Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;
ΟΧΙ
Μετέωρο το ψεύδος αιωρείται στο σκοτάδι,
κι απειλεί Αρμαγεδδώνα
Κύμβαλα στη σιωπή αλαλάζουν πως
υποταγή είναι η μεγάλη κιβωτός
Κύμβαλα στη σιωπή κι χρόνος φρενήρης
τρέχει με μάτια κλειστά
Το λόμπυ του ΝΑΙ εντείνει την τρομοκρατική προπαγάνδα για να μεταβάλλει την θέληση του λαού στο δημοψήφισμα. Τις τελευταίες μέρες στα πλαίσια της παραπάνω τακτικής διακινούνται σενάρια για κούρεμα καταθέσεων σε περίπτωση επικράτησης του ΟΧΙ. Αυτά τα σενάρια συσκοτίζουν την αλήθεια και δεν αφορούν τι πραγματικά παίζεται με το τραπεζικό σύστημα και τις επιλογές των ξένων δανειστών. Το κούρεμα καταθέσεων αφορά μια πολιτική επιλογή εκ μέρους της ΕΕ, η οποία δεν έχει σχέση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και αν επιχειρηθεί θα υπαγορεύεται από άλλες αιτίες.
Και ξαφνικά όλη συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις κλειστές και ανοιχτές τράπεζες. Γύρω από τις ουρές στα ΑΤΜ και τις αναλήψεις των 120 ευρώ από τις συντάξεις. Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, κομματάρχες των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ ανακάλυψαν την ταλαιπωρία των συνταξιούχων. Για να μιλήσουμε λίγο και από την πλευρά των τραπεζοϋπαλλήλων.
Οι καιροί είναι πονηροί, αλλά οι Έλληνες, με πείρα και πάθη αιώνων, πρέπει να έχουν πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής.
Πέρα από ρητορείες και ιδεολογήματα δημόσιας κατανάλωσης, η Ελληνική φιλοσοφία αναζητούσε πρωτίστως την αλήθεια, κι αυτός ο πόθος διέπλαθε ελεύθερους ανθρώπους. Ανθρώπους που μπορούσαν να αγωνισθούν, να υπομείνουν, να αγαπήσουν, να πεθάνουν και να αναστηθούν.
‘’Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι
να πούνε.’’ Κ. Καβάφης
Αυτά μας είπε ο Κωσταντής… κι είναι πολύ ωραία.
Μα εμάς, μας νοιάζουν οι πολλοί και όχι μερικοί ˙
ολόκληρη η αλήθεια και όχι ένα μέρος της ˙
γι αυτό και λέμε ότι …
Ας είμαστε ειλικρινείς: μετά και τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις με το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων και τη μεταμεσονύκτια προκήρυξη του δημοψηφίσματος από τον πρωθυπουργό, το θολό τοπίο των προηγούμενων ημερών ξεκαθάρισε και σε μεγάλο βαθμό διαφάνηκαν οι βασικές συντεταγμένες των ημερών.
Το δημοψήφισμα είναι προσφυγή στον λαό, ο οποίος καλείται να αποφασίσει επί σοβαροτάτου πολιτικού ζητήματος, τη λήψη αποφάσεως επί του οποίου αποφεύγει να επωμισθεί η κυβέρνηση. Στη χώρα μας διενεργήθησαν κατά το διάστημα 1920-1974 επτά δημοψηφίσματα, από τα οποία έξι για το πολιτειακό (παλινόστηση ή έκπτωση της μοναρχίας) και ένα για έγκριση συντάγματος (1968 νόθο). Κάθε φορά ο λαός ψήφιζε κατά τον πόθο των κυβερνώντων. Οι κυβερνήσεις δεν θεώρησαν σοβαρά θέματα τα της ένταξής μας στην ΕΟΚ, στην ΕΕ (συνθήκη Μάαστριχτ) και στην ΟΝΕ (ζώνη του ευρώου) και δεν ρώτησαν τον λαό μας. Για να είμαστε πραγματιστές, πρέπει να δεχθούμε ότι ο λαός θα ικανοποιούσε την επιθυμία εκείνων, που καταβαράθρωσαν τη χώρα μας.
Τελικώς φαίνεται πως πράγματι «δεν δικαιούμεθα διά να ομιλούμε», όπως έλεγε ο Κουτσόγιωργας τις ένδοξες ημέρες του ΠΑΣΟΚ
. Αν τώρα αυτή την μοίρα μας του προτεκτοράτου την αναμείξουμε με τις ιδιοτέλειες των κομματικών σχηματισμών, τότε το αποτέλεσμα σκοτώνει.
Ας δούμε μερικές αλήθειες, που εντέχνως αποκρύπτονται και διαστρέφονται από τα φιλότιμα εξυπηρετούντα τους χρηματοδότες τους τηλεοπτικά κανάλια:
