Η αυτοδυναμία του Μνημονίου και το σπασμένο χέρι της «Αριστεράς»

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Δε χρειάζονται αναλύσεις για το πώς οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται ως μέσο χειραγώγησης των πολιτών. Ειδικότερα όσον αφορά τα εκλογικά ποσοστά των δύο μονομάχων και τα στερεότυπα περί «ντέρμπι». Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις των τελευταίων τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνων θα διαπιστώσει ότι στη συντριπτική πλειονότητα προέβλεπαν ντέρμπι, ενώ το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν με διαφορά υπέρ του πρώτου κόμματος. Αυτή η δημοσκοπολογία περί ντέρμπι εξυπηρετεί τα σχέδια των εκάστοτε μονομάχων διαμορφώνοντας κλίμα πόλωσης και ψυχολογικού εκβιασμού των ψηφοφόρων.

Συνέχεια →

Αριστερά και κυβερνητισμός

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Στην Ελλάδα είσαι ό, τι δηλώσεις, έλεγε παλαιότερα ο Γ. Τσαρούχης και είναι αλήθεια ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Η Αριστερά, πάντα, ως έννοια ήταν ελκυστική κουβαλώντας το φορτίο των ανθρωπιστικών αξιών με αναφορά στους «κοινωνικά αδύνατους» που παράγουν τον πλούτο και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Για αυτό και ουκ ολίγοι χρησιμοποιούν ασυστόλως τον τίτλο της διαστρεβλώνοντας τις ιδέες της.

Συνέχεια →

Να τα ξεριζώσουμε ή όχι ….τ’ αμπέλια;

Tου Βαγγέλη Πισσία*

Δεκαετία του 1970, σε μια από τις λεγόμενες Μεγάλες Σχολές της Γαλλίας, η έδρα της οποίας ακόμη βρίσκεται επί της λεωφόρου Maine, κοντά στην πλατεία Μontparnas έφθασαν οι προδιαγραφές ενός προγράμματος, τμήμα του οποίου ομάδα καθηγητών, ερευνητών και μεταπτυχιακών σπουδαστών κλήθηκε να εκπονήσει άμεσα.

Το πρόγραμμα δεν έφθασε από τις… Βρυξέλλες (άλλες εποχές τότε, προ αλώσεως δηλαδή…), αλλά από την Αλγερία. Αντικείμενο του προγράμματος η ανάλυση ενός καίριου ερωτήματος, τότε καθοριστικού για το νεαρό αυτό κράτος: «να ξεριζώσουμε ή να μην ξεριζώσουμε τ’ αμπέλια;»…

Συνέχεια →

Για τη συγκυρία μετά το τέλος των ψευδαισθήσεων

Του Γιώργου Καλημερίδη

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ έχει ήδη ψηφίσει με διαδικασίες εξπρές το τρίτο Μνημόνιο ως απόρροια της συμφωνίας στις 12 Ιούλη. Το τρίτο Μνημόνιο, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από και τα δύο προηγούμενα, δεν αποτελεί απλά ένα σύνολο μεμονωμένων αντιλαϊκών μέτρων λιτότητας, αλλά ένα συνολικό και ολοκληρωμένο πρόγραμμα νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα ολοκληρωτικής ανάπλασης του ελληνικού καπιταλισμού που αγγίζει κάθε διάσταση της κοινωνικής ζωής: από τη μορφή των εργασιακών σχέσεων και τον τρόπο λειτουργίας του αστικού κράτους και των κοινωνικών του υπηρεσιών μέχρι τη φαινομενικά αθώα πώληση του γάλακτος και του ψωμιού. Δεν υπάρχει επομένως διάσταση της κοινωνικής ζωής που να μη μετασχηματίζεται από το νέο μνημονιακό πρόγραμμα.

Συνέχεια →

Αμφίβολη η διάσπαση ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιώργου Δελαστίκ

Υπάρχει ένα θεμελιώδες πολιτικό αξίωμα: Αριστεροί ηγέτες που κάνουν θεμελιώδεις υποχωρήσεις στην αστική τάξη της χώρας τους ή στους ξένους επικυρίαρχους της πατρίδας τους, πάντοτε μέχρι τώρα αποδεικνύονται ανελέητοι εναντίον των… εσωκομματικών επικριτών τους! Οργανώνουν αδίστακτα πολιτικά (ή σε κάποιες περιπτώσεις και κυριολεκτικά) πογκρόμ εναντίον των στελεχών και των μελών του δικού τους κόμματος που τολμούν να καταδικάσουν τα ολισθήματα του ηγετικού πυρήνα και του αρχηγού του κόμματος, έχοντας κατά βάση δίκιο. Η διατήρηση πάση θυσία της εξουσίας καθίσταται κυρίαρχο στοιχείο της δράσης του αριστερού ηγέτη. Τα πάντα υποτάσσονται σε αυτόν τον στόχο, παρά τα συνήθη φληναφήματα περί του αντιθέτου.

Συνέχεια →

Βαριά ήττα της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ

Το νέο 1922: Από τον ιδεαλισμό στη φαιδρότητα

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Τι είναι ο Α. Τσίπρας; Προδότης ή ανίκανος; Γιατί, με βάση την υπεραπλούστευμένη λογική που ανθίζει τα τελευταία χρόνια στα social media, εάν ένας πρωθυπουργός, που έχει υποσχεθεί την έξοδο από τα μνημόνια, «καταφέρνει» μετά από 5 μήνες να επιστρέψει με ένα ακόμη χειρότερο μνημόνιο, … ένα από τα δύο μπορεί να είναι.

Εκεί οδηγεί και η λογική των υποτιθέμενων υπερασπιστών του, που  αναζητούν σε επίπεδο προσώπου-Ηγέτη τη σωτηρία (παραγνωρίζοντας ότι τότε και η  καταστροφή θα πρέπει να χρεωθεί αναλόγως –μονοπρόσωπα).

Συνέχεια →

Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων ή της ολοκλήρωσης της καταστροφής

10 θέσεις με αφορμή τα ψευτο-διλήμματα του δημοψηφίσματος

Του Τάκη Φωτόπουλου*

[1]. Για πάνω από πέντε μήνες από την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ μια φαρσοκωμωδία με τραγικές συνέπειες σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού βρισκόταν σε εξέλιξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ τολμήσει να θέσει θέμα εξόδου από την ΕΕ και την Ευρωζώνη ― γι’ αυτό άλλωστε και δεν τον εμπόδισαν οι ξένες και ντόπιες ελίτ ν’ ανεβεί στην εξουσία όπως είχαν κάθε δύναμη να κάνουν με τον ολοκληρωτικό έλεγχο που ασκούν στα μίντια κλπ–με προφανή σκοπό να αναβαπτιστούν οι πολιτικές της λιτότητας και των Μνημονίων σε μια «αριστερή» κολυμπήθρα. Η αναβάπτιση αυτή ήταν αναγκαία με δεδομένη την ανεπανόρθωτη φθορά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που είχαν αναλάβει το βαρύ φορτίο όλα αυτά τα χρόνια να εκφράζουν μεν τα συμφέροντα των βολεμένων μέσα στην ΕΕ αλλά και κάποιων θυμάτων της παγκοσμιοποίησης στη μεσαία τάξη και τους μικροαστούς.

Συνέχεια →

Ο φόβος είναι η μητέρα της ηθικής

Του Αντώνη Αντωνάκου

Ο Nietzsche στη δική του γενεαλογία της ηθικής σημειώνει πως, υπάρχουν δυο είδη ηθικής στον κόσμο. Η ηθική του αφέντη και η ηθική του σκλάβου. Για τον αφέντη το καλό ορίζεται ως κάτι ευγενές και ισχυρό ενώ το κακό ως αδύναμο, δειλό και αξιολύπητο. Ο ευγενής κύριος, ο ευυπόληπτος αστός είναι αυτός που ορίζει τις αξίες. Οι ορισμοί του δεν χρειάζονται έγκριση, εφόσον κρίνει πως ότι είναι βλαβερό για τον ίδιο είναι βλαβερό για την ανθρωπότητα.

Συνέχεια →

Καιρός του εκλέγειν και καιρός του κλαίγειν

Της Ανδριανής Στράνη

«καιρός του καθελείν και καιρός του οικοδομήσαι
καιρός του κλαύσαι και καιρός του γελάσαι»
Εκκλησιαστής, 3, 3-4

Μέσα Ιούνη του 2015 και Θεριστή, κατά πως λέει ο λαός, και μία ακόμη σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της. Χρονιά ιδιαίτερη, που χαρακτηρίστηκε από προεκλογικές και εκλογικές περιόδους μέσα και έξω από το σχολείο.

Μετά την αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό από τις βουλευτικές εκλογές στις 25 Γενάρη και η εκλογική διαδικασία φαίνεται να συνεχίζεται και μέσα στο σχολείο. Με αυτή θα κλείσει ένα σχολικό έτος και στις 29 Ιούνη, παραμονές καλοκαιρινών διακοπών, θα ψηφίσουμε για τους υποδιευθυντές με μαγιώ και αντηλιακό στην τσάντα. Από την παραλία ίσως για πρώτη φορά μπουν οι βάσεις για το «Νέο Σχολείο» με την έγκριση από τα κάτω, αμεσοδημοκρατικά, όπως ονειρεύονται μερικοί ή κάτω από την ομπρέλα όσοι βιάζονται καλοκαιρινά. Με την εκλογή των προϊσταμένων, μήνα Αλωνάρη, θα ολοκληρωθούν οι δημοκρατικές διαδικασίες. Οι εκπαιδευτικοί στις παραλίες και οι Διευθυντές με τους Υποδιευθυντές θα αλωνίζουν για τους νέους Προϊσταμένους. Οι κακές γλώσσες λένε ότι σε ορισμένες Διευθύνσεις, γνωστοί παλαιοκυβερνητικοί παράγοντες που δεν λένε να συνέλθουν από την αριστερή αλλαγή, καθαρίζουν τ’ αλώνια από τώρα, κάνοντας όνειρα θερινής νυκτός. Βέβαια η νύχτα βγάζει Επίσκοπο και η αυγή Μητροπολίτη.

Συνέχεια →

Συμφωνία ή …;;;

Του Χρήστου Σκανδάμη

                           ‘‘Ευκοπώτερον εστί κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος διελθείν

                            ή πλούσιον εις την βασιλείαν του θεού εισελθείν.’’  Ευαγγέλιο

Στις είκοσι οχτώ Γενάρη μετά τις εκλογές

γράψαμε κάποιες σκέψεις για Συρριζαίους νικητές…

‘‘κι αν ακόμα κάνουν πράξη όλα όσα έχουν τάξει,

                                      θα  ‘ν’ μικρή η διαφορά απ’ το τώρα (τότε) στο μετά.’’

και ‘‘…χρειάζεται διαρκής αγώνας  για να φύγει ο μεσαιώνας…’’

και πως    ‘‘…για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…’’

Έκτοτε…

Συνέχεια →