Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της Αθηναϊκής και Ρωμαϊκής Δημοκρατίας

Του Φώτη Σχοινᾶ*

Στήν Ἀθήνα τοῦ 5ου π. Χ. αἰῶνα ὅσο ἡ δημοκρατία ριζοσπαστικοποιεῖται, διευρύνεται καί παγιώνεται τόσο ἡ Ἀθηναϊκή πολιτεία γίνεται πιό ἰμπεριαλιστική, ἐπιθετική καί ἐπεκτατική. Ἐγκαθιδρύει τήν ἡγεμονία της σέ ἄλλες Ἑλληνικές πόλεις, ἡ ὁποία ἡγεμονία εἶναι ἔργο οὐσιαστικά τῆς δημοκρατικῆς παρατάξεως (κυρίως τοῦ Θεμιστοκλῆ καί Περικλῆ), καί ἐντείνει σέ ἀκραῖα ὅρια τόν ἀνταγωνισμό μέ τήν Σπάρτη. Ὀπαδοί καί ὑποστηρικτές τῆς πολιτικῆς ρήξεως μέ τήν Σπάρτη ἦσαν οὐσιαστικά οἱ δημοκρατικοί. Οἱ ἀριστοκρατικοί (π.χ. ὁ Κίμων) ἦσαν πιό μετριοπαθεῖς καί ὑπέρ τῆς προσεγγίσεως καί συνεργασίας μέ τή Σπάρτη.

Συνέχεια →

Αξιολόγηση εκπαιδευτικών: Mια κριτική του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος

Του Κώστα Διαμαντή*

Διαβάζοντας κανείς το κείμενο του Π.Δ. 152 για την «αξιολόγηση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης»,[1] μπορεί σχετικά εύκολα ν’ αντιληφθεί πως πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο παραβιάζει αρκετά από τα στοιχεία εκείνα που διέπουν το λόγο ενός νομικού κειμένου. Το κείμενο αυτό δηλ. παρουσιάζει μεγάλη ασάφεια, επικαλυπτόμενες οριοθετήσεις ή διφυή κριτήρια στη σκιαγράφηση των διαφορετικών τύπων παιδαγωγικών και διδακτικών πρακτικών που υπόκεινται σε αξιολόγηση, κατάχρηση αφηρημένων εννοιών, χωρίς (αρκετές φορές) κανένα αναφερόμενο στην πραγματική εκπαιδευτική διαδικασία, μη έγκυρη αποτύπωση διαστάσεων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ως προς τις οποίες π.χ. οριοθετείται ο «ελλιπής» ή ο «εξαιρετικός» εκπαιδευτικός καθώς και άλλα στοιχεία, στα οποία θ’ αναφερθούμε αναλυτικά στη συνέχεια του κειμένου μας.

Συνέχεια →

Αστραπές στο μισοσκόταδο

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Ήταν παγωμένο το δωμάτιο στο όζον μισοσκόταδο,

μα και αιχμηρές ματιές τσουρούφλιζαν φρύδια,

ενώ κρυφά μειδιάματα μηδενιστών του ελάχιστου μικρού

προμήνυαν μια δήθεν καταιγίδα σε αίθριο καιρό.

Συνέχεια →

Κουλτούρα αυταρχισμού και υποταγής

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Άλλο ένα επεισόδιο στην επιχείρηση «τρόμος και αθλιότητα» στα σχολεία με τη νέα, δεύτερη μέσα σε λίγες μέρες, εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας μέσω της οποίας επιχειρεί να υποχρεώσει τους διευθυντές των σχολείων να ορίσουν οι ίδιοι τη συγκρότηση ομάδων εργασίας για την αυτοαξιολόγηση. Μια αυθαίρετη ερμηνεία του ΦΕΚ 1340/2002 επιβάλλει στα σχολεία τη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και αποκαλύπτει ότι οι διακηρύξεις για την  «κουλτούρα αξιολόγησης» προωθούν στην ουσία κουλτούρα «αυταρχισμού και υποταγής». Έτσι κονιορτοποιεί τα όποια απομεινάρια δημοκρατικής λειτουργίας του Συλλόγου Διδασκόντων και του Σχολείου εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς διοικητικού αυταρχισμού που τροφοδοτεί κλίμα τρόμου, απειλών, έντασης της εργασιακής ανασφάλειας και μολύνει την παιδαγωγική ατμόσφαιρα.

Συνέχεια →

Ευρώπη και αριστερός ευρωπαϊσμός

Του Δημήτρη Μπελαντή

 Υπάρχει, άραγε, ένας ορίζοντας που ξεπερνά σήμερα το ελληνικό έθνος-κράτος και είναι αντικειμενικά προοδευτικός και ριζοσπαστικός; Ένας ορίζοντας όπου οι αξίες της δημοκρατίας (έστω της αστικής) και του κοινωνικού κράτους βρίσκουν πιο γόνιμο έδαφος από ό,τι στην Ελλάδα και όπου οι ιδέες του Διαφωτισμού έχουν αναλάβει έναν καθοδηγητικό ρόλο;

Ναι, βεβαίως, απαντάνε οι ευρωπαϊστές αριστερής φυσιογνωμίας και κοπής. Ο ορίζοντας αυτός δεν είναι γενικά και αφηρημένα η «κοσμόπολις». Η Ευρώπη και ειδικότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το αδιαμφισβήτητο ιστορικό καταφύγιο των φιλελεύθερων και δημοκρατικών αντιλήψεων, αλλά και ένα διεθνές καθοδηγητικό παράδειγμα για τη δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος και τα κοινωνικά δικαιώματα. Ο τελικός στόχος είναι το ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό υπερκράτος. Η τυχόν αποχώρησή μας από αυτήν την ένωση θα σήμαινε μια εθνικιστική και φιλοφασιστική τυχόν εκτροπή, παράλληλα προς τις αρνητικές συνέπειες από την αναγκαστική υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος.

Συνέχεια →

Αντίσταση στόν πειρασμό τῆς τυραννίας

Του Γιάννη Ζερβού

Κατά τήν ῾Ημερίδα τῆς Χ.Δ. καί τῆς «Χ» στίς 14 Δεκεμβρίου στήν ΕΣΗΕΑ ὁ Γιάννης Ζερβός, διευθυντής σύνταξης τῆς «Χ», νομικός καί μέλος τοῦ Π. Γραφείου εἰσηγήθηκε τό θέμα· «῾Η Χ.Δ. καί ἡ «Χ» ὑπέρ τῆς ἀνθρωποκεντρικῆς Δημοκρατίας καί κατά τῆς Δικτατορίας καί τοῦ ᾿Εθνικοσοσιαλισμοῦ».

῾Η εἰσήγησή του πού ἀκολουθεῖ ἀναλύει πολιτικά καί πνευματικά τό θέμα· «Οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους….ὑμᾶς εἴρηκα φίλους…..Αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἀναγγέλλει τὴν κατάσταση ἐνηλικιώσεως τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ξεπερνᾶ τὸν ἄνθρωπο».

῎Ετσι σχολιάζει ὁ Παῦλος Εὐδοκίμωφ στὸ ἔργο του «῾Η πάλη μὲ τὸν Θεὸν» τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα τοῦ κατὰ ᾿Ιωάννη Εὐαγγελίου». Καὶ ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος ἔχει σταθεῖ στὸ θέμα ὅτι μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Θεανθρώπου, τὴν ᾿Ανάστασή Του, τὸ βάπτισμα ᾿Εν Χριστῶ, ὁ ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι δοῦλος τοῦ νόμου καὶ γίνεται αὐτεξούσιος, παύει νὰ εἶναι δοῦλος καὶ γίνεται συγγενὴς τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.

Συνέχεια →

Ο μύθος των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Του Τάκη Φωτόπουλου*

 Το «πραξικόπημα από τα κάτω» για την ανατροπή του Ουκρανικού καθεστώτος, που οργάνωσε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και εξετέλεσε με τις ειδικές δυνάμεις της, τους μισθοφόρους ελεύθερους σκοπευτές και φυσικά τους Ουκρανούς νεοναζιστές, είχε ένα στόχο: την ενσωμάτωση της χώρας στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, μέσα από την ένταξή της στην ΕΕ και στη συνέχεια στο ΝΑΤΟ.

Συνέχεια →

 ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ – ΔΟΞΑΣΙΕΣ, ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

Του Νίκου Τζένου

Ο Κορνήλιος  Καστοριάδης παρουσίασε το  1987 στο Παρίσι  ένα κείμενο με θέμα «σκέψεις πάνω στο ρατσισμό». Εκεί αναζητώντας δείγματα ρατσισμού σε αρχαίους πολιτισμούς, μεταξύ άλλων, αναφέρει: ανάμεσα στους λαούς με μονοθεϊστική θρησκεία οι Εβραίοι έχουν τουλάχιστον αυτή τη διφορούμενη ανωτερότητα. Είναι ο περιούσιος λαός, η πίστη τους παρά είναι καλή για τους άλλους, καμιά προσπάθεια προσηλυτισμού δεν γίνεται. Οι λίγες προσπάθειες Εβραϊκού προσηλυτισμού επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είναι ύστερες, περιθωριακές και χωρίς επ΄ αύριον.

Συνέχεια →

Τρομοκρατία των ιδεών και φιλελεύθερη υποκρισία

Του Φώτη Τερζάκη

Δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα και τα μαντρόσκυλα του φιλελευθερισμού (Ηλία Κανέλλης, Ηλίας Μαγκλίνης, Πάσχος Μανδραβέλης, Πέτρος Τατσόπουλος, ανώνυμοι καταδότες στις υπηρεσίες τού Διαδικτύου, ο αξιοθρήνητος Δένδιας, και άλλοι πολλοί ων ουκ έστι τέλος) δείχνουν πάλι τα δόντια τους· οι δολοφόνοι τού νοήματος διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το ότι ένας «δολοφόνος» διεκδικεί το δικαίωμα να δημοσιοποιεί απόψεις του μέσ’ από τον δίαυλο που είναι κατά συνθήκην υποχρεωτικός για όποιον επιθυμεί να εκφραστεί δημοσίως: την έκδοση ενός βιβλίου που κυκλοφορεί ως εμπόρευμα στην αγορά.

Συνέχεια →

Με το πρόσωπο δεμένο για πανί

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Το καράβι είναι ιστιοφόρο

και στο κατάρτι του δεμένο για πανί

το πρόσωπό μου

να κοιτάζει κατάματα την καταιγίδα

με προσμονή και δέος

Συνέχεια →