Ανάπτυξη

Του Χρήστου Σκανδάμη*

Οι καλοί μας οι εταίροι,

Σόιμπλε και συνεταίροι,

τραπεζών οι στυλοβάτες

και των αγορών προστάτες,

Συνέχεια →

Τα σκουπίδια της πολιτικής και οι άνθρωποι των αγώνων

Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου*

Μια αγωνιστική «παράσταση» τελείωσε, ο αγώνας συνεχίζεται!

Με τα μούτρα στην δουλειά έχουν πέσει οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα από χθες το βράδυ που ανακοινώθηκε η μη συνεχίσει των κινητοποιήσεων από την ΠΟΕ ΟΤΑ.

Κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες μιας δύσκολης εργασίας δίνουν την μάχη με τα σκουπίδια για δώσουν στους πολίτες της πόλης καθαρές, από τα μικρόβια και τη δυσοσμία.

Τα σκουπίδια έμειναν 11 ημέρες στους δρόμους των πόλεων και των χωριών και την ευθύνη αποκλειστικά και μόνο έχει η κυβέρνηση αφού με την πολιτική της προκάλεσε την ομόφωνη απόφαση του ελεγκτικού συνεδρίου που τους έδειξε την πόρτα της απόλυσης.

Συνέχεια →

Ο  Νικόλας (Μικρή διδακτική ιστορία)

Του  … “Δίκαιου Αριστείδη”

Ο Νικόλας ξεχώριζε από τους άλλους από το έκδηλο πάθος του. Μην φανταστείτε αλκοόλ, τσιγάρα, ναρκωτικά και άλλα συναφή. Είχε ροπή προς το φαγητό, εξ’ ου και τα ασυμμάζευτα κιλά του, αλλά το βαθύ πάθος του ήταν οι κομμουνιστές. Για την ακρίβεια το κυνήγι των κομμουνιστών. Ενσάρκωναν για το Νικόλα το απόλυτο κακό, κάτι σαν τον Σατανά για τους χριστιανούς, τον Αριμάν για τους ζωροάστρες, τον άπιστο για τους ισλαμιστές. Αυτήν τη βαθειά φοβία, όπως θα ’λεγαν κι οι ψυχολόγοι, του την είχε εμφυσήσει στο χωριό του ένας παλιός χωροφύλακας, με στραβοχυμένη όψη που περηφανευόταν ότι έχει σφάξει δεκάδες μετά τον πόλεμο και στον εμφύλιο.

Συνέχεια →

Η απόφαση eurogroup για λιτότητα έως το 2060 και οι γελοίοι γελωτοποιοί του ΣΥΡΙΖΑ

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Η απόφαση του χθεσινού eurogroup είναι απελπιστικά σαφής. Για την κυβέρνηση δημιουργεί προβλήματα επικοινωνιακής φύσης. Για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα όμως, αποτελεί μία ακόμη ταφόπλακα και υποθήκευση του μέλλοντος έναντι των τοκογλύφων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και του «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε» των ξένων και Ελλήνων αρπακτικών που ονομάζουν «επενδυτές».

Η σύνοψη είναι τούτη:

Συνέχεια →

Απάτες, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

1. Η αντίθεση Σόιμπλε-Μέρκελ. Απάτη. Αυταπάτηγια όσους πείσθηκαν από μια τόσο ναΐφ ανάλυση. Ψευδαίσθησηγια όσους τους πίστεψαν.
2. Η αντίθεση Ευρωπαϊκής Ενωσης-ΔΝΤ. Ελεγχόμενη και πάντως εξελισσόμενη σύμφωνα με τους όρους του δικού τους παιγνίου. Συνεπώς απάτηο συνυπολογισμός της σε μια εθνική στρατηγική (αν αυτή υπήρχε). Αυταπάτη για όσουςπίστεψαν ότι μπορούν να εντάξουν στο δικό τους οπλοστάσιο μια ισχύ που δεν ελέγχουν. Ή που νόμισαν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν μια ισχύ, εθελοτυφλώντας απέναντι στους κανόνες και τους συσχετισμούς που τη διέπουν. Ψευδαίσθηση για όσους νομίζουν ότι τα παραμύθια δεν τα τρώνε οι δράκοι.
3. Οι διακηρύξεις Τσίπρα περί ρήτραςγια τη ρύθμιση του χρέους προκειμένου να λάβει τα μέτρα εκείνος (πρώτη απάτη) και να τα εφαρμόσει στη συνέχεια ο επόμενος (δεύτερη απάτη) – και οι δύο απάτες με τη μία!

Συνέχεια →

Ιστορίες από το ανεπιθύμητο μέλλον ή όταν το παρελθόν βαραίνει στο παρόν

Του Αλέκου Αναγνωστάκη*

Με αφορμή τη δημόσια συζήτηση που γίνεται λόγω του θανάτου  του Κ. Μητσοτάκη ας ρίξουμε μια ερευνητική ματιά σε ορισμένα περιστατικά που φωτίζουν τη διαμόρφωση της ελληνικής οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας.

Γερμανία 12 Οκτωβρίου 1847.

Ιδρύεται στο Βερολίνο, πρωτεύουσα του τότε Βασιλείου της Πρωσίας, η Siemens  από τον μηχανικό και εφευρέτη  Werner Siemens  (1816-1892) και τον μηχανικό Γιόχαν Χάλσκε (1814-1890).

Είκοσι δύο  χρόνια αργότερα, το 1870, ο Georg Siemens, ανιψιός του Werner Siemens, συμμετέχει στην ίδρυση της Deutsche Bank και  γίνεται ο ανώτερος διευθυντής της. Από τότε η Deutsche Bank εξελίσσεται σε κύριο τραπεζικό οίκο της Siemens.

Συνέχεια →

Πολιτική και ποδόσφαιρο…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Το μπάχαλο, που αντικρύσαμε  στον τελικό του ποδοσφαιρικού κυπέλλου αποτελεί περισσότερο ή λιγότερο πιστό αντίγραφο της πολιτικής μας πραγματικότητας.

Κάποτε οι ποδοσφαιρικές ομάδες, όπως και τα πολιτικά κόμματα, είχαν κατά το μάλλον ή ήττον κάποια προσωπικότητα. Σήμερα τόσο οι ομάδες όσο και τα κόμματα στερούνται οποιασδήποτε ταυτότητας. Στην πολιτική το «αριστερά», και «δεξιά», το  «κέντρο» ή τα οποιαδήποτε ενδιάμεσα παρένθετα στερούνται νοήματος. Είναι απλά παραπλανητικές ετικέτες.

Συνέχεια →

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Κυριακή αποκλήθηκε η ημέρα, η τελευταία της εβδομάδας, η αφιερωμένη στον Κύριό μας και Θεό μας. Μικρό είναι το νόημα των υπολοίπων ημερών. Οι τέσσερες πρώτες λαμβάνουν, αν και όχι ακριβώς,  το όνομά τους εκ του αριθμητικού που τις προσδιορίζει. Η πέμπτη δηλώνει ότι κατά τους Ιουδαίους ήταν ημέρα προπαρασκευής για την ημέρα του Θεού, το Σάββατο δηλαδή, που ως λέξη εισήχθη και στην ελληνική γλώσσα. Κατά τη χριστιανική εποχή η Κυριακή, η ημέρα του Κυρίου, υποκατέστησε το Σάββατο ως ημέρα του Θεού και την ημέρα την αφιερωμένη στον θεό ήλιο από τους ειδωλολάτρες.

Συνέχεια →

Τα πρωθυπουργόπουλα

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Τρέμε, Γληνέ! φρίξον, Συκουτρή! άπαγε, Σβορώνε! Υστερα από ενδελεχείς έρευνες του κ. Λιάκου, της κυρίας Δραγώνα και νεαράς τινός ιστορικού που κυκλοφορεί στις σελίδες ιοφόρου εφημερίδας, αποδεικνύεται περίτρανα η συνέχεια του ελληνισμού από την Ομηρική εποχή έως την εποχή του κ. Μπαλτά.

Τρανή απόδειξη η λέξη γαρδούμπα. Προέρχεται από τη λέξη γαρδούμιον. Το οποίον γαρδούμιον, ως φαίνεται, κατανάλωνε τότε το αρειμάνιο προγονικό με την ίδια ανεξήγητη απόλαυση που το χαρίεν απογονικό χλαπακιάζει σήμερα τη γαρδούμπα.

Προφανώς, την ίδια σχέση γαρδουμίου-γαρδούμπας είχε υπ’ όψιν του ο Χομπσμπάουμ, όταν διαπίστωνε ότι «με την Καταστροφή του 1922 οι Ελληνες ξεριζώθηκαν από τη Μικρά Ασία ύστερα από τρισχιλιετή συνεχή και αδιάλειπτη παρουσία». Αϊ-στο-διάολο! Είδατε σε τι γκάφα μπορεί να οδηγήσει έναν επιφανή ιστορικό μια γαρδούμπα;

Συνέχεια →