Ανώτερο εισόδημα

Του Χάρη Ναξάκη*

«Οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου θα χρειάζονταν

220 χρόνια για να ξοδέψουν την προσωπική τους περιουσία,

σπαταλώντας 1 εκ. δολάρια την ημέρα, ακόμα και αν δεν

την αύξαναν περεταίρω ούτε κατά 1 δολάριο»

Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της αποκάλυψης ως προς την ανισοκατανομή του πλούτου και την έκρηξη της ανεργίας, ανησυχώντας ακόμα και κύκλους της καθεστηκυίας τάξης που διαβλέπουν ότι μια… βραδυφλεγής βόμβα έχει εγκατασταθεί στα γαλήνια θεμέλια των αγορών.

Συνέχεια →

Δυο λόγια για την ημέρα των Τριών Ιεραρχών

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

  Ομιλία του γράφοντος, ως Προέδρου της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας του Δήμου Βύρωνα, προς τους εκπαιδευτικούς των σχολείων του Δήμου Βύρωνα, την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015 (εκδήλωση του Δήμου).

******

Με τα δυο λόγια που θα πω, θα ζητήσω να αναμετρηθούμε με τη μνήμη μας. Λέω «να αναμετρηθούμε», διότι η μνήμη είναι περίεργη δύναμη του ανθρώπου. Μπορεί να γίνει ευλογία, μπορεί να γίνει και κατάρα. Κατάρα γίνεται όταν με κρατά αιχμάλωτο στο παρελθόν, ευλογία γίνεται όποτε φωτίζει τον βηματισμό μου στο τώρα.

Συνέχεια →

Μετά τον εκλογικό θρίαμβο, η σύγκρουση με τη Μέρκελ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Δανειστές και εγχώριοι υπηρέτες τους έστησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο εκβιασμού, αλλά η μάχη μπορεί να κερδηθεί.

Ο εκλογικός θρίαμβος της ελληνικής Αριστερός συνιστά ιστορική εξέλιξη με διεθνή αντίκτυπο. Ο πραγματικός  ηττημένος της αναμέτρησης δεν ήταν, βέβαια, ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος, αλλά το μεγάλο «αφεντικό», η Άνγκελα Μέρκελ, που βλέπει ότι πλέον ο γερμανικός ζουρλομανδύας του Συμφώνου Σταθερότητας αρχίζει να ξηλώνεται.

Συνέχεια →

Σα να μη συμβαίνει τίποτα!

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Η εγγενής μειονεξία στο πρόσωπο του στρεβλόγλωσσου Γεωργιάδη, υπουργοποιήθηκε. Ο ναρκισσιστικός αυτισμός του μικρού Γιωργάκη, πρωθυπουργοποιήθηκε, ενώ προς τέρψιν της υπερήφανης μητρός, το κόμμα του κάποτε πατέρα-αφέντη, διαλύθηκε και διασπάστηκε. Η αγωνία για το μαλλί του κομμωτηρίου, εκπροσώπησε μια κυβέρνηση.

Αναμφίβολα, η μεταπολίτευση εξέθρεψε έναν ιδιαίτερο ανθρωπολογικό τύπο, επί του οποίου και στήριξε την σαρανταετή διάρκεια της. Αν, επιτέλους, κατέρρευσε, είναι ακριβώς γιατί οι ρηγματώσεις του φέροντος οργανισμού της, δεν άντεξαν τελικά.

Συνέχεια →

Πανεπιστήμια: η απανθρωπία των διαγραφών και η διαστροφή του φιλελευθερισμού

Του Νικήτα Χιωτίνη* 

Το ότι η Παιδεία στη χώρα μας βαίνει από το κακό στο χειρότερο είναι ηλίου φαεινότερο. Για τη βασική εκπαίδευση των δημοτικών σχολείων και αυτήν του Γυμνασίου, δεν έχω ιδίαν άποψη, παρ’ ότι ακούω πως στα δημοτικά προωθείται η «ακουστική ορθογραφία»- επιφυλάσσομαι γι’ αυτό, όπως και για το ότι αυτό θα ακολουθηθεί από εκμάθηση χαράγματος συμβόλων σε πέτρες. Πάντως έχω εμπειρία διαφόρων κατά καιρούς «περίεργων» ιδεών, τινές των οποίων εφαρμόστηκαν: τις δεκαετίες -60 και -70 κυκλοφορούσε σαν ιδέα η υιοθέτηση του λατινικού αλφαβήτου, στη συνέχεια καμιά δεκαριά βουλευτές άλλαξαν τη μορφή της γλώσσας καταργώντας τα πνεύματα και ευτυχώς όχι όλους τους τόνους, τη δεκαετία του -80 ανήκες στην επάρατο δεξιά αν έλεγες διακινδυνεύω αντί ρισκάρω, κ.λ.π..

Συνέχεια →

Μη λησμονάμε…

Του Χρίστου Φωτεινόπουλου*

«Αν αφήσουμε τη μνήμη να ξεθωριάσει, θα γίνουμε ένοχοι ενός άλλου εγκλήματος. Γιατί η δολοφονία της μνήμης είναι ο βεβαιότερος δρόμος για την επανάληψη των ίδιων λαθών…»Solomon Passy

Η 27η Ιανουαρίου ήταν Διεθνής  Ημέρα Μνήμης  των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, γιατί, την ημέρα αυτή πριν εβδομήντα (70) χρόνια, τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στην Πολωνία.

Συνέχεια →

Επόμενες μέρες

Του  Νικήτα Χιωτίνη*

Επιτρέψτε μου μια σύντομη ανατομία των προβλημάτων μας, που είναι και προβλήματα της Ευρώπης. Όλοι μιλούν για κρίση. Κανείς όμως δεν μας το εξηγεί ακριβώς.

Συνέχεια →

Η διδακτική σχέση

Του Αριστείδη Μπαλτά*

«Η διδακτική σχέση είναι σχέση διακινδύνευσης και σχέση αναγνώρισης. Σχέση αμοιβαίας ενθάρρυνσης και αμοιβαίας κριτικής. Σχέση ευθύνης»

Τούτον τον καιρό οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων αγωνίζονται σε πολλά μέτωπα. Διαθεσιμότητες, απολύσεις, μειώσεις, ελλείμματα, ψευδο-αξιολογήσεις, γραφειοκρατική ασφυξία, το άγχος να καλυφθεί η περιβόητη διδακτέα ύλη. Και μαζί ο καθημερινός αγώνας στην τάξη. Μέσα στη διδακτική σχέση και για τη διδακτική σχέση. Όπου αρχίζουν όλα.

Συνέχεια →

Όρκο ή διαβεβαίωση;

Του Χάρη Ανδρεόπουλου*

Ένα θεολογικό σχόλιο με αφορμή την απόφαση του νέου πρωθυπουργού να αναλάβει καθήκοντα επιλέγοντας τη «διαβεβαίωση»

 «Πρέπει να ορκιζόμαστε;». Το ερώτημα επανήλθε στην επικαιρότητα μ΄ αφορμή την απόφαση του νέου Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα να αναλάβει τα καθήκοντά  του δίδοντας ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας πολιτικό «όρκο», πιο ορθά «διαβεβαίωση».

Συνέχεια →

Για τον πολιτικό όρκο του νέου πρωθυπουργού, την 26η Ιαν. 2015

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το σωστό. Όχι απλώς το σωστό από τη σκοπιά κάποιου που δεν πιστεύει και που, συνεπώς, θα υποκρινόταν αν επικαλούνταν το Ευαγγέλιο. Έκανε το σωστό από κάθε πλευράς, δηλαδή κι απ’ αυτήν που θα έπρεπε να είναι και στάση της ίδιας της Εκκλησίας.

Συνέχεια →