Η παγίδα

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Άνθρωποι και πίθηκοι

βρέθηκαν μαζί κι απέναντι,

σ’ έργο σύμβολο, κινηματογραφικό,

που είδα για δεύτερη φορά.

Συνέχεια →

Αν αφήναμε τους φιλελεύθερους να επιβάλλουν τη «φυσική τάξη» τους

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι περισσότεροι φιλελεύθεροι υποστηρίζουν ότι για τα προβλήματα της οικονομίας ευθύνονται αποκλειστικά οι κρατικές παρεμβάσεις, που παραβιάζουν την «φυσική τάξη» της αγοράς. Οι δηλώσεις του προέδρου της ΝΔ ότι δεν υπάρχει κοινωνική ισότητα εντάσσονται, υπό μια έννοια, σε αυτή τη συλλογιστική. Αφήστε, λένε, την αγορά να αυτορυθμιστεί αναγνωρίζοντας το «δίκιο» του ισχυρού και όλα μας τα προβλήματα θα λυθούν.

Συνέχεια →

Είσαι η μάνα μας!

Του Γιάννη Δημογιάννη

Δύο μέρες μετά την παράσταση – πραξικόπημα, ντρέπομαι για τον τόπο και το λαό μου. Οι θρασύδειλοι βρήκαν ξανά μπόσικο το μαγαζί, και ξέρασαν σα φαρμάκι, τη χολή τους. Ο ναός λαφυραγωγήθηκε και πάλι από αυτούς, που κάρφωσαν τον μονάκριβό σου. Και εσύ, μάνα, στάθηκες και πάλι μόνη, απέναντί τους. Πώς να σ’ αντικρίσω τώρα στα μάτια; Χθες, όταν χίμηξες στους δολοφόνους, η ανάσα μου πάγωσε. Την ώρα που τα μάτια σου έβγαλαν πυρκαγιές, οι λέξεις λύγισαν. Οι έννοιες ξεγυμνώθηκαν, οι ψυχές κρύφτηκαν στη γωνία.

Συνέχεια →

Η Ηριάννα στην εποχή της εικόνας

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Συχνά λέμε ότι ζούμε στην εποχή της εικόνας και των σόσιαλ μίντια, ότι χωρίς εικόνα δεν υπάρχει είδηση ή ότι αν δεν σε ξέρουν στα σόσιαλ μίντια, δεν σε ξέρουν πουθενά.

Να όμως που ένα μικρό όνομα, το Ηριάννα, λέει πολλά σε πολλούς, όχι τόσο για ό,τι η ίδια έκανε, δηλαδή για τις εντυπωσιακές ακαδημαϊκές της επιδόσεις, αλλά για ό,τι «της» έκαναν, για την παράλογη στέρηση της ελευθερίας της. Μια 29χρονη γυναίκα γίνεται σύμβολο μιας κραυγαλέας «νόμιμης» αδικίας.

Συνέχεια →

«Υπόθεση Ηριάννα» και άλλα υπερβολικά σενάρια – Χειρότερα και από σενάριο μυθοπλασίας

Του Παναγιώτη Τσερόλα*

Η ταινία «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουρθ», βασισμένη σε μια μικρή νουβέλα του Stephen King με τίτλο «The Shawshank redemption» παραμένει μέχρι και σήμερα η κορυφαία ταινία στις προτιμήσεις του κοινού σύμφωνα με τις βαθμολογίες του IMDB (εδώ μπορείτε να δείτε και την σχετική λίστα).  Το συμβατικά καλογυρισμένο δράμα φυλακής του Frank Darabont, που αντέγραψε τον εαυτό του μερικά χρόνια μετά το επίσης αγαπητό «Πράσινο Μίλι» (The Green Mile, ξανά από βιβλίο του Stephen King) είναι μια ταινία που βασίζεται σε ένα μάλλον προσφιλές αμερικάνικο θέμα: Τα πάθη ανθρώπων που κατηγορήθηκαν άδικα για κάποιο έγκλημα (συνήθως την δολοφονία συζύγου) και την επιμονή τους να μην το βάζουν κάτω και να διεκδικούν την ελευθερία και εξιλέωσή τους. Η αδικία άλλωστε είναι ένα μυθοπλαστικό υλικό σχεδόν συνυφασμένο με την γέννηση του δράματος, ένας καμβάς πάνω στον οποίο έχουν στηθεί δεκάδες ταινίες, βιβλία, θεατρικά έργα, μικρές και μεγάλες ιστορίες.

Συνέχεια →

Τα σκουπίδια της πολιτικής και οι άνθρωποι των αγώνων

Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου*

Μια αγωνιστική «παράσταση» τελείωσε, ο αγώνας συνεχίζεται!

Με τα μούτρα στην δουλειά έχουν πέσει οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα από χθες το βράδυ που ανακοινώθηκε η μη συνεχίσει των κινητοποιήσεων από την ΠΟΕ ΟΤΑ.

Κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες μιας δύσκολης εργασίας δίνουν την μάχη με τα σκουπίδια για δώσουν στους πολίτες της πόλης καθαρές, από τα μικρόβια και τη δυσοσμία.

Τα σκουπίδια έμειναν 11 ημέρες στους δρόμους των πόλεων και των χωριών και την ευθύνη αποκλειστικά και μόνο έχει η κυβέρνηση αφού με την πολιτική της προκάλεσε την ομόφωνη απόφαση του ελεγκτικού συνεδρίου που τους έδειξε την πόρτα της απόλυσης.

Συνέχεια →

Φίλτατε Κώστα Πελετίδη, Δήμαρχε της καρδιάς μας, και γιατρέ πολλών άλλων καρδιών

Του Γιάννη Δημογιάννη*

Πριν από κάμποσους αιώνες, ο περιηγητής Παυσανίας μάς αφηγείται στα Αχαϊκά του, πως υπήρξαν στην εύφορη γη του Πατρέα, δύο πανέμορφοι νέοι, που ερωτεύτηκαν παράφορα, πέρα από τους όρους και τους Νόμους, τους γήινους και τους Ουράνιους. Και οι παλιοί Πατρινοί γνωρίζουν καλά πως αυτοί οι δύο νέοι – Ο Μελάνιππος και η Κομαιθώ – θυσιάστηκαν στις όχθες του ποταμού Μείλιχου, ώστε να εξευμενιστεί η πόλη από την κατάρα της Τρικλαρίας Άρτεμης. Γιατί μπορεί, αγαπημένε μας Δήμαρχε, η Κομαιθώ να ήταν ιέρεια της θεάς, αλλά ήταν συνάμα και μία ερωτευμένη γυναίκα, που δεν λογάριασε ούτε καν τον ιερό όρκο να μείνει αμόλυντη… μπροστά στη φωνή της καρδιάς της. Γιατί και μία ιέρεια – μία υπηρέτρια των Νόμων – έχει κάθε δικαίωμα να ενδώσει πρωτίστως στο Δίκιο και το πρόσταγμα της Αγάπης, ιδίως αν η αγάπη της αγγίζει άνθρωπο, και μάλιστα φτωχό και κατατρεγμένο, σαν τον βοσκό Μελάνιππο. Το ξέρουμε, πιστεύω, όσοι Πατρινοί δεν έχουν ακόμη βουλιάξει στο βόθρο της Λήθης και της αφασίας των καιρών: Ο Μελάνιππος και η Κομαιθώ αφουγκράστηκαν μόνο την καρδιά τους, και πλήρωσαν με βαρύ τίμημα, την ελευθερία τους, ακόμη και με την ίδια τη ζωή τους.

Συνέχεια →

Πού πήγαν βρε γυναίκα τα παιδιά;

Του Αλέκου Καπακτσή

Έχουμε περάσει σε αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων τα τελευταία χρόνια και το 2017 αναμένεται να κινηθούμε στις 70.000 γεννήσεις, λέει ο Δρ. Στέφανος Χανδακάς MD MBA PhD, Μαιευτήρας-Γυναικολόγος, Χειρουργός, διδάκτωρ γυναικολογίας και μαιευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συνέχεια →

«Παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα!»

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Είναι μια προσευχή που απευθύνεται στην Παναγία και ακούγεται στις εκκλησίες το βράδυ της Μ. Παρασκευής. Που σημαίνει ότι οι πιστοί καλούνται να γνωρίζουν την κατάσταση της Εκκλησίας τους, να γνωρίζουν ότι το σώμα της πληγώνεται, και να νοιάζονται γι’ αυτό.

Το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο στην ελλαδική Εκκλησία αυτή τη στιγμή είναι ο διασυρμός της Αλήθειας, στο όνομα τάχα της αλήθειας! Είναι η ολοένα και επιδεινούμενη εκδήλωση του δαιμονικού πειρασμού του «σταυροφορικού» πνεύματος: κραδαίνεις σταυρό, ομνύεις στον σταυρό, και τελικά κάνεις τον σταυρό όργανο μίσους το οποίο αναιρεί τον Σταυρό!

Συνέχεια →

Δυστυχώς Survivor

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Και βεβαίως το Survivor είναι μια βαθιά πολιτική υπόθεση. Συνιστά μια προσομοίωση της κοινωνίας, έτσι όπως τη θέλει η εξουσία. Μιας κοινωνίας «ναυαγών» που αθλούνται στην πείνα.

Δύο ομάδες, που εναλλάξ η μία φυτοζωεί, η άλλη πεινάει. Δυο ομάδες ομοιότροπες, που δεν τις χωρίζει καμιά ιδεολογική ή πολιτική διαφορά (περίπου όπως τα κυρίαρχα κόμματα στη σημερινή Bουλή) και τις προσδιορίζει ο αγώνας για την καρύδα (όπως αντιστοίχως για την καρέκλα).

Συνέχεια →