Ο κόσμος αλλάζει…

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Ο κόσμος και η «ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία»[i], τη δικιά σου ανοησία και ανικανότητα να την παρακολουθήσεις. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε την αλλαγή που εντάσσεται σε αυτό που καλούμε «παγκοσμιοποίηση». Δεν μπορούμε όχι μόνο να ελέγξουμε ή να προβλέψουμε, αλλά ούτε καν να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές της.

Η ολοένα και ευκολότερη διακίνηση πληροφοριών, γνώσεων, ιδεών και ανθρώπων αλλάζει μοιραία και αναπόφευκτα την εικόνα του κόσμου και τον τρόπο λειτουργίας του. Τα τελευταία δραματικά γεγονότα απλώς επιταχύνουν μια κατάσταση που ούτως ή άλλως θα επερχόταν. Δεν θα διακινούνταν δηλαδή πληθυσμοί λόγω πολέμου, αλλά θα διακινούνταν προς αναζήτηση καλύτερης ζωής. Η επιτάχυνση όμως αυτής της διαδικασίας βρήκε την Ευρώπη ανέτοιμη ή σχεδόν ανέτοιμη.

Συνέχεια →

«Μας εξουσιάζουν παλαβοί»!

Του παπα Ηλία Υφαντή*

Στην τηλεόραση διεκτραγωδείται το θρίλερ του παρισινού μακελειού. Και παράλληλα ο θίασος σκιών των πολιτικών «ηγεσιών» δίνουν με τους φανφαρονισμούς τους ρεσιτάλ υποκρισίας! Και αναπόφευκτα τα σχόλια της τηλεοπτικής παρέας δίνουν και παίρνουν:

-Φαρισαίοι υποκριτές! Γρυλίζει κάποιος.

-Γιατί τόση χαιρεκακία! Τον αντικρούει άλλος.

Συνέχεια →

Je suis ISIS

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Το Ισλαμικό Κράτος είναι μία «μαύρη τρύπα». Είναι το σημείο εκείνο του πλανήτη, όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός λαμπρού πολιτισμού. Ο πυρήνας του πολιτισμού, που διεφύλαξε και διέδωσε στον Δυτικό κόσμο μεγάλο μέρος της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, που μετέφρασε στα αραβικά τον Αριστοτέλη και τον Ορθό Λόγο του, για να τον επανερμηνεύσει η Δύση, στη συνέχεια, ως Ratio. Ο πυρήνας του Πολιτισμού, που στην ακμή του περιείχε τόση «πληροφορία» όσο δύο φορές ο γνωστός κόσμος της εποχής του. Τα απομεινάρια αυτών των πολιτισμικών «πληροφοριών» πουλάνε, ακόμη και σήμερα, οι Ίβηρες στους τουρίστες.

Συνέχεια →

Η κατάρριψη του Ρωσικού αεροπλάνου και η στρατιωτική επέμβαση στη Συρία

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Περίληψη: Στο άρθρο αυτό αναλύεται η σημασία της κατάρριψης του ρωσικού αεροπλάνου–πιθανότατα από τρομοκρατική ενέργεια,– και της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, σε σχέση με το σχέδιο της Υπερεθνικής Ελίτ για την ενσωμάτωση ολόκληρης της Μέσης Ανατολής στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της πιθανής διαίρεσης στο εσωτερικό της ρωσικής ελίτ μεταξύ «παγκοσμιοποιητών» και «πατριωτών/ εθνικιστών».

Η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου: τρομοκρατική ενέργεια;

Συνέχεια →

ΜΑΧΑΙΡΑΝ ΕΔΩΣΕΣ, ΜΑΧΑΙΡΑΝ ΘΑ ΛΑΒΗΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Αποσβολωμένη έμεινε η Ευρώπη από το τετραπλό τρομοκρατικό κτύπημα φανατικών ισλαμιστών στο Παρίσι! Τα μέσα ενημέρωσης επί μακρόν είχαν αναμεταδόσεις ειδήσεων, από τις οποίες οι νεότερες γνωστοποιούσαν αυξημένο αριθμό θυμάτων. Η Γαλλία ευθύς έκλεισε τα σύνορά της και κάποιοι «θερμόαιμοι» πυρπόλησαν καταυλισμούς προσφύγων στο έδαφός της. Αρκετοί δικοί μας πολιτικοί, με την αμετροέπεια που τους χαρακτηρίζει, καυτηρίασαν τις τρομοκρατικές δράσεις υπερτονίζοντας ότι αυτές συνιστούν ενέργειες κατά του πολιτισμού και της δημοκρατίας. Μάλιστα κάποιοι υπερφίαλα δήλωσαν ότι δεν φοβούνται τους εχθρούς της ελευθερίας, σαν να ήθελαν να προκαλέσουν και να προσκαλέσουν στη χώρα μας τους τρομοκράτες.

Συνέχεια →

Λάιτ ραγιάδες (ει δυνατόν και γκλάμουρους)

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Απορούν πολλοί γιατί η Γενοκτονία των Ποντίων εξαιρέθηκε απ’ τη διδακτέα ύλη του Λυκείου (απ’ την οποίαν έχει εξαιρεθεί επίσης και ο «Επιτάφιος» του Περικλή). Γιατί; Ξεχνούν τις συμφωνίες Γιωργάκη – Τζεμ για τον «ήπιο» και «εποικοδομητικό» τρόπο που πρέπει να διδάσκεται η Ιστορία στην Ελλάδα και την Τουρκία, ώστε διά της λήθης να απαλυνθεί το «μίσος» που παράγει η… μνήμη;

Συνέχεια →

Γιατί είπαμε ΟΧΙ;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Όλοι οι Έλληνες σε στιγμές περισυλλογής και αυτοκριτικής οδηγούμαστε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι έχουμε γίνει στο έπακρο ενδοτικοί και υποκύπτουμε χωρίς αντίσταση στις απαιτήσεις των ισχυρών με συνέπεια να έχουμε καταστεί περίγελως των πάντων. Τότε όμως αναζητούμε ελαφρυντικά για τον εαυτό μας και επιρρίπτουμε την ευθύνη για το κατάντημα της πατρίδας μας στους ιθύνοντες, τους ασκούντες την εξουσία, τους οποίους και «στολίζουμε» με πλήθος «κοσμητικών» επιθέτων της γλώσσας μας. Για να είναι ορθή η κριτική ασφαλώς δεν πρέπει να έχει ως σκοπό την αποποίηση της προσωπικής ευθύνης, μερίδιο της οποίας βαρύνει άπαντες. Αν στο παρελθόν αυτή βάρυνε αποκλειστικά τους ηγήτορες, στις ημέρες μας βαρύνει και τον λαό, καθώς η αλλοτρίωση έχει συντελεστεί σε βάθος σ’ όλα τα στρώματά του.

Συνέχεια →

Ομιλία εις την Εορτή της Αγίας Σκέπης, ΚΥΡΙΑΚΗ, 28-10-2012, ΛΚ. Ι. 38-42, ΙΑ.27-28.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

(της Σκέπης σου Παρθένε ανυμνούμεν τας χάριτος ην ως  φωτοφόρον νεφέλην εφαπλείς υπέρ έννοιαν).

Ελευθερώτρια

Στην Αθήνα, στην Κηφισιά, στον Κοκκιναρά, υπάρχει ένα προσκύνημα: η Παναγία η (Ελευθερώτρια), και στο προαύλιο έχει στηθεί ένα Ηρώο πέτρινο με πέτρες από κάθε γωνιά της Ελλάδος. Εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει είναι η εικόνα του προσκυνήματος. Είναι η εικόνα της Παναγίας  που  την αγιογράφησε όπως την είδε ο ιδιοκτήτης του προσκυνήματος, το1940 που ήταν  αξιωματικός του ελληνικού Στρατού,  στα βουνά της Αλβανίας.

Συνέχεια →

Ολαντρέου

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Σήμερα η στήλη είναι κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένη!

Πρώτον διότι εκείνα τα σύννεφα στις σχέσεις Ολαντ–Τσίπρα διαλύθηκαν. Οριστικά. Τι κι αν ο κ. Τσίπρας αποκαλούσε τον Γάλλο πρόεδρο «Ολαντρέου», καταγγέλλοντάς τον πριν από δυο χρόνια ότι όπως ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αθετήσει τις «σοσιαλιστικές» του υποσχέσεις στην Ελλάδα, έτσι κι εκείνος, ο Ολάντ είχε αποδειχτεί αφερέγγυος απέναντι σε Γάλλους και Ευρωπαίους.

Συνέχεια →

ΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο τηλεοπτικός δίαυλος της Βουλής παρουσίασε τις αγορεύσεις των βουλευτών κατά τη σύνοδο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου της 6^ης Οκτωβρίου με θέμα την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Σε κάθε βουλευτή παρεχόταν μόλις ένα λεπτό, για να αναπτύξει την άποψή του, ήταν όμως αυτό αρκετό για να συναχθεί συμπέρασμα για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το θέμα. Και φάνηκε ξεκάθαρα ότι υπάρχει πληθώρα προσεγγίσεων και, κατά συνέπεια, εξαιρετικά δύσκολο να χαραχθεί κοινή πολιτική επί του θέματος. Κάθε βουλευτής τοποθετείτο με βάση τη σχέση της χώρας του με την Τουρκία αλλά και την κομματική ομάδα, στην οποία είναι ενταγμένος.

Συνέχεια →