Γιατί είπαμε ΟΧΙ;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Όλοι οι Έλληνες σε στιγμές περισυλλογής και αυτοκριτικής οδηγούμαστε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι έχουμε γίνει στο έπακρο ενδοτικοί και υποκύπτουμε χωρίς αντίσταση στις απαιτήσεις των ισχυρών με συνέπεια να έχουμε καταστεί περίγελως των πάντων. Τότε όμως αναζητούμε ελαφρυντικά για τον εαυτό μας και επιρρίπτουμε την ευθύνη για το κατάντημα της πατρίδας μας στους ιθύνοντες, τους ασκούντες την εξουσία, τους οποίους και «στολίζουμε» με πλήθος «κοσμητικών» επιθέτων της γλώσσας μας. Για να είναι ορθή η κριτική ασφαλώς δεν πρέπει να έχει ως σκοπό την αποποίηση της προσωπικής ευθύνης, μερίδιο της οποίας βαρύνει άπαντες. Αν στο παρελθόν αυτή βάρυνε αποκλειστικά τους ηγήτορες, στις ημέρες μας βαρύνει και τον λαό, καθώς η αλλοτρίωση έχει συντελεστεί σε βάθος σ’ όλα τα στρώματά του.

Συνέχεια →

Η αυτοδυναμία του Μνημονίου και το σπασμένο χέρι της «Αριστεράς»

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Δε χρειάζονται αναλύσεις για το πώς οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται ως μέσο χειραγώγησης των πολιτών. Ειδικότερα όσον αφορά τα εκλογικά ποσοστά των δύο μονομάχων και τα στερεότυπα περί «ντέρμπι». Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις των τελευταίων τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνων θα διαπιστώσει ότι στη συντριπτική πλειονότητα προέβλεπαν ντέρμπι, ενώ το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν με διαφορά υπέρ του πρώτου κόμματος. Αυτή η δημοσκοπολογία περί ντέρμπι εξυπηρετεί τα σχέδια των εκάστοτε μονομάχων διαμορφώνοντας κλίμα πόλωσης και ψυχολογικού εκβιασμού των ψηφοφόρων.

Συνέχεια →

ΟΧΙ στο πραξικόπημα! Μέτωπο ρήξης και υπεράσπισης της λαϊκής θέλησης

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δύο μέρες μετά το περήφανο και συντριπτικό ΟΧΙ στις μαύρες προτάσεις ανασκολοπισμού της ελληνικής κοινωνίας που είχε κάνει ο ίδιος και όλοι οι θεσμοί της ΕΕ, αναρωτήθηκε:

«Θέλουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτή η ετυμηγορία. Μου λένε πως δεν είναι ψήφος εναντίον του ευρώ και της Ευρώπης, και σίγουρα δεν είναι απόρριψη μίας πρότασης που δεν υπήρχε πλέον στο τραπέζι»

Συνέχεια →

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

1. Ό,τι και να συμβεί τις αμέσως επόμενες, εξαιρετικά κρίσιμες ημέρες, η 5η Ιουλίου θα περάσει στην ιστορία σαν μια εκπληκτική νίκη του ελληνικού λαού, μεγαλύτερη κι απ’ την 25η Ιανουαρίου. Ένας μικρός λαός υπέστη πρωτοφανή οικονομική και ψυχολογική βία -κάτι σαν εικονικές εκτελέσεις και εικονικούς πνιγμούς ενός ολόκληρου έθνους- από το ενιαίο μέτωπο όλων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αυτού του πλανήτη.

Συνέχεια →

Για ένα κομμάτι ουρανό

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;

ΟΧΙ

Μετέωρο το ψεύδος αιωρείται στο σκοτάδι,

κι απειλεί Αρμαγεδδώνα

Κύμβαλα στη σιωπή αλαλάζουν πως

υποταγή είναι η μεγάλη κιβωτός

Κύμβαλα στη σιωπή κι χρόνος φρενήρης

τρέχει με μάτια κλειστά

Συνέχεια →

ΟΧΙ στον δρόμο της Κακίας!*

Του Γιάννη Στρούμπα

Ο Ηρακλής κοντοστάθηκε βλέποντας δύο δρόμους να ανοίγονται μπροστά του. Ο ένας ήταν ο δρόμος της Κακίας: στην αρχή πλατύς, με ανοιχτές τράπεζες, με γενόσημα φάρμακα, που όσο πήγαινε, όμως, στένευε, με διασφαλισμένα 280 ευρώ μισθό και σύνταξη, με εργασιακό μεσαίωνα, δημογραφική κατάρρευση, μετανάστευση στην πιο παραγωγική ηλικία, αυτοκτονίες… Ο άλλος ήταν ο δρόμος της Αρετής:

Συνέχεια →

Ευθύνη και το τίμημα κάνουν τον άνθρωπο σωστό

Της Στεφανίας Λυγερού

Αν γίνει ένα έγκλημα μπρος στα μάτια σου θα πεις «δεν ανακατεύομαι, δεν μου πέφτει λόγος, δεν είναι δική μου δουλειά», και θα σιωπήσεις, θα συνεχίσεις να ζεις σαν ποτέ να μην το έγκλημα έγινε;

Συνέχεια →

Ο Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Συμπληρώθηκαν 70 έτη από την λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στο ευρωπαϊκό έδαφος. Οι λαοί καταπληγωμένοι από τις συρράξεις θρηνούσαν 55 περίπου εκατομμύρια νεκρούς και ήσαν υποχρεωμένοι να ανασυγκροτηθούν, καθώς σχεδόν όλες οι υποδομές είχαν καταστραφεί και το ζωικό κεφάλαιο είχε αφανιστεί. Στη Δύση, η οποία προκάλεσε την τρομακτική αυτή σύγκρουση (η Ιαπωνία είχε ήδη εγκολπωθεί τις «αξίες» της), περισσή είναι η καύχηση για τον ορθολογισμό, τον οποίο καλλιέργησε κατά την περίοδο της νεωτερικότητας, με βάση τον οποίο έθεσε, όπως καυχώνται οι οπαδοί της, στο περιθώριο τον ανορθολογικό τρόπο σκέψης και ενέργειας των ανθρώπων κατά το παρελθόν! Τί θα ανέμενε ο κοινός νους ως ευεργέτημα του ορθολογισμού, αν μη την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, αν γι’ αυτήν επαρκεί η κοινή λογική; Και όμως άγριοι υπήρξαν και οι δύο πόλεμοι του 20^ου αιώνα, μάλιστα ο δεύτερος τρομακτικά αγριότερος του πρώτου!

Συνέχεια →

Το μπόι ενός πιτσιρικά

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Τώρα, απέναντι στα ίδια πακτωμένα πυροβόλα, στέκεται βουβός ένας ολόκληρος λαός με την ψυχή του κουρελιασμένη, όλοι «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα», θεατές της ζωής μας με μόνη έννοια μη και μας πέσει η σακούλα με το ποπκόρν από τα σφιγμένα ποδάρια μας…

Συνέχεια →

Άρθρο 120

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η σύγκρουση την οποία μόνο αιθεροβάμονες φαντάζονταν ότι θα μπορούσε να αποτραπεί βρίσκεται μπροστά μας. Ύστερα από το δυναμικό ξεκίνημα της νέας κυβέρνησης με την «απόλυση» της τρόικα και μια δέσμη εξαγγελιών που, εάν εφαρμοστούν, θα σημάνουν το ξήλωμα του Μνημονίου, ήρθε η απολύτως προβλέψιμη απάντηση του ευρωσυστήματος.

Συνέχεια →