Στους καιρούς της παρατεταμένης εφηβείας, τρεις πινακίδες έξω απ΄ τα Σκόπια, στην Μακεδονία

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη*

Οι μεταμοντέρνοι κινηματογραφικοί τίτλοι της εποχής μας, είναι μάλλον μια καλή αφετηρία για να επιχειρήσει να περιγράψει κανείς τα όσα «εφηβικά» συμβαίνουν γύρω μας. Σύμφωνα με τον Ε. Erikson, ένα άτομο θα διαμορφώσει μια ικανοποιητική ταυτότητα, αν κατορθώσει να συγκεράσει τις αντιθετικές όψεις-πτυχές του. Αν όχι, θα βιώσει μια κρίση ταυτότητας. Κι αν κάτι είναι, πλέον, έκδηλο παντού, είναι αυτή ακριβώς η κρίση ταυτότητας. Και φαίνεται ότι –ανάμεσα στα άλλα- δεν πήραμε χαμπάρι τις σχετικές προκλήσεις – δυσλειτουργίες που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί το παγκόσμιο πολιτισμικό αφήγημα στη συνάντηση του με τις εθνικές πολιτισμικές ιδιομορφίες. Η παγκοσμιοποίηση όταν συναντιέται με τις τοπικές παραδόσεις –σε όσες χώρες τουλάχιστον διαθέτουν τέτοιες- δεν προκαλεί κάποιον «παγκοσμιοποιητικό χυλό», αλλά μια κρίση ταυτότητας.

Συνέχεια →

Εθνομηδενισμός και πατριδοκαπηλία, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος (η αξία του μηδενικού «0»)

 Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή*

Έχουν γραφτεί πολλά τις τελευταίες μέρες σχετικά με το «μακεδονικό». Πολλά και τις περισσότερες των περιπτώσεων ισοπεδωτικά.

Ίσως, με το πάθος που εκφράζονται οι περισσότεροι, αποκαλύπτουν το κίβδηλο των απόψεων. Ή θα είσαι «αριστερός» εθνομηδενιστής ή «δεξιός» εθνικιστής και φασίστας. Δεν χωράει κάτι άλλο. Είναι όμως έτσι;

Συνέχεια →

Οι μυστικές συνομιλίες Στάλιν – Τίτο για τη Μακεδονία

 Οι ρίζες του αλυτρωτισμού της FYROM και η Αριστερά

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Με αφορμή την συζήτηση για το «μακεδονικό», το θέμα του αλυτρωτισμού της FYROM σπάνια εξετάζεται και στην ιστορική του διάσταση. Διάσταση όμως απαραίτητη και για την κατανόηση του, αλλά και για τη εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων και τακτικών. Ιδιαίτερα για όσους ενδιαφέρονται να μη συρθούν ούτε στην ουρά του ευρωατλαντικού κοσμοπολιτισμού ούτε στου (alter ego του) ευρωατλαντικού εθνικισμού.

Στη θεμελίωση του αλυτρωτισμού της FYROM θα παρατηρήσουμε τόσο τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Τιτοϊκής ηγεσίας, όσο και του …ΝΑΤΟ.

Μέχρι και τα τέλη του 1943, και το δεύτερο συνέδριο του «Αντιφασιστικού Κόμματος της Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας»  (AVNOY), η ηγεσία των Γιουγκοσλάβων ανταρτών δεν χρησιμοποιούσαν τη λέξη Μακεδόνας ή μακεδονικός λαός. Σε όλα τα επίσημα κείμενα μιλούσαν μόνο για τον «αντιφασιστικό αγώνα των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων».

Συνέχεια →

Το «Μακεδονικό», με βάση το «πατριωτικό-εθνικό-ταξικό-διεθνιστικό», στην πολιτική της Αριστεράς

Του Γιάννη Τόλιου*

Εισαγωγή.

Το λεγόμενο «Μακεδονικό» και ειδικότερα η εκκρεμότητα της οριστικής ονομασίας της FYROM ή ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονία), έχει μετατραπεί και πάλι σε κεντρική πολιτική ζωή. Οι επικυρίαρχες δυνάμεις (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) επιδιώκουν λύση που να ενδυναμώνει τη γεωπολιτική τους επιρροή στα Βαλκάνια (ένταξη FYROM σε ΝΑΤΟ και ΕΕ) με αιχμή την Ρωσία. Η κυβέρνηση και τα κόμματα του Μνημονιακά τόξου, χωρίς να αμφισβητούν την ευρω-ατλαντική επικυριαρχία, προσπαθούν με τακτικισμούς και παλνιδρομήσεις να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη.

Συνέχεια →

Εδώ είναι Βαλκάνια

Της Ανδριανής Στράνη*

Φτάσαμε σούρουπο επιστρέφοντας από Βελιγράδι, στα Σκόπια. Στο σύθαμπο μέσα στο καταχείμωνο δεν καταλάβαινες τη διαφορά. Περάσαμε σε άλλη χώρα, ακούστηκε να λέει κάποιος κι όμως όλα έμοιαζαν ίδια. Οι δρόμοι, τα σπίτια, οι άνθρωποι, η γλώσσα και η φτώχεια. Χλωμά τα φώτα της πόλης φανέρωναν τη ζωή που πάσχιζαν να συνεχίσουν οι γειτονιές από τη μια και την άλλη πλευρά του Βαρδάρη. Το απειλητικό φουγάρο του εργοστασίου στην κατοικημένη περιοχή προσπάθησε να κρύψει η νύχτα. Παρκάραμε και βγήκαμε να περπατήσουμε.

Συνέχεια →

Μεγάλος κερδισμένος ο ΣΥΡΙΖΑ από το συλλαλητήριο

Του Πάσχου Λαζαρίδη*

Τα φαινόμενα ίσως απατούν, αλλά το σημερινό συλλαλητήριο για τη Μακεδονία βγάζει κερδισμένο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτον επειδή αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, και στην ελληνική άρχουσα τάξη και στον ιμπεριαλισμό, ότι το κόμμα που εξυπηρετεί πιο αποτελεσματικά και ικανά τα αστικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις του ευρωατλαντικού άξονα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η άρχουσα τάξη έχει γραμμή για το μακεδονικό και είναι ανταγωνιστική με το κεντρικό σύνθημα του συλλαλητηρίου. Δεν είμαστε στα 1992 όταν σύσσωμος ο αστικός κόσμος οχυρώθηκε πίσω από τη μη παράδοση του ονόματος. Η σημερινή γραμμή του αστισμού είναι η αποδοχή σύνθετης ονομασίας ανοίγοντας το δρόμο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και (μελλοντικά) και στην ΕΕ.

Συνέχεια →

Εθνοφυλετισμός

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Αγκάθια και τριβόλια στο δρόμο μας πάλι.

Άμορφες μάζες δήθεν συγκινούν ιεράρχες,

ούτ’ εθνοφυλετιστές τους αποτρέπουν.

Τι κι αν κυκλοφορούν ανάμεσά τους σώφρωνες,

ο Ιούδας τώρα δεν είναι ένας.

Συνέχεια →

Μακεδονία: Να εργαστούμε για τη συνεργασία των δύο λαών

Του Ευτύχη Μπιτσάκη*

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό και ο ελληνικός εθνικισμός δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Εθνικισμός σε βάρος των Σλαβομακεδόνων, των Μουσουλμάνων και των Πομάκων της Θράκης. Οξύνθηκε όμως τελευταία με την επιμονή των Σλαβομακεδόνων της FYROM να ονομάζουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και το κράτος τους Μακεδονία. Λοιπόν;

Ο αριστερός αντιεθνικιστής θα αντιτείνει: Κάθε λαός έχει δικαίωμα να επιλέγει το όνομα του έθνους ή της κρατικής του υπόστασης. Σύμφωνοι. Όμως με μια προϋπόθεση: ότι δεν θα πλαστογραφεί την ιστορία, δεν θα διεκδικεί τίτλους ή εδάφη που δεν του ανήκουν, και δεν θα απειλεί γειτονικούς λαούς. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι υπάρχει έθνος Σλαβομακεδόνων (επ’ αυτού φαντάζομαι έχουν γνώμη οι ιστορικοί). Το έθνος αυτό δικαιούται να επιλέξει όποιο όνομα θέλει, σεβόμενο τα αυτονόητα τα οποία σημείωσα.

Συνέχεια →

Αγκινάρες, Μακεδονία και ρατσισμός

Του Κώστα Κάππα*

Όταν γεννιόμαστε είμαστε προφανώς γυμνοί. Όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στο μυαλό. Η μόνη μας προίκα είναι το DNA και οι εγγραφές του, εγγραφές από το παρελθόν και από το περιβάλλον, τίποτα όμως για το οποίο το νεογέννητο μπορεί να φταίει ή να έχει συνεισφέρει θετικά ή αρνητικά. Δεν τα επιλέγει. Άλλοι του τα εμφύτευσαν.

Με την πρώτη ανάσα μας, αρχίζουμε σε αλλεπάλληλα στρώματα να οχυρωνόμαστε έναντι του περιβάλλοντος. Για το σώμα μας, με εσώρουχα, ρούχα και παλτά. Για την συνείδηση της ύπαρξής μας (το είναι μας; την ψυχή μας; πέστε το όπως θέλετε), η ‘οχύρωση’ αρχίζει να μοιάζει με τα αλλεπάλληλα φύλλα της αγκινάρας. Ξεκινάμε από το εσώρουχο, ένα συμπαγές αδιαίρετο και αυθαίρετο σύνολο (“άνθρωπος, λευκής φυλής, έλληνας το γένος και χριστιανός ορθόδοξος το θρήσκευμα”) και συνεχίζουμε την οχύρωση αναπτύσσοντας δεξιότητες επιβίωσης, μαθαίνουμε γράμματα και τέχνες.

Συνέχεια →

Ακροδεξιό νέο κόμμα made by NATO

(…και η δεύτερη τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ)

Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από τη στρατιωτική άσκηση «Καλλίμαχος», με πρωτοβουλία του στρατηγού κ. Φράγκου, σύμφωνα με το σενάριο της οποίας ο στρατός θα επενέβαινε αν «οι συμμορίες με τα Καλάσνικοφ κυρίευαν τμήματα της πρωτεύουσας»*

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Τελικά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ήταν για το όνομα. Όχι της Μακεδονίας μόνο. Αλλά και για το νέο κόμμα που βρίσκεται under construction εδώ και μήνες.

Είναι κοινό μυστικό ότι ήδη μετά τη δολοφονία Φύσσα από τη ναζιστική συμμορία, είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις στον ευρύτερο ακροδεξιό χώρο για ένα σχήμα που θα υπερέβαινε τη Χρυσή Αυγή. Συζητήσεις στις οποίες είχαν εμπλακεί παράγοντες και σχήματα του «χώρου» και είχαν την διακριτική στήριξη επιχειρηματικών κύκλων αλλά και «ξένων κέντρων».

Συνέχεια →