Μείωσαν μισθούς. Μείωσαν συντάξεις. Φέρνουν προ των πυλών του ξεσπιτώματος εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες με τους πλειστηριασμούς. Βυθίζουν ακόμα πιο βαθιά στα χρέη και στην απόγνωση εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο,τι κάνουν με το τρίτο Μνημόνιο ισοδυναμεί με αγριανθρωπισμό επί τρία, αφού έρχεται να προστεθεί στην ήδη συντελεσθείσα καταστροφή των δυο προηγούμενων Μνημονίων.
Και τώρα διαπράττουν το έγκλημα των εγκλημάτων!
ΑΥΞΗΣΗ ΦΟΡΩΝ
Ό,τι ακριβώς διαβάζαμε στους προϋπολογισμούς των προηγούμενων χρόνων, με ευθύνη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τα ίδια ακριβώς γράφει κι ο προϋπολογισμός της υποτιθέμενης αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένας ταξικός προϋπολογισμός που δημιουργεί νέα βάρη στον λαό ο οποίος συνεχίζει να σηκώνει το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2016 που δόθηκε στη δημοσιότητα προχθές Παρασκευή, 20 Νοεμβρίου 2015, γράφτηκε κατ’ εφαρμογή του Μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στις 19 Αυγούστου με τους πιστωτές, σηματοδοτώντας την ολοκληρωτική της παράδοση σε ΕΕ και ΔΝΤ. Στο 10ουποκεφάλαιο μάλιστα του 3ου κεφαλαίου παρουσιάζονται λεπτομερώς οι δημοσιονομικές παρεμβάσεις της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης για τα έτη 2015-2016. Πρόκειται για το νέο Μνημόνιο, απλώς οι πολιτικοί απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ αποφεύγουν να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να διασκεδάζουν τις αλγεινές εντυπώσεις που δημιουργεί η στροφή 180 μοιρών που έχουν κάνει. Με βάση λοιπόν τις δικές τους προβλέψεις η δημοσιονομική προσαρμογή του 2015 είναι 1.541,2 εκ. ευρώ και 5.732,5 εκ. ευρώ για το 2016. Σύνολο 7.273,7 εκ. ευρώ.
Άλλο ένα «ενιαίο» κατ’ ευφημισμόν μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους κόβεται και ράβεται με βάση τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΔΝΤ. Το «ενιαίο μισθολόγιο» των δημοσίων υπαλλήλων που θεσπίστηκε το 2011 με στόχο δήθεν να εξισωθούν οι αμοιβές τους, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα των Μινχάουζεν (γνωστός γερμανός βαρώνος για τα ψέματά του) του πολιτικού μας συστήματος. Ποτέ το μισθολόγιο δεν υπήρξε ενιαίο, αφού με την περιβόητη «προσωπική διαφορά» διατηρήθηκαν οι ανισότητες με αποτέλεσμα η «αριστοκρατία» των δημοσίων υπαλλήλων να έχει μισθούς κατά 500 – 700 ευρώ μεγαλύτερους από τους πληβείους. Βάσει των επίσημων στοιχείων, στο ενιαίο μισθολόγιο υπάγεται σήμερα το 68% των εργαζομένων στο Δημόσιο, το 31% είναι σε καθεστώς ειδικού μισθολογίου, ενώ το υπόλοιπο 1% απασχολείται βάσει διαφόρων άλλων συμβάσεων.
Ι. Στην αναμονή για το ν/σχ για το «μισθολόγιο Α. Τσίπρα»
Αναμένοντας να βγεί επίσημα από το καβούκι του το μισθολόγιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-Θεσμών, πέρα από τις διαρροές, παρουσιάζω τι ισχύει αυτή τη στιγμή (μισθός Δεκεμβρίου 2015) για τις κρατήσεις. Στη συνέχεια δίνω κάποια «σπαράγματα» για την εξέλιξή τους την τελευταία εικοσαετία. Το θεωρώ φρόνιμο, ώστε να είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε και ως προς το περιεχόμενο των κρατήσεων και φυσικά συνδικαλιστικά / πολιτικά σε όλες τις διαστάσεις του. Πάντως θεωρώ πως υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία, που αναμένονται να αποσαφηνιστούν όταν βγει επίσημα στη δημοσιότητα όλο το σχετικό ν/σχ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ι) Εισαγωγικά
Το 3ο Μνημόνιο-Συμφωνία μεταξύ θεσμών και 4ης μνημονιακής κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και με τις πλάτες των αμιγώς μνημονιακών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι), είναι γεγονός.
Σ’ αυτό το σημείωμα θα κάνουμε κάποιες απόπειρες συσχετισμού του επερχόμενου μισθολογίου 1/1/2016 με αυτό του 1/11/2011 με στόχο να φωτιστούν οι σχέσεις του με το νέο συνταξιοδοτικό-ασφαλιστικό περιβάλλον και προς τρεις κατευθύνσεις. Δηλαδή:
α) πως θα επηρεάσει την περεταίρω μείωση των συντάξεων μέσω των χαμηλότερων νέων βασικών μισθών, β) πως θα μειωθούν επί πλέον τα καθαρά των εργαζόμενων μέσω των αυξημένων αναμενόμενων κρατήσεων και γ) ποιά θα είναι η επίπτωσή του στον ευρύτερο «κοινωνικό μισθό» των εργαζομένων ως πολιτών (ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη, άμεση φορολογία, έμμεση φορολογία-ΕΝΦΙΑ, σεισάχθια-δάνεια-κατασχέσεις, κλπ). Για διευκόλυνση θα υπάρχει μια μικρή «εισαγωγή» με κάποια στοιχεία και ένα «συμπέρασμα» για το θέμα.
Στη συνέχεια των σκέψεων και προτάσεων σε άρθρο μου (26-09-2015) και με τίτλο “Σκέψεις και προτάσεις για το επερχόμενο μισθολόγιο στο Δημόσιο και στην εκπαίδευση” έχουν δει το φως της δημοσιότητας:
Ι) Στοιχεία για τον προϋπολογισμό του 2016
ΙΙ) Οι προτάσεις και αρχιτεκτονική της «Επιτροπής Σοφών» για το νέο ασφαλιστικό –συνταξιοδοτικό και οι επισημάνσεις του Υπ. Εργασίας κ. Κατρούγκαλου
ΙΙΙ) Διαρροές με πίνακες, παρατηρήσεις και επί μέρους στοιχεία για το επερχόμενο μισθολόγιο.
Επομένως με μικρές πιθανότητες λανθασμένων εκτιμήσεων –λόγω και της υπερβάλλουσας ταχύτητας που ψηφίζονται όλα τα μνημονιακά μέτρα και αναδιαρθρώσεις – βάσιμα μπορούμε να εκτιμήσουμε την γενική κατεύθυνση του νέου μισθολογίου με αρχή εφαρμογής την 1/1/2016.
Μελετώντας όλα αυτά τα δεδομένα θεωρώ ότι έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
α) Έχει ταυτόχρονα και ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Ι) Μικρή ιστορική εισαγωγή
Όταν η ΤΙΝΑ (δηλ. η στρατηγική ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, άλλος δρόμος στον καπιταλισμό, δηλαδή πέραν των μορφών του νεοφιλελευθερισμού] εισήλθε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στο πολιτικό προσκήνιο, η χώρα μας μόλις είχε προσδεθεί στην ΕΟΚ (Ε.Ε.). Είχε όμως μεγάλη αγροτοκτηνοτροφική και αλιευτική παραγωγή, δεν είχε ξεκινήσει η αποβιομηχάνιση, διατηρούσε εθνικό νόμισμα (με πληθωρισμό) και κόντευε να αποπληρώσει τα χρέη του 19ου και 20ου αι.
α) Στο επίπεδο των μισθών του δημοσίου είχαμε: κατάργηση της ατομικής αξιολόγησης, στην αρχή αριθμητικό «διπλασιασμό» του μισθού με αυξανόμενο όμως πληθωρισμό, την απεξάρτηση του βαθμού από το μισθό, την εισαγωγή 16 χρονοκλιμακίων ανά 2 ζυγά έτη, την εισαγωγή (μέχρι το 1997) την εισαγωγή του χρονοεπιδόματος στα μονά έτη 4% επί του εκάστοτε βασικού, την εισαγωγή της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (Α.Τ.Α.) και την διατήρηση των «δώρων», δηλ. 13ου και 14ου μισθού. Γι’ αυτό το 1ο μεγάλο ξέσπασμα καθυστέρησε (1988).
Τι σημαίνει ότι ανήκομεν στη Δύση; Αλήθεια τι έχει μείνει ζωντανό από το τρίπτυχο της Γαλλικής επανάστασης, ελευθερία-ισότητα-αδελφοσύνη; Ακόμα και η έμμεση δημοκρατία έχει προ πολλού εκπέσει σε ολιγαρχική δημοκρατία. Εκτός και αν το ανήκομεν στη Δύση, στην Εσπερία, σημαίνει την επιθυμία μας να εξισωθούμε με αυτό που είναι η Δύση. Ο νεωτερικός εξατομικευμένος δυτικός άνθρωπος, ο homo economicus, είναι μία μηχανή παραγωγής ατομικών επιθυμιών και ικανοποίησή τους με εμπορεύματα. Το νόημα της ελευθερίας γι αυτό το ανθρωπολογικό τέρας είναι η ελευθερία ικανοποίησης των επιθυμιών (αναγκών) του. Επειδή όμως πάντα αυτό που έχεις είναι λιγότερο από αυτό που θα ήταν καλύτερο να έχεις και προσδιορίζεται από αυτό που οι άλλοι έχουν, όση ποσότητα επιθυμιών και να ικανοποιήσεις θα είσαι πάντα ανικανοποίητος. Η απόλαυση θα είναι πάντα εφήμερη.
Α) Η Χρηματοπιστωτική σφαίρα
Η Χ/Π σφαίρα και τα παράγωγα προϊόντα έχουν χαθεί εντελώς από την ανάλυση μας ως Αριστεράς της κοινωνικής ανατροπής, καίτοι η κρίση εκδηλώθηκε εντός της σφαίρας αυτής, ως τραπεζική κρίση, καίτοι τα C.D.O. απετέλεσαν τα οχήματα της. Λογικό, αφού κατά την γνώμη των περισσοτέρων εξ υμών, διακινούνται εντός της κερδοσκοπικής Χ/Π σφαίρας και είναι «τοξικά» να έχουν κυρίως κερδοσκοπική διάσταση.
Αναφερόμαστε βέβαια στα C.D.S. πάλι όμως από την κερδοσκοπική τους πλευρά. Δεν τα συνδέουμε με ορθό τρόπο με την κατάρρευση της Λέμαν Μπράδερς, καίτοι συχνά μιλάμε για αυτήν. Οπότε δεν απαντάμε και στο εξής «αφελές» ερώτημα: Πως είναι δυνατόν να καταρρεύσει ένας σημαντικός κόμβος του τραπεζικού συστήματος, καθώς και άλλοι, πως είναι δυνατόν να οδηγηθεί το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα σε τέτοια αστάθεια από έναν μικρό αριθμό ενυπόθηκων δανείων χαμηλής αξιοπιστίας, των υποαρίστων (Subprimes) αμερικανικών δανείων. Διότι τα δάνεια αυτά δεν ήταν ιδιαιτέρως διαδεδομένα. Μόνον το 15% των ενυπόθηκων αμερικανικών δανείων ήταν υποάριστα.
Ανθρωπιστική κρίση, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, θεωρείται η κατάσταση, κατά την οποία υπάρχει μια ασυνήθιστη και γενικευμένη απειλή για την ανθρώπινη ζωή, την υγεία ή τη διαβίωση. Οι κρίσεις αυτές εμφανίζονται συνήθως στο πλαίσιο μιας υφιστάμενης κατάστασης έλλειψης προστασίας, κατά την οποία μια σειρά από προϋπάρχοντες παράγοντες (φτώχεια, ανισότητα, έλλειψη πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες) επιδεινώνονται από μια φυσική καταστροφή ή ένοπλη σύρραξη, πολλαπλασιάζοντας τις καταστροφικές συνέπειες. Με βάση τον ορισμό αυτό βιώνουμε στη χώρα μας ανθρωπιστική κρίση; Ευτυχώς όχι, και ας επιμένουν εκείνοι, οι οποίοι αφού εκμαύλισαν τον λαό μας με το καταναλωτικό όραμα, θέλουν να τον καταστήσουν επαίτη των «εταίρων» μας.
