Αρχείο κατηγορίας Εορτολόγιο

Ομιλία στη ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – Οι 7 λόγοι του Σταυρού

                  Ομιλία στη ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – Οι 7 λόγοι του Σταυρού,                          13-04-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Νυν εδοξάσθη ο υιός του Ανθρώπου και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ», Ιω., ιγ΄, 31.

Από την ημέρα που αμάρτησε ο άνθρωπος, πολλά φρικτά θεάματα είδε, βλέπει, και θα δει ο πλανήτης, αλλά το θέαμα που παρουσιάστηκε εκείνη την Mεγάλη Παρασκευή στην κορυφή του Γολγοθά, είναι το πιο φριχτό θέαμα όλων των αιώνων, που κρύβει μέσα του μια πελώρια αντίφαση, αδικία που δεν μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μυαλό.

Γιατί Εκείνος που σταυρώθηκε ήταν ο αθώος, ο δίκαιος, ο  φτωχός, ο αναμάρτητος, ο άδολος, ο ευεργέτης, ο  αληθινός, ο γλυκύτατος…: «Λαός μου τι εποίησα σοι και τι μοι ανταπέδωκας αντί του ύδατος όξος, αντί μάνα χολή, αντί του αγαπάν με Σταυρώ με προσηλώσατε»… Και αυτό ισχύει διαχρονικά μέχρι σήμερα.

ΣΗΜΕΡΑ θάβεται ο υιός του ανθρώπου, δηλαδή ο Άνθρωπος με Α κεφαλαίο και μαζί του θάβεται και η Ζωή. «Εν Αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων», Ιω., α΄, 4. Χωρίς Αυτόν υπάρχει μόνο επιβίωση, (όπως και στα ζώα).

Συνέχεια

Αρχαιοελληνικό Περίδειπνον – παλαιοδιαθηκικό Πασχάλιον – Μυστικός Δείπνος

Αρχαιοελληνικό Περίδειπνον – παλαιοδιαθηκικό Πασχάλιον – Μυστικός Δείπνος

Το εσχατολογικό παράδειγμα των ερμηνευτικών  τραπεζών μνημοσύνης: Συμβολή στην Ερμηνευτική ως σύνδεση με την Ευχαριστία και Διαχρονικότητα.

skini-nekrodeipnou_anagl_Thessal-1

Εικόνα 1 Ανάγλυφη στήλη με σκηνή νεκροδείπνου. Θεσσαλονίκη, ανατολική νεκρόπολη, τέλη 4ου αιώνα π.Χ.

Του Κωνσταντίνου Κόττη*

1.1 Αντικείμενο και Μέθοδος

Το αντικείμενο, της εργασίας μας είναι ερμηνευτικό αλλά σαφέστατα και εκκλησιολογικό. Γνώμονας και μέτρο σε αυτήν την αναζήτηση θα αποτελέσει η διαχρονικότητα όπως βιώνεται, μέσα στον πυρήνα της Εκκλησίας, ο οποίος είναι η Ευχαριστία. Θα προβούμε σε σύνδεση της ερμηνευτικής διαδικασίας με το στοιχείο αυτό της διαχρονικότητας.

Στο πρώτο μέρος θα προβούμε σε σήμανση της ερμηνευτικής διαδικασίας και σύνδεση αυτής, με την Ευχαριστία και το στοιχείο της διαχρονικότητας. Στο δεύτερο μέρος θα μελετηθούν, συνοπτικά, ως παραδείγματα, 3 τελετουργικές τράπεζες δια των οποίων συνδέεται η διαχρονικότητα της Παράδοσης με το ιστορικό παρελθόν και το εσχατολογικό επέκεινα.: Το αρχαιοελληνικό «Περίδειπνον», το κατά την τάξη / σέντερ παλαιοδιαθηκικό «Πεσάχ / Πασχάλιο» και ο μυστικός Δείπνος, υπό το πρίσμα της  επανερμηνείας[1].

Συνέχεια

Ομιλία στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου

Ομιλία στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, Κυριακή 25-03-2012,

ΛΚ, α΄, 24-38**

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Εν δε τω μηνί τω έκτω, απεστάλη ο Άγγελος  Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν Ναζαρέτ»,

Λκ, α΄, 26

1ον. Η δύσκολη αποστολή

Είναι αλήθεια ότι ο άγγελος εκείνη την ημέρα είχε αναλάβει μια πολύ δύσκολη αποστολή. Και τούτο γιατί η επιτυχία του ή η αποτυχία του θα ήταν μοιραία για το ανθρώπινο γένος, για πολλές χιλιάδες χρόνια. Γιατί, για να βρει ο Θεός την παρθένον, που ζητούσε μια γυναίκα σαν την Μαριάμ, πέρασαν 5508 χρόνια. Εκείνη την στιγμή η μοίρα της ανθρωπότητας κρεμόταν από μια γυναίκα (όχι από άνδρα).

2ον. Πρωτοστάτης

Συνέχεια

Η Ι. Σύνοδος της τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας για την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 2016

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ  ΕΚ ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ

Η Ι. Σύνοδος της τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας για την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 2016

Υπογράφει ως πρόεδρος ο Μητροπολίτης Ιπεκίου και Πατριάρχης Σερβίας

patriarhis_servias_irinaios

******

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Αρ. πρωτ.  439                                                                    Εν Βελιγραδίω την 24ην Ιουλίου 2015

Τω Παναγιωτάτω Αρχιεπισκόπω Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικώ Πατριάρχη Κυρίω ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΩ

Εις Κωνσταντινούπολιν.

 Παναγιώτατε,

Η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά την τακτικήν συνεδρίασίν Της του παρελθόντος Μαΐου ε.ε. εξήτασε την έκθεσιν των εκπροσώπων τής καθ΄ ημάς Τοπικής Εκκλησίας, που αφορούσε εις την  τρίτην συνάντησιν της Ειδικής Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικής Επιτροπής διά την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον και αποφάσισεν όπως κοινοποιήση τας προτάσεις Αυτής διά την Πέμπτην Προσυνοδικήν Πανορθόδοξον Διάσκεψιν, εν ταυτώ ειπείν διά την μέλλουσα Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας.

Η απόφασις και αι προτάσεις της ημετέρας Συνόδου της Ιεραρχίας κοινοποιούνται εις τους Προκαθημένους πασών των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών επί κεφαλής όντος του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού  Πατριαρχείου.

Η απόφασις και αι προτάσεις αι αφορώσαι εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον έχουν ως ακολούθως:

Συνέχεια

Κάλαντα προσφύγων καθώς οι πρόσφυγες τραγουδούν, παρά τον ξενιτεμό τους

Κάλαντα προσφύγων καθώς οι πρόσφυγες τραγουδούν, παρά τον ξενιτεμό τους

Της Ναταλίας Σαμαρά-Γκαίτλιχ

από την «ψαγμένη» πολύ καλή εφημερίδα δρόμου «Η Πατησίων ζει»

ο πόνος είναι πόνος

και δεν κοιτά χρώμα,

φυλή και πατρίδα

Γενοκτονία ή αιματηρή εθνοκάθαρση; Πρόσφυγες ή μετανάστες; Όροι που διχάζουν απόψεις και καρδιές.

Όμως, πάντα θα υπάρχουν γιαγιάδες να ταΐζουν πεινασμένα μωρά, ένας φούρναρης να μοιράζει ψωμί, κάποιος βοσκός να προσφέρει γάλα, λησμονημένοι ακτοφύλακες να γίνονται παράδειγμα ανθρωπιάς.

Πάντα θα υπάρχουν ξεριζωμένοι και απελπισμένοι που θα ψάχνουν για καινούργια πατρίδα, μ’ έναν σβώλο χώμα από την πατρική γη, δεμένο στο μαντήλι, στο μέρος της καρδιάς (Ηλ. Βενέζη, «Αιολική Γη»).

Από το βιβλίο μου «Κάλαντα: Μνήμες Ιστορίας» ξεχώρισα κάλαντα του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Εδώ τα ευχετικά τραγούδια γίνονται θρήνοι για σκλαβωμένες πατρίδες, αιχμαλωσίες, εξορίες για συνανθρώπους που πεθαίνουν στους δρόμους, για προσφυγιά. Και η έκκληση για τον οβολό.

Τα Κάλαντα της Πρωτοχρονιάς του 1916

Συνέχεια

Ηρώδης ή Χριστός;

Ηρώδης ή Χριστός;

Του παπα Ηλία Υφαντή

Λέμε συνήθως ότι η γιορτή των Ελλήνων είναι το Πάσχα. Και το λέμε αυτό γιατί η Ανάσταση του Χριστού στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν ένα σύμβολο της ανάστασης του γένους. Γι’ αυτό και τη συνδύασαν με το τραγούδι της «Αναστασιάς». Απ’ την οποία ζητούσαν να ξυπνήσει προκειμένου να σβήσει το λυχνάρι και ν’ ανάψει τη φωτιά. Δεδομένου ότι τελείωνε η νύχτα της τουρκικής βαρβαρότητας και ρόδιζε το γλυκοχάραμα της εθνικής παλιγγενεσίας.

Αλλά εξίσου θα μπορούσαμε να πούμε ότι και τα Χριστούγεννα είναι γιορτή των Ελλήνων. Αφού«οι Έλληνες είναι πάντοτε παιδιά», όπως είπαν οι αιγύπτιοι ιερείς στο σοφό Σόλωνα. Που σημαίνει ότι αγαπούν την παιδεία και το παιχνίδι. Γεγονός που επιβεβαιώνεται κι απ’ το παράδειγμα του Ηράκλειτου, ο οποίος, ενώ οι άρχοντες συνεδρίαζαν, εκείνος έπαιζε με τα παιδιά.

Συνέχεια

Η ΝΕΑ ΦΩΤΙΑ – του Άγγελου Καλογ.

Η ΝΕΑ ΦΩΤΙΑ

Του  γγελου Καλογερόπουλου*

1.

Τὰ νερὰ τῆς νύχτας κατεβάζουν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ

Κάποια κρυφὴ φωτιὰ κι ἀστράφτει ὁ κόσμος

Καθὼς προκύπτει στὴν ἑωθινή του καινοφάνεια.

Τότε μικρὲς ἱστοριοῦλες γιὰ χαμένα πρόβατα

ὑποδέχονται τ’ἀστέρια ποὺ πέφτουν.

Κι ὁ ἥλιος ἀνεβαίνει ψηλὰ πάνω ἀπ’τὴ θάλασσα

πάνω ἀπὸ τὸ γοργὸ περπάτημα ἀνθρώπων εὐτραφῶν

πάνω ἀπὸ τοὺς κάδους τῶν ἀπορριμμάτων

μὲ τὰ σκυμμένα κεφάλια

ποὺ θὰ ὁρμᾶνε ἀλαλάζοντας κάποτε

γιὰ ἕνα καρβέλι

γιὰ ἕνα γινάτι

γιὰ μιὰ προσευχή.

  Συνέχεια

Κρατάω γερά σπασμένους πέντε κλώνους – του ΠΑΜ

Κρατάω γερά σπασμένους πέντε κλώνους

 

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Στις χαράδρες νύχτες τρέχουν

στης τροφής τη λεία,

μ’ άφωνη προϋπάντηση,

σκυφτά της φύσης άγρια σπονδυλωτά.

Συνέχεια

Στα σπήλαια νεόφτωχων τ’ άστρο ακουμπά

Στα σπήλαια νεόφτωχων τ’ άστρο ακουμπά

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Σπήλαιο της εργασίας ο βάλτος,

σπήλαιο η αίθουσα των μαθητών

και το σπίτι σε σπήλαιο μεταμορφώθηκε

από τους  σκώληκες κεφαλαιο-κατακτηκτών.

Των αλόγων ζώων γίνηκε φάτνη

και της δήθεν βουλής το κατάλυμα.

Δήθεν τρεις μάγοι, δηκτικοί, δώρα λογιστικά

των δανειστών, της ύφεσης το μέλημα.

  Συνέχεια

Στο Χριστό στο Κάστρο

Στο Χριστό στο Κάστρο

+Του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Το βράδυ της 23ης Δεκεμβρίου 186… ο παπα-Φραγκούλης ο Σακελλάριος παίρνει μια παράτολμη απόφαση: Να πάει στο Κάστρο για να λειτουργήσει το ναό της Γέννησης. Αφορμή δυο υλοτόμοι, ο Γιάννης ο Νυφιώτης και ο Αργύρης της Μυλωνούς, που είχαν αποκλειστεί εκεί πάνω εξαιτίας της πρωτοφανούς κακοκαιρίας που έπληττε τη νήσο κι αιτία το τάμα που είχε κάνει η παπαδιά τον προηγούμενο χρόνο, όταν ο στερόγονος γιος της, ο Σπύρος, είχε αρρωστήσει βαριά. Αρωγός του παπά ο μπαρμπα-Στεφανής ο Μπέρκας, ο οποίος, καθώς ο δρόμος ήταν κλειστός λόγω της σφοδρής χιονόπτωσης, ανέλαβε να μεταφέρει με τη βάρκα του τον παπά και όσους θα τον συνόδευαν.

Τελικά στη βάρκα επιβιβάστηκαν εκτός του παπά, η παπαδιά με τον Σπύρο και την δεκαεξαετή Βάσω, ο κυρ-Αλεξανδρής ο ψάλτης, η θεια το Μαλαμώ, ο Βασίλης της Μυλωνούς, αδελφός του αποκλεισμένου Αργύρη, τρεις πανηγυρισταί και τέσσαρες προσκυνήτριαι, το σύνολο, μαζί με τον πορθμέα και τον δεκαεπτάχρονο γιο του που ήταν και ο ναύτης του, 16 άτομα.

Συνέχεια