Το «Μένουμε Ελλάδα», η εξαιρετική καθημερινή ζωντανή εκπομπή της ΝΕΡΙΤ που προβάλλει τον τουρισμό, τον πολιτισμό και στηρίζει την Περιφέρεια, βρέθηκε στα Καλάβρυτα.
Από τον Οδοντωτό, έως το Πλανητέρου και από το Σπήλαιο των Λιμνών στην Πλατανιώτισσα, κατέγραψε τις μοναδικές εικόνες που προσφέρει ο τόπος μας.
Σήμερα 6/5/15 έπαιξε το τέταρτο μέρος με το μοναδικό Σπήλαιο Λιμνών στα Κστριά Καλαβρύτων.
Το «Μένουμε Ελλάδα», η εξαιρετική καθημερινή ζωντανή εκπομπή της ΝΕΡΙΤ που προβάλλει τον τουρισμό, τον πολιτισμό και στηρίζει την Περιφέρεια, βρέθηκε στα Καλάβρυτα.
Από τον Οδοντωτό, έως το Πλανητέρου και από το Σπήλαιο των Λιμνών στην Πλατανιώτισσα, κατέγραψε τις μοναδικές εικόνες που προσφέρει ο τόπος μας.
Συνοδοιπόρος στο πολυήμερο ρεπορτάζ των συντελεστών ηταν ο καλός φίλος
και συνεργάτης, Αλεξης Λεχουρίτης…
«Αν αφήσουμε τη μνήμη να ξεθωριάσει, θα γίνουμε ένοχοι ενός άλλου εγκλήματος. Γιατί η δολοφονία της μνήμης είναι ο βεβαιότερος δρόμος για την επανάληψη των ίδιων λαθών…»Solomon Passy
Η 27η Ιανουαρίου ήταν Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, γιατί, την ημέρα αυτή πριν εβδομήντα (70) χρόνια, τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στην Πολωνία.
Στη συνέχεια του αφιερώματος που κοινοποιήσαμε, στις 5 Νοεμβρίου 2014, με τη συμπλήρωση 50 χρόνων, από την ανακάλυψη του μυθικού Σπηλαίου ″Των Λιμνών″, παραθέτουμε εδώ το δεύτερο μέρος αυτού, που αφορά το οδοιπορικό της αξιοποίησής και τους συντελεστές της. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το Σπήλαιο ″Των Λιμνών″ Καστριών είναι ένα σπάνιο μνημείο της φύσης, που κανείς δεν μπορεί να περιγράψει το μεγαλείο του και την ασύλληπτη ομορφιά του. Η ανακάλυψή του, το 1964, προκάλεσε συγκίνηση στα Καστριά, στην πρώην επαρχία Καλαβρύτων, στην Αχαΐα και όχι μόνο. Η τουριστική αξιοποίησή του αποτέλεσε καθολικό αίτημα όλων των Καλαβρυτινών, για την ανάπτυξη της περιοχής, η οποία χαρακτηριζόταν, τότε, ως προβληματική. Καθυστέρησε όμως η αξιοποίηση του μαγευτικού Σπηλαίου! Η ανθρώπινη επέμβαση στο μοναδικό αυτό και ιδιόρρυθμο μνημείο της φύσης δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκαν είκοσι έξη ολόκληρα χρόνια, αγώνων και αγωνιών, με πολλές επιπλοκές, αναβολές και καθυστερήσεις, για να ολοκληρωθούν οι έρευνες οι εξειδικευμένες μελέτες, να εξασφαλιστούν οι απαιτούμενες χρηματοδοτήσεις και να εκτελεστούν τα αναγκαία έργα, ώστε να ανοίξουν οι πύλες του και ″να ανάψουν τα φώτα″!
Τα κουδούνια και τα τσοκάνια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης και της ζωής του βουνού. Μα είναι αναπόσπαστο κομμάτι και της ζωής όλων όσων προερχόμαστε από ορεινές και κτηνοτροφικές περιοχές, αφού από τα πρώτα μας ακούσματα, σαν αντικρίσαμε τον ήλιο, ήταν και οι μελωδίες τους, γι’ αυτό και ηχούν πάντα στ’ αυτιά μας!
Όμορφη η ομίχλη,
τα κεραμίδια κοκκινίζουν
και το χλωμοπράσινο των φύλλων
εισάγει στον Χειμώνα που έρχεται…
«Η Πάτρα, έχει όλα τα εφόδια και το κλίμα που ευνοεί τους Μαραθωνoδρόμους, αλλά δυστυχώς τους διώχνει- Δεν υπάρχει ούτε καν ηθική υποστήριξη«.
Την έβλεπα τον τελευταίο μήνα στην πλαζ της Πάτρας, σχεδόν κάθε πρωί, να τρέχει ασταμάτητα συνοδευόμενη από τον προπονητή της, ο οποίος ακολουθούσε είτε με το αυτοκίνητο, είτε με το ποδήλατό του, με ένα χρονόμετρο στο χέρι. Οι περιπατητές του πρωινού σταματούσαν και κοίταζαν με έκπληξη αυτό το μικρόσωμο κορίτσι- duracell να κάνει ατελείωτα πέρα- δώθε στο δρόμο δίπλα από τη θάλασσα, χωρίς ίχνος κόπωσης, ενώ αυτοί με το σιγανό τους βάδισμα ήταν ήδη έτοιμοι να εγκαταλείψουν την συμβουλή του.. γιατρού για καθημερινή άσκηση και να πιάσουν παγκάκι.
Εκτός από το ταγάρι, που τις περισσότερες φορές δεν περιέχει τίποτα περισσότερο από ψωμί με τυρί διπλωμένο στην πετσέτα και νεροκολόκυθο ή παγούρι με νερό, μπορεί και λίγο κρασάκι, για να λημερίσει μακριά από το κονάκι του ο τσοπάνης, τον εξοπλισμό του συμπλήρωναν η κάπα, το σελάχι και η (γ)κλίτσα.
Καµιά 15αριά χλµ. έξω απ’ τα Καλάβρυτα, ψηλά-ψηλά, στα 800 µέτρα, σκαρφαλωµένη στις καταπράσινες πλαγιές του Χελµού και µέσα στις κρυστάλλινες ποταµίσιες πηγές του Βουραϊκού, βρίσκεται η Κέρτεζη…
