Τι «πιστοποιεί» τους «πιστοποιητές»;

Του Παναγιώτη Νούτσου*

Βρέθηκα στις αρχές του καλοκαιριού σε Πανεπιστήμιο χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είχαν έλθει από την πρωτεύουσα τέσσερα μέλη της Υπηρεσίας «Πιστοποίησης της ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση», δύο καθηγητές της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (αρμόδιοι κυρίως για την «επιχειρησιακή έρευνα» και την «αριθμητική ανάλυση») και δύο Πανεπιστημίων (ειδικευμένοι πρωτίστως στη «θαλάσσια υδραυλική» και τη «βιοοργανική χημεία»). Σε οργανωμένη ανοιχτή συνάντηση εξιστορούσαν με τη συνέργεια υπολογιστή πώς η χώρα τους κατόρθωσε να συγκροτήσει «θύλακες αριστείας», με όχημα την «αξιολόγηση» και στη συνέχεια την «πιστοποίηση» των προγραμμάτων σπουδών. Όταν, προς το τέλος της εκδήλωσης, μου έδωσαν το λόγο προσπάθησα να διευκρινίσω τι πράγματι υπήρξε και ιδίως τι αναμένεται να συμβεί στον ακαδημαϊκό τους ορίζοντα.

Συνέχεια →

Για την «αξιολόγηση» [στα ΑΕΙ]

Του Παναγιώτη Νούτσου

Για να διατηρείς την ψυχραιμία σου, απέναντι σε όσα συμβαίνουν στη χώρα, ένα από τα επαρκή «αντίδοτα» είναι η αλλαγή κατοικίας, χωρίς αυτό να αποτελεί το άλλο όνομα των «διακοπών». Η αφαίρεση της χολής προφανώς σου επιτρέπει να μη «χολοσκάς» πια. Και έτσι να επαινείς, δημόσια και χωρίς καμιά ιδιοτέλεια, τον τρόπο λειτουργίας της οικείας κλινικής του «Ιπποκρατείου», με προεξάρχοντα τον συνάδελφο Μανόλη Λέανδρο.

Κι όταν εγκαθίστασαι στο νησί του Ιπποκράτη; Εδώ πράγματι «ευημερούν» οι αριθμοί και τα ποσοστά αύξησης των ξένων παραθεριστών να εμφανίζονται άκρως υψηλά. Μόνο που η συγκέντρωση των τουριστικών υπηρεσιών σε λιγοστά μονοπώλια και η επιλογή του συστήματος «all inclusive», με το μονόχρωμο βραχιολάκι στο χέρι, από τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες απειλεί – εφέτος θανάσιμα – τις πάμπολλες οικογενειακές μικροεπιχειρήσεις.

Συνέχεια →

Ο «χυλός» ξαναζεσταίνεται;

Του Παναγιώτη Νούτσου*

Προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τα «μηνύματα» των Δελφών. Αρχίζω από τον Πρωθυπουργό: αποφαίνεται ότι «θα πρέπει να πέσουν τα πολύ στενά τείχη μεταξύ των διαφόρων τομέων της επιστήμης», «όταν μιλά κανείς για ένα πτυχίο, η διεπιστημονικότητα πρέπει να αναπτύσσεται, να υπάρχουν πιο σύνθετα επαγγέλματα», «δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην εισάγεται κανείς κατευθείαν στην Πάντειο, και όχι σε Σχολή, ούτε καν σε Τμήμα», «είδη πτυχίων, που μπορεί να είναι τετραετή μέχρι μονοετή ή διετή, ανάλογα με τις ανάγκες», «Οπως είπαμε, εισαγωγή στα ίδια τα ΑΕΙ και όχι στα Τμήματα σε Σχολές».

Η ομιλία αυτή υποδεικνύει πώς ένα «μνημόνιο θέσεων» από την επιγραμματικότητά του μετασχηματίζεται σε χαλαρό προφορικό λόγο, εντελώς συνειρμικό ως προς τη δομή του και διάτρητο ως προς την επιχειρηματολογία του. Ετσι έρχομαι στην ομιλία της υπουργού που είναι περισσότερο σαφής, εφόσον αναπαρήγαγε γραπτό κείμενο. Δηλαδή «πηγαίνουμε από το Τμήμα στη Σχολή» ή «η είσοδος γίνεται στη Σχολή και δίνει τη δυνατότητα της επιλογής στα παιδιά», αφού θα έχει δοθεί «έμφαση στον διεπιστημονικό χαρακτήρα των προγραμμάτων σπουδών και σε προπτυχιακό και σε μεταπτυχιακό επίπεδο».

Συνέχεια →