Τάφοι στην Αγία Γη και ο τάφος του αγίου Λαζάρου

 Του Αθανάσιου Μουστάκη*

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης κάνει εκτενή αναφορά στο φίλο του Χριστού Λάζαρο και στην ανάστασή του. Με αφορμή τη σχετική βιβλική διήγηση (Ιω. 11:38-47) θα δούμε κάποια στοιχεία από τη μορφολογία των τάφων της εποχής του Χριστού.

Ο Λάζαρος με τις αδελφές του ζούσαν στη Βηθανία ένα χωριό που βρισκόταν περίπου δεκαπέντε στάδια (τρία χιλιόμετρα) ανατολικά από την πόλη της Ιερουσαλήμ (Ιω. 11:18). Είναι γνωστά όσα προηγήθηκαν της αναστάσεως του Λαζάρου για το λόγο αυτό θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στα όσα διαδραματίσθηκαν έξω από το χωριό στον τόπο όπου γινόταν οι ταφές.

Tο πρώτο στοιχείο που μας δίνει ο ευαγγ. Ιωάννης είναι ο τύπος του ταφικού μνημείου του αγίου Λαζάρου: «ἦν δὲ σπήλαιον». Επρόκειτο για μνημείο με σπηλαιώδη μορφή. Από μία πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι κατά την έποχη του Χριστού υπήρχε μία ευρεία ποικιλία μνημείων στην Αγία Γη.

Συνέχεια →

«Αδωνιάδα», I*

Του Γιάννη Στρούμπα

Στις 20/3/2014 και στον τηλεοπτικό σταθμό «Ε» εμφανίστηκε στην εκπομπή «Ελεύθερος σκοπευτής» του δημοσιογράφου κ. Γιώργου Τράγκα ο υπουργός Υγείας κ. Άδωνις [sic] Γεωργιάδης (όλη η συζήτηση: https://www.youtube.com/watch?v=n0apfTKLVVw). Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για την πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση του κ. Γεωργιάδη, κάθε άλλο μάλιστα. Η συγκεκριμένη εμφάνισή του, ωστόσο, αποτελεί κατά έναν ευσύνοπτο και περιεκτικό συνάμα τρόπο μια επιτομή συνολικά της ιδεολογίας και της πολιτικής σκέψης του υπουργού Υγείας. Αξίζει να μελετηθεί η σκέψη αυτή και να σχολιαστεί θέση προς θέση. Ο κ. Γεωργιάδης χαρακτηρίζεται από την ικανότητα να εκτρέπει τα τιθέμενα προς συζήτηση ζητήματα σε χώρους απρόσμενους για τους συνομιλητές του – ακόμη και προσάπτοντάς τους ανυπόστατες ιδιότητες, για τις οποίες καλούνται να απολογούνται και να αποδεικνύουν ότι δεν ισχύουν για το πρόσωπό τους –, να τους αιφνιδιάζει και να εμφανίζεται πειστικός, ενώ στην πραγματικότητα περιφέρει θέσεις αβάσιμες, ανιστόρητες, ανυποψίαστες πολιτικά, ανάλγητες κοινωνικά.

Συνέχεια →

Το My School είναι μόνο ένα μέρος ενός σκοτεινότερου σχεδίου

Του Δημήτρη Τσιριγώτη*

Το παρακάτω κείμενο δεν γράφτηκε μόνο με σκοπό να ενημερώσει τι ακριβώς είναι το σύστημα «my school» και ποιοι κίνδυνοι εγκυμονούν από την εφαρμογή του. Ο κυριότερος λόγος  είναι για να αποδείξει ότι το «my school» είναι  μια κοινή πλατφόρμα, μια μητρική πλακέτα, πάνω στην οποία ενώνονται και επικοινωνούν όλα εκείνα τα σκοτεινά σχέδια του υπουργείου Παιδείας για την εκπαίδευση στη χώρα μας.

Συνέχεια →

Το ανάποδο δέντρο

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Αυτό το δέντρο απλώνει τις ρίζες του

                                       ψηλά  στον ουρανό

Από εκεί ρουφάει τους χυμούς του

και τους κατεβάζει στη γη

                                 μες στους καρπούς του

Αυτό το δέντρο έχει γλυκύτατους

                                                          καρπούς

κι όποιος τους τρώει

                          γεύεται ουράνιους χυμούς

Συνέχεια →

Το Μνημόνιο στην παιδεία, τα παιδιά λάστιχα και άλλα κατορθώματα

Του Σταύρου Παναγιωτίδη

«Και αν το Μνημόνιο δεν είναι λάθος;». Έτσι ξεκινά προηγούμενο άρθρο του barikat και η ερώτηση αυτή εμπεριέχει την απάντηση. Η πολιτική της λιτότητας που υλοποιείται με τα Μνημόνια δεν είναι απλώς μια σειρά λογιστικών πράξεων και περικοπών, δεν είναι μόνο ένα σχέδιο εξοικονόμησης πόρων, ένα σχέδιο που τελικά “δεν βγαίνει”, γιατί το χρέος αυξάνεται. Αντιθέτως, η λιτότητα είναι ένα εξαιρετικά επιτυχημένο εργαλείο για να υλοποιηθεί μία συνολική αλλαγή του κοινωνικού οικοδομήματος και του τρόπου λειτουργίας του και να προκύψει ένα νέο σημείο ισορροπίας των κοινωνικών δυνάμεων. Μέσω των πολιτικών λιτότητας και του εκβιασμού της Τρόικας επιβάλλονται αλλαγές που και τα προηγούμενα χρόνια οι κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν: στις εργασιακές σχέσεις, στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στην φορολογική πολιτική, στις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, στη λειτουργία του κοινοβουλίου, στη διάκριση των εξουσιών, παντού.

Συνέχεια →

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών: το ακατάλληλο όργανο

Του Μπάμπη Νούτσου*

Στο Π.Δ. για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών φιλοτεχνούνται πέντε κατηγορίες (I έως V) με δεκαπέντε συνολικά κριτήρια – ορισμένα από αυτά αναλύονται σε ‘’υπό-κριτήρια – που προορίζονται να αποτελέσουν το επίσημο εργαλείο της διαδικασίας αξιολόγησης τους (άρθρο 3, 10).

Θα δείξω εδώ με συντομία για ποιους συγκεκριμένους λόγους αυτό το εργαλείο είναι προϊόν μιας εξόφθαλμης άγνοιας ή καταστρατήγησης στοιχειωδών μεθοδολογικών απαιτήσεων, που διέπουν υποχρεωτικά κάθε εγχείρημα κατασκευής – διατύπωσης ενός παρόμοιου συστήματος κατηγοριών, γιατί, με άλλα λόγια, είναι ακατάλληλο για το σκοπό που φτιάχτηκε.

Συνέχεια →

Διάλογοι Θεολογίας και Ψυχολογίας ΙΙ – Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου

Ομιλούν και συζητούν: κ. Σταύρος Γκουγκουσκίδης και π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος)

Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, σε συνεργασία με την κοινωφελή εταιρεία ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων «Πορεία Υγείας» και με τον Σύνδεσμο Νέων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, διοργάνωσαν για δεύτερη συνεχή χρονιά σειρά συναντήσεων, υπό τον γενικό τίτλο «Διάλογοι Θεολογίας και Ψυχολογίας». Με αυτή την προσπάθεια η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών επιχειρεί να απευθυνθεί στο «πρόσωπο» που πάσχει στην καθημερινότητα και να απαντήσει στα ερωτήματά του με την συνδρομή της ψυχολογίας.

Συνέχεια →

Ο Άντολφ Άιχμαν και τα στελέχη της εκπαίδευσης

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

 Ο Άντολφ Άιχμαν (Adolf Eichmann), συνταγματάρχης των SS και επικεφαλής του Γραφείου Εβραϊκών Υποθέσεων της Γκεστάπο, θεωρείται ο αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος, που στοίχισε τη ζωή σε περίπου έξι εκατομμύρια Εβραίους ολόκληρης της Ευρώπης.

Ο Άιχμαν αποδείχθηκε ο τέλειος γραφειοκράτης και εκτελεστής εντολών, αν και ποτέ δεν εκδήλωσε ανοιχτά τα αντισημιτικά του αισθήματα και ο ίδιος διακήρυσσε «ότι δεν έχει τίποτε εναντίον των Εβραίων». Λάμβανε, όμως, τις αποφάσεις για την εξόντωσή τους με απόλυτα γραφειοκρατική ψυχρότητα. Η δίκη, η οποία απασχόλησε ολόκληρη τη διεθνή κοινή γνώμη, άρχισε στις11 Απριλίου1961. Η κατηγορία αφορούσε δεκαπέντε εν όλω αδικήματα, ανάμεσα στα οποία εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, εγκλήματα κατά των Εβραίων και συμμετοχή σε εκτός νόμου οργάνωση (την SS). Η υπεράσπιση του Άιχμαν επικέντρωσε την προσοχή της στο γεγονός ότι, ως υφιστάμενος, εκτελούσε απλώς διαταγές ανωτέρων του….». Πηγή: Wikipedia

Συνέχεια →

Η εξουσία της ύβρης

Του παπα Ηλία Υφαντή

 Ο Χριστός μιλούσε στους μαθητές του, για τη σταύρωση. Κι εκείνοι ονειρεύονταν εξουσίες και μεγαλεία. Μάλιστα ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, του ζήτησαν και ιδιαίτερα προνόμια. Να καθίσουν, δηλαδή, ο ένας στα δεξιά του και ο άλλος στ’ αριστερά του, όταν θα γινόταν αυτοκράτορας.

Και το χειρότερο ήταν πως, ενώ δεν κατάφεραν τίποτε, προκάλεσαν και την αγανάκτηση των υπολοίπων μαθητών, που κατάλαβαν τις μεθοδεύσεις τους.. Δεδομένου ότι κι εκείνοι είχαν παραπλήσιες μωροφιλοδοξίες… Γι’ αυτό και ο Χριστός τους κάλεσε όλους μαζί και τους είπε:

Συνέχεια →