Η επερχόμενη επικαιροποίηση της έκθεσης του ΟΟΣΑ ως εργαλείο προετοιμασίας νέων αντιεκπαιδευτικών μέτρων

Του Γιάννη Βαρδαλαχάκη*

Με πράξη που αναρτήθηκε στη Διαύγεια στις 25/11, ανατέθηκε στον ΟΟΣΑ η εκπόνηση νέας, επικαιροποιημένης με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έκθεσης για την ελληνική εκπαίδευση, κάτι που προβλεπόταν άλλωστε στο τρίτο Μνημόνιο ως ενδιάμεσο στάδιο πριν την ευθυγράμμιση  της ελληνικής αναλογίας μαθητών ανά τάξη και εκπαιδευτικό με τις «βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ» έως τον Ιούνιο του 2018. Πρώτα «επικαιροποίηση», λοιπόν, για να δούμε πόσοι εκπαιδευτικοί και πόσα σχολεία περισσεύουν και στη συνέχεια αξιολόγηση για να δούμε «ποιος θα φαγωθεί» (και ας διαβεβαιώνει ο Κος Γαβρόγλου ότι δεν θα επιτρέψει αυτή να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα –άλλαι, ωστόσο, αι βουλαί των δανειστών). Πρόκειται στην ουσία για ένα πληρωμένο συμβόλαιο θανάτου της ελληνικής εκπαίδευσης έναντι του, διόλου ευκαταφρόνητου, ποσού των 90.000 ευρώ, το οποίο έχει σχεδιαστεί εδώ και καιρό, αλλά φαίνεται σαν να περίμενε την υπουργοποίηση του, κατά τον πρόεδρο του ΕΣΥΠ Νίκο Θεοτοκά, εργολάβου των διαρροών προς τον ΟΟΣΑ για να τεθεί σε άμεση εφαρμογή.

Συνέχεια →

Κυβερνητική ήττα στα ΜΜΕ

Του Γιάννη Ζερβού*

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ανατρέπεται η διαγωνιστική διαδικασία για την αδειοδότηση των Μ.Μ.Ε αποτελεί αναμφισβήτητα ήττα της Κυβέρνησης, που είχε επενδύσει πολλά στο θέμα αυτό.

Η Κυβέρνηση από την αρχή επέδειξε αλαζονεία και αναλγησία για τους εργαζόμενους του ραδιοτηλεοπτικού χώρου, περιορίζοντας τον αριθμό των αδειών.

Δεν έπεισε ότι επιθυμεί να πολεμήσει τη διαπλοκή, αλλά ότι επιθυμούσε με το πρόσχημα αυτό να αναδιατάξει τους συσχετισμούς στα ιδιωτικά Μ.Μ.Ε προς όφελος της.

Συνέχεια →

Περί «νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης»

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Από το 2^ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά η εκστρατεία εκφοβισμού για τον κίνδυνο επανόδου της δεξιάς, περί «νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης» με επικλήσεις περί της «αριστεράς που δε διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον και να σηκώσει στους ώμους της την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια». Αυτή την «παλινόρθωση» κραδαίνει η κυβέρνηση ως έναν διαρκή εκβιασμό απέναντι στην κοινωνική αγανάκτηση για την εφαρμοζόμενης πολιτική της.  Και όμως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αναφερόμενη στην «Αριστερά» αποτελεί ένα «ιστορικό ανέκδοτο», αφού  νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική εφαρμόζει. Γιατί δεν υπήρξε μεγαλύτερη «δικαίωση» της πολιτικής που εφάρμοσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι «δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο». Δικαιώνει, έτσι, την  άποψη ότι «μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι η μόνη που μπορεί να εφαρμόσει πολιτικές της  Δεξιάς» (Τζ. Ανιέλι, 1998).

Συνέχεια →

Η ιστορία της Μέδουσας ή αλλιώς «Ήταν ένα μικρό καράβι…»

Του Νίκου Μίχου

Η ιστορία έχει το χάρισμα να εμπλέκει και να κρατά αναμεμειγμένα πολλά πράγματα διαφόρων ειδών. Όπως για παράδειγμα έναν πίνακα του γαλλικού ρομαντισμού, ένα παιδικό τραγούδι και μια τραγική ιστορία καννιβαλισμού. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι ας παρουσιάσουμε μια εικόνα: Ένα παιδί που σιγοτραγουδά το τραγούδι «ήταν ένα μικρό καράβι…» περνά μπροστά από τον πίνακα «η Σχεδία της Μέδουσας» που εκτίθεται στο Λούβρο, στην αίθουσα 61 της πτέρυγας Sully.

Συνέχεια →

Από τον Κύρκο στη Μενεγάκη

[ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ]

Του Περικλή Κοροβέση

Κάθισα εννιά ώρες μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσω τη συζήτηση στη Βουλή. Και αυτό που διαπίστωσα είναι πως είμαι βαριά άρρωστος. Μπορεί ένας άνθρωπος που είναι καλά στα μυαλά του να ξοδεύει μια ολόκληρη μέρα μόνο και μόνο για να απολαύσει τον μαζοχισμό του;

Γιατί περί αυτού πρόκειται. Καμιά σκέψη, κανένα επιχείρημα, καμιά σύγκρουση ή αντιπαράθεση ιδεών. Τα λεγόμενα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου διαφοροποιούνται μόνο στις βρισιές και στις εξυπνάδες.

Το δρομολόγιό τους είναι ίδιο και καθορισμένο από την Ε.Ε. Εξαίρεση αποτελεί το ΚΚΕ που κάνει τη σωστή ανάγνωση της πραγματικότητας, αλλά αδυνατεί να χαράξει πολιτική, με συνέπεια να συμπαρίσταται στο σύστημα σαν αριστερός ψάλτης.

Συνέχεια →

Οι τιποτένιοι

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

• Αν αυτό είναι αλήθεια, ο άνθρωπος είναι βλαξ
• Αν αυτό είναι αλήθεια, ο άνθρωπος είναι βαλτός.
• Αν αυτό είναι αλήθεια, ο άνθρωπος είναι εγκληματίας.

Αν αυτό είναι αλήθεια, ο άνθρωπος είναι και τα τρία. Και λέγεται Φίλης. Δηλαδή Τσίπρας.

Σύμφωνα με τη διαμαρτυρία της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων (που πέρασε έως τώρα εν πολλοίς στο ντούκου), έχει φθάσει στα σχολεία ήδη από 20/09/2016 εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας με την οποίαν «επιβάλλεται να διδάσκονται συνοπτικά και να μην εξετάζονται στην Α’ Λυκείου τα ακόλουθα κεφάλαια της αρχαίας ιστορίας: Κυκλαδικός Πολιτισμός. Μινωικός Πολιτισμός. Μυκηναϊκός Πολιτισμός. Οι Α’ & Β’ Αποικισμοί. Η σημασία των Περσικών Πολέμων. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Ο Φίλιππος ο Β’ και το Οικουμενικό Κράτος του Μ. Αλεξάνδρου».

Συνέχεια →

Συρρικνώνεται η Τεχνική Εκπαίδευση

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Πίσω από τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης και τις υποκριτικές διακηρύξεις για «κανονικότητα»  στα σχολεία, κρύβεται η γκρίζα πραγματικότητα της συρρίκνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης και ειδικότερα της Τεχνικής που διαχρονικά προορίζεται για τα παιδιά «ενός κατώτερου θεού». Όσα συμβαίνουν παίρνουν διαστάσεις σκανδάλου, αφού με πρόσχημα τη μη συμπλήρωση του προβλεπόμενου αριθμού μαθητών για κάθε τμήμα – και μάλιστα πριν ολοκληρωθούν και οι μεταγραφές- τομείς συρρικνώνονται, δεκάδες τμήματα ειδικοτήτων και γενικής παιδείας καταργούνται, ενώ  τα περιφερειακά σχολεία –και όχι μόνο- βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο να κλείσουν. Το δήθεν οξύμωρο σχήμα είναι ότι οι καταργήσεις γίνονται με τη βούλα των Διευθύνσεων και Περιφερειών που κατοικοεδρεύουν πρώην συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους με τέτοια μέτρα.

Συνέχεια →

ΒΑΝΔΑΛΟΙ;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Τη νύχτα της 25^ης Σεπτεμβρίου άγνωστοι απέσπασαν την κεφαλή της προτομής της Λέλας Καραγιάννη στην οδό Τοσίτσα στην Αθήνα και προκάλεσαν φθορές σ’ αυτήν. Το συμβάν μεταδόθηκε από κάποιες πηγές χωρίς σχόλια ούτε καν μνεία στο ποια υπήρξε η Καραγιάννη. Κάποιες άλλες πηγές έκριναν καλό να γράψουν λίγα λόγια για την ηρωίδα. Τέλος, άλλες χαρακτήρισαν τους δράστες, ως συνήθως, βανδάλους. Η πληθώρα των ειδήσεων, καθώς έχουμε πνιγεί στον ωκεανό της πληροφορίας σύντομα λησμονήθηκε.

Συνέχεια →