Ξαναμοιράζεται η «πίτα» στα ΜΜΕ

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Στις 26 Ιανουάριου, την επομένη δηλαδή των εκλογών που έφεραν στην εξουσία την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρατηρήθηκαν περίεργα φαινόμενα στα πρωτοσέλιδα δύο μεγάλων αθηναϊκών εφημερίδων: Τα Νέα, του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, είχαν τίτλο «Η Ελλάδα άλλαξε σελίδα», και το Έθνος του ομίλου Μπόμπολα είχε τον ομοειδή τίτλο «Ισχυρή εντολή για αλλαγή σελίδας». Μάλιστα τα Νέα είχαν αλλάξει μέχρι και το χρώμα στο λογότυπό τους, από μπλε σε κόκκινο! Παρά την τότε φιλικότατη υποδοχή στο νέο κυβερνητικό σχήμα των δύο ομίλων που -μαζί με μερικούς ακόμη-κυριαρχούν στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σήμερα κυβέρνηση και καναλάρχες δηλώνουν ότι βρίσκονται… «στα μαχαίρια».

Συνέχεια →

Η Ρήξη και οι Ψευδαισθήσεις

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να έχει ψευδαισθήσεις; Μπορεί κανείς να αποδώσει μια τέτοια αιχμή σε ανθρώπους καθ’ όλα καταρτισμένους και πνευματικά συγκροτημένους, μπολιασμένους μάλιστα –κατά το μάλλον ή ήττον- στη μαρξιστική αναλυτική σκέψη;

Ενόσω η διαδικασία της διαπραγμάτευσης συνεχίζεται, διάχυτο παραμένει το συναίσθημα της αβεβαιότητας στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, δίχως κανείς να μπορεί να προβλέψει, με μια σχετική εγκυρότητα, αν αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι ένας συμβιβασμός -ως αποτέλεσμα αμοιβαίων υποχωρήσεων- ή μια καθολική ρήξη.

Συνέχεια →

Στη Μόσχα η «Αριστερά» διακηρύσσει τον νέο μονόδρομο: «ανήκουμε στη Δύση»! *

Του Τάκη Φωτόπουλου**

Περίληψη

Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εκτιμηθεί η πραγματική σημασία της συνάντησης του Τσίπρα με τον Πούτιν που, δυνητικά, ήταν μια χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα να ξεκινησει τις ριζικές οικονομικές και γεωστρατηγικές αλλαγές που απαιτεί η σημερινή δραματική στιγμή στην ελληνική ιστορία. Αυτή η ευκαιρία πήγε χαμένη από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα, χρησιμοποίησε την επίσκεψη ως ένα επικοινωνιακό μέσο, ενώ ο Τσίπρας δεν έγειρε καν το θέμα της σημερινής προσπάθειας από την Υπερεθνική Ελίτ να στραγγαλίσει την ελληνική οικονομία, μεχρι να αποδεχθεί η Κυβερνηση όλες τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που της επιβάλλονται –παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη για να τις ανατρέψει.

Συνέχεια →

Υφ-ΥΠΠΟ ή αριστερό ΤΑΙΠΕΔ;

Στο κέντρο του περιθωρίου

Του Περικλή Κοροβέση

Ο Νίκος Ξυδάκης είχε την έξωθεν καλή μαρτυρία. Εγκριτος δημοσιογράφος, για χρόνια στην «Καθημερινή», και όσοι τον ήξεραν από κοντά, μιλούσαν για ένα καλλιεργημένο άτομο με σεμνό χαρακτήρα. Για όλους εμάς τους παροικούντες τον Πολιτισμό, ήταν χαράς ευαγγέλια να αναλάβει τη θέση του υφυπουργού Πολιτισμού. Δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιος ήταν ο πραγματικός υπουργός και από ό,τι κατάλαβα το υπουργείο Πολιτισμού υποβιβάζεται σε υφυπουργείο. Εκτός αν στη νεογλώσσα που χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ -που ακόμα δεν την έχουμε μάθει-, ο οποίος τόσο ενδιαφέρον είχε δείξει προεκλογικά για τον πολιτισμό, το υφυπουργείο σημαίνει πια υπερυπουργείο, έτσι που να ανταποκρίνεται στο προεκλογικό πολιτιστικό του πρόγραμμα που ακόμα οι ειδικοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν.

Συνέχεια →

Αναστήθηκε ο Χριστός;

Του Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη

Ας μοιραστούμε μερικές σκέψεις, που είχαμε δημοσιεύσει και πέρυσι το Πάσχα.

Ένας σύγχρονος άγιος διδάσκαλος του χριστιανισμού (ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος – ένας παπάς τρομερά τίμιος και ταπεινός, που κοιμήθηκε γύρω στο 1990) γράφει πως στους αποστόλους (που διακήρυξαν την ανάσταση του Χριστού) μπορεί να συνέβη ένα από τα εξής τρία πράγματα: ή εξαπατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή είπαν την αλήθεια.

Συνέχεια →

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η πίστη στην ανάσταση του Χριστού αποτελεί το κεφαλαιώδες δόγμα της Εκκλησίας. Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί το κήρυγμα και η πίστη των χριστιανών είναι κενά περιεχομένου, τονίζει ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή.

Συνέχεια →

Περιμένοντας τα πουλιά

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ολημερίς

κλεισμένος στο κλουβί του

περιμένει τα πουλιά

Αλλά τα πουλιά δεν έρχονται

τον έχουν λησμονήσει

Συνέχεια →

Ἡ καρδία ὡς κέντρο φυσικό, ὑπερφυσικό καί παραφυσικό

Του Φώτη Σχοινά*

Φιλοκαλική ἀνθρωπολογία

Ὅταν ἡ Ἑλλάδα ἔγινε δεκτή στήν τότε ΕΟΚ τό 1981 ἡ γαλλική ἐφημερίδα Le Monde ἔγραφε μέ πηχαῖο τίτλο: «Ἡ χώρα τῆς Φιλοκαλίας εἰσῆλθε στήν Εὐρώπη». Διακριτικό στοιχεῖο καί γνωριστικό σημεῖο τῆς πολιτισμικῆς ταυτότητας τῆς Ἑλλάδος κατά τήν Γαλλική ἐφημερίδα προβάλλει ἡ Φιλοκαλία. Ἡ Φιλοκαλία συνετέθη τό δεύτερο ἥμισυ τοῦ ΙΗ’ αἰῶνα ἀπό τόν ἅγιο Μακάριο Νοταρᾶ, ἐπίσκοπο Κορίνθου, καί τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη καί ἀποτελεῖ συλλογή κειμένων γιά τήν καρδιακή, νοερά προσευχή καί συνιστᾶ τό πεντόσταγμα τῆς ἡσυχαστικῆς, νηπτικῆς ἐμπειρίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τήν ἴδια περίοδο – τέλη τοῦ ΙΗ’ αἰῶνα καί ἀρχές τοῦ ΙΘ’– προβάλλει στόν Ἑλληνικό χῶρο ὁ Νεοελληνικός Διαφωτισμός, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τό ἀντίπαλο ἰδεολογικό ρεῦμα τῆς Φιλοκαλικῆς ἀναγεννήσεως, ἡ ὁποία ἀπεκλήθη, σκωπτικά, καί Κολλυβαδικό κίνημα.

Συνέχεια →