Τι βλέπεις Θοδωράκη;

Του Δημήτρη Γ. Μαγριπλή*

Πάνω που μάδαγα την μαργαρίτα και δεν μου έβγαινε, άρχισα ν’ απελπίζομαι. Σηκώθηκα, πήρα την κατηφόρα και έφτασα πρώτος στην πλατεία. Αμέσως μετά με ακολούθησε ο ίσκιος μου. Φλαπ! κολλήσαμε πριν το περίπτερο και αποφασίσαμε να σταθούμε μπροστά στις φυλλάδες.

Μνημόνιο ή καταγγελία; Δεν υπήρχε λουλούδι για δείγμα και έτσι το τσίπουρο ήταν βάλσαμο. Μετά το τρίτο άρχισαν οι έντονες συζητήσεις και στο πέμπτο έγιναν ακόμη πιο προσωπικές. Αγαπηθήκαμε. Ο Ευρωπαίος με τον Έλληνα και ο δεξιός με τον αριστερό ψάλτη. Κάτι τα κεφτεδάκια, κάτι η σαρδέλα η παστή, όλα καλά και ύστερα από την επικοινωνία, βρέθηκα σπίτι μεσημέρι και με καυτό ήλιο στο πρόσωπο. Χάθηκα λοιπόν για κάμποσο και εκεί που άκουγα νερά να κελαρύζουν και κότσυφες να λαλούν, είδα τον καπετάνιο αρματωμένο και πίσω του ασκέρι ολόκληρο.

Συνέχεια →

Σύνοψη ιστορίας

[Εν όψει(;)  μίας ‘‘έντιμης’’ μ’  ‘‘εταίρους’’ συμφωνίας]

Του Χρήστου Σκανδάμη

Οι άνθρωποι…

εκ φύσεως ‘‘φιλάνθρωποι’’ στήσαμε κοινωνία

για να αντιμετωπίσουμε του ζην την αγωνία

και να επιβιώσουμε.

Συνέχεια →

Ναζί και Ισλαμιστές, έμμισθοι υπάλληλοι του ΝΑΤΟ!

Του Ανδρέα Ζαφείρη

ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ DIA ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ISKRA, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ ΝΑΤΟ-ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑΖΙ!

Από την πρώτη εμφάνιση των φανατικών ισλαμικών ομάδα  του ISIS, το οποίο ήταν  άγνωστο μέχρι πριν από ένα χρόνο, και αντικατέστησε τη «φθαρμένη» Αλ Κάιντα ως «τρομοκρατικό πρόσχημα» στη παγκόσμια σκηνή, υπήρχαν οι εικασίες ότι οι ΗΠΑ, μέσω της Σαουδικής Αραβίας  το χρηματοδοτούν  ως   όχημα,  για να καθαιρεθεί ο πρόεδρος  της Συρίας  Άσαντ, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει σταθεί  εμπόδιο στον αγωγό φυσικού αερίου του Κατάρ, που θα μπορούσε να εκθρονίσει τη Ρωσία ως ενεργειακό κυρίαρχο της Ευρώπης.

Συνέχεια →

Οι διαπραγματεύσεις Αθήνας (Μηλίων) με Βερολίνο (Αθηναίων)

Του Χάρη Ναξάκη*

«Αθηναίοι: Κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξία έχει όπου ίση υπάρχει δύναμη για την επιβολή του, όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ότι του επιβάλλει η αδυναμία του»

Θουκυδίδης

Ο Θουκυδίδης στην Ξυγγραφή, βιβλίο 5^ο, αφηγείται τις διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν το 416πχ μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων, όταν οι πρώτοι, υπό την απειλή των όπλων (βλέπε  Grexit), ζήτησαν από τους δεύτερους, που είχαν μείνει ουδέτεροι στον Πελοποννησιακό πόλεμο, να ενταχθούν στην Αθηναϊκή Συμμαχία (βλέπε νέο μνημόνιο). Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων οι διαπραγματευτές της Αθηναϊκής Συμμαχίας, Κλεομήδης και Τεισίας (βλέπε σήμερα θεσμοί) καθιστούν στους Μήλιους απολύτως σαφές ότι η συζήτηση που κάνουν δεν μπορεί να στηριχθεί στην έννοια του δικαίου αλλά στο συμφέρον του ισχυρού, την άνευ όρων δηλαδή ένταξή τους στην Αθηναϊκή Συμμαχία.

Συνέχεια →

ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Οι τζιχαντιστές στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας κατέλαβαν την Παλμύρα, αρχαιότατη πόλη 215 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Δαμασκού, ελεγχόμενη ως τότε από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας. Η είδηση προκάλεσε βαθειά συγκίνηση καθώς μεταδόθηκε ευρέως και εκφράστηκε έντονη η ανησυχία για επανάληψη καταστροφών στον αρχαιολογικό χώρο και το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης, η οποία άκμασε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και πλήθος αρχαιοτήτων σώζονται εκεί ακόμη. Βέβαια τεχνηέντως οι τα πάντα κατευθύνοντες περί το τι θα διαδοθεί και τι θα αποσιωπηθεί ουδέν ανέφεραν για την από καιρού μεταφορά του συνόλου των εκθεμάτων του μουσείου της Παλμύρας στη Δαμασκό προς ασφάλιση, καθώς η περιοχή διέτρεχε τον κίνδυνο να περιέλθει υπό τον έλεγχο των αδιστάκτων δολοφόνων.

Συνέχεια →

Γιούργια στη Γιορτή

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

«Τι έχεις, Κωνσταντίνε μου, και λιβανιές μυρίζεις;» – απ’ το«Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού», τραγουδήθηκε σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες κι ακόμα στα αρμένικα, τα τουρκικά και σ’ άλλες λαλιές. Απ’ το ίδιο του το πένθος γεννήθηκε ο νέος ελληνισμός. Από το σοκ της πρώτης Άλωσης, το 1204, οι Ρωμιοί βγήκαν αλαφιασμένοι με την (αυτονόητη ρωμαϊκή) θεϊκή τάξη των πραγμάτων γύρω τους να καταρρέει. Έλληνες τους έλεγαν όλοι οι άλλοι, Έλληνες άρχισαν πάλι να ονομάζουν τον εαυτόν τους κι ορισμένοι εξ αυτών, «Ελληνες εσμέν, καθώς η γλώσσα και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» έλεγε ο Πλήθωνας, αλλά ο πολύς λαός δεν καταλάβαινε από «πρώιμο βυζαντινό ανθρωπισμό», όπως τον αποκαλούμε σήμερα, τη Ρωμανία αγάπαγε και η Ρωμανία χανόταν.

Συνέχεια →

Στήνοντας αφτί για τα Χριστούγεννα – Ανατροπές σταβλίσιες

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

Δυο μέρες μετά τα Χριστούγεννα οι στοχασμοί μας είναι προφανώς αμέτρητοι, για αμέτρητες έγνοιες. Νομίζω όμως πως έχει ξεχωριστή σημασία, κάποιοι στοχασμοί μας να αφορούν καθαυτά τα Χριστούγεννα. Η πίστη δεν είναι ολονών, ούτε προτίθεμαι να τη ζητήσω από όλους. Είναι, όμως, ολονών ο εορτασμός και η αργία, και ως εκ τούτου είναι σημαντικό να κουβεντιάζουμε τη δυναμική της γιορτής και της αργίας. Στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού, που είναι ικανός να καταργήσει την κοινή γιορτή και να την αντικαταστήσει με ατομικά ρεπό σε μη-κοινό για όλους χρόνο, η δημόσια γιορτή είναι κορυφαία ευκαιρία για τα πιο ουσιώδη του ανθρώπου: για τα ανταμώματά του, για την σχόλη του, για τον προβληματισμό του.

Συνέχεια →

H ραγδαία στροφή στην Oρθοδοξία εκατομμυρίων Tούρκων!

Tο Bυζάντιο επανέρχεται AΛΛA ΣTHN… TOYPKIA

(Aυτά… την ώρα που η Eλλάδα απεμπολεί τις βυζαντινές της ρίζες και δικαιώματα…)

(+) Toυ Γιώργου Aλεξάνδρου*

H Tουρκία διεκδικεί τη βυζαντινή κληρονομιά ως εναλλακτική λύση σε περίπτωση πτώσης του κεμαλισμού και ως μανδύα για την ευρωπαϊκή της προοπτική.

«Δεν έχουμε το δικαίωμα να πούμε ότι το Bυζάντιο δεν είναι δικό μας»! Aυτά δεν είναι λόγια ενός Έλληνα ούτε ενός Oρθοδόξου. Eίναι η εισηγητική εκφώνηση του υπουργού Tουρισμού και Πολιτισμού της Tουρκίας, Aττίλα Kοτς στο A’ Διεθνές Eρευνητικό Συμπόσιο για το Bυζάντιο, του 2007.

Συνέχεια →

Οι τάσεις υπερβάσεως της ειδωλολατρίας στην Αρχαία Φιλοσοφία

Του π. Νικόλαου Λουδοβίκου*

Ευχαριστώ για την πρόσκλησή μου σ’ αυτό το πολύ σημαντικό συνέδριο, που νομίζω δημιουργεί ένα νέο τρόπο σκέψης για μερικά πράγματα, τα οποία είναι ταυτοχρόνως παλαιά και νέα και απαιτούν την εντατική μας προσοχή και μία καθολική εγρήγορση προκειμένου να προσληφθούν και να ερμηνευθούν καταλλήλως.

Οι αρχαίοι Έλληνες, λοιπόν, κατέρχονται στον Ελλαδικό χώρο στις αρχές της β’ προχριστιανικής χιλιετηρίδας. Πρόκειται για ινδοευρωπαϊκό φύλο με ιδιαίτερο ιστορικό δυναμισμό, ο οποίος θα ενισχυθεί στα περαιτέρω λόγω της συνάντησής του με ιθαγενή προελληνικά φύλα, όπως οι Πελασγοί, κατ’ άλλους και με μικρασιατικά φύλα, όπως οι Κάρες και οι Λέλεγες, τα οποία διαθέτουν ήδη αξιόλογο πολιτισμό. Οι Ελληνικοί θεοί θα αποτελέσουν πολιτιστικά δημιουργήματα ή συνθέσεις, οι οποίες θα κορυφωθούν αρκετά μετά τη Μυκηναϊκή εποχή, στον Όμηρο.

Συνέχεια →

Ο Παπαδιαμάντης και το σχολείο μας (μέρος Α΄)

Του Λάκη Προγκίδη*

Το καλοκαίρι του 2011, καθώς διάβαζα μερικά από τα πάμπολλα αφιερώματα, περιοδικών και εφημερίδων, που κυκλοφόρησαν με την ευκαιρία των εκατό χρόνων από τον θάνατο του Παπαδιαμάντη, σταμάτησα συχνά μπροστά στους ενδοιασμούς κάποιων αρθρογράφων σχετικά με την ικανότητα των σημερινών παιδιών να προσλάβουν το έργο του.

Συνέχεια →