Για την «αυτοκριτική» μιας Αριστεράς που μιλάει δίχως να ακούει
Το έλλειμμα εθνικού σχεδίου είναι έλλειμμα δημοκρατίας
Του Νίκου Λάϊου*
Ζούμε μια ήττα μεγαλύτερη σε σημασία από τους μικρόκοσμους των οργανώσεων ή των αγωνιστών της Αριστεράς, μια ήττα που ρίχνει την κοινωνία και τη χώρα ακόμα βαθύτερα στην καταστροφή, υπό το αναβαπτισμένο μνημονιακό καθεστώς. Μέσα στην περιδίνηση ανοίγει μια συζήτηση που οι αρετές της πολύ γρήγορα θα φανούν στην πράξη, στις αυξημένες απαιτήσεις των καθημερινών αγώνων.
Το άρθρο αυτό δεν κάνει άλλο, απ’ το να επιμένει σε ορισμένες όψεις, που δείχνουν την απόσταση από το ειπωμένο μέχρι το καμωμένο, όσον αφορά τις δυνατότητες συμβολής της Αριστεράς στη λαϊκή υπόθεση του ξεκολλήματος του τόπου απ’ τη γωνιά, όπου έχει στριμωχτεί και σφυροκοπείται.
