Κάλεσμα στήριξης της Λαϊκής Ενότητας

Του Χρήστου Πατούχα*

Στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, ψηφίζω, στηρίζω την Λαϊκή Ενότητα! Με επιφυλάξεις πολλές, με διαφωνίες αρκετές. Αλλά, αναγνωρίζω στην ηγετική ομάδα της Λαϊκής Ενότητας, την τόλμη, το θάρρος, να πουν όχι με δύναμη ψυχής, με πολιτική περίσκεψη, με την διάθεση να διαφυλάξουν την τιμή και την αξιοπρέπεια της Αριστεράς και των ανθρώπων του μόχθου, της βιοπάλης, της φτώχιας, την προστασία της ανεξαρτησίας και του πλούτου της χώρας.

Δεν είχα ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Γενάρη του 15. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά, κάθε μέρα μετατρεπόταν σε χυλό, δεν στήριζε αλλά υπονόμευε τους λαϊκούς αγώνες, μετατρεπόταν σε δύναμη διαχείρισης του αστικού συστήματος και της οικονομικής εξουσίας του.

Συνέχεια →

Ερωτική απογοήτευση

Της Ανδριανής Στράνη

Συναντηθήκαμε σούρουπο, Σόλωνος και Θεμιστοκλέους γωνία, στο φανάρι. Αργοπερπατούσε μ’ ένα ιδιαίτερο βάδισμα που με υποψίασε να την αναγνωρίσω. Ήταν η Μαρία παλιά συντρόφισσα. Την πρόλαβα πριν στρίψει στη Σόλωνος προς τα κάτω. Μετά από τις χαιρετούρες και τα φιλιά, καθώς είχα καιρό να τη δω, παρατήρησα σημάδια θλίψης στο όμορφα μαυρισμένο πρόσωπο. Η επιλογή κοντινού καφέ ήταν ανάγκη για κουβέντα και επικοινωνία ώστε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.

Συνέχεια →

Η αυτοδυναμία του Μνημονίου και το σπασμένο χέρι της «Αριστεράς»

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Δε χρειάζονται αναλύσεις για το πώς οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται ως μέσο χειραγώγησης των πολιτών. Ειδικότερα όσον αφορά τα εκλογικά ποσοστά των δύο μονομάχων και τα στερεότυπα περί «ντέρμπι». Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις των τελευταίων τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνων θα διαπιστώσει ότι στη συντριπτική πλειονότητα προέβλεπαν ντέρμπι, ενώ το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν με διαφορά υπέρ του πρώτου κόμματος. Αυτή η δημοσκοπολογία περί ντέρμπι εξυπηρετεί τα σχέδια των εκάστοτε μονομάχων διαμορφώνοντας κλίμα πόλωσης και ψυχολογικού εκβιασμού των ψηφοφόρων.

Συνέχεια →

«Κοινά επωφελής»…*

Του Γιάννη Στρούμπα

Η συμφωνία της 12/7/2015 μεταξύ της Ελλάδας και του ευρωιερατείου αποτέλεσε, δυστυχώς, τη διολίσθηση μιας κυβέρνησης με αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά, εκείνης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και των ΑΝ.ΕΛ., στην υπογραφή ενός ακόμη μνημονίου, με επιμονή σε υφεσιακά μέτρα και τις ίδιες προοπτικές εξέλιξης, δηλαδή την περαιτέρω επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας και τον αέναο εγκλωβισμό της χώρας σ’ ένα διαρκώς διογκούμενο χρέος. Σημειώναμε την άνοιξη («Υπόθεση “κατεργαραίων”…», εφημ. «Αντιφωνητής», αρ. φύλλου 414, 1/5/2015), κι ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν σε εξέλιξη: «Μια διαπραγμάτευση με “κατεργάρηδες”, δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση “κατεργαραίων”. Προφανώς χωρίς ειλικρίνεια καί από την ελληνική πλευρά. Οπωσδήποτε με “plan b”».

Συνέχεια →

Οι προβιομηχανικές βιοτεχνίες-οικοτεχνίες της Κέρτεζης και τρεις μεταβιομηχανικές απόπειρες

Ξυλουργεία και Σαμαράδικα της Κέρτεζης– Μέρος ΙV

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το Μέρος ΙΙΙ

ΧΙ) Τα ξυλουργεία

Ήταν αδύνατον η Κέρτεζη ανάμεσα στα πολλά και πολλών ειδών δάση (Καστανιές, έλατα, πλατάνια, βελανιδιές, δέντρα, ιτιές, πλατάνια, καρυδιές, κλπ) να μην αναπτύξει και επαγγελματίες και ερασιτέχνες ξυλουργούς. Εξάλλου οι ανάγκες μιας μεγάλης κωμόπολης στο παρελθόν, που πέρασε και τους 1500 κατοίκους και υπήρξε Δήμος, με τεράστια αγροτική, αμπελουργική, κτηνοτροφική παραγωγή και μεγάλες οικιστικές ανάγκες να μη το έκανε.

Ερασιτέχνες ξυλουργοί ήταν οι περισσότεροι των αγροτών, γι αυτό και είχαν αρκετά εργαλεία. Όμως υπήρχαν και τεχνικές που δεν μπορούσαν όλοι να τις κατέχουν. Έτσι αναδύθηκαν οι επαγγελματίες του είδους.

Συνέχεια →

ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΠΕΙΘΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ

Του Παναγιώτη Θέμελη

Η εξάμηνη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και το τραγικό της τέλος με την επαίσχυντη και αντιλαϊκή συμφωνία – μνημόνιο, εμπλούτισε την λαϊκή πείρα με δυο πολύ σημαντικά συμπεράσματα.

Συνέχεια →

Τελικώς πάλι «μηδέν εις το πηλίκιον» (sic);

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τελικώς φαίνεται πως αυτή η παλαιά ρήση του αγράμματου πρωθυπουργού χαρακτηρίζει το πολιτικό μας παρόν, πολύ φοβούμαι και το πολιτικό μας μέλλον. Στο πολιτικό προσκήνιο εξακολουθεί η συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από θέματα που δεν έχουν νόημα, αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά ζητήματα, δεν γίνεται καμιά ουσιαστική πολιτική συζήτηση, ούτε και καμιά σοβαρή πολιτική διεργασία που να αφορά στο μέλλον αυτού του τόπου. Καμιά σοβαρή πολιτική σκέψη, πρόταση, κατά τα φαινόμενα και πρόθεση, από κανέναν.

Συνέχεια →

Οι πολιτικοί εκτέλεσαν τους συνταξιούχους

 Οι συντάξεις θα κοπούν γιατί δεν θα χρειάζονται οι ψήφοι

Θέμα χρόνου και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων

Των Κατερίνας Γκαράνη – Μαρίας Τσολακίδη

Προκαλεί έκπληξη η μεγάλη δημοσιότητα που πήρε το θέμα των συντάξεων τα τελευταία 24ωρα. Το ότι οι συντάξεις θα ξεκινούν από τα 250 ευρώ και θα ανέρχονται με ταβάνι τα 600 είναι ένα μέτρο που έχει συμφωνηθεί από την εποχή του Μνημονίου 1. Αυτό όμως που δεν προκαλεί έκπληξη είναι ο λόγος που το έκαναν… πρώτο θέμα τώρα και όχι όταν επί 5 χρόνια κλωθογύριζε μέσα στα χαρτιά όλων των βουλευτών και ήταν γνωστό τοις πάσι ότι οι συντάξεις στην Ελλάδα θα είναι ανάλογες του δείκτη φτώχειας της χώρας.

Συνέχεια →

(Εκλογική) Μελαγχολία του Σεπτέμβρη

Του Χρήστου Σκανδάμη****

Ο Γιώργος ο μακρύτερος,

ο Γ(άμα) Παπανδρέου,

στο πρώτο αυτός μας έβαλε

με τον αέρα ωραίου.

  Συνέχεια →

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ;

Του  Απόστολου Παπαδημητρίου

Χρόνια τώρα οι ισχυροί της Δύσης αποσταθεροποιούν με πολεμικές συγκρούσεις και άγρια εκμετάλλευση τις κοινωνίες των φτωχών και καταφρονεμένων λαών. Οι λίγοι εκεί έχοντες και αρκετοί από τους απόκληρους στην απόγνωσή τους παίρνουν την απόφαση να εξέλθουν, για αναζήτηση καλύτερης τύχης. Προορισμός κάποια χώρα της Δυτικής Ευρώπης. Όμως οι πύλες εισόδου στον, κατ’ αυτούς, παράδεισο βρίσκονται στον Νότο. Επί σειρά ετών κάτι ψέλλιζαν οι κυβερνήσεις των χωρών πρώτης υποδοχής προσφύγων, όμως οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί του Βορρά «σφύριζαν» αδιάφορα! Μάλιστα, γνωρίζοντας ότι τελικός προορισμός των προσφύγων είναι οι χώρες τους, είχαν επιβάλλει (συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ) τη μη αναγνώριση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στους πρόσφυγες.

Συνέχεια →