Μάνα είναι μόνον μια, η απολυμένη…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Έγινες μητέρα; Απολύεσαι!

Πού; Στην Αγγλία, στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, στην ηρωική Σλοβακία, στη νοσταλγό των Ες Ες Λετονία, στην Πορτογαλία που βγήκε απ’ το Μνημόνιο και παντού αλλού στον «αναπτυγμένο» κόσμο που επέστρεψε στην εποχή πριν απ’ τον κόσμο του Ντίκενς εις όσα αφορούν την εργασία και την αστική δημοκρατία. Διότι πλέον η δημοκρατία παθαίνει με τη σειρά της, όσα έκανε η ίδια στην εργασία. Γίνεται και η ίδια στην εργασία. Γίνεται και η ίδια «ευέλικτη» κι εν τέλει «αναλώσιμη». Στις ασθενέστερες χώρες όπως η Ελλάδα η δημοκρατία εκφυλίζεται –τα Συντάγματα κουρελιάζονται και οι πολίτες σκλαβώνονται. Στις ισχυρότερες χώρες, όπως η Γερμανία, η δημοκρατία γίνεται όλο και πιο αυταρχική, ώσπου ο εκφασισμός της να γίνει τέλειος.

Συνέχεια →

Το Aριστείον Μπαλτά

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Συγκινητικός ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Μπαλτάς στις θεσμικές -ως υπουργός- και επιστημονικές παροτρύνσεις τους προς τους καθηγητές και τους μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης για το νόημα της Επανάστασης του 1821 και τους τρόπους εορτασμού της επετείου. Γενναίος ο κ. Υπουργός, επισημαίνει εκ προοιμίου τον κίνδυνο αυτές οι επέτειοι να ’ναι αμφίκοπες, δηλαδή σχολαστικές και στείρες ή ένας ανούσιος πανηγυρικός. Προσέτι, ακόμα πιο γενναίος ο κ. Μπαλτάς, προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιήσουν τις σκέψεις του κατά την κρίση τους κι όχι υποχρεωτικώς.

Συνέχεια →

Γιούργια στη Γιορτή

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

«Τι έχεις, Κωνσταντίνε μου, και λιβανιές μυρίζεις;» – απ’ το«Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού», τραγουδήθηκε σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες κι ακόμα στα αρμένικα, τα τουρκικά και σ’ άλλες λαλιές. Απ’ το ίδιο του το πένθος γεννήθηκε ο νέος ελληνισμός. Από το σοκ της πρώτης Άλωσης, το 1204, οι Ρωμιοί βγήκαν αλαφιασμένοι με την (αυτονόητη ρωμαϊκή) θεϊκή τάξη των πραγμάτων γύρω τους να καταρρέει. Έλληνες τους έλεγαν όλοι οι άλλοι, Έλληνες άρχισαν πάλι να ονομάζουν τον εαυτόν τους κι ορισμένοι εξ αυτών, «Ελληνες εσμέν, καθώς η γλώσσα και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» έλεγε ο Πλήθωνας, αλλά ο πολύς λαός δεν καταλάβαινε από «πρώιμο βυζαντινό ανθρωπισμό», όπως τον αποκαλούμε σήμερα, τη Ρωμανία αγάπαγε και η Ρωμανία χανόταν.

Συνέχεια →

Θραύσματα…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

«…Παρακολουθώ τους τελευταίους «ελιγμούς» ΣΥΡΙΖΑ και τις δηλώσεις ορισμένων στελεχών όπως του κ. Σταθάκη. Πιο μαλακά, σύντροφοι! Κάνει κωλοτούμπες το μυαλό μου και ζαλίζομαι…»

Απορεί ο κ. Πωλ Κρούγκμαν για το «ξεπούλημα χωρίς λόγο» που γίνεται στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν δει κανείς το πράγμα από τη σκοπιά της πολιτικής που εφαρμόζεται, αυτό το ξεπούλημα δεν βελτιώνει σε τίποτα την οικονομία της χώρας. Λογικόν. Η λεηλασία βελτιώνει τα οικονομικά του άρπαγα, όχι του λεηλατημένου.

Συνέχεια →

Ελευθερία ή διαρκής κρίση…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Αίφνης «εθνικιστές» όσοι Σκωτσέζοι θέλουν την απόσχιση απ’ το Ηνωμένο Βασίλειο και την ανεξαρτησία της πατρίδας τους. Το γεγονός ότι το αίτημα της ανεξαρτησίας υποστηρίζουν κόμματα πιο αριστερά του Βρετανικού Εργατικού Κόμματος δεν φαίνεται να σημαίνει πολλά για τα παπαγαλάκια της καθ’ ημάς (ή εφ’ ημών) ενημέρωσης, η παραπληροφόρηση να πηγαίνει καλά, οι παρωνυμίες, οι ευφημισμοί, η διατεταγμένη δημοσιογραφία, η προπαγάνδα, η αποπληροφόρηση, η παρασιώπηση, η πλύση εγκεφάλου και όλα όσα διακονούν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου στη θαυμαστή γενναία μας Δύση. Την επικράτεια του Μεγάλου Αδελφού, όπου άνετα η Γερμανία μπορεί να υπαγορεύει, φέρ’ ειπείν, στην Τσεχία τι θα γράφουν τα σχολικά της βιβλία, προκειμένου να ωθηθούν στη λήθη ορισμένες… ατυχείς στιγμές στις μεταξύ τους σχέσεις. Η «συμφιλίωση» όμως που βασίζεται στη «λήθη» δεν είναι παρά μια φάρσα που ετοιμάζει την επόμενη τραγωδία.

Συνέχεια →

Ιστορία είναι, δεν διαβάζεται…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Ενα παλιό κατόρθωμα (πολλών υπουργών και κυβερνήσεων) σε νέα βερσιόν (Λοβέρδου): το μάθημα της ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση θα μπορεί να διδάσκεται και από κοινωνιολόγους, θεολόγους ή άλλων ειδικοτήτων καθηγητές, όπως εκείνους των ξένων γλωσσών, αγγλικών, γαλλικών και άλλων.

Ίσως να μην υπάρχει άλλη χώρα με τόσο μακρά ιστορία όπως η ελληνική, που να κακοποιεί τόσο βάναυσα τη διδασκαλία της ιστορίας (και της ιστορίας της) στο εκπαιδευτικό της σύστημα, όσον η Ελλάδα.

Συνέχεια →

Χυδαίοι και Δόλιοι

Του Στάθη Σ(ταυρόπουλου)*

Αυτήν τη φορά η μπαρούφα της ημέρας ήταν και χυδαία. «Δεν μπορούμε να ασχολούμεθα κάθε μέρα με τις καθαρίστριες», δήλωσε η κυρία Βούλτεψη και προσέθεσε, «τη στιγμή που υπάρχουν γύρω μας ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι». Και ποιος δημιούργησε αυτούς τους ανέργους, αν όχι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.;

Αυτό το αυτονόητο κατακρεουργείται καθημερινώς με γκαιμπελική επιμονή από τις ομοιότροπες κυβερνήσεις, που αφού προετοίμασαν τα μνημόνια, τα επέβαλαν. Αλλά όχι μόνον τα μνημόνια. Όλη την παθολογία που δημιούργησαν αυτές οι κυβερνήσεις, πρώτον την αποδίδουν στον λαό, τον ενοχοποιούν, κι ύστερα τη χρησιμοποιούν εναντίον του. Τίποτα πιο χυδαίο απ’ αυτό! Χρησιμοποιώντας έναν «κοινωνικό αυτοματισμό» (ο οργουελικός νεολογισμός τού «διαίρει και βασίλευε») επιδιώκουν μια διαρκή εξίσωση προς τα κάτω. Λέει τώρα ο κ. Αργύρης Ντινόπουλος ότι «μία απόλυση στον δημόσιο τομέα σημαίνει πέντε απολύσεις στον ιδιωτικό». Δεν έλεγε όμως τα ίδια, όταν ο ίδιος και οι όμοιοί του έστρεφαν με δολιότητα και μένος τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα εναντίον των εργαζομένων στον δημόσιο, προκειμένου να τους αλαλιάσουν και τους δύο το ίδιο.

Συνέχεια →

Έπεα θανάσιμα

Του Στάθη Σ(σταυρόπουλου)*

Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, η στήλη μάλλον θα υποχρεωθεί να καθιερώσει ένα «ανθολόγιο με την μπαρούφα της ημέρας». Χθες αλιεύσαμε δύο (παραλείποντας άλλες δέκα). Η πρώτη του κ. Τατσόπουλου, ο οποίος δεν θέλει να αυτοπροταθεί στο «Ποτάμι» και προς τούτο δήλωσε: «Δεν πρόκειται να αυτοπροταθώ, δεν θα πάω σαν γαμπρουδάκι, να πω γεια σας ήρθα. Θα ήθελα να είμαι στο Ποτάμι, εάν θέλουν οι ίδιοι, ως συνεργαζόμενος με το Ποτάμι»! Μπίνγκο, αν και εδώ θα χρειαζόταν ένα απ’ τα ηχητικά εφέ που χρησιμοποιεί η «Ελληνοφρένεια» – ποϊιιιν!

Δεύτερος (αλλά πάντα Πρώτος) ο Επικεφαλής (κατά κόσμον Σταύρος Θεοδωράκης), όστις μιλώντας στον Real FM διακήρυξε ότι είναι (δεν ενθυμούμαι ως προς τι) «με την Καλιφόρνια, με την Αμερική» – άντε, με το καλό και στο Χόλυγουντ.

Συνέχεια →

Θεϊκός άνεμος (Καμικάζι)

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Το δημόσιο εθνικό χρέος της Ιαπωνίας ανέρχεται στο 233% του ΑΕΠ της χώρας – εάν εκεί, στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, έκαναν οι Γρύπες και οι Αρπυιες των Βερολινοβρυξελλών όσα έκαμαν στη χώρα μας (με το χρέος τότε στο 120% του ΑΕΠ), σήμερα δεν θα υπήρχε Γιαπωνέζος – οι μισοί θα είχαν κάνει χαρακίρι και οι άλλοι μισοί θα είχαν γίνει καμικάζι…

Κάποιος μας κάνει πλάκα, που «κάποιος» δεν είναι και «πλάκα» δεν κάνει – κατασκευάζει χώρες προς εκμετάλλευσιν – Πρωτομαγιά σήμερα και «η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» έχει φθάσει στο πιο αισχρό της στάδιο από γενέσεως καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός της εποχής μας κατασκεύασε εν πρώτοις τον «χρεωμένο πολίτη», τον άνθρωπο που βρίσκεται -ανεπαισθήτως στην αρχή και με γεωμετρική πρόοδο στη συνέχεια- πνιγμένος στο δικό του, ιδιωτικό χρέος. Αλαφιασμένος κι έντρομος ο χρεωμένος άνθρωπος βλέπει ύστερα το δημόσιο χρέος της πατρίδας του επίσης να γιγαντώνεται και μετά να χρησιμοποιείται σαν εργαλείο εναντίον του και εναντίον της, βλέπει μπροστά στα μάτια του να κατασκευάζεται μέσω του χρέους μια χώρα δούλων, ένα προτεκτοράτο, ένας ζωτικός χώρος άλλων, ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας και καταναγκαστικής ανεργίας. Αυτό είναι το νταμπλ σκορ του καπιταλισμού σήμερα: δούλοι πολίτες, σκλαβωμένες χώρες.

Συνέχεια →

De nihilo, nihil. (Απ’ το τίποτα, τίποτα)

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Πολλούς και καλούς πήρε κατ’ αυτάς ο Θεριστής. Κωστής Παπαγιώργης, ο μοναχικός μιας επανάστασης του τρόπου, Τάκης Τσίγκας, ο κομμουνιστής σύντροφος του πιο ευγενικού πείσματος, Λάκης Παπάς, όταν η μελαγχολία υπόσχεται λιγώτερη θλίψη. Μαζί του ο θεριστής πήρε και την Ελένη, τη μανούλα ενός φίλου, αναγνώστη και συνταξιδιώτη. Στην Ελένη.

***

Συνέχεια →