13+1 Σίγουροι τρόποι για να διαλύσεις μια συλλογικότητα

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Ατυχώς, όμως, τα πιο πολλά από τα εγχειρήματα αυτά καταλήγουν, το πιο συχνά, σε απογοητευτική ματαίωση των προσδοκιών που είχαν καλλιεργήσει και μάλιστα για λόγους που μοιάζει να μην συναρτώνται άμεσα με την ίδια την αποτυχία της συλλογικότητας και την αστοχία των σκοπών της, όσο με δυσλειτουργικά στοιχεία που ανακύπτουν από την ατομική στάση ενός εκάστου των συστατικών της μελών. Λες και είναι αδύνατο να οικοδομηθούν οάσεις μέσα στην καπιταλιστική έρημο. Λες και είναι αδύνατον να απαλλαγεί κανείς από το ατομοκεντρικό-καπιταλιστικό  μπόλιασμα και τις ψυχικές συνέπειες του, παρά την όποια θεωρητική-διανοητική μαρξιστική του κατάρτιση.

Συνέχεια →

Δημόσιο χρέος και παραγωγική ανασυγκρότηση

Του Αλέξανδρου Καπακτσή*

«Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του!»

Ενδιαφέροντα στοιχεία βρίσκει κάποιος στα οικονομικά δελτία, περιοδικά και μελέτες των ελληνικών [1] τραπεζών. Σε μια πρόσφατη μελέτη της τράπεζας Πειραιώς με τον «αισιόδοξο», ενδιαφέροντα και περιεκτικό τίτλο «Βραχυχρόνια Μέτρα Βιωσιμότητας Χρέους: Το τέλος της αρχής και όχι η αρχή του τέλους« [2] εξετάζονται σενάρια σχετικά με την εξέλιξη του χρέους, του δημόσιου χρέους για να ακριβολογούμε,  εάν ληφθούν ορισμένα ήπια μέτρα που χωράνε στη λογική των δανειστών.

Ξεκινώντας από τις εξής βασικές παραδοχές – που είναι αυθαίρετες αλλά ας θεωρήσουμε ότι εδράζονται σε προηγούμενα ιστορικά δεδομένα ή μακροοικονομικά μεγέθη «κλασσικής» εξέλιξης – για την πορεία του ελληνικού καπιταλισμού:

Συνέχεια →

Οι «φυλές» στο Facebook

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Στη ρητορική που αναπτύσσεται για να ερμηνεύσει το φαινόμενο Τράμπ ή το Brexit -ενδεχόμενα και αποσκοπώντας στη δαιμονοποίησή του και, κατά συνέπεια, στην αθώωση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης- περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και ο ρόλος των λεγόμενων κοινωνικών δικτύων, που αποδυναμώνουν την ισχύ των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης και αναγορεύουν ως μοναδική και αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης τους διαδικτυακούς «φίλους» στο facebook και στο twitter.

Λέγεται, λοιπόν, ότι τουλάχιστον το 45% των Αμερικανών, έχει επιλέξει πλέον το facebook -και το διαδίκτυο γενικότερα- ως αποκλειστικό μέσο ενημέρωσης, αποστρέφοντας μετά βδελυγμίας το πρόσωπο, από τα μέχρι χθες κυρίαρχα media. Εκεί αποδίδεται και η νίκη Τράμπ, αλλά και η επικράτηση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα. Ορίζεται μάλιστα όλο αυτό, υπό τον εύηχο τίτλο «η εποχή της μετα-αλήθειας»!

Συνέχεια →

Σύγκρουση με την παράκρουση

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

«Λεφτά υπάρχουν». Όντως. Μας τα μάζεψε ο Τσίπρας με το καντάρι. Και τα έκανε ένα πλεονασματάκι μούρλια. Πεσκέσι για τους κατακτητές. Όντως, σήμερα το Δ΄ Ράιχ βγάζει από τη χώρα μας περισσότερα φράγκα από όσα έβγαλε το Γ΄ Ράιχ στην Κατοχή.

Κατά τα άλλα, ρωτάει ο Τσίπρας τον Κυριάκο, αν ο Κυριάκος είναι με τον Σόιμπλε; Γιατί, ο Τσίπρας με ποιον είναι; Ποίου τις εντολές εκτελεί; του Φούφουτου ή του Σόιμπλε; Θεέ μου! πότε επιτέλους θα τρελαθούμε, να ησυχάσουμε;

Συνέχεια →

Οι χτύποι του πόνου μέσα στο κλουβί της φυλακής

 Γράμμα του απεργού πείνας Μοχάμεντ Α

Όταν απουσιάζουν οι χτύποι της καρδιάς μέσα στο κλουβί του θώρακα σταματάει κι η λειτουργία όλου του σώματος. Μπορεί ο πόνος να κυβερνήσει την καρδιά αλλά το πείσμα μέσα στο χρόνο να μην παραδίνεται…

Να μην σε νοιάζει τι έχεις στα χέρια σου σήμερα γιατί ίσως  το χάσεις  αύριο. Ίσως μια μέρα έρθεις στη θέση μου και γίνεις εσύ ο επισκέπτης στη χώρα μου. Θα είμαι καλύτερος! Μην κοιτάς τη δύναμή σου σήμερα. Ίσως αύριο βρεθείς σε κάποιο νοσοκομείο κι ίσως εγώ να είμαι αυτός που θα σου δώσει το αίμα του. Η γενναιοδωρία είναι στους τρόπους μου…

Συνέχεια →

«Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μοι τη θύρα»

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ας το πιάσουμε από λίγο παλιότερα.

Επί έξι συναπτά έτη, από το 1968 μέχρι και το 1973, εκεί κοντά όταν το ημερολόγιο έδειχνε «21η Απριλίου», στην Αθήνα γινόταν λαμπρή εκδήλωση. Προς τιμήν της… «Επαναστάσεως». Διοργανωτής της περίλαμπρης εορτής; Η Ακαδημία Αθηνών…

Αλλά, θα πει κανείς: «Τότε, είχαμε χούντα»…

Σωστά. Αλλά επί χούντας ήταν όταν ο Ρίτσος, ο μηδέποτε «αξιωθείς» να στεφθεί Ακαδημαϊκός, βολόδερνε στους τόπους «παραθερισμού» επειδή αρνιότανε να πιθηκίζει μπροστά σε χατζατζάρηδες με γαλόνια.

Επί χούντας ήταν όταν άλλοι δάσκαλοι, έδιναν μαθήματα ζωής έτσι:

Συνέχεια →

Λύκειο: «Δημιουργική εργασία», portfolio και αξιολόγηση

Της Έφης Ψωίνου*

 «Δημιουργική εργασία», portfolio και αξιολόγηση ή αλλιώς «αποτίμηση» στην εποχή  της πολιτικής κακοποιητικής γλωσσοπλαστικής, της δημιουργικής λογιστικής και της αποδόμησης στην εκπαίδευση. (Ο Ντεριντά στις δόξες του)

     Στην Ελλάδα, τη χώρα της πλήρους απαξίωσης των πάντων, τελευταία μιλάμε όλο και συχνότερα για «αξιολόγηση» παντού. Τόσο στο επίπεδο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής, στην τμηματικά, κατά φάσεις εφαρμογή των μνημονίων και στην τήρηση των εφαρμοστικών νόμων τους, όσο και στην εκπαίδευση, που μας ενδιαφέρει εδώ.

Στη μεν πρώτη -στη δεύτερη δεν έχει διαφανεί πλήρως ακόμα- φαίνεται να την περνάμε σαν τον κάβουρα κάθε φορά την αξιολόγηση των ξένων εμπειρογνωμόνων κι όλο μετεξεταστέοι να είμαστε… Όλο και πιο κάτω να πηγαίνουμε.

Συνέχεια →

Δολοφονία Ρώσου πρεσβευτή: επιχειρησιακό σχέδιο και πολιτική προβοκάτσια

Του Ανδρέα Ζαφείρη

1. Η δολοφονία έγινε στο κτίριο του Κέντρου Τεχνών και Πολιτισμού  της περιοχής Çankaya της Άγκυρας, περιοχή μέγιστης ασφαλείας στην Τουρκία. Σε ακτίνα 50 μέτρων (!) υπάρχουν  οι πρεσβείες των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Αυστρίας, η έδρα του  Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, η έδρα του Γενικού Εισαγγελέα και είναι δίπλα  στην λεωφόρο Ατατούρκ, όπου ο πρωθυπουργός περνά κάθε μέρα,  για να πάει στο γραφείο του.

Συνέχεια →

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ

Επιχείρηση “Κατάλυση τώρα, χωρίς δημοψήφισμα”. Θα συμπράξει η Αθήνα;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Πραξικόπημα με σκοπό την άμεση κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολύ προτού φτάσουμε σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα και παρακάμπτοντας τη βούληση των πολιτών της, είναι ήδη σε εξέλιξη στην Κύπρο, αλλά και σε Αθήνα, ΕΕ και ΟΗΕ.

Πρωταγωνιστής του (και εδώ είναι η μεγάλη πρωτοτυπία αυτού του πραξικοπήματος), όπως και στο bail-in των κυπριακών τραπεζών που προηγήθηκε για να το ετοιμάσει, είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό την άμεση καθοδήγηση της Βικτόρια Νούλαντ. Η Βικτόρια Νούλαντ είναι ο “εγκέφαλος” της νεοσυντηρητικής φράξιας στην απερχόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή του Προέδρου Γιανουκόβιτς στο Κίεβο, που οδήγησε στον εμφύλιο της Ουκρανίας και στη σοβαρότερη κρίση στις σχέσεις Ανατολής-Δύσης εδώ και πολλές δεκαετίες. Θέλει να κλείσει το κυπριακό τώρα, πριν αναλάβει ο Τραμπ και πριν ξανατεθεί το ελληνικό ζήτημα.

Συνέχεια →