Ανεπαισθήτως…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Ένας απ’ τους εφιάλτες που βλέπουν πολλοί άνθρωποι είναι ότι πετούν και ύστερα αίφνης πέφτουν. Με την αγωνία της πτώσης να ξυπνάει τα θύματά της. Ένας ακόμα συνηθισμένος, λένε, εφιάλτης είναι οι τοίχοι που κινούνται καταπάνω στον έντρομο κοιμώμενον, που προσπαθεί να ξυπνήσει και δεν μπορεί…

Κάπως έτσι πρέπει να νιώθει το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση – τουλάχιστον εκείνα τα μέλη της που διατηρούν στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα. Η κυβέρνηση βρίσκεται εντός των τειχών – όμως δεν πρόκειται για τείχη που προσπαθεί να υπερασπισθεί. Αλλά για τείχη που κινούνται εναντίον της και την περισφίγγουν απ’ όλες τις μεριές καθηλωμένη μέσα τους. Τείχη που σφίγγουν τον κλοιό τους γύρω από τους πολιορκημένους, όπως το δάσος του Μπέρναμ έσφιγγε τον κλοιό του γύρω απ’ τα τείχη του έντρομου Μάκβεθ.

Συνέχεια →

Iδεολογική μετάλλαξη της «κυβερνώσας Αριστεράς»;

Του Γιώργου Μαυρογιώργου*

Εχουμε μπει σε περίοδο μακροχρόνιας γενικευμένης κρίσης ενός «αρπακτικού» καπιταλισμού.

Τα μνημόνια συγκροτούν προγράμματα νεοφιλελεύθερης πειθάρχησης κοινωνίας και εργασίας: διάλυση εργασιακών σχέσεων, ευελιξία, συμβόλαια περιορισμένης διάρκειας (αναπληρωτές εκπαιδευτικοί: «νομάδες»), κινητικότητα, άρση μονιμότητας, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απολύσεις κ.ά.

Πρόκειται για δραστικό συντηρητικό επαναπροσδιορισμό στις σχέσεις εργασίας, δημοκρατίας και κοινωνικού κράτους. Η εκπαίδευση έχει επηρεαστεί δραματικά από αυτές τις πολιτικές «εξουσίας του χρέους».

Οι προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική «ανατροπή», κατάργηση των μνημονίων και διεκδίκηση «μιας Ευρώπης του σοσιαλισμού» καλλιέργησαν ελπίδες.

Συμπληρώνουμε έναν χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. Ο πολιτικός χρόνος ήταν πυκνός σε πολιτικές εξελίξεις.

Συνέχεια →

Διάλογος – απάτη για την παιδεία

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Ο διάλογος είναι μια από τις πολλές έννοιες που έχει κακοποιηθεί από τη γλώσσα της εξουσίας. Τα πολλά επίθετα: «εθνικός», «ισότιμος», «ανοιχτός», «αδιαμεσολάβητος» και άλλα χρησιμοποιούνται για να αποκρύπτουν τον πραγματικό του ρόλο και τις επιδιώξεις των κυβερνώντων. Η σημερινή συγκυβέρνηση εξήγγειλε τον πέμπτο «εθνικό διάλογο». Όλοι οι διάλογοι μέχρι τώρα προβάλλουν το «εθνικό» διαχέοντας την ψευδαίσθηση ότι σε μια κοινωνία που σπαράσσεται από κοινωνικές ανισότητες και συγκρούσεις μπορεί να υπάρχει «κοινό συμφέρον». Υπηρετήθηκε αλήθεια το κοινό συμφέρον από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν ή η αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης; Λήφθηκαν υπόψη οι θέσει και διαμορφώθηκαν πολιτικές με βάση τις θέσεις και τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας και των κοινωνικών φορέων ή εφαρμόστηκαν οι ντιρεκτίβες της ΕΕ, όπως αποτυπώνονταν στα προγράμματα των κομμάτων εξουσίας;

Συνέχεια →

Το ΔΝΤ, ο ESM και τα παραμύθια του Τσίπρα

Του Νίκου Μπογιόπουλου

 Πρώτον: Τον Γενάρη του 2013, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με την ηγεσία του ΔΝΤ στις ΗΠΑ και αμέσως μετά δήλωσε:

«(…) το ΔΝΤ κατανοεί το αυτονόητο, δηλαδή ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει δίχως γενναίο «κούρεμα» χρέους (…) Δεν ζητάμε να μας συμπαθήσουν στο Βερολίνο. Αναζητούμε συμμάχους, αλλά η πολιτική της Γερμανίας είναι καταστροφική. Εδώ (στις ΗΠΑ), μπορούμε να βρούμε συμμάχους για να αποτρέψουμε καταστροφικές πολιτικές».

Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας «φλέρταραν» με το ΔΝΤ. Ήταν τότε που εμφάνιζαν το ΔΝΤ σαν τον… «καλύτερο φίλο του ανθρώπου». Ήταν τότε που ανάμεσα στη Σκύλλα (ΔΝΤ) και στη Χάρυβδη (ΕΕ) έκαναν επιλογή υπέρ της πρώτης.

Αλήθεια, τότε δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…

Συνέχεια →

Ο λαός, ούτε καν… κομπάρσος!

Του παπα-Ηλία Υφαντή

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Mega» είπε, μεταξύ άλλων, σχετικά με την οικονομική κρίση περίπου τα εξής αξιοπρόσεκτα:

«Πρέπει την οικονομική κρίση να τη ιδούμε στην πραγματική της διάσταση και να σοβαρευτούμε. Ο λαός πρέπει να είναι υπεύθυνος, αφού έχει όλη τη δύναμη στα χέρια του. Και επομένως δεν πρέπει ν’ αγανακτεί, αφού του δίνεται η δυνατότητα ν’ αποφασίζει. Δεν μπορεί τη μια μέρα να ψηφίζει και την άλλη να λέει επαναστατώ. Πρέπει όλα να τα ιδούμε με τη σκέψη πώς ν’ απαλλαγούμε απ’ τη δύσκολη κατάσταση. Προσωπικά συνιστώ να μην μας πιάνει πανικός…».

Συνέχεια →

ΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο τηλεοπτικός δίαυλος της Βουλής παρουσίασε τις αγορεύσεις των βουλευτών κατά τη σύνοδο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου της 6^ης Οκτωβρίου με θέμα την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Σε κάθε βουλευτή παρεχόταν μόλις ένα λεπτό, για να αναπτύξει την άποψή του, ήταν όμως αυτό αρκετό για να συναχθεί συμπέρασμα για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το θέμα. Και φάνηκε ξεκάθαρα ότι υπάρχει πληθώρα προσεγγίσεων και, κατά συνέπεια, εξαιρετικά δύσκολο να χαραχθεί κοινή πολιτική επί του θέματος. Κάθε βουλευτής τοποθετείτο με βάση τη σχέση της χώρας του με την Τουρκία αλλά και την κομματική ομάδα, στην οποία είναι ενταγμένος.

Συνέχεια →

ΟΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΨΙΑΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε στην καλοστημένη απάτη της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen! Η εξήγηση είναι απλή: Σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων μεταξύ ισχυρών. Επί δεκαετίες η ευρωπαϊκές και ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες αποσπούσαν σημαντική μερίδα της αγοράς αυτοκινήτων στις ΗΠΑ λόγω της ευελιξίας τους να σχεδιάζουν κατά πολύ ολιγότερο «αλαζονικά» οχήματα και να ελκύουν τους Αμερικανούς, που αδυνατούσαν να πραγματώσουν το αμερικανικό όνειρο. Και ο αριθμός αυτός ολοένα αυξανόταν, καθώς η αμερικανική οικονομία φαίνεται να χάνει διαρκώς έδαφος με την αλόγιστη κατασπατάληση πόρων για πολεμικές επιχειρήσεις προς συντήρηση φαινομενικά του αμερικανικού ονείρου, αλλά στην πραγματικότητα προς εξυπηρέτηση της οικονομικής ολιγαρχίας.

Συνέχεια →

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η τρίτη εκλογική αναμέτρηση εντός του έτους αποτελεί παρελθόν. Ο ελληνικός λαός ενώπιον των προβλημάτων του δεν έδειξε αυτή τη φορά να δονείται από τα κομματικά πάθη του παρελθόντος, έχοντας εν μέρει συνειδητοποιήσει ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, θα ξημερώσουν γι’ αυτόν δυσκολότερες ημέρες. Παρ’ αυτά όμως τα ισχυρά κόμματα πέτυχαν να στήσουν προεκλογικές συγκεντρώσεις χωρίς να εκτεθούν από το ολιγάριθμο των συγκεντρωμένων. Το φαινόμενο πρέπει να αναλυθεί. Είναι ακόμη αρκετοί οι φανατικοί ή έχουν απομείνει κοντά στα κόμματα εξουσίας ιδιοτελείς, που ελπίζουν να διασωθούν από τον επερχόμενο κατακλυσμό κλεισμένοι στην κομματική κιβωτό;

Συνέχεια →

Μετά την υποχώρηση στο χαράκωμα, εκ βαθέων

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Βρέθηκα το 2011 σε αυτό που ο πολύς κόσμος λέει «πολιτική», δηλαδή την προς τα έξω εκφορά συγκεκριμένου (κομματικού) πολιτικού λόγου, γιατί στην Πολιτική ήμουν πάντα από μαθητής λυκείου στρατευμένος ιδεολογικά πάντα στην Αριστερά συμμετέχοντας σε επί μέρους κοινωνικούς αγώνες, όπως και στον συνδικαλισμό.

Συνέχεια →

Ερωτική απογοήτευση

Της Ανδριανής Στράνη

Συναντηθήκαμε σούρουπο, Σόλωνος και Θεμιστοκλέους γωνία, στο φανάρι. Αργοπερπατούσε μ’ ένα ιδιαίτερο βάδισμα που με υποψίασε να την αναγνωρίσω. Ήταν η Μαρία παλιά συντρόφισσα. Την πρόλαβα πριν στρίψει στη Σόλωνος προς τα κάτω. Μετά από τις χαιρετούρες και τα φιλιά, καθώς είχα καιρό να τη δω, παρατήρησα σημάδια θλίψης στο όμορφα μαυρισμένο πρόσωπο. Η επιλογή κοντινού καφέ ήταν ανάγκη για κουβέντα και επικοινωνία ώστε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.

Συνέχεια →