Οι τσούχτρες του καπιταλισμού

Του Περικλή Κοροβέση

Ο Κορινθιακός Κόλπος είναι μια μικρογραφία της Μεσογείου. Και οι δύο θάλασσες έχουν μια στενή φυσική είσοδο και μια τεχνητή έξοδο. Κλειστές θάλασσες και οι δύο, άρα εκτεθειμένες στις περιβαλλοντικές καταστροφές. Ο Κορινθιακός Κόλπος διαθέτει σπάνια προστατευόμενα οικοσυστήματα, όπως οι «κήποι» των κοραλλιών, τα υποθαλάσσια λιβάδια της Ποσειδωνίας, που συνθέτουν ένα πανέμορφο τοπίο στον πυθμένα. Εδώ βρίσκουν καταφύγιο τα τέσσερα είδη δελφινιών της Ελλάδος.

Κανονικά αυτή η υπερευαίσθητη θάλασσα θα έπρεπε να προστατεύεται με δρακόντεια μέτρα γιατί μολύνεται εύκολα εξαιτίας της αργής ανανέωσης των υδάτων της. Αλλά το κέρδος δεν έχει οικολογικές ευαισθησίες. Η «Αλουμίνα» εδώ και πενήντα χρόνια απορρίπτει την κόκκινη λάσπη της σ’ αυτή τη «λίμνη» και έχει καλύψει το 12% του πυθμένα του Κόλπου.

Συνέχεια →

Επιλογή της Ε.Ε. η κατάργηση του κοινωνικού κράτους  

Μνημόνια σὲ ἀτομικὴ συσκευασία στὴ Γερμανία

Του Γιάννη Ζερβού*

Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἦρθε γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ ἀνάλγητο πρόσωπο τῆς ἰθύνουσας τάξης τῆς Ε.Ε. καὶ ἰδίως τῆς Γερμανίας κατὰ τὴν περίοδο τῆς δοκιμασίας τῶν Μνημονίων. Ὅμως, τὰ ὅσα βιώσαμε καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ βιώνουμε στὴν Ἑλλάδα οὔτε συμπτωματικὰ εἶναι, οὔτε ἑλληνικὴ ἀποκλειστικότητα.

Τὸ ξεθεμελίωμα τοῦ κοινωνικοῦ κράτους ποὺ ἐμπεδόθηκε στὴν δυτικὴ Εὐρώπη μετὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εἶναι στρατηγικὴ ἐπιλογὴ τῆς ἰθύνουσας τάξης τῆς Εὐρώπης, στὴν κατεύθυνση τῆς συσσώρευσης τοῦ πλούτου στὰ χέρια ὅλο καὶ πιὸ λίγων.

Στὴν 4^η σελίδα παρουσιάζεται τὸ σύστημα ἀντιμετώπισης τῆς ἀνεργίας στὴ Γερμανία (πλαίσιο «Hartz IV»), ποὺ ἐπιβλήθηκε τὸ 2005 ἀπὸ τὴν συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατῶν-Πρασίνων τοῦ τότε καγκελαρίου Σρέντερ. Ἡ φιλοσοφία τοῦ συστήματος εἶναι νὰ δοθοῦν κίνητρα στοὺς ἀνέργους τῆς χώρας νὰ ἐργαστοῦν, μὲ τὴ λογικὴ «καλύτερα ἐργαζόμενος καὶ κακοπληρωμένος, παρὰ ἄνεργος».

Συνέχεια →

Αποφάσεις

Της Σέβης Κωνσταντινίδου*

Ξυπόλητος και με κοντό το παντελόνι  τρέχει στην τελευταία την στροφή,
εκεί,  ανάσες παίρνει  καθώς το στήθος το μικρό φουσκώνει  ξεφουσκώνει …
αυτή την πεταλούδα ποτέ δεν θα την φτάσει,
ατέλειωτο κυνηγητό και πάντα τον νικάει
στο ίδιο το σημείο, εδώ, σαν φτάσει πάντα χάνει.

Συνέχεια →

H ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν θεωρήσει τον τουρισμό ως τη ναυαρχίδα της οικονομίας μας. Για τον λόγο αυτό είχαν κατασκευαστεί σειρά ξενοδοχείων ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 1960, κάποια από τα οποία έχουν καταντήσει ερείπια και είχε λειτουργήσει το καταστροφικό για αρκετούς παθιασμένους με τον τζόγο καζίνο, που έφερε την ελληνικότατη ονομασία «Μον Παρνές»! Ότι η χώρα μας είναι ελκυστική, όπως και άλλες μεσογειακές χώρες, για θερινές διακοπές είναι αναμφισβήτητο. Εκείνο που δεν θέλουμε να δεχθούμε είναι ότι οι «εταίροι» μας ήδη από τη δεκαετία που γράψαμε μας προόριζαν για χώρα του τουρισμού και των συνεδρίων. Θεωρούσαν δηλαδή ότι δεν ήμασταν άξιοι για τίποτε άλλο παρά για να τους υπηρετούμε φορώντας τη στολή του υπηρέτη που ακούει στο ελληνικότατο όνομα «γκαρσόν»! Και εμείς αποδεχθήκαμε αυτόν τον ρόλο!

Συνέχεια →

Το πλεόνασμα ρεκόρ και ο οικονομικός αναλφαβητισμός

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Ανάλυση

Η Ελλάδα εμφάνισε ένα πρωτογενές πλεόνασμα ρεκόρ (3,9% του ΑΕΠ ή 6,9 δις €) για μία υπερχρεωμένη χώρα με χρεοκοπημένες τράπεζες, με μηδενικές επενδύσεις, με μείωση του πληθυσμού της και γενικότερα με θλιβερά οικονομικά μεγέθη – δίνοντας ανόητα την ευκαιρία στον κ. Σόιμπλε να ισχυρισθεί πως δεν υπάρχει ανάγκη διαγραφής χρέους. Δεν αμφισβητούμε βέβαια τα νούμερα, αφού αυτά ανακοίνωσαν οι στατιστικές υπηρεσίες – σημειώνοντας όμως πως το μόνο που τεκμηριώνουν είναι η μεταφορά των χρεών από το δημόσιο στους ιδιώτες μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, της μείωσης των εισοδημάτων κοκ., με τελικό παραλήπτη τους δανειστές της χώρας.

Συνέχεια →

Αν ήμουν πρωθυπουργός

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Δεν θα υπέγραφα την αξιολόγηση, θα κατέθετα αμέσως αγωγή εναντίον των παράνομων δανειακών συμβάσεων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο (θα προτιμούσα το Συνταγματικό της Γερμανίας γνωρίζοντας από προσωπική εμπειρία πως είναι δίκαιο, αλλά δεν επιτρέπεται)  και θα προέβαινα σε αναβολή πληρωμών έως ότου αποφασίσει – καταργώντας φυσικά τα μνημόνια.

Ταυτόχρονα θα κατέθετα αγωγή αποζημίωσης εναντίον των «θεσμών» ύψους 1 τρις €, όσο δηλαδή η ζημία που προκάλεσαν στην ελληνική οικονομία, μία δεύτερη εναντίον της ΕΚΤ για την παράνομη διακοπή της ρευστότητας το 2015 και το κλείσιμο των τραπεζών, καθώς επίσης μία τρίτη εναντίον της Γερμανίας – για τις πολεμικές επανορθώσεις που ασφαλώς δικαιούμαστε. Παράλληλα θα κατέθετα αγωγές εναντίον όλων των βουλευτών και των ελληνικών κομμάτων που ψήφισαν τα μνημόνια και το PSI, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν – ενώ θα ζητούσα από το ευρωπαϊκό δικαστήριο να αναιρεθεί το PSI, ως παράνομο και καταχρηστικό.

Συνέχεια →

Survivor και τηλεοπτικός δαρβινισμός

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Στις παραμονές της κρίσης, τα νούμερα τηλεθέασης έδειχναν ότι το ενδιαφέρον του κοινού για τα ριάλιτι είχε ξεθυμάνει. Ομως φέτος ένα κλασικό ριάλιτι, το «Survivor», αναγεννιέται από τις στάχτες του.

«Γιατί τώρα;» αναρωτιέται κανείς. Γιατί, αφού αυτό το τηλεοπτικό είδος είχε κάνει τον κύκλο του, επιστρέφει στα μνημονιακά χρόνια και μάλιστα βρίσκει μεγάλη απήχηση;

Συνέχεια →

Τσιμπήματα

Του Δημήτρη Γ. Μαγριπλή*

«αν και όσο και να τσιμπιέται κανείς, δεν ξυπνά από τον εφιάλτη…»

– Πες μου είναι αλήθεια;, φώναξε η γυναίκα μου.

Τα έχασα. Την κοίταξα έκπληκτος και συνέχισα να πίνω καφέ. Πάνω που θα άναβα τσιγάρο το ερώτημα έγινε επανάληψη. Στον ίδιο τόνο. Κοίταξα γύρω μου. Κανείς.  Σε μένα απευθυνόταν.  Ανασκουμπώθηκα και άρχισα να κάνω αυτοκριτική του τελευταίου εικοσιτετραώρου. Τίποτα. Καθαρός και αγνός. Προς τι λοιπόν η ερώτηση; Έπρεπε μάλλον να απαντήσω.

– Μου δίνεις το τασάκι, είπα δειλά.

Με κοίταξε απαξιωτικά και επανέλαβε το ερώτημα. Απόρησα. Σηκώθηκα και έκοψα μια φέτα ψωμί την βούτηξα μέσα στον καφέ. Αφού  μαύρισε την έβαλα με περίσκεψη στο στόμα μου. Πίκρα, πρέπει να βάζω και λίγη ζάχαρη. Επανέλαβα δις και κατόπιν με ελαφρύ βηχαλάκι καθάρισα τις φωνητικές μου χορδές.

Συνέχεια →

Η διατροφική επάρκεια στις συνθήκες εξόδου απο το ευρώ

Του Γιάννη Περάκη*

Ο διάλογος αλλά και η «πολεμική» που έχει ξεκινήσει για το θέμα της εξόδου απο τη ευρωζώνη μέσα στην πατρίδα μας δημιουργεί τις προυποθέσεις να «μιλήσουμε» επιτέλους συγκεκριμμένα και οι διαφωνίες μας ή οι συμφωνίες μας να μην εξαντλούνται σε θεωρητικά ζητήματα μόνο, χωρίς καμμιά διάθεση υποτίμησης τους. Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο πρέπει η άποψη μας να είναι τεκμηριωμένη και κα-τανοητή.

Ακούμε καθημερινά ότι : «Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα» ή «Αν πάψουν οι εισαγωγές, τελειώσαμε, θα πεινάσουμε», είναι έτσι;    

Αυτάρκεια προιόντων φυτικής παραγωγής

Συνέχεια →

Το χέρι που δίνει

Του π. Δημητρίου Μπόκου*

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας

κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,

ἕναν ὦμο ν’ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,

ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,

ἔστω καὶ μιὰ φορά;

Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ

γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

Ἕ­να αἰχ­μη­ρό­τα­το βέ­λος ρί­χνει κα­τευ­θεί­αν στὴν καρ­διὰ τῆς  βο­λι­κῆς μας ἐ­πα­νά­παυ­σης ὁ ποι­η­τὴς Ντί­νος Χρι­στι­α­νό­που­λος μὲ τοὺς στί­χους αὐ­τούς. Ποι­ὸς κά­θε­ται νὰ σκε­φθεῖ τὸν ἄλ­λο, τὴ στιγ­μὴ ποὺ ἐ­μεῖς εἴ­μα­στε μιὰ χα­ρά;

Κι ὅ­μως αὐ­τὴ θά ’­πρε­πε νὰ εἶ­ναι ἡ μό­νι­μη ἀ­γω­νί­α καὶ ἀ­νη­συ­χί­α μας. Πῶς γί­νε­ται νὰ χαι­ρό­μα­στε τὴ ζω­ή μας ἀ­νέ­με­λα, ὅ­ταν ἄλ­λοι πα­ρα­δί­πλα ὑ­πο­φέ­ρουν; Ἡ ἀ­δι­α­φο­ρί­α δὲν μπο­ρεῖ νὰ ἔ­χει θέ­ση στὴ ζω­ὴ τοῦ Χρι­στια­νοῦ. Χρι­στια­νὸς ση­μαί­νει νὰ εἶ­σαι τοῦ Χρι­στοῦ. Καὶ ὁ Χρι­στὸς ἔ­ζη­σε μό­νο γιὰ τοὺς ἄλ­λους. Κα­θό­λου γιὰ τὸν ἑ­αυ­τό του. «Ἑ­αυ­τὸν ἐ­κέ­νω­σεν» (Φιλ. 2, 7). Τὸν σταύ­ρω­σε γιὰ μᾶς.

Συνέχεια →