ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, Ιω., ζ΄, 37-52,**         03-06-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις Αυτόν», Ιω., ζ΄, 39.

ΟΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ.

Όλα τα έργα στον πλανήτη, είναι αποτελέσματα δύο ειδών ενεργείας: της κτιστής (του ανθρώπου) και της άκτιστης (του Θεού).

Τα έργα του Θεού είναι κύκλοι δηλαδή γραμμές που δεν έχουν αρχή ούτε τέλος. Παράδειγμα: Ο γενετικός  κύκλος, (το αυγό και η κότα), ο κύκλος του CO2, ο βιολογικός κύκλος της διαιωνίσεως της ζωής, ο αστρονομικός, ο εβδομαδιαίος (ανακύκλωση των 7 ημερών), ο μετεωρολογικός κύκλος  και άλλα  αναρίθμητα.

Τα έργα των ανθρώπων είναι γραμμές, που έχουν αρχή και τέλος. Σπίτια, αυτοκίνητα,  δρόμοι, υπολογιστές, τηλεοράσεις, διαστημόπλοια, ιδεολογίες, συστήματα, κόμματα είναι γραμμές, έργα του ανθρώπου. Έχουν αρχή και τέλος. Αυτό ήθελε να δείξει και ο Πλάτων με τις γεωμετρικές κατασκευές στην θεωρητική Γεωμετρία, με τον κανόνα (χάρακα) και τον διαβήτη, (Άνθρωπος και Θεός).

Συνέχεια →

Χειροτονητήριος λόγος σε Πρεσβύτερο

Του (+) Διακόνου Ιωάννη Κατωπόδη – Πάτρα 22-01-1978*

Με αφορμή το σημερινό τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του (+) παπα Γιάννη Κατωπόδη, σήμερα 18-06-2016, Ψυχο-Σάββατο πριν την Πεντηκοστή του 2016 -ημέρα που αρχίζει και η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος στο Κολυμπάρι Χανίων- έγινε μετεγγραφή σε ηλεκτρονική μορφή (στο μονοτονικό από το πολυτονικό) από τον Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα**

«Σεβασμιώτατε Ιεράρχα,

Τίμιο Πρεσβυτέριο,

Ευλογημένε Λαέ του Θεού.

Θεμελιακά γεγονότα του εκκλησιαστικού, αλλά και του προσωπικού βίου, μέσα στην εκκλησία γίνονται κατανοητά, κάτω από το φώς της της θεολογίας των πατέρων και της θεολογίας της εκκλησίας. Ίσως και γιατί ο στείρος συναισθηματισμός, η αβασάνιστη επανάληψη στερεοτύπων και εκφράσεων, αποδυναμώνουν την ουσία και τη σημασία τέτοιων εκκλησιολογικών γεγονότων, όπως το σημερινό.

Ο λόγος της θεολογίας μοιάζει να είναι για την παρούσα ώρα. Ίσως γιατί το χρέος αυτής της κρίσιμης ώρας, είναι να μαρτυρηθεί μα και να βιωθεί το γεγονός της σωτηρίας. Η αλήθεια της λυτρώσεως και αναπλάσεως, της φθαρμένης από την αμαρτία φύσεως του ανθρώπου, μέσα στην αέναη πεντηκοστή της εκκλησίας Μας, και συνάμα να δοθεί το μέτρο εκείνο της Καινής εντολής, της αγάπης προς το Σωτήρα Χριστό, που είναι το πλήρωμα της ανθρώπινης υπάρξεώς μας. Τούτο το πλήρωμα, ορίζει ο Χριστός, στη σχέση Του με τον κόσμο, με τους ανθρώπους, με την εκκλησία Του.

Συνέχεια →

ΦΑΝΑΡΙ – ΑΘΗΝΑ – [ΜΟΣΧΑ]: Πέρα από τη σύγκρουση

Μια ερμηνεία και μια πρόταση ενότητας,  συμβολή για το μέλλον της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, την Οικουμένη.

φ

[Με πόνο παρακολουθούμε τα γεγονότα αποχωρήσεων λίγο πριν την προγραμματισμένη Αγία και Μεγάλη (Πανορθόδοξο) Σύνοδο στο Κολυμπάρι των Χανίων της Κρήτης αρχομένης την Πεντηκοστή του 2016. Και με βάση την φανερή αφορμή τα ζητήματα δηλ. εκκλησιολογικών δικαιοδοσιών, από το πρεσβυγενές Πατριαρχείο Αντιοχείας (αραβικό) και το σχετικά νεοσύστατο Πατριαρχείο Μόσχας (ρωσικό), επαναφέρουμε την πρότασή μας με το σχετικά μικρότερο, αλλά παρόμοιο πρόβλημα που δημιουργήθηκε αρχές της δεκαετίας του 2000 μεταξύ του Οικουμενικού πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως – Φανάρι και της εν Ελλάδι τοπικής Εκκλησίας – Αθήνα, ως μια μικρή συμβολή σ’ αυτά που θα επακολουθήσουν…].

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

στους Σεβασμιώτατους Μητροπολίτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας εντός του ελλαδικού χώρου και στην Ιερά Σύνοδο την περί τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη μας Βαρθολομαίο Α΄.

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Οβρυά Πατρών, 04-02-2004

Ι) Κατεβάστε όλη τη μελέτη σε μορφή Word: FANARI-ATHENA-Pera-apo-ti-sygkroysi_PATRA_Pan.Ant.Mp._04-02-2004

ΙΙ) Δείτε την πρώτη δημοσίευση: http://users.otenet.gr/~gmcr/Fanari/  και http://users.otenet.gr/~gmcr/Fanari/Keimeno.htm

ΙΙΙ) Δείτε την τελική πρόταση:

ΠΡΟΤΑΣΗ

Η πρότασή συνοπτικά περιέχει τους εξής σπονδύλους:

Συνέχεια →

Δυνατότητες και κίνδυνοι στην Πανορθόδοξη σύνοδο του 2016 [8-3-2014]

Από τΜτΒ*

«…Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται…»

Θάλεγε εύλογα προς εμένα ένας σώφρων χριστιανός «τι θέλει η αλεπού στο παζάρι;» Ο υποφαινόμενος εννοείται ότι θα ήμουν η αλεπού και το παζάρι οι συζητήσεις, διαπραγματεύσεις που  κάνουν  οι Προκαθήμενοι που συμμετέχουν στην Σύναξη της Κωνσταντινούπολης αυτές τις μέρες προεδρεύοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου του Α΄και αποφάσισαν την Πανορθόδοξη Σύνοδο για το 2016, την οποία προετοιμάζουν… πενήντα χρόνια…

Βεβαίως και υπάρχουν αντιρρήσεις πολλών ειδών γι’ αυτή τη Σύνοδο, όχι τόσο από το αδαές χριστιανικό πλήρωμα, όσο από θεολογούντες, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς. Παρά ταύτα κάποιοι άλλοι χαίρονται προκαταβολικά από χθές, 7-3-2014: «Στην Κωνσταντινούπολη το 2016: Επιτέλους! Αποφάσισαν την σύγκληση της Πανορθόδοξης Συνόδου».

Τα θέματα που καίνε είναι κυρίως εκκλησιολογικά:

Συνέχεια →

Ομιλία στην ΚΥΡΙΑΚΗ των ΑΓΙΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ της εν  ΝΙΚΑΙΑ  Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ   ΣΥΝΟΔΟΥ, Ιω., Ιζ΄, 1-13**, 27-05-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Σήμερα εορτάζομε την επέτειον της συγκροτήσεως της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, οι Κανόνες της οποίας, όπως και των άλλων έξι, έχουν κύρος αλάθητον. Ας δούμε λοιπόν το ιστορικόν αυτής της Συνόδου για να μην είμαστε αγράμματοι, γιατί αυτό σημαίνει όχι  μόνον φτώχεια γνώσεων αλλά και εκτροχιασμόν της πορείας ζωής, της δικής μας και των παιδιών μας που  θαμπώνονται από τις  γνώσεις  πολύ διαβασμένων Αιρετικών που είναι πολύ επικίνδυνο.

Συνέχεια →

Εμπιστεύομαι την Εκκλησία

Του Θεοφ. Επισκόπου Αβύδου κ. Κυρίλλου

 [Ι] Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον

Εἰσαγωγικὰ

Εἶναι κοινὸς τόπος ὅτι ὁ χριστιανικὸς κόσμος μετὰ ἀπὸ μιὰ περίοδο κοινῆς πορείας χιλίων ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ μιὰ δεύτερη χιλιετία διχασμοῦ, ἀμοιβαίας ἀποξένωσης καὶ ἀλλοτρίωσης, στὸν τελευταῖο κυρίως αἰῶνα τῆς δεύτερης χιλιετίας αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη τοῦ διαλόγου καὶ τῆς προσέγγισης μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν ἐπανάκτηση τῆς ἀπολεσθείσας κοινωνίας στὴν πίστη. Εἶναι ἐπίσης κοινὸς τόπος ὅτι οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς ἐνεργοποιήθηκαν πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ μετὰ ἀπὸ τὶς πατριαρχικὲς Ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904, καὶ 1920. Οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς θεωροῦσαν καὶ θεωροῦν χρέος τους, προσευχόμενες «ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» καὶ πιστὲς στὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν«, νὰ ἐργαστοῦν διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ διαλόγου καὶ γιὰ τὴν ἑνότητα, νὰ ἀναζητήσουν τὴν πορεία πρὸς τὴν εἰρήνη καὶ τὴν καταλλαγή, νὰ ὑπερβοῦν τὴν ὀδύνη καὶ τὸ σκάνδαλο τῆς διαίρεσης καὶ τοῦ διχασμοῦ.

 Ἡ ὀρθόδοξη πλευρὰ ποὺ ἐκινεῖτο καὶ κινεῖται στὴ διάσταση τοῦ ὀρθοῦ φρονήματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἀγωνίζεται νὰ ἐκπληρώσει στὴν πράξη τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: «Ὁ τέλειος ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς ἄκρον ἀπαθείας ἐλθών, οὐκ ἐπίσταται διαφορὰν ἰδίου καὶ ἀλλοτρίου, ἢ ἰδίας καὶ ἀλλοτρίας, ἢ πιστοῦ καὶ ἀπίστου, ἢ δούλου καὶ ἐλευθέρου, ἢ ὅλως ἄρσενος καὶ θηλείας· ἀλλ᾽ ἀνώτερος τῆς τῶν παθῶν τυραννίδος γενόμενος, καὶ εἰς τὴν μίαν φύσιν τῶν ἀνθρώπων ἀποβλε-πόμενος, πάντα ἐξ ἴσον θεωρεῖ, καὶ πρὸς πάντας ἴσως διάκειται».

Συνέχεια →

Στάκαμαν και η Μεγάλη Σύνοδος

Η εικόνα απεικονίζει την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας. Tοιχογραφία του 18ου αιώνα στον Ορθόδοξο Ναό Σταυροπόλεως στο Βουκουρέστι.

Της Εύης Βουλγαράκη-Πισίνα 
[ειδικά για το Νυχθημερόν]

Όταν ήμασταν παιδιά παίζαμε αυτό το παιχνίδι, το στάκαμαν, που έμοιαζε κάπως με το κρυφτό. Μόλις έβλεπες τον συμπαίχτη σου, του φώναζες «στάκαμαν» και έτσι τον ακινητοποιούσες και τον αιχμαλώτιζες. Σαν να μη μεγαλώσαμε ποτέ, ακόμα πολλοί προσπαθούν να ακινητοποιήσουν τη ζωή, να τη συλλάβουν σαν μια φωτογραφία που φυλακίζει μέσα της το χρόνο. Ακόμα μοιάζει σαν να φοβούνται την κίνηση και την εξέλιξη, το ίδιο το διάβα των καιρών, ίσως ακριβώς επειδή ο χρόνος στον χώρο του κτιστού φέρνει μαζί του τον θάνατο.

Ιδιαίτερα συμβαίνει αυτό σε μια κατηγορία πιστών που διακαώς επιθυμούν να ακινητοποιήσουν την Ορθοδοξία σε φωτογραφικό ινσταντανέ, τραβηγμένο κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο. Η ακινησία όμως είναι ίδιο των άψυχων αντικειμένων. Όχι των ζωντανών οργανισμών. Και οι όντως πιστοί δεν κοιτούν πώς να αποφύγουν τη ζωή, αλλά πώς να μετέχουν στην όντως Ζωή του αναστημένου Κυρίου.

Συνέχεια →

Προς την Σύναξιν της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου (29.08.2015)

Εισήγησις

του Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Περγάμου κ. Ιωάννου (Ζηζιούλα)

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι, Πανιερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι άγιοι αδελφοί,

Αποτελεί ιδιαιτέραν τιμήν διά τήν ταπεινότητά μου η ευκαιρία που μου δίδεται να ενημερώσω το ιερόν αυτό Σώμα περί της πορείας της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, η οποία απεφασίσθη όπως συγκληθή, Θεού θέλοντος, κατά το προσεχές έτος. Ευχαριστώ την Υμετέραν Θ. Παναγιότητα διά τήν τιμήν αυτήν ως επίσης και διά την απόφασιν Αυτής και της Εκκλησίας να εμπιστευθούν εις τας ταπεινάς μου δυνάμεις την ευθύνην της προεδρίας των Προπαρασκευαστικών Επιτροπών και Προσυνοδικών Διασκέψεων, αι οποίαι διεξάγουν το έργον της προετοιμασίας του μεγάλου και ιστορικού τούτου γεγονότος εις την ζωήν της Εκκλησίας. Εις την παρούσαν Έκθεσιν θα προσπαθήσω εν συντομία να ενημερώσω το ιερόν Σώμα περί των οργάνων και της όλης διαδικασίας της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, του επιτελεσθέντος ήδη και του υπολειπομένου έργου της προπαρασκευής αυτής, καθώς και περί των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζει αύτη.

Α’. Διαδικασία και Οργανα Προπαρασκευής της Συνόδου.

Συνέχεια →

To Filioque και το «παπικό Πρωτείο» ως παράδοξη εκκλησιολογία…

Του  Κωνσταντίνου Κόττη*

Η εκ του Πατρός εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, δογματίστηκε στην Β΄ εν Κωνσταντινουπόλει Οικουμενική Σύνοδο του 381, παράλληλα με τους όρους «Άγιον» (δηλ. Απλό θεολογικά και καθαγιάζον με την ύψιστη αρχαιοελληνική  έννοια του όρου), «Κύριο (όχι υποτελές, όχι απρόσωπη θεία δύναμη) και «ζωοποιόν». Εκεί για πρώτη φορά, καταγράφθηκε συνοδικά, η βιβλική μαρτυρία της υπό του Πατρός εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος (Κατά Ιωάννη 15:26).

Συνέχεια →