Η δημιουργική συνέχεια

Του Άγγελου Καλογερόπουλου

Ἤτανε μιὰ φορὰ κι ἕναν καιρὸ ἡ δεκαετία τοῦ ’80 καὶ οἱ νέοι τῆς ἐποχῆς ποὺ τότε ἐνηλικιώνονταν εἶχαν ἤδη γευτεῖ τὴν γκρίζα ἐποχὴ τῆς χούντας καὶ τοὺς πρώτους καρποὺς τῆς μεταπολιτευτικῆς δημοκρατίας. Ἄκουγαν ρὸκ καὶ ρεμπέτικα. Τὰ δημοτικὰ τραγουδια τὰ εἶχαν ταυτίσει μὲ τὶς ἐθνικιστικὲς τελετὲς τῆς δικτατορίας, ἡ λεγόμενη βυζαντινὴ μουσικὴ ἦταν ἀπούσα μαζὶ μὲ τὴν διοικούσα ἐκκλησία  κι εἶχαν ἀρχίσει πιὰ νὰ βαριοῦνται τὸ πολιτικὸ τραγούδι καὶ νὰ νυστάζουν μὲ τὸ νέο κῦμα.

Συνέχεια →

Ο Δημήτρης Μαγριπλής* συνομιλεί με τον ποιητή,

Άγγελο Καλογερόπουλο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ

Τον Άγγελο Καλογερόπουλο τον γνώρισα ένα  πρωινό στην «Διονυσιάδα πηγή«,  της Κυπαρισσίας. Πολλά τα κοινά και θετική η διάθεση αναμεταξύ μας, σύντομα έχτισε μια φιλία που ταξιδεύει στο χρόνο.  Στην συνέχεια μελέτησα την ποίησή του και χάρηκα την μουσική και τις αφηγήσεις του. Τελευταία μου έλεγε για την επόμενη καλλιτεχνική δουλειά του που θα έχει τον τίτλο: «Ανακομιδή» και τον χαρακτηρισμό «Ακολουθία ποιημάτων και τραγουδιών», από τις εκδόσεις Αρμός (Αθήνα 2016). Δεν υπήρχε καλύτερος χρόνος για τον παρακάτω έντυπο διάλογο. Σας τον παραθέτω….

1. Ποιητής ή διηγηματογράφος Άγγελε;

Συνέχεια →

ΝΑΤΑΝ ΒΟΥΝΑ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΥΡΡΑΜΜΑ, (Αρμός 1994)

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ είναι:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΝΑΙΟΣ, λαοῦτο, ΚΩΣΤΑΣ ΓΡΑΜΠΑΣ, ταμπουράς καὶ τοξωτὸς ταμπουράς, τραγούδι, ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ: οὔτι, ΣΥΛΒΙΑ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ: νάι, λάφτα

Συνέχεια →

ΣΥΝΑΞΙΣ

Του Άγγελου Καλογερόπουλου

Μία νέα συγκρότησις
οἱ σκότος μέχρι τοῦ νῦν
καὶ νῦν γενόμενοι φῶς

Συνέχεια →

Η ΝΕΑ ΦΩΤΙΑ

Του  Ἄγγελου Καλογερόπουλου*

1.

Τὰ νερὰ τῆς νύχτας κατεβάζουν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ

Κάποια κρυφὴ φωτιὰ κι ἀστράφτει ὁ κόσμος

Καθὼς προκύπτει στὴν ἑωθινή του καινοφάνεια.

Τότε μικρὲς ἱστοριοῦλες γιὰ χαμένα πρόβατα

ὑποδέχονται τ’ἀστέρια ποὺ πέφτουν.

Κι ὁ ἥλιος ἀνεβαίνει ψηλὰ πάνω ἀπ’τὴ θάλασσα

πάνω ἀπὸ τὸ γοργὸ περπάτημα ἀνθρώπων εὐτραφῶν

πάνω ἀπὸ τοὺς κάδους τῶν ἀπορριμμάτων

μὲ τὰ σκυμμένα κεφάλια

ποὺ θὰ ὁρμᾶνε ἀλαλάζοντας κάποτε

γιὰ ἕνα καρβέλι

γιὰ ἕνα γινάτι

γιὰ μιὰ προσευχή.

  Συνέχεια →