Η πραγματικότητα για το ωράριο και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών σε Ελλάδα και ΕΕ

 Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

 Πρώτα η κυβέρνηση και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ αναλαμβάνουν μεθοδικά τη στοχοποίηση και την εκστρατεία συκοφάντησης κάθε κλάδου εργαζομένων και στη συνέχεια θεσμοθετούνται μέτρα εναντίον τους στο όνομα της «σωτηρίας της πατρίδος» και του «εθνικού συμφέροντος». Το ίδιο συμβαίνει και με τους εκπαιδευτικούς που υποχρεώνονται σε αύξηση του ωραρίου τους, ένα από τον κυκεώνα μέτρων που επιδεινώνουν τις…συνθήκες εργασίας τους και άσκησης του παιδαγωγικού τους έργου. 

Συνέχεια →

Πόλη σιδηροδέσμια

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Χειμώνας ανερμάτιστος

                       στη βαρβάρωση παραδομένος

Κι ο ήλιος λυμφατικός

                                   κιτρινισμένος χαρταετός

                     που στριφογυρίζει   στο γαλάζιο

Ενεός μένει ο ποιητής,

                                      στην χαροκαμένη πόλη  

όπου πιο ελεήμονες απ’ τους ανθρώπους

                               είναι κάδοι σκουπιδιών της

  Συνέχεια →

Τέρμα οι βεβαιότητες. Ζήτω η δοκιμασία!

Του Λευτέρη Κουσούλη

Πόσο μας αρέσουν οι βεβαιότητες! Η αλήθεια είναι ότι οι αυτονόητες και αυθόρμητες απαντήσεις, ασκούσαν πάντα μια γοητεία. Έδιναν μια ασφάλεια. Διαμόρφωναν μια συνθήκη ηρεμίας. Η αμφιβολία κουράζει. Η δοκιμασία της αναζήτησης μας ταλαιπωρεί. Και τα δύσβατα μονοπάτια της γνώσης μας προκαλούν ανασφάλεια και άγχος.

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε στην Ελλάδα, την εποχή των βεβαιοτήτων. Των εύκολων λύσεων και των δεδομένων απαντήσεων.

Συνέχεια →

Πειθαρχικός έλεγχος και εξουσία

Το Π.Δ. για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

Του Γιώργου Καλημερίδη

Το Υπουργείο Παιδείας Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού (Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α) έδωσε, στις 20-1-2013, στη δημοσιότητα, το προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ) για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, δύο μήνες μετά την έκδοση του πορίσματος της επιστημονικής ομάδας που είχε συγκροτηθεί για το συγκεκριμένο σκοπό (ομάδα Ματσαγγούρα στο εξής). Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση του Π.Δ , κρίνουμε αναγκαίο να τονίσουμε, εξαρχής, δύο σημαντικές παραμέτρους, τις οποίες θεωρούμε βασικές προϋποθέσεις για την επαρκέστερη κατανόηση της σκοποθεσίας και της πολιτικής λογικής που διέπει τη συγκεκριμένη κυβερνητική νομοθετική πρωτοβουλία.

Συνέχεια →

Το ξεπούλημα των νησιών και η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας 

Του Δημήτρη Καζάκη

Στις 9 Φεβρουαρίου 1897 με το παλιό ημερολόγιο ο ευρωπαϊκός στόλος βομβάρδισε το στρατόπεδο των επαναστατών στο Ακρωτήρι Χανίων, με το πρόσχημα το γεγονός ότι είχε υψωθεί η ελληνική σημαία. Στόχος ήταν η σημαία, την οποία και κατέρριψε… Όταν πλέον ο ιστός έπεσε από τα ευρωπαϊκά πυρά, ένας επαναστάτης, ο Σπύρος Καγιαλές, έκανε το σώμα του ιστό και ύψωσε εκ νέου τη σημαία… Ο ανθρώπινος ιστός ανάγκασε τους ναυάρχους των δυνάμεων να διατάξουν παύση του πυρός.

Συνέχεια →

ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΓΟΥΣ

Πριν από την «τελική λύση»: ο γεωπολιτικός αφοπλισμός της Ελλάδας

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στην Τουρκία (και όχι μόνο) ο έλεγχος της ελληνικής ενεργειακής υποδομής. Με «αντιδράσεις εκτός ορίων» απειλούν οι ΗΠΑ για να αποκλείσουν τους Ρώσους από ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ.

«Το Ελληνικόν Έθνος, δυνάμει της παρούσης πράξεως θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού Ελευθερίας, Εθνικής Ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως, υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας.»

Ψήφισμα της Γ’ Εθνοσυνελεύσεως, Επίδαυρος

Συνέχεια →

Μια φορολογική παγκοσμιοποίηση*

Του Γιάννη Στρούμπα

Το προσκλητήριο  που απεύθυνε στις 17/12/2012 ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς προς συγκεκριμένες πολυεθνικές επιχειρήσεις με την υπόσχεση της παροχής κινήτρων προκειμένου να επενδύσουν στην Ελλάδα εκφράζει εύγλωττα μια πολιτική αντίληψη παραίτησης της πολιτείας από κάθε διάθεση προς οργάνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, κι εγκατάλειψης των σχετικών πρωτοβουλιών σε εξωγενείς παράγοντες. Όταν όμως η πολιτική εγκαταλείπει το δικαίωμα μα και την ταυτόχρονη υποχρέωσή της να οργανώνει και να διευθετεί την επιχειρηματικότητα, εκχωρώντας τη συγκεκριμένη λειτουργία σε αλλογενείς φορείς, από τον έλεγχο μάλιστα των οποίων παραιτείται οικειοθελώς, προικίζοντάς τους με ασυδοσία, εύλογα καθιστά τον εαυτό της αιχμάλωτό τους.

* α΄ δημοσίευση: εφημερίδα «Αντιφωνητής», αρ. φύλλου 361, 16/2/2013.

Συνέχεια →

Καπιταλιστική κρίση, εμπέδωση της εξάρτησης και διάλυση των Κέντρων Πρόληψης:

 Η απαλοιφή κάθε φαινομενικής ασυνέχειας, αφετηρία νέων αγώνων

Κρίση, παρακμή και εξάρτηση

Του Νίκου Λάϊου*

Βάζοντας στο κάδρο της εν εξελίξει όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης την ουσιοεξάρτηση, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι βιώνουμε τις κατεξοχήν συνθήκες της τελευταίας. Περισσότερο από ό,τι σε κάθε άλλη φάση, σήμερα το εύρος, η σοβαρότητα και η επιμονή των αιτίων και των συμπεριφορών της ουσιοεξάρτησης εντείνονται και καταλαμβάνουν θέσεις κεντρικές στο καθημερινό γίγνεσθαι.

Συνέχεια →

H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΧΔ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟ

ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΠAΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ Χ.Δ.

ΚΙΝΗΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ἀκαδημίας 78Δ Ἀθήνα 106 79, Τηλ. : +30-210-3806863

Ἀθήνα 4 Ἰανουαρίου 2013

Πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο, Πρόεδρο τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Πρὸς ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Θέμα: Αἴτημα πνευματικῆς καταδίκης τοῦ φαινομένου τοῦ Ἐθνοφυλετισμοῦ – Νεοναζισμοῦ / Νεοφασισμοῦ-Νεοπαγανισμοῦ

Συνέχεια →

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΑ ΠΟΛΛΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Το διεθνές νομισματικό ταμείο αναγνώρισε το λάθος του στον υπολογισμό κάποιου δείκτη. Για τους αμύητους στα οικονομικά ο δείκτης είναι άνευ νοήματος. Η προσοχή επικεντρώνεται, όπως είναι λογικό, στο λάθος. Ώστε και οι τρομεροί οικονομικοί εγκέφαλοι διαπράττουν λάθη ικανά να τελματώσουν την οικονομία μιας χώρας αντί να φέρουν την ανάκαμψη, όπως είναι το ποθούμενο, υποτίθεται, για όλους, χειρουργούμενους και χειρουργούς;

Είναι καιρός οι λαοί να πάψουν να εκδηλώνουν παροιμιώδη αφέλεια έναντι των ισχυρών και των επιδιώξεών τους. Το ΔΝΤ είναι αυτό καθ’ εαυτό ένα λάθος. Δεν οφείλεται αυτό στην ανεπάρκεια των στελεχών του ούτε και στην αδυναμία των μεθόδων υπολογισμού των διαφόρων οικονομικών συντελεστών.

Συνέχεια →