Αρχείο ετικέτας Σταμάτης Πορτελάνος

Ο ά-σωτος ιός και η ανέγκλειστη Ανάσταση

Ο ά-σωτος ιός και η ανέγκλειστη Ανάσταση

Του Σταμάτη Πορτελάνου*

Ο Jung θεωρεί ότι αποτελεί σχεδόν γελοία προκατάληψη το να μη δεχόμαστε άλλη πραγματικότητα πέραν της σωματικής. Σημειώνει ότι η μόνη μορφή πραγματικότητας για την οποία έχουμε άμεση γνώση είναι η ψυχική. Ποιος, όμως, μας δίνει αναγωγές για να κατανοήσουμε τη φύση μας και τον εαυτό μας; Αυτό θα όφειλε να είναι το πρόταγμα και το πρόσταγμα μιας γενικής παιδείας, η οποία διασώζει την καλλιέργεια της ψυχής.

Πραγματολογικά μπορούμε να αντλήσουμε παραδείγματα από την ιστορία και όχι από αφηρημένες σκέψεις ή ιδεοληψίες. Η ιστορία με τις επιστήμες και τους κλάδους τους είναι απαραίτητη για να μελετήσουμε και να ερμηνεύσουμε τη ζωή και την εξέλιξή της. Ο μεταδιδόμενος ιός (νέος κορωνα-ϊός) είναι μια ά-λογη, απείθαρχη φθοροποιός ύλη γι’ αυτό ανεξέλεγκτα δρά και προσβάλλει χωρίς διακρίσεις ά-λογα και έλ-λογα όντα. Είναι α-ταξικός δεν υπολογίζει αξιώματα, κοινωνικές τάξεις και κατηγοριοποιήσεις ανθρώπων πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων  πιστών, αγνωστικιστών, απίστων, επιστημόνων και μη.  Ως θανατη-φόρος ιός είναι, οντολογικά, χωρίς συνείδηση, δηλαδή εγγενώς ασυνείδητα ά-σωτος. Γι’ αυτό και δεν  έχει ούτε απαιτείται κάποια επιστροφή (σωτηρία), υπό την έννοια υγιούς συνειδητής κατάστασης και αλλαγής τρόπου ύπαρξης. Και τούτο επειδή στερείται βούλησης για μεταστροφή σε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που «είναι» και «έχει». Έτσι, θα παραμείνει ά-σωτος και ολέθριος ιός, παράγοντας απώλειας, αφού δεν έχει αυτογνωσία, αλλά και γνώση ποιον ανώτερό του, οντολογικά, πολεμάει.

Ερίζουμε για την παιδαγωγική του θρησκευτικού μαθήματος; – πολιτισμικές «κατασκευές»

Ερίζουμε για την παιδαγωγική του θρησκευτικού μαθήματος; – πολιτισμικές «κατασκευές» [1]

Σταμάτη Πορτελάνου

Οι μεθηλικιώσεις στον πολιτισμό-διαγενεαλογική ηθική

Η διαλεκτική μεταξύ των διαφορετικών προσεγγίσεων για το χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών λόγω της φύσης του απαιτεί νηφάλιο λόγο με επιχειρήματα και αλληλοκατανόηση για το εφικτό, αλλά και το ορθολογιστικά ανέφικτο. Απαιτείται για τη θρησκευτική παιδεία Λόγος από φωτισμένους νόες και «πνεύμα εγκαινίζον και ευθές» ανεξάρτητο σκοπιμοτήτων, ιδεοληψιών και θρησκευτικομηδενιστικών ή πνευματομηδενιστικών και εθνομηδενι-στικών ρευμάτων. Όλα αυτά διαιρούν και αποσυντονίζουν την καθολικότητα ενός πολιτισμού ιστορίας και ταυτότητας. Ειρήσθω εν παρόδω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση Εθνών-κρατών υιοθετεί και στηρίζει τη σύνθεσή της από διαφορετικές εθνικές ταυτότητες. Εξάλλου ο Χριστιανισμός συνιστά σπλάχνο του πολιτισμού της, παρά τις αντίθετες ιδεοληψίες.

Συνέχεια