Ο Κώστας Πελετίδης και η Ιστορική δικαίωση
Του Γιάννη Δημογιάννη
Oι ζωές μας διασταυρώθηκαν ένα βροχερό Σάββατο του Γενάρη, και από τότε έσμιξαν για πάντα. 300 περίπου εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες, που αναγκάστηκαν, παρά τη θέλησή τους, να ζουν σε δύο εγκαταλειμμένα εργοστάσια – ποντικότρυπες, την Αβέξ και το Λαδόπουλο. Σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, που παραπέμπουν στις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας. Χωρίς την παραμικρή συμπαράσταση και το ενδιαφέρον καμίας εξουσίας. Άνθρωποι χωρίς ταυτότητα και δικαιώματα. Όσο για το «αμάρτημά» τους, φαντάζει τραγικό… Ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους βίαια, επειδή απλά πίστεψαν σε κάποιες κάλπικες υποσχέσεις, κι ύστερα διέσχισαν τη μισή Υφήλιο, μέχρις ότου εγκλωβιστούν στον τόπο μας, αναγκασμένοι να ζουν ξεχασμένοι, σαν ρακοσυλλέκτες και τρωγλοδύτες. Δίπλα ακριβώς στις καλό-σιδερωμένες μας ζωές!
