Με το αίτημα της κυβέρνησης στον ΕΜΣ* για νέα χρηματοδήτηση, η Ελλάδα πετιέται στον σκουπιδοφάγο

Του Δημήτρη Καζάκη

Υπό καθεστώς ενός οιονεί παγκόσμιου κραχ των χρηματαγορών, η κυβέρνηση υπέβαλλε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας αίτηση νέας χρηματοδότησης. Αιτείται νέο χρέος για το παλιό. Με την αίτηση αυτή η χώρα υπάγεται πλέον απευθείας στον μόνιμο μηχανισμό ελγχόμενης χρεοκοπίας και διάλυσης.

Ο ΕΜΣ δεν είναι κάτι απλό. Είναι ένα ίδρυμα ελεγχόμενης χρεοκοπίας με έδρα το Λουξεμβούργο για τις χώρες της ευρωζώνης που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα χρέη τους. Η συνθήκη για τον ΕΜΣ δεν είναι παρά μία συνθήκη χρέους για την προστασία του ευρώ. Το διοικητικό συμβούλιο και ο διευθύνων σύμβουλος έχουν απόλυτη εξουσία έναντι των κρατών μελών που οφείλουν να συμμορφώνονται «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ορίζεται αυτολεξεί στην Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ. Στην ουσία πρόκειται για το στήσιμο ενός ανεξέλεγκτου οργανισμού με έδρα το Λουξεμβούργο ώστε να μην υπόκειται σε κανέναν έλεγχο και καμία εξουσία, δικαστική, ή άλλης μορφής.

Συνέχεια →

Τα είδαμε όλα

 Της Νίνας Γεωργιάδου

Είδαμε τους εκατό θανάτους να βομβαρδίζουν τη στέγη μας
και απ’ τις ψηλές καμινάδες τον καπνό της θυσίας μας.
Είδαμε… είδαμε… είδαμε.

Οι συμπυκνωμένοι ιστορικά χρόνοι αποκαλύπτουν μια εικόνα σε κάθε κλάσμα του δευτερόλεπτου. Είναι τέτοια η ταχύτητα των αποκαλυπτικών εικόνων που ούτε το μάτι δεν προλαβαίνει να τις συλλάβει ούτε και το μυαλό να τις εμπεδώσει.

Η βδομάδα που μεσολάβησε, από την εξαγγελία του δημοψηφίσματος ως την πραγματοποίηση του, ήταν χρόνος πυκνός και βαρυφορτωμένος.

Συνέχεια →

«Μένουμε» Ευρώπη

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Χέρια απλωμένα για μια σακούλα τρόφιμα. Αλλά μη χαλάμε τη ζαχαρένια μας. Σημασία έχει να «Μένουμε Ευρώπη». Ε;

Ουρές εκατοντάδων μέτρων για ένα κομμάτι φαγητό. Και τι πειράζει αφού «Μένουμε Ευρώπη». Ε;

Συνέχεια →

ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Οι τζιχαντιστές στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας κατέλαβαν την Παλμύρα, αρχαιότατη πόλη 215 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Δαμασκού, ελεγχόμενη ως τότε από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας. Η είδηση προκάλεσε βαθειά συγκίνηση καθώς μεταδόθηκε ευρέως και εκφράστηκε έντονη η ανησυχία για επανάληψη καταστροφών στον αρχαιολογικό χώρο και το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης, η οποία άκμασε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και πλήθος αρχαιοτήτων σώζονται εκεί ακόμη. Βέβαια τεχνηέντως οι τα πάντα κατευθύνοντες περί το τι θα διαδοθεί και τι θα αποσιωπηθεί ουδέν ανέφεραν για την από καιρού μεταφορά του συνόλου των εκθεμάτων του μουσείου της Παλμύρας στη Δαμασκό προς ασφάλιση, καθώς η περιοχή διέτρεχε τον κίνδυνο να περιέλθει υπό τον έλεγχο των αδιστάκτων δολοφόνων.

Συνέχεια →

Ετυμηγορία: η άγνωστη λέξη στην Ε.Ε.

Του Περικλή Κοροβέση

Ας αρχίσουμε με ένα δύσκολο ερώτημα. Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση δημοκρατική και το ευρώ το κοινό μας νόμισμα; Και ας απαντήσουμε καταφατικά για να μην ενοχληθούν οι εγχώριοι Βαλκάνιοι ευρωπαϊστές. Τότε γιατί η ευρωπαϊκή ελίτ δυσανασχετεί με την ετυμηγορία ενός λαού που απέδωσε αυτή η κυβέρνηση; Το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» του  ΣΥΡΙΖΑ, θεωρητικά τουλάχιστον εγκρίθηκε από περίπου ένα  36,50% των ψηφοφόρων, όπως και αυτό των ΑΝ.ΕΛΛ. με ένα 5%.

Συνέχεια →

Κορυφώνονται οι εκβιασμοί των δανειστών: Τρίτο μνημόνιο χωρίς… «Χαρδούβελη»;

Του Πάνου Κοσμά

«Ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού», δηλαδή «σκουπίζοντας» όλα τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να πληρώνει τοκοχρεολύσια, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο πληρωμένο με αίμα.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τα repos με τα οποία δε­σμεύ­ο­νται αυτά τα δια­θέ­σι­μα συ­νι­στούν μια έμ­με­ση εσω­τε­ρι­κή στάση πλη­ρω­μών υπό προ­σω­ρι­νή ανα­στο­λή με­ρι­κών μηνών, σε κα­τη­γο­ρί­ες κοι­νω­νι­κών και ανα­πτυ­ξια­κών δα­πα­νών. Γι’ αυτό οι δα­νει­στές όχι μόνο δεν είχαν κα­νέ­να πρό­βλη­μα με αυτή την πρα­κτι­κή, αλλά πρό­τει­ναν να επε­κτα­θεί με ανα­γκα­στι­κή (μέσω νο­μο­θε­τι­κής ρύθ­μι­σης) δέ­σμευ­ση ρευ­στών δια­θε­σί­μων ύψους 2 δισ. ευρώ ορ­γα­νι­σμών που οι διοι­κή­σεις τους αρ­νού­νται να τα δια­θέ­σουν. Όχι μόνο αυτό, αλλά εμ­μέ­σως πα­ρό­τρυ­ναν αυτή η ιδιό­τυ­πη εσω­τε­ρι­κή στάση πλη­ρω­μών να επε­κτα­θεί και σε μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, με την πλη­ρω­μή τους με «πα­ράλ­λη­λο νό­μι­σμα».

Συνέχεια →

Ας μην γίνει αυτοσκοπός η απεργία πείνας και η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους

Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου [Κάϊν]*

1. Σχετικά με την «κατάληψη» της Νομικής, τις λεηλασίες και τις καταστροφές μέσα και γύρω απο τόν χώρο και τις «εμπρηστικές πρωτοβουλίες» που «προωθούν» αρνητικά τά αιτήματα των πολιτικών κρατουμένων απεργών πείνας…

Το πρόβλημα δεν είναι στην χρήση της… υπογραφής «αναρχικοί«, αλλά στην «ποιότητα» εκείνων των χρηστών της που την ερμηνεύουν λανθασμένα και την κακοποιούν -η κατάληψη δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε ο Αναρχισμός είναι βία,κουκούλα και τρομοκρατία- παραποιώντας το μήνυμα τού Αναρχισμού για την κοινωνική οργάνωση της ισότητας και της αυτοδιαχείρισης!

Συνέχεια →

Η βούληση για ισχύ και κυριαρχία: η περίπτωση Β. Γιακουμάκη

Του Χάρη Ναξάκη*

Στις 20 Δεκεμβρίου του 1988 ο Δ. Παπαδόσηφος σκότωσε κατά τη διάρκεια δίκης τον φονιά του γιού του στο εφετείο του Πειραιά αναφωνώντας: «ξαλάφρωσα, αγαλλίασε η ψυχή μου, λευτερώθηκα. Δικάστε με εις θάνατο να τελειώνω». Ο γιος του είχε σκοτωθεί, λέγεται με αιτία μια γυναίκα, από τον Γ. Βενιεράκη σε μια καφετέρια του Ρεθύμνου. Για το όπλο που χρησιμοποιήθηκε, ένα λούγκερ που το είχε πάρει από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια της μάχης της Κρήτης, ο θρύλος λέει ότι το είχε κρύψει στην τεράστια γενειάδα του. Δεν ανασύρω από τη μνήμη μου την παλιά αυτή ιστορία ως μια προτροπή, μια ωδή για τη βεντέτα, για να την εξυμνήσω ως τρόπο απόδοσης δικαιοσύνης ή για να προβλέψω μια παρόμοια εξέλιξη για τους δολοφόνους του Γιακουμάκη, γιατί για δολοφόνους πρόκειται. Σε μια άδικη ή σε μια αξιοβίωτη κοινωνία η βεντέτα δεν είναι τρόπος απονομής του δικαίου.

Συνέχεια →

ΣΥΡΙΖΟ-ΤΑΛΙΜΠΑΝ, οι Λουδοβίκοι των Κατωγείων, το Παντεσπάνι και η Δημοκρατία

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Το άρθρο του Μ. Γλέζου, όπου ασκούσε κριτική στη  κυβέρνηση για  τη μη τήρηση βασικών προεκλογικών δεσμεύσεων, προκάλεσε πλήθος, είτε θετικών είτε αρνητικών αντιδράσεων. Πολλές όμως ξεπέρασαν το όριο της κριτικής και πολλές επίσης άγγιξαν το χώρο της ύβρης.

Συνέχεια →

Εγκλήματα πολυεθνικών: Προσγείωση στην πραγματικότητα

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Το Avaaz είναι το παγκόσμιο κίνημα που, όπως δηλώνουν οι πρωτεργάτες του, φέρνει την φωνή των πολιτών στο επίκεντρο των πολιτικών αποφάσεων. Κάθε πολίτης του κόσμου έχει τη δυνατότητα να απευθυνθεί στο Avaaz, να εκθέσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα γενικού ενδιαφέροντος, για όσους βέβαια δεν έχουν χάσει ακόμη την ανθρωπιά τους και δεν έχουν βυθιστεί στο τέλμα της αδιαφορίας. Το κίνημα κάνει ακολούθως εκκλήσεις προς τους ανθρώπους καλής θέλησης απανταχού της γης και συγκεντρώνει υπογραφές, τις οποίες θέτει υπ’ όψη των αρμοδίων, προκειμένου αυτοί να λάβουν μέτρα, ώστε να επιτευχθεί κάποιο καλό ή να αποτραπεί κάποιο κακό.

Συνέχεια →