περιοχές. Ειδικότητα της Mekorot είναι αυτό που έχει ονομαστεί «απαρτχάιντ του νερού». Αυτό περιλαμβάνει την εκτροπή καναλιών του Ιορδάνη ποταμού προς όφελος των Ισραηλινών εποίκων και σε βάρος των Παλαιστινίων, την άρνηση παροχής νερού στις παλαιστινιακές κοινότητες εντός Ισραήλ, την κατάσχεση ή δολιοφθορά σωλήνων υδροδότησης των Παλαιστινίων, με την αγαστή συνεργασία του ισραηλινού στρατού, τη συμμετοχή στο σχέδιο εκτοπισμού δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων βεδουίνων, υπό το βάρος της ελλιπούς υδροδότησης και με απώτερο σκοπό την αρπαγή των εδαφών τους.
Η Mekorot είναι μόνο ένα παράδειγμα του τι σημαίνει ισραηλινή «επιχειρηματικότητα». Οι περισσότερες εταιρείες που συμμετέχουν στην έκθεση στο Τελ Αβίβ είτε εξυπηρετούν άμεσα τις βάναυσες πολιτικές του Κράτους του Ισραήλ (όπως συμβαίνει με εταιρείες που συνδέονται με το ισραηλινό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα) είτε εντάσσονται σε ένα πλέγμα κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών σχέσεων που έχει στο κέντρο του την παράνομη κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, την καταπίεση των παλαιστινιακών πληθυσμών, την αναπαραγωγή ενός καθεστώτος απαρτχάιντ.
Η κ. Δούρου και ο κ. Αθανασιάδης μπορεί να υποστηρίζουν ότι πήγαν στο Ισραήλ για να φέρουν καινοτόμες ιδέες ή συμφέρουσες συμφωνίες για την Αττική και τους κατοίκους της. Όμως, αυτό που αντικειμενικά έκαναν ήταν να αναβαθμίσουν τις οικονομικές σχέσεις με ένα δολοφονικό καθεστώς, που παραμένει και καταπιεστικό ως προς τους Παλαιστίνιους και στην πραγματικότητα αποσταθεροποιητικό για την ειρήνη στην περιοχή. Τη μέρα που ιδιωτικοποιούνταν όλος ο δημόσιος πλούτος της χώρας μας, η κα Ρ. Δούρου μιλούσε από το Τελ Αβίβ για «προσέκλυση ξένων επενδύσεων». Και με αυτό τον τρόπο, μόνο αρνητική υπηρεσία προσέφεραν στους κατοίκους της Αττικής, τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσώπησαν.
* Η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι Περιφερειακή Συμβούλος Αττικής (Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική)
ΠΗΓΗ: Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016, https://www.thepressproject.gr/article/100796/Ti-mpiznes-etoimazei-i-Perifereia-Attikis-me-to-kratos-tou-Israil
