Γράμμα από την Αστυπάλαια

Της Βασιλικής Νευροκοπλή

Σάββατο πρωί το αεροπλάνο προσγειώνεται στην Αστυπάλαια και τρεις νεαρές γυναίκες μας παραλαμβάνουν απ’ το αεροδρόμιο. Η μία είναι δασκάλα κι οι άλλες δύο νηπιαγωγοί. Καμιά δεν είναι ντόπια. Απ’ τη Θεσσαλονίκη η μια, απ’ την Καστοριά η άλλη κι απ’ τη Σίφνο η τρίτη. Εκτός απ’ αυτήν που είναι αναπληρώτρια και μετακινείται κάθε χρόνο, οι άλλες δύο είναι αποφασισμένες να στεριώσουν εδώ. Δεν είναι όμως οι μόνες. Τις επόμενες μέρες θα γνωρίσουμε πολλούς νέους ανθρώπους που είτε σαν νύφες και γαμπροί είτε επειδή βρήκαν κάποιο καλοκαίρι δουλειά, έμειναν εδώ και δεν το έχουν σκοπό να φύγουν. Μα τι κάνουν σ’ αυτόν τον τόπο, που τον γυρνάς ολόκληρο μέσα σε μια μέρα, τόσοι  άνθρωποι ερχόμενοι από μεγαλουπόλεις που υποτίθεται πως προσφέρουν πολλαπλές ευκαιρίες, διεξόδους και δυνατότητες; Τι κάνουν; Ζουν! Και ζουν όμορφα!

Συνέχεια →

Σχετικά με το ΠΔ 152/2013 για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

Του Γιώργου Γρόλλιου*

Η ιεραρχική («από τα πάνω προς τα κάτω») αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά στοιχεία των διαφόρων μειγμάτων των νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών πολιτικών για την εκπαίδευση οι οποίες σταδιακά κυριάρχησαν διεθνώς από τη δεκαετία του 1970 και μετά. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ αναλυτικά με τα γενικά πολιτικά δόγματα του νεοφιλελευθερισμού (όπως η πολυθρύλητη «σοφία της αγοράς»). Θα περιοριστούμε σε μια απαρίθμηση ορισμένων σημαντικών συστατικών των νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών πολιτικών στην εκπαίδευση.

Τέτοια συστατικά, τα οποία συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την ιεραρχική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι

Συνέχεια →

ΣΥΡΙΖΑ και Θράκη (πρώτα συμπεράσματα από μια κρίση)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

Μόνο κατάπληξη, βαθύτατη θλίψη προκάλεσε, σε όσους διατηρούν στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα και τις ανάγκες του ελληνικού λαού, η υπόθεση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Σαμαράς και τρόικα, Μιχαλολιάκος και Καμμένος, ο «Θεός της Αποχής», αν υπάρχει, όχι ανθοδέσμες, φορτηγά ολόκληρα με λουλούδια θάπρεπε να στείλουν στην Κουμουνδούρου για τους χειρισμούς της.

Ταυτόχρονα όμως, η υπόθεση αυτή πρέπει να θεωρηθεί και μεγάλη ευκαιρία – η τελευταία ίσως πριν από ενδεχόμενη ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών – για να διορθώσει ουσιαστικά η αριστερά την πορεία της και να αντιμετωπίσει τώρα δραματικά προβλήματα που κινδυνεύει να βρει αύριο μπροστά της. Η υπόθεση Σαμπιχά είναι η κορυφή του παγόβουνου. Αντί να αρνείται κάποιος την ύπαρξη του παγόβουνου, είναι πιο χρήσιμο να αλλάξει αμέσως πορεία.

Συνέχεια →

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΤΖΙΔΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ

Της Ελένης Πορτάλιου*

Η ειλικρίνεια των θέσεων και της στάσης μας δοκιμάζεται στις οριακές καταστάσεις. Αυτή η βασική πεποίθηση ισχύει, πιστεύω, και στην υπόθεση του τραγικού θανάτου του 13χρονου αγοριού στο λούνα παρκ του δήμου Ελληνικού – Αργυρούπολης.

Τον δήμαρχο Χρήστο Κορτζίδη, τους αντιδημάρχους, τους δημοτικούς συμβούλους, τη δημοτική παράταξη και τους εργαζόμενους δεν τους γνωρίσαμε χθες. Πάνω από μια δεκαετία αποτελούν σπάνιο υπόδειγμα ευθύνης μιας αιρετής αρχής απέναντι στους δημότες που την εξέλεξαν και ευρύτερα απέναντι στους κατοίκους των παράλιων δήμων και της Αττικής. Όσοι ισχυρίζονται σήμερα ότι ο δήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του επειδή δεν παραιτείται πρέπει, από τη μια, να γνωρίζουν ποιες ακριβώς είναι οι ευθύνες που αναλογούν στο δήμο και, από την άλλη, να μάθουν ή να θυμηθούν πόσες εκατοντάδες φορές αυτός ο εκπρόσωπος του λαού, με το ακατάβλητο φρόνημα και την απίστευτη ευγένεια και σεμνότητα, ανέλαβε ευθύνες πολύ πέραν αυτών που αναλογούν σ’ ένα δήμαρχο μαζί μ’ εμάς και στο όνομα όλων μας.

Συνέχεια →

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ ΣΤΟΝ 24ΧΡΟΝΟ ΦΟΙΤΗΤΗ ΝΙΚΟ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝΑ

«ΜΙΑ ΖΑΡΝΤΙΝΙΕΡΑ ΔΡΟΜΟΣ» …

38  χρόνια μετά (με αφορμή την μνήμη Αλέκου Παναγούλη)

Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Kάϊν)*

(ένα «τροχαίο ατύχημα» το 1976 όχι σαν όλα τα άλλα και  η αθώωση 4 αστυνομικών για το έγκλημα τής οδού Αναξαγόρα τον Μάη του 2008  και  στο συρτάρι τής «δημοκρατίας» άλλος ένας φάκελος)

Κι όμως η μνήμη τρέχει στις μύτες των ποδιών και δραπετεύει από το βασανιστήριο τής καθημερινότητας ψάχνοντας για νερό και οξυγόνο στις ερημοποιημένες περιοχές τής βαρβαρότητας και τής εκμετάλλευσης….

Αλέκο, αν και οι  Εποχές κινδυνεύουν να  καταργηθούν από τις χούντες τού κέρδους και τού υπερκαταναλωτισμού έρχομαι να «πιάσω» τον Μάη σου.

Συνέχεια →

Το παζλ της μειονότητας

ΟΤΑΝ ΠΟΜΑΚΟΙ, ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΓΕΝΕΙΣ ΖΟΥΝ ΕΙΡΗΝΙΚΑ

Της Αλεξάνδρας Τζαβέλλα*

Οι συνιστώσες που συνθέτουν το παζλ της μειονότητας στη Θράκη έχουν σίγουρα την ίδια θρησκεία και συνήθως αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα ένταξης.

Τα ζητήματα που καίνε είναι η ανεργία και η εκπαίδευση. Πομάκοι, Τσιγγάνοι και τουρκογενείς ζουν ειρηνικά και το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας δεν τους απασχολεί «όσο εσάς στην Αθήνα και τους περισσότερους πολιτικούς». «Υπάρχουν Πομάκοι που δηλώνουν Ελληνες και άλλοι που δηλώνουν Τούρκοι» λέει ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα. Πομάκος ο ίδιος, εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Ξάνθη. Συμφωνεί ο Μουφίτ Αχμέτ, πρόεδρος του καταυλισμού Ρομά, στην Κομοτηνή. «Κάποιοι λένε ότι είναι Τούρκοι, κάποιοι είμαστε Ελληνες» λέει. «Οπως υπάρχουν Ρωμιοί στην Κωνσταντινούπολη, έτσι είμαστε και οι Τούρκοι στη Θράκη» λέει ο βουλευτής στην Ξάνθη με τον ΣΥΡΙΖΑ, Ζεϊμπέκ Χασάν Χουσέιν.

Συνέχεια →

«Αδωνιάδα», III*

Του Γιάννη Στρούμπα

Συνέχεια από την «Αδωνιάδα», II

Υπηρέτης της οικονομικής ολιγαρχίας, ο υπουργός Υγείας κ. Άδωνις [sic] Γεωργιάδης επιχειρεί να συγκαλύψει τον ιταμό του ρόλο αποδίδοντας σε άλλους ό,τι ακριβώς ισχύει για τον ίδιο, σπιλώνοντάς τους δηλαδή σαν τυράννους και δικτάτορες, ενώ εκείνος συμμετέχει με πάθος σε μία κατά τεκμήριο ολοκληρωτική εξουσία. Τα βέλη του στρέφονται, από την τηλεοπτική εκπομπή «Ελεύθερος σκοπευτής» του δημοσιογράφου κ. Γιώργου Τράγκα στις 20/3/2014, εναντίον των κυβερνήσεων του κ. Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα και της κ. Κριστίνα Φερνάντες-Κίρχνερ στην Αργεντινή. Στόχος του κ. Γεωργιάδη είναι η κατάδειξη, όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται, μέσω της σύγκρισης με την κατάσταση άλλων χωρών, της «ευεργετικής» διοίκησης της Ελλάδας από την παρούσα συγκυβέρνηση, «χάρη» στην οποία η χώρα απέφυγε τάχα εκτροπές: «Σήμερα κυκλοφορεί ένα βίντεο στο διαδίκτυο από ένα τανκς της Βενεζουέλας, είναι σε μια συνοικία εκεί μέσα στο Καράκας, κι έχει ανοίξει πυρ το τανκ [sic] και πυροβολεί σ’ ένα κτίριο […] Ο κ. Μαδούρο είναι ένας τύραννος δικτάτωρ, ο οποίος βγάζει τανκς στους δρόμους και πυροβολεί, κι έχουμε κάθε μέρα τρεις με τέσσερις νεκρούς.» Ακολούθως: «Ο Τσίπρας μάς είχε πει μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή! Θες να βάλεις κάνα βίντεο από Αργεντινή, να δουν οι τηλεθεατές σου τι ήθελε να γίνουμε ο Τσίπρας; Θες να βάλεις κάνα βίντεο να δούμε; Για βάλε κάνα βίντεο να δούμε!» Και σε άλλο σημείο: «Το παιδί μου, ο δικός σου εγγονός, θα ζήσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επειδή έγινε ο Σαμαράς πρωθυπουργός. Αλλιώς θα ήταν στη δραχμή, θα ήταν στη Συρία τώρα και στην Ουκρανία.»

Συνέχεια →

Ο Εθνικισμός του αντιπάλου

Του Δημήτρη Μπελαντή*

Τι είναι, άραγε, σήμερα, μια εθνικιστική ή μια διεθνιστική τοποθέτηση; Ποιός υπερασπίζεται το ελληνικό έθνος-κράτος και είναι αυτό πάντοτε μια αντιδραστική στάση; Τι σημαίνει συγκεκριμένα η πολιτική προστασία των μειονοτήτων απέναντι σε ένα καταπιεστικό ή και μη καταπιεστικό συμπεριληπτικό έθνος-κράτος; Αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να απαντηθούν αφηρημένα και έξω από ένα πλαίσιο συγκεκριμένης κατανόησης της ταξικής πάλης σε έναν κοινωνικό σχηματισμό όπως ο ελληνικός και έξω από ένα πλαίσιο ταξικής κατανόησης των διεθνών σχέσεων και των διεθνών ενδοκαπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Συνέχεια →

Ομάδες εργασίας και δείκτες. Μία κριτική απόρριψή τους

(Αξιολόγηση σχολείων)

Του Δημήτρη Νικολούδη

Στον 1ο τόμο του Παρατηρητηρίου της ΑΕΕ αναπτύσσεται το σκεπτικό πως οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αποκτήσουν «κουλτούρα αξιολόγησης», η οποία, μάλιστα, θα πρέπει να στηρίζεται στη συναίνεση και στην αποδοχή τους. Ωστόσο, η εφαρμογή του συγκεκριμένου αξιολογικού εγχειρήματος, με βάση την τρίτη εγκύκλιο του Υπουργείου, βασίζεται, παρά τις διαβεβαιώσεις, στη βία αφού ουσιαστικά επιστρατεύει όλους όσους εμπλέκονται άμεσα στην εκπαιδευτική πράξη. Δεν πρέπει να διαφεύγει από την προσοχή μας πως το προηγούμενο διάστημα οι εκπαιδευτικοί με τις υπογραφές τους και τα πρακτικά των Συλλόγων Διδασκόντων απέρριψαν τη συγκεκριμένη μορφή αξιολόγησης και τους όρους εφαρμογής της. Ακόμη, όμως, κι αν παρακάμψουμε το παραπάνω επιχείρημα, υπάρχουν μια σειρά από κριτικές παρατηρήσεις που έχουν να κάνουν με την επιστημονική αξιοπιστία και την εγκυρότητα της ΑΕΕ και οφείλουμε να τις θέσουμε.

Συνέχεια →

Δημοκρατία ή δημιοκρατία;

Του παπα Ηλία Υφαντή

​Ο Στέλιος Ποτηράκης, στην «Υπεύθυνη δήλωσή» του (ΧΩΝΙ, 27-4-14), μας θύμισε το περί δημοκρατίας απόφθεγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το οποίο «η δημοκρατία δεν χαρίζεται».

Και ασφαλώς, όχι μόνο η δημοκρατία, αλλά και η ελευθερία και τα πάσης φύσεως δικαιώματα και αγαθά δεν μας χαρίζονται. Αντίθετα μάλιστα, η απόκτησή τους προϋποθέτει πολλούς κόπους και πολλές θυσίες.

Αλλά ο Στέλιος Ποτηράκης με ένα λακωνικό, καίριο και καταλυτικό  ερώτημα προς τον κ. Πρόεδρο διεμβολίζει το απόφθεγμά του, λέγοντάς του: Εσείς που ισχυρίζεστε ότι γνωρίζετε τη μυριάκριβη αξία της δημοκρατίας «γιατί της φέρεστε έτσι»;

Συνέχεια →