Αρχείο κατηγορίας Σκέψεις και Προτάσεις

Γιατί τον Πελετίδη… στον καλλικρατικό Δήμο Πατρέων

Γιατί τον Πελετίδη…

Του Γιώργου Μάλφα*

Πολύ τον συμπαθώ αυτόν τον παλιομοδίτη κομμουνιστή. Στην όψη του έχει κάτι από την εντιμότητα και τη συνέπεια του παλιού αριστερού αγωνιστή που εξέλιπε. Ταυτισμένος στανικά με το κόμμα και το μονοπώλιο της αλήθειας, ναι. Με ιδιόλεκτο, ύφος και αισθητική αποπνικτικά κομματική, σύμφωνοι. Διαθέτει, όμως, κάτι γνήσιο, κάτι αληθινά αυθεντικό. Παλεύει γι’ αυτά που πιστεύει ο άνθρωπος, δεν υποκρίνεται. Καθαρή ματιά, πηγαία έκφραση. Ο καπιταλισμός λέγεται καπιταλισμός. Η εκμετάλλευση λέγεται εκμετάλλευση. Η αλλοτρίωση λέγεται αλλοτρίωση. Οι λέξεις δεν ορίζουν νοήματα, τη ζωή ορίζουν. Και ο γιατρός δεν παίζει με τις λέξεις.

Συνέχεια

Γιατί τρέμουν την κυβέρνηση της αριστεράς ΙI

Γιατί τρέμουν την κυβέρνηση της αριστεράς – Μέρος ΙΙ

 Του Κ. Μαραγκού

 Συνέχεια από το Μέρος Ι

Ποια είναι η κατάσταση

Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα ήταν τέτοιο αν δεν είχε προηγηθεί η διετία του μνημονίου και της κατάρρευσης, όχι μόνο της μεταπολιτευτικής αλλά σχεδόν ολόκληρης της μεταπολεμικής ισορροπίας. Αν δεν είχαν μειωθεί τα εισοδήματα κατά μέσο όρο 30 και 40%. Αν η ανεργία δεν είχε φτάσει στο 25%. Αν δεν είχε καταρρεύσει το 75% του κοινωνικού κράτος. Και όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν ο πλανήτης δεν είχε μπει σε μια μακρά περίοδο ύφεσης ανάλογη με αυτή του 1929 και που βγήκε ύστερα από 25 χρόνια και ένα παγκόσμιο πόλεμο.

Συνέχεια

Γιατί τρέμουν την κυβέρνηση της αριστεράς Ι

Γιατί τρέμουν την κυβέρνηση της αριστεράς – Μέρος Ι

 Του Κ. Μαραγκού

 Τι σημαίνει πολιτική μάχη;

Στην αριστερά υπάρχει μια τρομερή αδυναμία διάκρισης της προπαγάνδας από την πολιτική μάχη. Πολλοί νομίζουν ότι το να αραδιάζουν ένα τσούρμο από πολιτικές θέσεις ή συνθήματα, τους κάνει πιο αριστερούς ή πιο επαναστάτες από κάποιους άλλους. Βεβαίως έχει την αξία του να έχει κανείς πολιτικές θέσεις και ιδεολογικές αρχές. Όλα αυτά είναι αναγκαία για να αποκτήσει μια ταυτότητα. Να τοποθετηθεί στην πολιτική κλίμακα, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά. Αυτό είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο και ειδικά όταν ζει κανείς σε μια – έστω και κουτσουρεμένη – αστική δημοκρατία. Από κει και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα.

Συνέχεια