ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, Ιω., ζ΄, 37-52,** 03-06-2012
Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*
«Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις Αυτόν», Ιω., ζ΄, 39.
ΟΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ.
Όλα τα έργα στον πλανήτη, είναι αποτελέσματα δύο ειδών ενεργείας: της κτιστής (του ανθρώπου) και της άκτιστης (του Θεού).
Τα έργα του Θεού είναι κύκλοι δηλαδή γραμμές που δεν έχουν αρχή ούτε τέλος. Παράδειγμα: Ο γενετικός κύκλος, (το αυγό και η κότα), ο κύκλος του CO2, ο βιολογικός κύκλος της διαιωνίσεως της ζωής, ο αστρονομικός, ο εβδομαδιαίος (ανακύκλωση των 7 ημερών), ο μετεωρολογικός κύκλος και άλλα αναρίθμητα.
Τα έργα των ανθρώπων είναι γραμμές, που έχουν αρχή και τέλος. Σπίτια, αυτοκίνητα, δρόμοι, υπολογιστές, τηλεοράσεις, διαστημόπλοια, ιδεολογίες, συστήματα, κόμματα είναι γραμμές, έργα του ανθρώπου. Έχουν αρχή και τέλος. Αυτό ήθελε να δείξει και ο Πλάτων με τις γεωμετρικές κατασκευές στην θεωρητική Γεωμετρία, με τον κανόνα (χάρακα) και τον διαβήτη, (Άνθρωπος και Θεός).
Σήμερα γιορτάζουμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος εν είδει πυρήνων γλωσσών: «Και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερωμένης πνοής βιαίας. Και επλήρωσε όλον τον οίκον ού ήσαν καθήμενοι και ώφθησαν αυτοίς, διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ’ ένα έκαστον αυτών», Πρξ, β΄, 2, 3. Ήταν η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος.
Το Άγιο Πνεύμα όμως είναι πρόσωπο, είναι ο Θεός: «Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών», γι αυτό δεν έρχεται, ούτε φεύγει. Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν μια από τις αναρίθμητες άκτιστες ενέργειες Του. Δηλαδή το Άγιο Πνεύμα είναι σαν ένα δένδρο με πολλά κλαριά ή σαν ένας ήλιος με πολλές ακτίνες. Μια απ’ αυτές τις ενέργειες είναι και το χάρισμα της υιοθεσίας, που δεν υπήρχε στον πλανήτη προ της Πεντηκοστής. Το είχαν οι πρωτόπλαστοι, αλλά το έχασαν: «ούπω γαρ ην Πνεύμα Άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη», Ιω., ζ΄, 39.
Σήμερα είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Εγεννήθη από την πλευράν του Χριστού όταν ο ρωμαίος στρατιώτης ελόγχισεν την πλευράν Του: Εκυοφορήθηκε επί 50 ημέρας και εφανερώθη από το Πνεύμα το Άγιον την Πεντηκοστή, με την μορφήν των πυρίνων γλωσσών. Οι πύρινες γλώσσες που φώτιζαν αλλά δεν έκαιγαν (όπως το Άγιον φώς) δήλωναν ότι ξαναγύρισε στην εκκλησία το χάρισμα της υιοθεσίας. Γι’ αυτό η ορθόδοξος Εκκλησία των Αποστόλων, Είναι Αγιοπνευματική: «Εκκλησία του ΑγίουΠνεύματος».
Σήμερα (33 μ.Χ.) η Ανθρωπότης και η Ιστορία της χωρίστηκαν στα δύο, σε δυό λαούς: στον Παλαιόν λαόν που έχει γενάρχη τον Παλαιόν Αδάμ και που δεν έχει Πνεύμα Άγιον. Και τον λαόν του Αγίου Πνεύματος (δηλ. την Εκκλησίαν) που έχει γενάρχην τον νέον Αδάμ, δηλαδή τον Χριστόν.
Ο ΠΡΩΤΟΣ λαός είναι ο λαός της υπαρξιακής αγωνίας και του πνευματικού θανάτου. Δεν χρειαζόταν να τον ανακαλύψουν οι σύγχρονοι υπαρξιστές. Το δήλωσε ο ίδιος ο Κύριος: «ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς», Μτθ, ή, 22. Είναι ο λαός που ξεκίνησε από την Εδέμ με γενάρχην τον Παλαιόν Αδάμ και κατήντησε να έχει σκοπόν της ζωής του, ότι «αισχρόν εστί και λέγειν», Εφ., ε΄, 12. Είναι οι νεκροί που θάβουν τους νεκρούς τους.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ λαός είναι ο λαός του Αγίου Πνεύματος. Είναι ο λαός που ξεκίνησε την Πεντηκοστήν του 33 μ.Χ. και πήρε την πορεία του στην Ιστορία. Είναι η μία, Αγία, καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Σκοπός της υπάρξεως της και περιεχόμενον της ζωής της, είναι να αποκτήσει το Πνεύμα το Άγιον. «Σκοπός της ζωής του Χριστιανού είναι να αποκτήση το Άγιον Πνεύμα. Το μεγαλύτερο στη ζωή μας δεν είναι τα χρήματα, τα υλικά αγαθά, οι γνώσεις και οι ανθρώπινες σοφίες, αλλά το Πνεύμα το Άγιον, έχοντες πολλά από τα άλλα. Και ίσως όλα, χωρίς Πνεύμα Άγιον, είμαστε φτωχοί, έρημοι, δυστυχείς. Έχοντας Πνεύμα Άγιον, έχουμε απ’ όλα», Σεραφείμ του Σαρώφ.
Και ποιά είναι αυτά τα όλα που μας δίδει το Πνεύμα το Άγιον; Μας τα είπε χθές το βράδυ στον Εσπερινόν: «πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον* βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξεν, όλον συγκροτεί τον θεσμόν της εκκλησίας. Ομοούσιε, ομόθρονε, τω Πατρί και τω Υιώ, Παράκλητε δόξα σοι», Εσπερινός ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ.
600 χρόνων ο γέρο Νώε μέσα στην κιβωτό, τον 9ον μήνα του Κατακλυσμού (έμεναν ακόμη 3 μήνες), απέστειλε την περιστεράν για να αναγνωρίσει το έδαφος (προηγουμένως είχε αποστείλει τον κόρακα) «και απέστειλε την περιστεράν, οπίσω αυτού, ιδείν ει κεκόπακε το ύδωρ από της γής και ουχ ευρούσα η περιστερά άναπαυσιν τοις ποσίν αυτής, ανέστρεψε προς αυτόν εις την κιβωτόν», Γεν., Η΄, 8. Σε λίγο η σκηνή αυτή συμβολικά θα επαναληφθεί. Δηλαδή από την νοητή κιβωτό, την Εκκλησία, θα ξεκινήσει η μυστική περιστερά και εμείς γονατιστοί θα την αναμένουμε.
Μακάρι να βρει ανάπαυσιν σε ψυχές ζωντανές, ζωοποιημένες από τα μυστήρια της Εκκλησίας: «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει Υψούται λαμπρύνεται, τη τριαδική μονάδι ιεροκρυφίως», Αντιφ. Δ. Ήχου. Μακάρι, αυτή η μυστική περιστερά να βρει τέτοιες ζωντανές ψυχές ανάμεσα μας, και ανάμεσα στον λαόν του Θεού.
ΑΜΗΝ.
* Εκοιμήθη, με διαύγεια πνεύματος, Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…
** Ευαγγέλιο της Πεντηκοστής, Ιω., ζ΄, 37-52, η΄ 12
Πρωτότυπο
«37 Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω.
38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.
39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ¨Αγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.
40 πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης·
41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται;
42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυΐδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται;
43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν.
44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας.
45 Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν;
46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος.
47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε;
48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων;
49 ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι!
50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν·
51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ’ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ;
52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.
12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς».
ΠΗΓΗ: http://timiosprodromoskiveri.blogspot.gr/2015/05/blog-post_81.html
