Ως καρότο για τον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Μπλούμπεργκ τους όρους που περιλαμβάνονται στις ανακοινώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, λόγω των κινήτρων που περιέχει ώστε η επόμενη κυβέρνηση να αποδεχθεί τους όρους των πιστωτών στις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν για την τύχη του ελληνικού δημόσιου χρέους.
H νίκη του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή ήταν σαρωτική. Η ήττα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν ταπεινωτική. Το ταπεινωτικό αποτέλεσμα για τον πάλαι ποτέ δικομματισμό, που αποτελεί ταυτόχρονα και ταφόπλακα για την φενάκη της μεταπολίτευσης – φενάκη που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ φρόντισαν να την επισφραγίσουν και με τη βούλα του ΔΝΤ – είναι μια νίκη του λαού. Το μήνυμα του λαού ήταν σαφές: Τέλος με τα Μνημόνια. Το ζητούμενο, φυσικά, παραμένει: Να μπει τέλος και στην πολιτική των Μνημονίων, όπως κι αν αυτά βαφτίζονται.
…Αναφορικά με τη σημασία που έχει η έλευση στην εξουσία μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, πρέπει εξαρχής να τονιστεί πως αυτή είναι απολύτως τεράστια! Για να την κατανοήσει κανείς δεν έχει παρά προς στιγμή να αναλογιστεί το αντίθετο που πολλοί στην ευρεία Αριστερά ασυγχώρητα υποτιμούν: το ενδεχόμενο, δηλαδή, μιας εκλογικής αποτυχίας. Πρέπει, χωρίς περιστροφές, να πούμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν απολύτως καταστρεπτικό. Κι αυτό όχι τόσο για λόγους θεσμικής πολιτικής, όσο διότι θα σηματοδοτούσε μια περαιτέρω βαθιά υποχώρηση του διεκδικητικού κινήματος. Είναι κάτι που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα.
Διαλέγω τη μοναξιά και τη σιωπή
πεθαίνοντας από επιθυμία
να επικοινωνήσω μαζί σας
[Μαρινέλλα Βλαχάκη, ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟ (1)]
Η Μαρινέλλα Βλαχάκη (σ.σ.: Μ.Β. στο εξής) γεννήθηκε στα Χανιά όπου ζει κι εργάζεται (2). Η πρώτη ποιητική της απόπειρα ήταν η συλλογή: “ΚΟΚΚΙΝΗ ΑΜΜΟΣ”. Εκδόθηκε “ιδίοις αναλώμασι” το 1992 (3) και περιλαμβάνει τριάντα οκτώ (38) αδημοσίευτα μέχρι τότε ποιήματα της (4), που, ωστόσο, είναι δύσκολο για τον φίλο του ποιητικού λόγου σήμερα στο σύνολό τους να τα απολαύσει, μιας και το βιβλίο είναι από καιρό εξαντλημένο και γι’ αυτό δυσεύρετο. Δεκαοκτώ (18) ποιήματα, ωστόσο, από αυτή τη συλλογή τα δημοσίευσε και πάλι το 2004, όχι όμως αυτούσια, μα λιγότερο ή περισσότερο ξαναδουλεμένα, στην προσεγμένη ποιητική της ανθολογία ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ (5).
Τους τελευταίους μήνες η τιμή του αργού πετρελαίου έχει γνωρίσει μία από τις δραματικότερες πτώσεις των τελευταίων ετών. Από τον Ιούλιο 2014 μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο (μέσα Ιανουαρίου) ο πρώτος μήνας του Brent έχει απωλέσει πάνω από 50%. Παρόμοιες απώλειες έχει υποστεί και το WTI, όπως είναι και αναμενόμενο, και τα futures προϊόντων πετρελαίου (ICE Gasoil, NYMEX RBOB, NYMEX HO). Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα αίτια της πτώσης και παράλληλα θα εξετάσουμε κάποιες θεωρίες που ακούγονται στα μέσα ενημέρωσης ως προς την ορθότητα τους.
Τι προσδόκα ο Ελληνικός λαός από τις εκλογές της Κυριακής; Σχεδόν πέντε χρόνια, από τότε, που ο Γιώργος Παπανδρέου στις 23 Απριλίου του 2010 από το Καστελόριζο με διάγγελμα ανακοίνωσε, την προσφυγή της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και στο Μνημόνιο, ο Έλληνας Πολίτης προσέρχεται στις κάλπες, με την μαρτυρική μνήμη και την φρικτή πραγματικότητα, όλης αυτής της περιόδου.
Περίληψη
Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δείξει γιατί οποιαδήποτε έξοδος από την παρούσα οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην Ελλάδα (και από μια παρόμοια, αν και μικρότερης κλίμακας, οικονομική κρίση στην Ισπανία) είναι αδύνατη, παρά μόνο εάν οι δύο χώρες σπάσουν τα δεσμά τους με τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όπως εκφράζεται στον ευρωπαϊκό χώρο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Η Αριστερά, και στις δύο χώρες, όπως εκφράζεται από την πιθανή άνοδο στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και του Podemos στην Ισπανία, είναι εντελώς ανεπαρκής για να οδηγήσει τα θύματα της παγκοσμιοποίησης των χωρών αυτών (δηλ. τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού) σε ένα δρόμο για την ανάκτηση της ελάχιστης οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας, που απαιτείται, εφόσον ούτε καν αμφισβητούν την ΕΕ, αφήνοντας την εθνικιστική αντί-ΕΕ Δεξιά να προσελκύσει τους παραδοσιακούς υποστηρικτές τους στην εργατική τάξη, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη Η ανάγκη, επομένως, για Λαϊκά Μέτωπα «από τα κάτω», με στόχο την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση γίνεται επιτακτική.
Σε λίγες ημέρες έχουμε εθνικές εκλογές. Χωρίς να κρίνουμε τη σοβαρότητα, το ύφος και το ήθος των προεκλογικών διαλόγων και επιχειρημάτων που παρακολουθήσαμε, οφείλουμε να προβληματιστούμε για την έλλειψη του ουσιώδους. Αναφερόμαστε στον τρόπο που θα μας επιτρέψει να ζήσουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας και στον τρόπο, αν όχι μιας αυτοδύναμης, τουλάχιστον αξιοπρεπούς παρουσίας μας στο σημερινό και εξόχως ανταγωνιστικό διεθνές τοπίο. Ειδάλλως δεν θα μπορέσουμε να υπάρξουμε ως κράτος και ως κοινωνία.
Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, στις επικείμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα, γεγονός που θα καταστήσει περίπου αδύνατο τον σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς τη συμμετοχή του ή έστω την ανοχή του. Το πρώτο συνεπώς ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αναγκαία προϋπόθεση για τη ριζική αλλαγή οικονομικής πολιτικής που υπόσχεται και που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.
Πριν από πέντε, περίπου, χρόνια, οι μάσκες έπεσαν και οι δυτικοί τοκογλύφοι δεν ερχόντουσαν, πλέον, ούτε ως φίλοι, ούτε ως εταίροι, ούτε ως ουδέτεροι… Μας επιτέθηκαν αδίστακτα, όπως ο λύκος πέφτει πάντα στα πρόβατα. Με τον τρόπο που έρχονταν οι ορδές του Γκαίμπελς και με την σύγχρονη γκαιμπελική μηχανή προπαγάνδας, τα εταιρικά ΜΜΕ, στο πλευρό τους για να ενοχοποιήσουν, να γονατίσουν και να εξουδετερώσουν τον ελληνικό λαό.
