Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ

Του Κώστα Υψηλάντη

Η Στέλλα είχε από μικρή όνειρο να γίνει αεροσυνοδός όταν μεγαλώσει. Ήθελε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και να μάθει πολλές γλώσσες για να μπορεί να συνεννοείται με τους κατοίκους όλων των ηπείρων. Της άρεσε να ταξιδεύει με τα αεροπλάνα που θαύμαζε καθώς τα έβλεπε να διασχίζουν τον  ουρανό.

Οι γονείς της δεν ήθελαν να φέρουν καμία αντίρρηση στην επιθυμία του μονάκριβου παιδιού τους που το είχαν μεγάλη αδυναμία. Την παρακολουθούσαν με μια ανείπωτη στοργή όταν έπαιζε με τις φίλες της προσέχοντας την με υπερβολική φροντίδα να μην χτυπήσει. Στην Στέλλα δεν άρεσε η στενή αυτή επιτήρηση αλλά δεν ήθελε να τους στεναχωρήσει με τις υποδείξεις της.

Συνέχεια →

Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η πρόσφατη σύσκεψη των ηγετών Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου στο Κάιρο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των τριών χωρών θεωρήθηκε ότι αποτελεί απαρχή αισιόδοξης προοπτικής γα τη συνεργασία προς αξιοποίηση των σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στις ΑΟΖ των τριών χωρών. Κάθε σύσκεψη, που καταλήγει σε κατ’ αρχήν συμφωνία και κοινή δήλωση για τις ενέργειες που πρέπει να ακολουθήσουν, πρέπει να χαιρετίζεται με ικανοποίηση. Θα ήταν όμως αφελής στάση ο ενθουσιασμός χωρίς ανάλυση του συνόλου των παραμέτρων, που σχετίζονται με το θέμα της σύσκεψης.

Συνέχεια →

Περιμένοντας το επόμενο κραχ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη*

Με πρόκληση στην λογική ισοδυναμούσαν οι ερμηνείες, εντός και εκτός Ελλάδας, που επιστρατεύτηκαν για να εξηγήσουν την απότομη πτώση των τιμών των μετοχών στις διεθνείς αγορές και το βραχύβιο ράλι στα επιτόκια των ομολόγων, που ως κοινό παρανομαστή είχαν – για μια ακόμη φορά – τις ελληνικές ευθύνες. Εν ολίγοις, η αιτία που το τριήμερο 14 – 16 Οκτωβρίου δοκιμάστηκαν οι αντοχές του διεθνούς συστήματος βρίσκεται στην Ελλάδα, η οποία με την απρόβλεπτη και παρακινδυνευμένη συμπεριφορά της, όταν έθεσε θέμα διακοπής της χρηματοδότησης από το ΔΝΤ και πρόωρης εξόδου από το Μνημόνιο, έθεσε σε κίνδυνο μια ομαλά λειτουργούσα αγορά…

Συνέχεια →

Φυσάει κόντρα σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο

Του Γιώργου Κρεασίδη

Οι λαοί στους δρόμους πνοή ελπίδας με άρωμα ανατροπής – Πάνω από 100.000 διαδηλωτές έκαναν μπάχαλο τις Βρυξέλλες. Κινητοποιήσεις σε όλη την ΕΕ

Ζεστός άνεμος ελπίδας έρχεται από τις δυναμικές εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών στην Ευρώπη. Μέσα στο βάθεμα της κρίσης οι αγώνες αυτοί είναι σημάδια πως η ευρωπαϊκή εργατική τάξη δοκιμάζει να βγει στο προσκήνιο. Δίνουν την ελπίδα ότι θ’ αμφισβητηθεί η πρωτοκαθεδρία των εθνικιστών και της Ακροδεξιάς στην έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας λόγω της δογματικής φιλοΕΕ γραμμής στην πλειοψηφία της ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Συνέχεια →

O EΛΕΗΜΩΝ ΕΠΑΙΤΗΣ

Του Κώστα Υψηλάντη

Από τις πιο πλούσιες οικογένειες της μεγαλούπολης ήταν η οικογένεια του  μεγαλοβιομήχανου Γεωργίου Σαράφη. Δέκα τέσσερα μεγάλα εργοστάσια που παρήγαγαν από απλές οικιακές συσκευές ως κονσέρβες και πλαστικά όλων των ειδών, ήταν στην ιδιοκτησία του. Είχε 2500 εργάτες και υπαλλήλους προσωπικό και 18000 πελάτες σε όλη την χώρα. Οι δουλειές των εργοστασίων του είχαν αρχίσει από τον καιρό του παππού του, αλλά κι αυτός και ο πατέρας του είχαν φανεί  αντάξιοι συνεχιστές του έργου του. Από τα χαράματα, ήταν μόνο με ένα καφέ κι ένα τσιγάρο, έκανε την πρωϊνή του περιπολία  στα εργοστάσια γιατί ήθελε να βλέπει από κοντά την καλή έναρξη της δουλειάς. Οι διευθυντές, υπάκουοι σε κάθε εργασιακή επιθυμία του, τον είχαν και σαν πρότυπο και «υπόδειγμα καλού οικογενειάρχη» πολύτεκνης οικογένειας. Με την γυναίκα του Ελένη, είχαν αποκτήσει επτά παιδιά, τέσσερεις γιούς και τρεις  θυγατέρες. Το έβδομο παιδί τους, το μικρότερο, τώρα τέλειωνε το Λύκειο και ήθελε να σπουδάσει παιδαγωγός, το έλεγαν Χαράλαμπο, όνομα με ουσία, ήταν μια ζωντανή χαρά.

Συνέχεια →

Να οι «υποκινητές» κ. Λομβέρδο

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Ας δούμε τι συμβαίνει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στο πλαίσιο της… «δημόσιας και δωρεάν Παιδείας»:

Συνέχεια →

Στο κατώι του χρόνου: εξοπλισμός του τσοπάνη

Του Νίκου Χρ. Παπακωνσταντόπουλου*

Εκτός από το ταγάρι, που τις περισσότερες φορές δεν περιέχει τίποτα περισσότερο από ψωμί με τυρί διπλωμένο στην πετσέτα και νεροκολόκυθο ή παγούρι με νερό, μπορεί και λίγο κρασάκι, για να λημερίσει μακριά από το κονάκι του ο τσοπάνης, τον εξοπλισμό του συμπλήρωναν η κάπα, το σελάχι και η (γ)κλίτσα.

Συνέχεια →

Η λύση για το πρόβλημα του χρέους

Του Κώστα Λαπαβίτσα*

Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί η ημερίδα »Χρέος και Τράπεζες» στο Πάντειο, η οποία διοργανώνεται από συλλογικότητες της Αριστεράς. Στόχος της είναι η συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων και κοινωνικών φορέων που θα συζητήσουν ανοιχτά τα δύο αυτά καίρια θέματα, καθώς υπάρχει έντονη ανάγκη για πειστικές ριζοσπαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της ημερίδας θα παρουσιαστούν σχετικές επιστημονικές εργασίες, αλλά ο κύριος κορμός της θα είναι ο διάλογος με τους παρευρισκόμενους τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό σκέλος των δύο θεμάτων. Με αφορμή τη δράση αυτή αναρτάται και το παρακάτω κείμενο ειδικά για το δημόσιο χρέος.  

Συνέχεια →

Παστίλιες για τον καρκίνο*

Του Γιάννη Στρούμπα

Η ζωή επιφυλάσσει διαρκώς νέες παραστάσεις. Φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με πρωτόγνωρες καταστάσεις, τις οποίες εκείνος καλείται να τις χειριστεί με τρόπο επωφελή για τον ίδιο. Συμβαίνει όμως συχνά να καταντά η ζωή «μια θάλασσα νεκρή». Εκεί μόνο οι μνήμες μοιάζουν ικανές να χαρίσουν ζωτικές ανάσες. Ανάσες ποτισμένες από το παρελθόν στο οποίο αναφέρονται, από το άρωμά του. Η θετική τούτη φόρτιση περιορίζεται, ωστόσο, από το ενδεχόμενο το παρελθόν να ’χει σκουριάσει. Οι δύο λειτουργίες, η θετική και η αρνητική, ορίζουν το εύρος των δυνατοτήτων της μνήμης, η οποία άλλοτε λυτρώνει κι άλλοτε καθηλώνει, μεταβαλλόμενη σε τροχοπέδη στην πορεία προς το μέλλον. Τους παράγοντες που μπλοκάρουν την υγιή εξέλιξη της ζωής πραγματεύεται ο Χάρης Μελιτάς στην ποιητική του συλλογή «Άρωμα σκουριάς», με τον υπότιτλο «Χαϊκού με τίτλο», υπότιτλο προσδιοριστικό του είδους των ποιημάτων.

Συνέχεια →