Αρχείο κατηγορίας Παγκόσμιες εκλογικές διαδικασίες

‘’Το Μακρόν και χάριν έχει’’ (ή πως κατασκευάζονται νίκες και ήττες)

‘’Το Μακρόν και χάριν έχει’’ (ή πως κατασκευάζονται νίκες και ήττες)

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Εξελέγη λοιπόν ο Μακρόν στη Γαλλία, καθώς επικράτησε της Λεπέν στο δεύτερο γύρο.

Μυριάδες οι εραστές της νίκης. Στην Ελλάδα ευτυχισμένοι δηλώνουν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι! Και εννοείται χαίρονται η Μέρκελ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα άλλα τα παιδιά.

Ποιος κέρδισε λοιπόν και ποιος έχασε;

Νίκησε, λένε, η Ευρώπη και έχασε ο λαϊκισμός. Ωστόσο, και ο νικητής και ο ηττημένος είναι εκ των υστέρων κατασκευασμένοι.

Αλήθεια ποιος νίκησε;

Συνέχεια

Μύθοι και πραγματικότητες για την πολιτική του νέου Αμερικανού προέδρου

Μύθοι και πραγματικότητες για την πολιτική του νέου Αμερικανού προέδρου

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η παρθενική, προεδρική ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ μεταφράστηκε από μεγάλη μερίδα διεθνών αναλυτών ως επικήδειος της παγκοσμιοποίησης και αναγγελία μιας νέας εποχής επιστροφής στον ανταγωνισμό κυρίαρχων εθνών- κρατών. Πρόκειται για απλουστευτική ανάλυση, η οποία καταλήγει σε άκρως αποπροσανατολιστικά πολιτικά συμπεράσματα.

Συνέχεια

Ο αργός θάνατος της Νέας Τάξης

Ο αργός θάνατος της Νέας Τάξης

ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η υπό αμερικανική ηγεμονία παγκοσμιοποίηση είναι μονόδρομος, μόνο που χρειάζεται κάποια «διόρθωση πορείας», ήταν το κεντρικό μήνυμα της αποχαιρετιστήριας περιοδείας Ομπάμα στην Ευρώπη. Η ΕΕ, δηλαδή η περιφερειακή υποστασιοποίηση της παγκοσμιοποίησης, είναι μονόδρομος, μόνο που χρειάζεται κι αυτή κάποιες διορθώσεις, υποστήριξαν στο ίδιο μήκος κύματος οι Ευρωπαίοι αμφιτρύονες του Αμερικανού προέδρου. «Δεν μας φτύνουν, απλώς ψιχαλίζει» ήταν σαν να έλεγαν και ο μεν και οι δε, κλείνοντας τ’ αυτιά τους στα εκκωφαντικά μηνύματα του βρετανικού δημοψηφίσματος και των αμερικανικών εκλογών.

Στην πραγματικότητα, τόσο η ψήφος των Βρετανών υπέρ του Brexit όσο και η απροσδόκητη ήττα της Κλίντον υποδηλώνουν όχι κάποιες παροδικές αρρυθμίες, αλλά την πλήρη αποσταθεροποίηση του κόσμου που υπερασπίζονται ο Ομπάμα, η Μέρκελ και οι ελάσσονες υποτελείς τους, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης Τσίπρα.

Συνέχεια

Διερευνώντας τα «φαινόμενα Τραμπ»

Διερευνώντας τα «φαινόμενα Τραμπ»

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Η ηγέτιδα χώρα της Δύσης βίωσε τον τελευταίο καιρό ένα φαινόμενο αντιφατικό με τους κανόνες ζωής, τους κανόνες συμπεριφοράς και κοινωνικής οργάνωσης, που οι θεωρούμενοι élites της διανόησης νομίζουν πως έχουν επικρατήσει. Τόσο ο νικητής των προεδρικών εκλογών Τραμπ όσο και η αντίπαλός τους Χ. Κλίντον, ξεπέρασαν εμφανώς τα δεδομένα, ο δε Τραμπ στήριξε την εκλογή του, εκτός των άλλων, και στην απόρριψη δήθεν εγκατεστημένων ηθικών αρχών.

Συνέχεια

«Ζητώ ακρόασιν Θεού και αλλαγή πλανήτη»

«Ζητώ ακρόασιν Θεού και αλλαγή πλανήτη»

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα κάνει πολλά απ’ όσα υποσχέθηκε ο κ. Τραμπ, ίσως και τίποτα. Μπορεί να αλλάξει το στυλ σε κάποια πράγματα, αλλά όχι τις δομές τους – είθισται. Όμως τα αιτήματα του λαού για τις αλλαγές που υποσχέθηκε ο Τραμπ (ή και για άλλες αλλαγές στις οποίες οι πολίτες ελπίζουν) παραμένουν. Αυτό είναι ένα και το σπουδαιότερο κρατούμενο.

Το δεύτερο είναι ότι το σύστημα απέδειξε ότι δεν είναι αήττητο. Μένει όμως να νικηθεί, κάποτε, νωρίτερα ή αργότερα, από την κατάλληλη δύναμη. Στην περίπτωση των ΗΠΑ κάτι τέτοιο είναι πιο δύσκολο παρά οπουδήποτε αλλού. Ο «κατάλληλος άνθρωπος» που θα επιχειρούσε κάτι σχετικό εξοντώνεται εκ προοιμίου είτε εκ των υστέρων. Είθισται, επίσης…

Συνέχεια

Αμερικανικές Εκλογές: Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει

Αμερικανικές Εκλογές: Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει

Της Δανάης Καρυδάκη*

Σήμερα, 9 Νοεμβρίου 2016, είναι η επέτειος των 27 χρόνων από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989. Σε μια κωμικοτραγική σύμπτωση από αυτές που μας συνηθίζει ενίοτε η ιστορία, σήμερα είναι και η μέρα που με την αδιαπραγμάτευτη επικράτηση του Τραμπ στις Αμερικανικές Προεδρικές Εκλογές, προαναγγέλλεται το χτίσιμο του Τείχους των Αμερικανικών Συνόρων. Το αν αυτό το τείχος θα χτιστεί με τούβλα και μπετόν ή απλά με μίσος, ρατσισμό και μισογυνισμό έχει μικρή μάλλον σημασία.

The Times they are a-changin’;

Η αλήθεια είναι ότι σε επίπεδο υψηλής πολιτικής –high politics που λένε και οι Αγλοσάξονες– είναι απίθανο να ήταν διαφορετικά τα πράγματα σε περίπτωση που έβγαινε η Χίλαρι, όπως μας δείχνει περίτρανα και το κάτι λιγότερο από μια τρύπα στο νερό που έκανε ο πάλαι ποτέ ελπιδοφόρος Μπάρακ Ομπάμα τα τελευταία 8 χρόνια. Σε ένα συμβολικό επίπεδο, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος ή η πρώτη γυναίκα πρόεδρος σε μια κοινωνία πατριαρχικής λευκής υπεροχής είναι μια κοινωνική κατάκτηση, δεν φαίνεται όμως να φτάνει για να επέλθει μια κοινωνική αλλαγή που θα προϋπέθετε, φυσικά, δομικές αλλαγές στην οικονομία.

Συνέχεια